Auteur: Martijn Gouman

Geplaatst op

Kop of munt?

Aline komt de coachsalon binnen en ziet er keurig uit: nette broek, mooie blouse. Casual, maar wel keurig.


Martijn: Heb je een cijfer in je hoofd?
Aline: Uhh, oké. Waarvoor eigenlijk?
Martijn: Voor hoe je het leven nu zou beoordelen
Aline: Oh zo….een 8
M: Zo, dat is hoog…maar toch zit je hier!
A: Ja, ik heb een dilemma.
Arno: Ja, snap ik!
A: Huh, hoezo?
Arno: Nou als je een écht probleem had, gaf je je leven een lager cijfer. Bij een dilemma gaat het meer over achter de komma. Dus eigenlijk meer een dingetje..
A: [glimlacht verbaasd]
M: Vertel!
A: Mijn oudste zoon is negen jaar en gaat volgend schooljaar naar groep zeven. Mijn dilemma is of hij wel op deze school moet blijven.
M: Vertel!
A: Drie jaar gelden is hij naar zijn huidige school gegaan. Als ie nu weer naar een andere school gaat is dat al zijn derde school.
M: Vertel!!!
A [lacht beetje ongemakkelijk] Nou op zijn eerste school had hij te weinig uitdaging. Nu heeft ie wel meer aandacht, maar wordt hij gepest…ik denk dat ie op de school waar we nu naar kijken het beter zal gaan. Maar ja, zeker weet je het niet en dan moet ie toch ook weer opnieuw aarden…
M: Wat vindt je zoon?
A: We hebben het pas net voorgelegd aan hem. Hij had nog geen duidelijke voorkeur
Arno (tegen Martijn): Hij lijkt op zijn moeder
Martijn: Oh, maar daar hoe je niet lang over te twijfelen hoor.
A: Niet?
M: Nee, er is een hele eenvoudige oplossing!
A: Echt?
M: Ja…muntje gooien
A [eerst verbaast en draait daarna haar ogen even weg] Ja, was het maar zo simpel…
Arno: Is het dat dan niet?
A: Nou…
Martijn: Aline, je kent jezelf en blijft toch eeuwig twijfelen, want zo ben je nu eenmaal. Door een muntje te gooien schiet het tenminste een beetje op! Wat vind je partner er eigenlijk van?
A: Hoho, ik twijfel omdat ik het beste voor hem wil!
Martijn: Dat vind ik zo mooi aan jou, jouw moederlijke bezorgdheid. En wat is dan het beste voor hem?
A: Hem een onbezorgde tijd geven.
Arno: Dat klinkt niet realistisch.
M: Precies ja, dan moet je hem van school halen en lekker onder moeders vleugels houden! Dat zou heel goed voor hem zijn. Want op school loopt hij een enorm risico om beschadigd te raken.
Arno: Mag jij erbij blijven op die andere school? Als moeder. Is wel fijn, kun je hem de hele dag beschermen.
A: Erbij blijven? Nee, natuurlijk niet…
M: Dan ook niet doen! Die andere school is veel te link. Je hebt dan nooit volledige controle! Je weet nu dat hij alleen gepest wordt. Die andere school wordt vast veel erger.
A: Dat wil ik ook niet! Ik wil er niet bij blijven!
Arno: Volgens mij wel.
M: Gaat je zoon nog een keer kijken op die andere school?
A: Ja, toevallig wel. Volgende week.
M: En als hij dan naar die school wil gaan?
A: Dan…
Arno: Dan ga je natuurlijk alles eerst weer eindeloos afwegen.
A: Ja, ik moet toch weten of het een goede school is.
Arno: Heb je bij die vorige school ook gedaan toch?
A: Ja….
Martijn: Mooie afweging was dat! Je zoon heeft nu nog meer problemen toch? Dus dat heeft echt goed geholpen Aline!
A [laat haar hoofd met grote lach vallen, er is overgave]. Ik snap het mannen, dank voor dit heldere inzicht
Martijn: kop of munt?
A: laat maar, helemaal duidelijk, mijn zoon mag volgende week zelf kiezen!

Geplaatst op

Zoonlief of zo’n dief

Er stapt een dame de coachsalon binnen. Duidelijk één van de managers van de semi-overheidsorganisatie, hakje pakje, duidelijk en stevig. Ze neemt plaats en kijkt ons verwachtingsvol aan..

M: Hi?
E: Ellen
M: Hi Ellen, fijn dat je er bent. Je ziet er goed en stevig uit. Meestal is zo’n uitstraling een manier om iets te verbergen…
E: Wat bedoel je?
M: Nou, meestal gaat er veel onzekerheid schuil achter iemand met een dergelijk voorkomen. Maar bij jou is dat vast niet het geval…
E: Nou ja…hoe…
M: Wat is jouw probleem Ellen?
E: Ik vind het pijnlijk om te zeggen
A: Dan zou ik het niet zeggen…als het pijn doet kun je het beter een beetje verstoppen, dan is het er niet.
E: Dat is het nu juist, dat doe ik al een tijd
A: Volhouden…je wilt toch geen pijn hebben? Met zo’n mooi strak pak en management uitstraling past dat toch niet?
M: Maar het is vast een klein pijntje toch? Anders liep je er al niet zo lang mee…of ben je echt zo’n bikkel
E: [geëmotioneerd] Het doet wel echt pijn…en ik schaam me er voor.
A: Dan zou ik het helemaal niet zeggen. Zo meteen gaan we je ook nog uitlachen. Nou Martijn, ik ben wel benieuwd. Maar ze houdt het voor zich, lijkt me beter ook….
E: Mijn zoon van 23 komt al ruim twee jaar alleen maar bij me om geld te lenen.
M: Och, wat ben jij een lieve moeder. En nog rijk ook. Heerlijk voor je zoon. Wat fijn dat je hem dat gunt. Lieve schat
E:[begint te huilen]. Ik vind het verschrikkelijk! Ik ben bang dat ik hem niet meer kan vertrouwen. Hij ziet me alleen als geldautomaat. Iedere keer doet hij me beloftes, maar hij komt ze helemaal nooit na. En iedere keer ga ik weer voor de bijl. En ik ben bang dat…[huilt]


A: [zacht] Waar ben je bang voor lieverd?
E: Ik ben bang dat hij in een verkeerd circuit zit. Misschien is hij verslaafd of doet ‘ie andere stomme dingen. Maar ik durf hem niet te confronteren. Ik ben gewoon bang voor hem.[wederom dikke tranen].
M: Terecht! Klinkt als een crimineel…Judas! Holleeder. Ik zou de politie inschakelen.
E: [zacht] Daar heb ik echt aan gedacht!
M: Gedacht? Ik zou het direct doen. Je wordt onder druk gezet, afgeperst. Zoonlief is zo’n dief!
A: [nieuwslezer] Dames en heren, hier volgt een politiebericht. De politie is op zoek naar een jongeman van 23 jaar, hij heeft zijn moeder afgeperst en haar bedreigd. Hij is levensgevaarlijk. Indien u deze man kent, probeer hem niet aan te houden, maar bel met de politie…
E: [lacht hard] Ach wel nee jongens, ik denk dat ik veel te veel in mijn hoofd haal. Eigenlijk is het een hele lieve jongen die gewoon onzeker is. Ik heb het veel te lang op zijn beloop gelaten. Ik moet gewoon met hem in gesprek.
M: Ben je gek geworden! Deze man is gevaarlijk. Wie weet wat hij je aandoet. Hij probeert je in te palmen, maar wees voorzichtig.
A: Martijn, ik denk dat we Ellen zo samen naar huis moeten brengen. Wie weet waar hij uithangt.
M: Gelukkig zijn we met z’n tweeen en hebben we veel ervaring met criminelen..
E:[lacht] Stop mannen! [diepe zucht en zelfverzekerd]. Ik ga met Lourens in gesprek. Hij is een volwassen man en snapt heus wel wat hij doet. Bovendien heb ook ik een verantwoordelijkheid, naar hem maar voornamelijk naar mijzelf! Ik heb het zo ver laten komen.

We stellen een contract op met Ellen en ze vertrekt. Voordat ze de coachsalon verlaat draait ze zich om…

E: Ik weet niet precies wat er nou gebeurd is, ik ben vooral heel erg opgelucht dat ik het met jullie heb gedeeld en zie in dat het alleen maar moeilijker werd doordat ik het niet deelde. Hierdoor zijn mijn gedachten echt met me aan de haal gegaan. Door het te delen en jullie humor is het ENORM gerelativeerd. Ik ga vanavond met hem in gesprek. Dank jullie wel!


Geplaatst op

Jouw vader is gewoon een zak!

Bob komt de kamer binnen. Hij gaat vrolijk zitten en heeft een joviale blik.

Martijn[joviaal]: Hi Bobbie, wat zie je er relaxed uit! Is dit jouw dagelijkse stijl?
Bob: Ja, eigenlijk wel.
Martijn: Nou, dan heb je geen echt probleem lijkt me.
Bob: Ik wil het over mijn vader hebben.
Martijn: Maar moet je dat niet met hem doen?
Bob: Ja, maar dat is lastig.
Arno: Lastig, lastig….een beetje weerstand en Bobbie laat het liggen.
Bob: Mijn vader heeft het altijd over zichzelf, of heeft hetzelfde net wat beter gedaan. Vermoeiend.
Arno: Klinkt als een vervelende man…
Martijn: Hoe vaak zie je hem?
Bob: Ik ga er zeker twee keer per maand naartoe.
Arno: Jouw vader heeft alleen oog voor zichzelf, heeft het altijd net wat mooier of beter gedaan en jij gaat er twee keer per maand naartoe om je te laten afzeiken…..Jouw vader is gewoon een zak!
Bob: Het is ruim een uur rijden. Maar hij is wel trots op me.
Martijn: Zegt hij dat tegen je…
Arno: Volgens mij is hij trotser op zichzelf dan op jou. Lekkere pa heb je zeg!
Bob: Ik heb wel eens aangekaart dat hij zoveel over zichzelf praat en weinig echte aandacht voor mij heeft, maar…..
Martijn: Maarrrrrr…
Bob: Dan gaat hij zielig doen, begint te klagen dat hij zijn best doet en kan vaak zijn tranen niet bedwingen, en dan..
Arno: Dus jouw vader is een eikel die bij kritiek gaat huilen….
Martijn: Eigenlijk ben jij heel gemeen tegen hem, jouw arme vader is blij dat je er bent en maak je hem aan het huilen.
Bob [lacht]: Ja, dan is hij echt een slachtoffer en dan weet ik het ook niet meer.
Arno: Hoe durf je hem aan het huilen te maken!
Bob [lacht hard]: Ja maar hij…..
Martijn: Jij houdt je dus heel erg in.
Bob: Ja enorm, ik denk dat mijn vader niet eens weet wat me echt bezig houdt!
Arno: Zeg dat nog eens?
Bob [geëmotioneerd]: Ik denk oprecht dat hij niet weet wat mij bezig houdt en wie ik écht ben, dat doet best pijn nu ik het zo zeg…
Arno: Je kunt hem dus niet als volwassen man aanspreken, hij gedraagt zich als een kleuter en jij kunt dus niet jezelf zijn bij hem.
Bob [weet het ff niet meer]……..
Martijn: Is hij belangrijk voor je?
Bob: Ja! Heel erg.
Arno: Je neemt hem niet serieus en behandelt hem als een kind. Je moet een volwassen gesprek met hem voeren. Stel dat hij ziek wordt dan….
Bob [schrikt]: Daar denk ik de laatste tijd aan, het lijkt me verschrikkelijk!
Martijn: Wat ga je dan doen?
Bob: Hem verzorgen natuurlijk!
Arno: En wat zou je met hem willen bespreken?
Bob [blijft stil]
Arno: Heb je niets te vertellen? Speel je een rol? Gaat er niets in je om?
Bob [lacht een beetje]: Wat moet ik dan vertellen??
Martijn: Wat zou je willen weten?
Bob: Hoe hij het ervaart, hoe ik het ervaar, wat ik mis in onze relatie, dat natuurlijk!

Arno tegen Martijn: Volgens mij lijkt Bob meer op zijn pa dan hij denkt. Hij speelt ook het slachtoffer en neemt zijn verantwoordelijkheid niet. Het zit in de familie. Straks komt zijn pa ineens te overlijden en dan heeft hij het laten zitten…..jammer. Maar ja.
Martijn tegen Arno: Ja, dat hadden we laatst ook met dat meisje weet je nog?
Arno tegen Martijn: Oh ja, ik weet het weer. Lijkt me echt heel naar dat één van je ouders plotsteling wegvalt zonder dat je het gesprek hebt gevoerd..

Bob: Ik heb het geprobeerd, maar toen begon hij dus te huilen…
Arno: Nou en! Het is toch belangrijk voor je…stop met slachtoffer zijn. Of je gaat het gesprek aan of je gaat ook zitten kniezen net als je pa!
Bob: Maar dan maak ik het alleen maar erger
Martijn: Ja precies, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Laat maar….slecht idee Arno!
Bob: NEE!!!…………ach jullie hebben natuurlijk een punt. Ik ga het gesprek aan. Mijn vader is echt geen zak zoals jullie me aanpraten, ik hou echt veel van hem en hij is belangrijk voor me. Ik doe het bij mij thuis. Op een zaterdag in januari nodig ik hem uit bij mij thuis. Die setting voelt beter!

Dank mannen! De humor en provocatie hebben me goed gedaan!

CONTRACT
Ik, Bob, nodig mijn vader uit op zaterdag 30 januari en ga ik met hem een belangrijk gesprek voeren.


Geplaatst op

Klein broertje of huisarts

Een jonge goedgeklede man met zelfverzekerde uitstraling stapt binnen en gaat zitten.

Arno: Jens, wat is jouw probleem?
Jens: Ik wil een probleem over mijn zus inbrengen.
Arno: Oh, gelukkig. Het gaat niet over jou! Ik kon me het ook bijna niet voorstellen…
Jens: Ik vind dat ze veel problemen heeft.
Arno: Maar jij niet dus.
Jens: Ik wil accepteren dat ze problemen heeft en dat het bij haar hoort.
Arno: Ik zou zeggen doen!
Jens: Dat lukt me niet, ik maak me zorgen…
Arno: Maar gelukkig heb jij geen probleem!
Martijn: Waar ben je bang voor?
Jens: Dat ze zich helemaal in de nesten werkt.
Martijn: Wat voor nesten?
Jens: Ze is verslaafd aan drank en is nu ook nog zwanger.
Arno: Oh, dus meerdere problemen, goed zo. Is ze wel opgewassen tegen de wereld?
Jens: Nou, ze redt zich wel maar…
Arno: Redt ze zich nu wel of niet, ik ben ik de war…
Jens: Ja, ik voel me altijd de brave en geslaagde broer en….
Martijn: Dat klopt toch? Je bent braaf en geslaagd, huisarts toch? Nou dan. Wat is nu het probleem?

Arno: Jouw zus heeft tenminste een avontuurlijk leven, dat kun je van jou niet zeggen
Jens [lacht]: dat klopt, aan avontuur heeft ze geen gebrek, mijn god…waar ze al niet heeft gewoond en de verhalen waarmee ze thuis komt….dan heb ik maar een saai leven.
Arno: Een saai en probleemloos leven. Hoe oud is ze eigenlijk?
Jens: Ze is 36 en ik ben eigenlijk haar jongere broer, maar zo voelt het ni…
Martijn[onderbreekt]: Jij haalt gevoel en feiten telkens door elkaar. Je voelt je braaf en geslaagd, je voelt je de oudere broer…..feitelijk bén je braaf en geslaagd en bént haar kleine broertje! Dus Jens. Grow up! Jouw zus redt zich wel, maar jij hebt een probleem!
Arno: Volgens mij ben jij ondertussen haar huisarts geworden en niet meer haar broertje.
Jens: ja, dat is beroepsdeformatie, ik denk alleen maar aan diagnoses en problematieken
Arno: Heb jij haar ook al langs de statistieken gehaald? En langs Diagnose Behandel Combinatie? Schrijf je ook recepten voor haar uit?
Jens: Dat heb ik wel eens gedaan ja…..

Arno: Waar is het broertje, jij verschuilt je achter jouw huisartsenrol Jens! Vraagt ze eigenlijke wel eens hoe het met jou gaat? Wil jij nooit eens háár steun? Waar moet jij dan naartoe met jouw problemen….
Jens [kijkt verbaasd voor zich uit, valt stil]: tja…..zo heb ik het eigenlijk nooit bekeken. Dat zou eigenlijk wel fijn zijn…..
Martijn: wat zou zij over haar broertje Jens zeggen?
Jens: dat weet ik eigenlijk niet, misschien wel trots, misschien ook wel bezorgd over me. Ik heb natuurlijk ook wel mijn issues.
Arno: Wat zeg je me nou! Zitten we hier de hele tijd over een zwangere alcoholist te praten en nu kom jij ineens.
Jens: Ja, mijn relatie is soms best onstuimig, ik ben eigenlijk best benieuwd wat zij ervan vind
Arno: Nou kom op Jens, jij bent een geslaagd mens en gaat aan een zwangere onverantwoordelijke alcoholist vragen….
Jens [geïrriteerd]: het gaat over mijn zus hoor!

Martijn: Wat zou je van haar nodig hebben?
Jens: Ik zou het heel fijn vinden eens advies of steun van van haar te krijgen.
Martijn: Zou je dat durven?
Jens: Ik zou het ongemakkelijk vinden
Arno: Dat is ook de bedoeling, daar zit de winst
Jens: Dat snap ik……..[hij staart voor zich uit, na enige tijd veert hij op] Ik ga haar bellen en een afspraak maken. Dan gaan we het over mijn sores hebben en vraag ik mijn grote zus om steun! Zo had ik het nog nooit bekeken, fijn mannen!

Geplaatst op

Diane is een slechte echtgenote

Diane ziet er fantastisch uit, met een glimlach neemt ze plaats in de kappersstoel

Martijn:….
Diane: (giechelend) wat?
Martijn: ik ben er gewoon stil van.
Diane: waarvan?
Martijn: nou, ik maak het gewoon niet zo vaak mee, dat er iemand komt zitten zorgeloos is.
Diane: (met een lach) Nou vrij van zorgen ben ik niet hoor.
Martijn: (verbaasd) Niet? Vertel!
Diane: ik moest wel even nadenken over een probleem…
Martijn: zie je wel. Je moest er zelfs over nadenken, dus het kan nooit een groot probleem zijn. Hoogstens een issue..
Diane: Ja! Ik heb er twee…
Martijn: Ho Ho, je kunt er maar ééntje inbrengen. Je probeert nu twee issues in één sessie te laten behandelen. Zo werkt het niet. Je moet er één kiezen
Diane: (schiet weer in de lach): Nou ik wilde eerst een probleem tussen mij en mijn man inbrengen, maar omdat hij er zelf niet bij is, lijkt me dat niet de beste keuze dus daarom…
Arno: Ja, sorry hoor, nu wordt het lachwekkend: eerst hoor ik je over issues en nu ga je nog een stap verder door een probleem wat JIJ hebt met je man niet op tafel te leggen omdat HIJ er niet bij is. Het is toch JOUW probleem of niet?
Martijn: Kijk het lijkt me het meest logisch dat je je gróótste issue tafel legt toch. Het duurt wel even voordat we hier nog een keer zijn en dan weet je niet eens of je aan de beurt komt…
Diane: ja, uh, oké, nou, vooruit dan maar
Arno heeft zijn leesblaadje inmiddels op de grond gelegd en buigt voorover richting Diane (nog wel op anderhalve meter natuurlijk)
Martijn: je maakt het heel spannend voor een issue
Diane: het is ook zo’n stom probleem
Martijn: de issue groeit naar een probleem…
Diane: kijk, mijn man moet met de auto naar zijn werk. Het is ongeveer een half uur rijden. Ik fiets naar mijn werk. Ik kan in tien minuten thuis zijn. We werken allebei tot vijf uur.
Arno (schuift nog iets dichterbij; nog steeds op veilige afstand)
Diane: maar soms heb ik nog wat administratie te doen en dan wil ik dat gewoon af hebben, voordat ik naar huis, ik ben gewoon graag opgeruimd bezig, snap je..
Arno en Martijn knikken overdreven
Diane: Nou, dus dan wordt het wat later en dan komen we rond dezelfde tijd thuis en dan wordt hij boos.
Arno valt bijna van zijn stoel: WAT?!!!
Martijn: NIET NORMAAL!!
Diane [schrikt van onze reacties]: wat? Vinden jullie ook dat hij overdreven reageert?
Arno: nee, helemaal niet
Martijn: JIJ moet je schamen Diane!
Diane: WAT?!?
Martijn: nou, je bent toch zo’n keurig opgeruimde vrouw? Je moet wel zorgen dat alle op rolletjes loopt, zeker thuis. Dan kan je niet zomaar later thuis zijn en het eten nog niet op hebben staan en de tafel moet ook nog gedekt worden. Wie is er nou de vrouw, jij toch?
Diane [lacht] nee, zo ben ik niet en dat verwacht mijn man ook helemaal niet van mij..
Martijn: Nou dat verwacht hij wél van je, en terecht ook! Jij bent de vrouw thuis, jij zorgt dus dat het eten, pantoffels en ingeschonken biertje OP TIJD klaarstaan. Een goede echtgenote doet dat. En als je te laat bent dan heeft de man alle recht om…..
Diane [onderbreekt]: Ja zeg, doe es ff normaal!
Arno: Doe zelf es ff normaal!
Diane: Schiet in de lach….
Diane [kijkt Arno aan en dan weer Martijn]: Ja, luister es ff, hij moet gewoon niet zo zeiken! Hij kan toch zelf ook……
Martijn: wat zou je NU zeggen tegen je man als hij weer zo boos tegen je doet. NU!
Diane [schuchter]: doe eens normaal!
Arno [hand bij oor]: sorry, wat zei je?
Diane [iets harder]: doe eens normaal!
Martijn: ga eens staan en zeg het nou nog eens
Diana gaat staan, zet haar handen in haar zij en schreeuwt DOE EENS NORMAAL MAN! JE SNAPT TOCH WEL DAT…..
Arno en Martijn kijken elkaar aan, steken hun handen in de lucht en zeggen tegelijkertijd: KLAAR!
Diane schiet in de lach: wow, dat lucht op zeg! Eigenlijk is het heel simpel….


Diane tekent het contract als volgt: Ik laat me niet meer opjagen, als mijn man weer boos wordt vertel ik hem dat hij NORMAAL moet doen. Het is niet MIJN probleem!


Ondersteund door WordPress