Hoe een Mentale Knipbeurt mensen beweegt

Diane ziet er fantastisch uit, met een glimlach neemt ze plaats in de kappersstoel

Martijn:….
Diane: (giechelend) wat?
Martijn: ik ben er gewoon stil van.
Diane: waarvan?
Martijn: nou, ik maak het gewoon niet zo vaak mee, dat er iemand komt zitten zorgeloos is.
Diane: (met een lach) Nou vrij van zorgen ben ik niet hoor.
Martijn: (verbaasd) Niet? Vertel!
Diane: ik moest wel even nadenken over een probleem…
Martijn: zie je wel. Je moest er zelfs over nadenken, dus het kan nooit een groot probleem zijn. Hoogstens een issue..
Diane: Ja! Ik heb er twee…
Martijn: Ho Ho, je kunt er maar ééntje inbrengen. Je probeert nu twee issues in één sessie te laten behandelen. Zo werkt het niet. Je moet er één kiezen
Diane: (schiet weer in de lach): Nou ik wilde eerst een probleem tussen mij en mijn man inbrengen, maar omdat hij er zelf niet bij is, lijkt me dat niet de beste keuze dus daarom…
Arno: Ja, sorry hoor, nu wordt het lachwekkend: eerst hoor ik je over issues en nu ga je nog een stap verder door een probleem wat JIJ hebt met je man niet op tafel te leggen omdat HIJ er niet bij is. Het is toch JOUW probleem of niet?
Martijn: Kijk het lijkt me het meest logisch dat je je gróótste issue tafel legt toch. Het duurt wel even voordat we hier nog een keer zijn en dan weet je niet eens of je aan de beurt komt…
Diane: ja, uh, oké, nou, vooruit dan maar
Arno heeft zijn leesblaadje inmiddels op de grond gelegd en buigt voorover richting Diane (nog wel op anderhalve meter natuurlijk)
Martijn: je maakt het heel spannend voor een issue
Diane: het is ook zo’n stom probleem
Martijn: de issue groeit naar een probleem…
Diane: kijk, mijn man moet met de auto naar zijn werk. Het is ongeveer een half uur rijden. Ik fiets naar mijn werk. Ik kan in tien minuten thuis zijn. We werken allebei tot vijf uur.
Arno (schuift nog iets dichterbij; nog steeds op veilige afstand)
Diane: maar soms heb ik nog wat administratie te doen en dan wil ik dat gewoon af hebben, voordat ik naar huis, ik ben gewoon graag opgeruimd bezig, snap je..
Arno en Martijn knikken overdreven
Diane: Nou, dus dan wordt het wat later en dan komen we rond dezelfde tijd thuis en dan wordt hij boos.
Arno valt bijna van zijn stoel: WAT?!!!
Martijn: NIET NORMAAL!!
Diane [schrikt van onze reacties]: wat? Vinden jullie ook dat hij overdreven reageert?
Arno: nee, helemaal niet
Martijn: JIJ moet je schamen Diane!
Diane: WAT?!?
Martijn: nou, je bent toch zo’n keurig opgeruimde vrouw? Je moet wel zorgen dat alle op rolletjes loopt, zeker thuis. Dan kan je niet zomaar later thuis zijn en het eten nog niet op hebben staan en de tafel moet ook nog gedekt worden. Wie is er nou de vrouw, jij toch?
Diane [lacht] nee, zo ben ik niet en dat verwacht mijn man ook helemaal niet van mij..
Martijn: Nou dat verwacht hij wél van je, en terecht ook! Jij bent de vrouw thuis, jij zorgt dus dat het eten, pantoffels en ingeschonken biertje OP TIJD klaarstaan. Een goede echtgenote doet dat. En als je te laat bent dan heeft de man alle recht om…..
Diane [onderbreekt]: Ja zeg, doe es ff normaal!
Arno: Doe zelf es ff normaal!
Diane: Schiet in de lach….
Diane [kijkt Arno aan en dan weer Martijn]: Ja, luister es ff, hij moet gewoon niet zo zeiken! Hij kan toch zelf ook……
Martijn: wat zou je NU zeggen tegen je man als hij weer zo boos tegen je doet. NU!
Diane [schuchter]: doe eens normaal!
Arno [hand bij oor]: sorry, wat zei je?
Diane [iets harder]: doe eens normaal!
Martijn: ga eens staan en zeg het nou nog eens
Diana gaat staan, zet haar handen in haar zij en schreeuwt DOE EENS NORMAAL MAN! JE SNAPT TOCH WEL DAT…..
Arno en Martijn kijken elkaar aan, steken hun handen in de lucht en zeggen tegelijkertijd: KLAAR!
Diane schiet in de lach: wow, dat lucht op zeg! Eigenlijk is het heel simpel….


Diane tekent het contract als volgt: Ik laat me niet meer opjagen, als mijn man weer boos wordt vertel ik hem dat hij NORMAAL moet doen. Het is niet MIJN probleem!

We zijn bij een woningbouwcorporatie en mogen daar ruim 15 mensen knippen. Dan komt Rob binnen. Gebruind, zwart overhemd, grijze haren naar achteren gekamd. Dé stereotype alfa man.

Arno: Zo Rob, jij ziet er goed uit. Zongebruind, zelfverzekerd en zat geld op de bank volgens mij.
Rob: Ik mag niet klagen.
Arno: Wat is dan het probleem?
Rob: Ik heb veel ruzie
Arno:[lacht] Echt?! Wat een verrassing. Iemand die zo duidelijk laat zien dat hij exact weet hoe het zit veel ruzie????
Rob: Ja, ik weet inderdaad vaak precies hoe het moet
Arno: Behalve dit dan….
Rob: Ja, inderdaad. Nou, ik weet het wel. Alleen Astrid gaat er niet in mee
Arno: Je vrouw?
Rob: Vriendin, ik ben al twee keer eerder getrouwd geweest
Martijn: En die zijn zeker weggegaan omdat je het altijd zo goed weet?
Rob: Ja, inderdaad!
Arno: Dus dit is geen probleem maar een patroon
Rob: Alleen Astrid is zo godvergeten fel. Ze kan heel goed ruziemaken.
Arno: Dat ben je niet gewend hè?
Rob: Nee, meestal kan ik ze met gemak aan.
Martijn: Hoe lang duren jouw relaties meestal?
Rob: Mijn vorige duurde twaalf en de andere negen jaar.
Martijn: En met Astrid?
Rob: Nu drie jaar.
Arno: Dus nog drie jaar en dan is het gebeurd…..
Rob: Hoe bedoel….
Arno: Vorige twaalf, toen negen en nu dus zes jaar. Lijkt me logisch toch?
Martijn: Rob, weet je wat het probleem is? Jij bent natuurlijk veel te lief voor haar. Ik snap wel dat ze dol op je is.
Rob: Ik heb me nog nooit zoveel aangepast als in deze relatie….
Arno: Je legt zeker de kleren voor haar klaar? Kookt ze wel eens iets dat jij lekker vindt? Bepaalt zij wanneer ze sex wil? Jongen toch….
Rob: Nee, we eten gelukkig wat ik lekker vind
Arno: En jij ligt bovenop toch? In bed.
Rob: Ja, tuurlijk!
Arno: Dus hoezo aanpassen. Je onderdrukt haar gewoon, net als al haar voorgangsters. Lekker bezig Rob!
Rob: Nou, ze vindt het anders niet zo heel erg volgens mij
Martijn: Hoe heb jij je dan aangepast?
Arno: Hij eet nu met mes en vork, pist niet meer de hele wc onder en wast ook één keer per week af.
Rob: [moet heel hard lachen] Nou, ik vind dat ik me genoeg heb aangepast.
Martijn: Dus wat is nu jouw probleem?
Rob: Dat ik vind dat ik me genoeg heb aangepast! Ik ben zelfs helemaal naar Zwolle verhuisd voor Astrid. Nu is het haar beurt om water bij de wijn te doen.
Arno: Zo is dat Rob, je wilt geen watje worden! Dus jij wilt je gewoon niet meer verder aanpassen, toch?! Je trekt hier de lijn en gaat dat Astrid haarfijn uitleggen!
Rob: Ja, dat is het eigenlijk wel.
Martijn: Eigenlijk??
Rob: Nee, niet eigenlijk. Dat is het precies!!
Arno: Nou, gaan we dat opschrijven in een contract!
Rob: Contract?
Martijn: Dit is het toch precies, zei je? Dan leggen we dat vast en ga je dat morgen LUID en DUIDELIJK aan Astrid vertellen! Het is genoeg geweest! Is ze helemaal gek geworden, wie denkt ze wel dat ze is. Dat ze aan jou, ROB de lakens kan gaan uitdelen? Terug achter het aanrecht zal ze!!!!
Rob: Nou, zo duidelijk is het ook weer niet….
Arno: Nu moet je goed luisteren Rob, het is genoeg toch?
Rob: [schuchter] ja
Arno: Genoeg aangepast toch?
Rob: eh, ja
Arno: Dus, dat ga je haar LUID en DUIDELIJK vertellen. Dat schrijven we op, ondertekenen we en met dat contract ga je naar buiten!
Rob: [lacht opgelaten] Nou jongens, dat vind ik wel spannend…
Martijn: Rob, wat wil je nou, ben je nou een vent of wil je zo doorsukkelen totdat de relatie over drie jaar eindigt? Kun je beter nu duidelijk zijn en een slaaf vinden die weer een relatie met je wil.
Rob: Nou, zo hoeft het niet…
Arno: Ben je nou een echte vent? Ga je contract nu opstellen of niet.
Martijn tegen Arno: Volgens mij is hij heel bang om Astrid te verliezen. Hij krabbelt terug. Hij is toch slapper dan hij lijkt. Wat een mietje. Met zijn grote bek.
Rob: [boos] Hé! Moet je luisteren vriend…..
Martijn: [interrumpeert en kijkt Rob strak aan] Ik luister….
Rob: [laat hoofd zakken, zucht diep] pffffff jongens, ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik wil Astrid echt niet kwijt, maar ze is zo ongelooflijk sterk en duidelijk.
Arno: je gaat geen lijn trekken Rob. Je durft het niet. Je mag best wat liever zijn…………voor jezelf
Rob:[geraakt]. Tja….ik ben die ruzies ook gewoon zat. Maar dit is echt mijn stijl, vechten, knokken…..
Arno: [zacht] Je wil Astrid echt niet kwijt Rob? Je bent bang dat het gaat gebeuren toch?
Rob: [zacht] Ja.
Arno: Misschien moet je dat tegen haar zeggen.
[er valt een lange stilte, Rob lijkt te vertragen en echt te landen, zijn uitstraling verzacht]

Rob: Ik geef me gewonnen jongens, dit is het precies. Ik ben wakker! Ik wil Astrid echt niet kwijt. Dankjewel. Ik ga het gesprek met Astrid aan. En op een zachte manier. De strijd wil ik niet meer aan….

Erik heeft het Slomid virus

We zijn bij een semi overheidsorganisatie in Noord Nederland en bieden de Mentale Knipbeurt als onderdeel van hun vitaliteitsprogramma. De Corona-maatregelen zijn strikt en bijna alle medewerkers werken al maanden thuis en niet op kantoor. Nu de tweede golf er is gaat het nog veel langer duren en dit heeft veel impact op de medewerkers.

Erik komt binnen. Hij sjokt een beetje en gaat met een diepe zucht zitten.

Arno: Zo Erik, jij barst van de energie zie ik! De vonken spatten er van af!
Erik: Ja, het is allemaal wel een beetje gedoe
Arno: Een beetje gedoe, dat valt gelukkig reuze mee, een beetje gedoe is niet een echt probleem. Wat is het echte probleem?
Erik: Dat is een goede vraag, ik weet eigenlijk niet precies waarom ik hier zit
[Ondertussen zakt Martijn ook helemaal in mekaar, neemt de slome houding van Erik over en zucht luidruchtig]
Arno: Ik weet eigenlijk ook niet precies waarom IK hier ben. Maar dat is geen probleem. Dus wat is het probleem Erik?
Erik: Het is allemaal zo slap
[Martijn zakt nog verder weg, ogen dicht, hand onder kin, slaaphouding en zucht nogmaals diep]
Arno: Maar dat is toch eigenlijk fantastisch! Dan komt de ware aard naar boven. Hier werken alleen maar ambtenaren. Die staan natuurlijk niet bekend om hun daadkracht. Nu wordt eindelijk duidelijk dat je onderdeel bent van de groep slaapkoppen. Ambtenaren die wachten op hun pensioen en net doen alsof ze heel belangrijk werk doen, maar eigenlijk niets bijdragen….dus nu komt ook jouw ware aard naar boven
Erik: [kijkt naar Martijn en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht] zo voel ik me ongeveer, alsof ik in een soort winterslaap leef. Iedere dag is hetzelfde. Een soort brei van online vergaderingen, mails, telefoontjes maar ik heb echt geen idee waar we het voor doen. Het voelt allemaal zo zinloos…
Arno: Dat VOELT niet zo Erik, dat is een FEIT! Jij doet al jarenlang zinloos werk, je bent tenslotte ambtenaar, en nu wordt dat gewoon duidelijk! Zinloos werk!
[Martijn zakt langzaam van de stoel op de grond]
Erik: [Weet niet goed hoe hij op Martijn moet reageren….gaat ‘gewoon’ verder.] En mijn collega’s ervaren het ook zo. De fut begint er gewoon uit te raken.
Arno: [gaat onderuit op stoel Martijn zitten, hand onder kin en schuift Martijn een beetje weg] Bij mij begint de fut er ook uit te raken Erik. Het is volgens mij aanstekelijk. Ik snap wel dat jouw collega’s ook uitdoven. Je bent gewoon een dooie. En je draagt het ook nog eens over op je collega’s. Het Covid virus heeft een zusje. Het Slomid virus. Daar word je sloom en passief van, en uiteindelijk word je net zo’n dooie als jij bent.
Erik: Je hebt ook wel gelijk. Ik laat me ook in slaap sussen, ik zou gewoon wat actiever moeten worden
Arno:[kijkt verschrikt] Niet doen Erik, je hebt het Slomid virus, daar kun je niets aan doen…
Erik: [lacht hard] ach hou toch op! Ik zie ook wel dat ik mezelf ook passief laat maken en dit uitstraal. Ik ga er direct wat aan veranderen
Arno: [paniek in zijn ogen]. Erik, niet doen, je hebt Slomid en je bent ambtenaar, je bent echt niet in staat om iets te veranderen, dat is heel slecht voor jouw gezondheid……Hier rust Erik, hij stierf aan het Slomid virus, hij ontkende dat hij het had en werd actief, helaas werd hem dat fataal…
Erik: [staat lachend op en geeft Martijn een tik met zijn voet] Wakker worden Martijn, het is me duidelijk!
Martijn: [staat op] Ojee, een actieve Slomid patient….dat wordt linke soep. Wij zijn niet verantwoordelijk voor jouw verdere gedrag Erik, ik zou het niet doen….
Erik: [vol energie] Ik ga in ieder geval mijn thuiswerkomgeving veranderen en met regelmaat bewust achter mijn computer vandaan en wil ook minimaal twee keer per week met een collega afspreken om te gaan wandelen!

Dit zegt Erik
Zal ik het doen? Zijn ze een soort psychologen? Wordt het geen zwaar gesprek? Zullen ze mijn zwakte zien? Stel ik me niet aan? Is het niet overdreven om te gaan?

Voor mij was er echt een drempel om naar de Mentale Knipbeurt te komen. Maar het sprak me ergens ook wel aan. Ik zat tenslotte niet lekker in mijn vel. Na zo veel tijd thuiswerken en minder met mijn collega’s te zijn voelde ik me soms lusteloos en had weinig zin om mijn werk nog te doen. En wat zat ik eigenlijk de hele dag te doen? Achter mijn keukentafel, vergaderingen online, mails beantwoorden, bellen en af en toe een document opleveren. Zinloos toch?

Toch besloot ik te gaan. Ik vind het best spannend om dit te delen, daarom het is geanonimiseerd. Dus mijn naam is gewijzigd en daarmee niet te herleiden. De Mentale Knipbeurt hier beschreven is echter écht zo gegaan….

Het heeft me in zeer korte tijd echt heel veel energie gegeven en de zin om te bewegen en actief te worden. Het heeft me echt goed gedaan!

Er komt een vrouw binnen. Midden veertig, keurig, voorkomend met een open glimlach.

Heidi: Ik heb er zin in.
Arno: Mooi, wij ook! Wat is het probleem?
Heidi: Nou ja, probleem? Ik denk soms een beetje veel na, daar word ik kriebelig van.
Arno: Je bent dus gewoon traag.
Heidi: Nee, eerder bedachtzaam
Arno: Meestal te laat met reageren toch?
Heidi: Ja dat wel, maar niet traag
Arno: Maar dat is geen probleem toch? Je denkt gewoon heel goed na voordat je wat doet. Er is dus iets anders
Heidi:[kijkt omhoog en denkt diep na] euhmm..
Martijn: [fluistert]Dit is dus wat ze doet, diep nadenken
Arno: [fluistert]Ik vind bedachtzame mensen altijd wel mooi
Martijn:[fluistert] ze is inderdaad wel héél bedachtzaam, bijna traag
Heidi:[lacht]. Het is ook wel mooi, ik ga niet over één nacht ijs. Dat past ook bij mijn vak. Goed en zorgvuldig handelen.
Arno: Dus bedachtzaam is niet echt het probleem toch?
Heidi: Nee, klopt. Maar soms denk ik, nou zeg, dat had ik ook wel eerder kunnen bedenken.
Arno: Ja, maar dat hoort bij bedachtzaam zijn
Heidi: Soms denk ik: nou zeg, kom op..
Arno: Maar je zit ook zo mooi bedachtzaam in de stoel. Een beetje draaien en nadenken.
Heidi: [lacht hard] Ja, ik vind het ook echt een mooie stijl
Arno: Dus wat is nou het echte probleem?
Heidi: Ik denk dat ik nog niet voldoende denk [een heel harde lach]
Arno: Dat denk ik ook. Hoeveel denk je al denk je?
Heidi: [lacht]
Arno: Wat zou er gebeuren als je nog meer zou denken, denk je?
Heidi: [lachend] Dan word ik gek
Arno: Dus eigenlijk denk je maximaal en ga je net niet over de rand waardoor je gek zou worden. Dat is echt heel bedachtzaam. Goed bedacht!
Heidi:[lacht nog harder] Ik DENK het ook [weer lach]
Arno: Wanneer denk je eigenlijk niet? Tijdens sporten, douchen of sex?
Heidi:[tranen in ogen]. Zelfs dan….
Martijn: Ik zie wel een groot voordeel van al dat denken, je maakt natuurlijk nooit een fout
Heidi: Dat is wel de bedoeling, maar soms lukt dat niet
Arno: Weet je wat AI is? Kunstmatige Intelligentie, dát heb je nodig. Dat is nog meer denkvermogen. Die denkt alvast met je mee.
Martijn: Wat ik zit te denken…
Arno: Zie je, het is aanstekelijk.

[Het wordt een hilarische setting. Er wordt veel gelachen en Heidi heeft zichtbaar plezier en lacht om haar probleem, ook merken we dat door het uit te vergroten ze een ander beeld krijgt]

Martijn: Ik zit te denken Heidi, je kunt natuurlijk wel heel goed kiezen. Heel overwogen.
Heidi: Ik vind keuzes maken heel lastig
Martijn: Ondanks dat je er zo veel over nadenkt?
Heidi: Niet ondanks, maar dankzij…..denk ik..[weer lach]
Arno: ok, voor welke keuze sta je nu?
Heidi: We willen een nieuwe badkamer
Arno: Ah, er is iemand die je helpt bij het maken van keuzes. Hij kan natuurlijk knopen doorhakken. Dus je kunt op hem terugvallen en hem de schuld geven!
Heidi:[lacht] Ja, Erik. Oh, erg, eigenlijk gaat het wel zo.
Arno: En heb je lang nagedacht voor dat je jouw partner koos? Jij bent vast van de lijstjes. Voor en tegen. Dus hij heeft de test doorstaan.
Heidi: Nou ja een lijstje, maar ik heb uiteraard wel goed….
Martijn en Arno: NAGEDACHT!
Arno: Volgens mij koos hij jou en jij hem niet.
Heidi:[hilarisch], ja dat is ook nog zo…oh shit zeg. Interessant.
Arno: Maar goed. De badkamer dus. Zijn jullie er al uit
Heidi: We zijn een heel eind. Maar het moet natuurlijk wel perfect zijn
Martijn: Precies. Geen fout. Zero tolerance.
Heidi: Niet over één nacht ijs
Martijn: Zeg dat wel.
Arno: Heeft jouw partner er nog zin in? In die badkamer? Talloze keuzes. Tegels, douche, inloop, regendouche, verwarming, misschien dubbele wasbakken, en dan natuurlijk de afwerking….Arme Erik.
Heidi: Precies, welke tegels moeten we nemen. Als je….
Martijn: Zeg Heidi, DENK jij dat je er uitkomt? Of moeten we ff met je meeDENKEN?
Heidi:[lach] oh, verschrikkelijk. Jullie hebben mijn probleem niet opgelost, maar het is wel heel duidelijk hoe het bij me werkt. Zo duidelijk heb ik het niet eerder gezien.

Heidi: Ik beloof jullie dat we deze week de knoop gaan doorhakken en een keuze maken voor de badkamer
Arno: Erik dus.

CONTRACT
Ik Heidi, ga deze week SAMEN met Erik een keuze maken voor de badkamer. Ik heb er genoeg over NAGEDACHT. Nu is het tijd voor actie (denk ik;-)

We mogen vandaag bijna 20 Mentale Knipbeurten doen bij een overheidsorganisatie in het Noorden van het land. Het gaat lekker, we zijn halverwege. Dan komt zij binnen.

Hoge rode hakken, knalrode oorbellen, strakke zwarte spijkerbroek en rode riem…Danielle komt binnen!

Martijn: sodeju!
Arno: zeg dat wel
Martijn: man o man
Arno: precies
Martijn: heb je dat gezien?
Arno: nou en of

Martijn:[verlegen] eh, hoi, wie ben jij?
Danielle: [lacht] ik ben Danielle
Arno: [verlegen] hoi Danielle. Ik ben Arno. Ben je hier wel goed? Moet je niet ergens optreden of zo?
Danielle: [lacht] ik ben hier zeker wel goed.
Martijn: nou, eh, Danielle, kom maar zitten. Ja sorry hoor, meestal komen hier hele onzekere mensen met problemen enzo. Dus….snap je?
Danielle: Ik dacht vanochtend, ik doe die hakken gewoon aan. Fuck it!
Arno: Ja precies, maar Danielle, wat is dan het probleem?
Danielle: Ik wil me iedere dag wel zo voelen. En als ik in een vreemde omgeving met een groep of presentatie ofzo dan…
Arno: oh gelukkig….ik dacht echt dat jij zo’n powervrouw was, maar het is dus allemaal nep, ha ha, fuck it gewoon nep!
Danielle: nou, ik denk wel heel erg na voordat ik zoiets aantrek.
Arno: Dus het probleem is dat jij je iedere dag wel zo wilt voelen zeg je. Wat bedoel je dan?
Danielle: Nou gewoon, de fuck it mentaliteit. Gewoon zijn wie ik ben zonder dat ik onzeker word.
Martijn: Eh, Danielle, je bent een vrouw toch?
Danielle: Ja?
Martijn: Nou, dat dus!
Danielle: Wat?
Martijn: Nou, dat je een vrouw bent. Ken jij een vrouw die gewoon is wie ze is zonder onzeker te worden?
Arno: Ik dacht dat zij het was Martijn, met die laarzen. Maar nee dus….
Danielle: Nah, ik denk dat de meeste vrouwen er wel een beetje last van hebben
Martijn: Nee, Danielle, ALLE vrouwen hebben er meer dan een beetje last van. Het is gewoon onderdeel van het pakket. Man=zeker, vrouw=onzeker. Dat is een feit. En geen probleem dus. Wetenschappelijk onderbouwd. Een soort wiskunde; Dus accepteren. Opgelost. Heb je nog een echt probleem?
Danielle: Ik vind het vervelend voor een groep staan, dan word ik echt onzeker.
Arno: Danielle, wil je eens daar gaan staan? Voor de groep?
[Danielle staat weifelend op, Martijn en Arno zitten naast elkaar op de stoel]
Arno: Nou, vertel maar…
[Martijn en Arno gaan met elkaar in discussie over lasagne, met of zonder geraspte kaas]
Danielle: Ik wil jullie wat vertellen…
Arno: maar doe je dan met belegen kaas? Dat is toch helemaal niet…
Danielle: [kijkt geamuseerd en klapt in haar handen] Ik wil jullie vertellen over mijn nieuwe project. [Martijn en Arno kijken op]
Martijn: [tegen Arno]. Parmezaanse kaas, geen belegen kaas…
Danielle:[lacht hard]. Zeg heren, ik sta hier! Ik ben Danielle en heb wat te vertellen.
Arno: Danielle heeft wat te vertelle….dat rijmt. Geinig
Danielle: YO MANNEN! Ik sta hier, ik mag dan soms onzeker zijn maar ik ben toevallig wel degene met de meeste kennis van project X. Ik heb onderzoek gedaan, met verschillende partijen gesproken en…..[en Danielle staat vol vuur te vertellen, Martijn en Arno luisteren]

[Danielle stop na enige tijd]
Arno: Fuck it Danielle, hoe was dat?!
Danielle: [staat als een huis op grote rode hakken] Ik ga over twee maanden beginnen in een nieuwe baan en maakte me best wel zorgen over hoe ik me zou gaan presenteren en hoe ik zou gaan functioneren. Maar ik ben gewoon goed in wat ik doe en ben zeker geschikt. Bovendien ga ik mijn eerste werkdag deze kleding dragen!

Na afloop krijgen deelnemers altijd een foto met ons en het contract. Danielle laat ons weten:

Beste mannen, de foto heb ik uitgeprint en samen met mijn contract in de keuken hangen. Iedere keer als ik ernaar kijk zie ik hoe zelfverzekerd ik kan zijn en ervaar weer de luchtigheid en de lol van de sessie. Ik heb nu al zin in de eerste werkdag. Fuck it! Dank!!

Ingrid komt binnen, ze ziet er goed uit en lacht vrolijk. Ze is de laatste van de 14 personen van vandaag.

Martijn: Hi Ingrid, je bent de laatste vandaag, ik hoop wel dat je een echt probleem hebt, dan hebben wij namelijk ook een goede afsluiter van de dag
Ingrid: Nou, dat komt wel goed [zegt ze met waterige ogen]
Martijn: [heel vrolijk] gelukkig Ingrid, vertel, wat is het probleem
Ingrid: [trillende stem] Ik ben kwetsbaar en labiel en daar baal ik van
Martijn: Ojee, twee problemen, kwetsbaar en labiel. Maar kwetsbaarheid is niet perse een probleem toch? Is ook wel mooi!
Ingrid: Nou, ik vind er niks moois aan.
Martijn: Wat is dan het echte probleem?
Ingrid:[dikke tranen] Ik zit in een scheiding, mijn man gaat weg en we verkopen ons huis. Mijn hele leven ligt in puin.
Arno: Jouw hele leven ligt in puin?! Dus je bent op het allerlaagste punt uitgekomen?
Ingrid: Dat denk ik wel
Arno:Tussen nul en tien welk cijfer geef je het nu?
Ingrid: Een drie.
Arno en Martijn: Ooooh, een drie!
Arno: Dat valt dan reuze mee, veel beter dan een nul.
Ingrid: Ja, ik ben ook veel sterker dan ik dacht, maar….
Martijn: Niet aan de drank geraakt?
Ingrid: [lacht] Nee, alleen meer snoep
Martijn: Chocola, chips, kaasjes?
Ingrid: Chocola natuurlijk, heerlijk!!
Martijn: Wat is nu het echte probleem? De scheiding?
Ingrid: Nee, niet dat. Gewoon alles wat op me af komt. De onzekerheid.
Martijn: Maar dat is ook wel mooi. Met onzekerheid komt ook ruimte voor nieuwe dingen en creativiteit.
Ingrid: [met tegenzin] Dat is ook zo, ik voel ook ruimte voor nieuwe mogelijkheden en dat voelt ook wel weer lekker.
Arno: Gaat hij bij je weg of gaan jullie uit elkaar?
Ingrid: Hij heeft een ander.
Arno: Dat is logisch. Na zo lang. Als ik jou zo zie was jullie relatie al lange tijd uitgedoofd toch? Je wist dat dit ging gebeuren. Dus volgens plan eigenlijk, alleen heb je het lange tijd ontkent. De prik was gewoon uit de cola.
Ingrid: [verbaasd] ja, dat is eigenlijk wel waar. Al sinds acht jaar was het een soort broer zus relatie. Weinig echte verbinding, verschrikkelijk eigenlijk. Maar wel veilig of zo?
Martijn: Dus het was totaal geen verrassing voor je toch? Misschien wel een opluchting! Eindelijk is dat gebeurd wat onvermijdelijk was toch?
Arno: [plagend] En ook ruimte voor een nieuwe……
Ingrid: [kijkt vragend]??
Arno: [speels en vrolijk]Ruimte voor een nieuwe…..toch Ingrid?
Ingrid: [met twinkeling en enige gêne] ja, dat ook ja. Dat is wel weer het leuke.
Arno: Ik bedoel een nieuwe fiets Ingrid, waar heb jij het over??
Ingrid: [schiet volledig in de lach, hand voor haar mond] ooohh, echt niet. Jullie zijn een stel zeg!
Martijn: [geschrokken blik] uhhh, waar heb jij het dan over Ingrid, toch niet……… nee, echt??
Arno: Volgens mij gaat ze op mannenjacht!
Ingrid:[lacht nog steeds heel hard en huilt tegelijk]. Ja, ik wist al lang dat dit ging gebeuren, ik vind het echt erg, maar ik ben ook heel erg opgelucht dat het nu eindelijk zover is. Kan ik weer verder met mijn leven! Ik zie echt ook de mogelijkheden, ik ben eigenlijk een enorme optimist, maar de laatste tijd was dat ook weg. Het doet echt pijn, maar ik zie echt de mogelijkheden.
[Ingrid veegt tranen weg, snuit neus en krijg glaasje water]
Arno: Hoe ga je dit nu vervolgen? Welke stap ga je nu zetten? Wat wil je al langere tijd maar heb je nog niet gedaan? Sommige mensen nemen een tatoeage.
Ingrid: Ik loop al heel lang met het idee om een totaal ander kapsel te nemen, dit vind mijn man….
Arno: Ex
Ingrid: Ja, mijn EX mooi, beetje klassiek, maar ik wil iets krachtiger en vrijer kapsel.
Martijn: Nou, je zit toevallig bij de Mentale Knipbeurt, dus een vrij kapsel kunnen we zo voor je regelen
Ingrid: [lacht voluit] Nee, ik ga gewoon naar een echte kapper! Oh jongens, ik heb in tijden niet zo gelachen, ik wist het ook wel, maar ik durfde me gewoon niet zo te voelen. Ik krijg ook echt weer vrijheid en ruimte!

Contract
Ik, Ingrid, ga vandaag een afspraak maken bij de kapper om een vrijer kapsel te laten knippen. IK VOEL ME WEER VRIJ!

We zijn bij een middelgrote organisatie waar we vandaag 12 Knipbeurten gaan doen. Er werken voornamelijk ‘denkers’ in deze organisatie. Spiegel staat, stoelen klaar, schorten aan, krulspelden, haarlak en andere tools geïnstalleerd en de opstelling staat op 1,5 meter.

Peter komt de kamer binnen. Een vrolijke vent van rond de dertig jaar. Verzorgde uitstraling met hippe baard.

Arno: Welkom Peter! Ik zie aan jouw houding dat je met een dilemma binnenkomt dat wij mogen oplossen!
Peter: Ja hoor, tuurlijk kun je dat zien…
Arno: Je draaide je ogen naar mij en linksboven toen je binnenkwam, dat is de dilemmablik. Zoek maar op www.psychologie.nl. Maar in jouw geval klopt het dus niet?
Peter:[beetje verbaasd] nou eigenlijk wel ja…maar dat kun je niet echt zien toch?
Arno: En je loopt al een behoorlijke tijd met het dilemma toch? Minimaal een paar weken.
Peter: [lacht] Dat kun je ook zien zeker!
Arno: Een maandje denk ik? Klopt?
Peter:[beetje onzeker] uh, ja dat denk ik wel…
Arno: Mooi! Je hebt dus een dilemma waar je zo’n maand mee rondloopt. Vertel!
Peter: Ik werk nu vijf dagen in de week. En ik denk bij mezelf ‘moet ik dit de hele week doen of wil ik er iets bij doen?’
Martijn: [tegen Arno]. Hij kent het verschil tussen moeten en willen volgens mij niet. Als je iets moet doe je het beetje tegen je zin en als je het wilt….tja.
Peter: Ik weet al heel lang dat ik zoiets wil doen. Het is mijn droom om….
Martijn: Peter, ik zou het niet doen. Je weet het al heel lang en het is jouw droom. Dus lijkt me duidelijk. NIET DOEN!
Peter: [lacht] als jullie dit zo zeggen voel ik echt dat ik het wil.
Arno: wat is dan het probleem?
Peter: tja, als ik deze opleiding ga doen kost het me een dag in de week, en die kan ik dan niet besteden aan mijn werk.
Arno: wat is dan het probleem?
Peter: ik weet niet hoe ik het mijn manager moet zeggen.
Martijn: daarom zeg ik NIET DOEN. Levensgevaarlijk! Misschien ontslaat hij je wel. Of erger, misschien valt hij je fysiek aan.
Peter:[lacht hard] ik weet ook niet wat ik allemaal in mijn hoofd haal!
Arno: wanneer kun je beginnen?
Peter: [glimt van enthousiasme] ik kan begin november starten, het gaat om een Masterstudie in Nijmegen, 3 dagen in de maand. En praktijkopdrachten, superleuk! En juist de combinatie met mijn werk is zo mooi, dan kan ik zowel inhoudelijk als creatief gaan werken als de studie is afgerond! Nu al zin in! YES. IK GA HET DOEN!

Peter schrijft in zijn contract:
Ik, Peter, ga in november beginnen met mijn masterstudie in Nijmegen. Ik ga dit volgende week aan mijn leidinggevende vertellen!

Hannie komt binnen. Ze doet denken aan een Sint Bernard, groot, lief, doet geen vlieg kwaad, maar ook traag en vermoeid.

Arno: Nou Hannie, ga maar snel zitten voordat je omvalt.
Hannie: Nou zeg!?
Arno: Volgens mij heb jij een heel zwaar leven, iedereen leunt op je, iedereen neemt jouw ruimte en jij bent de allerliefste dus je helpt graag. En nu ben je een beetje moe.
Hannie: Pffff, dat klopt wel ja. Ik ben een beetje uitgeblust.
Arno: Oh gelukkig, een klein beetje maar, dat valt dan wel mee. Wat is je echte probleem?
Hannie: Nou ik ben echt heel moe, dat zit namelijk zo…
Martijn [onderbreekt]: Ik zou het niet doen Hannie…dat wordt ruzie en dat wil je niet. Blijf vooral doorgaan met helpen, iedereen rekent op je
Hannie: Het gaat over mijn zus
Martijn: Ja tuurlijk, het is altijd gedoe in de familie.
Hannie: Ik heb haar ooit aangenomen en nu.
Martijn: Het is een aangenomen zus? Niet je echte zus dus. Wat is dan het probleem?
Hannie: [lacht]. Nee niet zo aangenomen, ik ben haar werkgever.
Arno: Heb je spijt als haren op je hoofd, je kent toch de uitdrukking ”hiring Family is the mother of all fuckups”
Hannie: Mijn man had me al gewaarschuwd om haar niet in dienst te nemen…
Martijn: Maar het is toch je zus hè
Hannie: Ja precies, dus toch gedaan, en nu
Arno: [boos] Die zus is ook gewoon een egoïstische bitch, altijd maar op jou leunen, maar nooit klaarstaan als jij hulp nodig hebt….ik zou haar zo snel mogelijk de zak geven
Hannie: [uit de grond van haar hart] Ohhhhh, dat zou echt heerlijk zijn! Geen gedoe meer met haar…
Arno: Precies, opgeruimd staat netjes. Dus morgen in gesprek, opzegtermijn, nog maandje extra doorbetalen omdat het familie is en dan verder!
Hannie: Denk je?
Arno: Nee ik denk het niet, ik weet het zeker! [gaat voor haar staan, springt van enthousiasme] denk eens wat allemaal mogelijk is zonder haar, geen gedoe meer, geen gedonder thuis hierover, je hart volgen, weer vrij ondernemen, iedereen blij
Hannie [glinstering in ogen] ja!
Martijn: Behalve je zus dan…..ik vind dat je het niet kunt maken Hannie! Wat ben je jou voor een zus, familie is het belangrijkste wat er is, je bent verbonden via jullie grootouders en ouders, samen Kerst, tradities, en dat ga jij in één klap KAPOT maken??? No way Hannie, zo doen we dat niet.
Hannie: [staat bijna op, emotioneel] Ik moet wel, ik hou het al lange tijd nauwelijks vol, ze kan echt haar eigen boontjes wel doppen, het gaat gewoon niet langer.
Martijn: [met lieve sprookjesachtige stem] maar jouw eigen zus, jouw bloedeigen zus, je laat jouw zusje toch niet vallen?
Hannie: Ik laat haar niet vallen, maar ga haar wel ontslaan! Dit zat er aan te komen, maar ik weet nu hééél zeker dat het de beste beslissing is. Dank mannen!

Contract
Ik, Hannie, ga voor vrijdag a.s. met mijn zus in gesprek om haar te vertellen dat ik haar contract niet ga verlengen!

---

_{Corona heeft een flinke impact op ons leven en werkgevers houden hun medewerkers (terecht) buiten de deur. Dit maakt dat werknemers minder in verbinding zijn, contact missen en hierdoor mentale problemen ontwikkelen. Met de Mentale Knipbeurt brengen we luchtigheid en beweging. Dit geeft energie, vertrouwen en lucht! Juist nu is de Mentale Knipbeurt een goed instrument voor organisaties om hun medewerkers in balans te houden. Daarom hebben we een Mentale Knipbeurt ontwikkeld die Corona proof is. Gewoon op kantoor. Je maakt een afspraak, komt langs en gaat daarna geknipt weer naar huis.}