Geplaatst op

SM op het werk! Rianne doet het graag.

Rianne stapt de coachsalon binnen. Goedlachs en fris.

M: Hi Rianne, zo vrolijk komt bijna nooit iemand binnen. Ik kan me niet voorstellen dat jij een probleem hebt, toch?
R: [luide lach] Nou, toch wel. Het is met name mijn controlfreakerigheid.
M: Controlfreakerigheid? Huh? Wat is dat?
R: Nou, ik wil alles heel goed plannen en organiseren.
M: Dat is geen probleem, dat is een gave! Daar heeft iedereen in jouw omgeving baat bij toch? Hoeven zij het niet te doen. Heerlijk!
R:[lacht] Nou, mijn omgeving heeft het lastig met mij hoor!
M: Ja, dat is het precies! Jij hebt geen probleem, maar jouw omgeving!
A: En wees eens ff heel specifiek Rianne, wie zijn dat? Jouw omgeving?
R:[lacht wederom] Om te beginnen mijn partner en kinderen.
A: Ja, dat snap ik, maar je bent nu eenmaal de baas in huis. Dus dat lijkt me logisch, toch?
R: En ook mijn teamleden, ik ben manager van vijftien mensen.
A: Tja, vijftien mensen en één control freak. Klinkt als helse tijden voor die vijftien.
R: Maar ik heb er zélf ook last van! Ik ben dan minder bereikbaar en flexibel.
A: Voor hún, dat maakt voor jou toch niet uit? Zij gedogen jou!
M: Hebben zij wel eens een beter idee dan jij?
R: Een oplossing van anderen? Nou….meestal heb ik gewoon goede ideeën.
M: Precies! Dus jij bent geen control freak, je bent gewoon de beste!
R:[lacht] Oh, wat erg! Dit denk ik soms echt! Beschamend toch?
A: Nee, jij BENT de beste. Dat heeft Lionel Messi ook, die schaamt zich er ook niet voor.
R: [met nadruk] Maar ik wil meer leren loslaten!


M: Waarom in godsnaam? Wel eens gedaan? Levensgevaarlijk! Ik zou het niet doen.
A: Heb je überhaupt ooit iets kunnen loslaten?
R: Ja! Mijn derde kind. Tijdens het zwangersch….
M: Ooohhh wat erg!! Ik denk je noemt bijvoorbeeld iets zakelijks ofzo, maar je hebt je kind LATEN VALLEN!! Oohhh
R: Nee, dat bedoel ik niet. Tijdens het zwangerschapsverlof moest ik natuurlijk mijn werk loslaten.
A: Nou ja zeg, een beetje control freak werkt gewoon door toch? Dus eigenlijk ben je gewoon een soort wannabee control freak!
R: [lacht vrolijk] Het was heerlijk om het los te laten. Echt heerlijk!
A: Nu snap ik het…….jij bent dol op SM!
R: [lacht verbaasd]..hoe bedoel je?
A: Je zegt net dat je het heerlijk vindt om los te laten, ik hoor je alleen maar praten over control, stress en mentale pijn. Jij zoekt iedere dag de mentale pijn op! Mentale SM dus! Heb je ook zo’n pak? En zweep? Spannend hoor.
R: [luide lach] . Nou , ik vond het inderdaad heerlijk om
M: [handen voor oren]. Ik wil dít niet horen Rianne.
R: Nee, heerlijk om het helemaal los te laten tijdens zwangerschapsverlof. Ik had totaal geen zin om weer te beginnen!

A: Ik ben helemaal in de war. Loslaten, zwangerschap, control freak, SM……waarom werk je uberhaupt?
R: [lacht] Goede vraag.!Daar denk ook vaak over na.
M: Is het financieel nodig?
R: Nee.
M: Moet het van je partner?
R: Nee..
A: Je bent gek! Of je bent echt een SM-meesteres. Dat kan ook. Kies maar. Wat is het?
R: Ik ben gék! Maar ook heel goed in mijn werk. En ik heb geleerd financieel onafhankelijk te moeten zijn. Maar ik heb er gewoon teveel stress van.
A: Weet je? Een beetje SM-meesteres geniet daarvan. Ik hoor ook wel eens dat mensen stikken tijdens de SM. Dat kan natuurlijk ook. Dat je doorgaat totdat je een burn-out krijgt of erger.
R: [hapt letterlijk naar adem]..eh nou.
M: Ik wil dat je nu opstaat en op deze stoel gaat zitten!

Rianne staat gedwee op en neemt plaats op de door Martijn aangewezen stoel. We verlagen het tempo. Rianne is een beetje ongemakkelijk. We zijn even stil….Martijn vervolgt.

M: [zacht, aandachtig] Gefeliciteerd Rianne! Je hebt zojuist je ontslag ingediend. Je hoeft over een maand niet meer te werken……….Hoe voelt dat?
R: [hele diepe zucht, zachte lach en zegt enigszins beschaamd]….bevrijdend…wel.
A: Ja, ho eens ff. Je kunt toch niet als huisvrouw verder? Hoe moet het met jouw kwaliteiten en jouw team? Die kun je toch niet alleen laten?
R: Ik ben een keer gescheiden, toen was het wel fijn om financieel onafhankelijk te zijn.
A: Snap ik, grote kans dat het weer gebeurt. Uit onderzoek blijkt dat mensen die gaan scheiden dat heel vaak weer doen. Dus toch maar SM op je werk iedere dag. Iedere dag oefenen met minder lucht. Lekker!
R: En weet je wat het ergste is…..ik heb net een nieuwe baan aangenomen. Over twee maanden zou ik beginnen als…
A: Zou ik beginnen? Ga ik beginnen toch?!
R: [kalm en zelfverzekerd] Maar nu ik op deze stoel zit…..het voelt echt bevrijdend! Ik ga het eerst met mijn partner bespreken, en dan ook met mijn manager…[glimlach] oeps.

Geplaatst op

Madame Francoise….oh la la

Francoise Charton komt de coachsalon binnen. Ze is rond de veertig en zeer stijlvol gekleed. We zijn bij een overheidsorganisatie in het midden van Nederland.

A: Francoise Charton, dat is een prachtige naam. En je ziet er ook zo mooi uit! Ik kan me bijna niet voorstellen, met zo’n mooie naam en dito uiterlijk, dat jij een echt probleem hebt.
F: [grote lach] Ik heb een Franse vader en ben vanaf mijn zestiende in Nederland.
A: [Frans accent] Ohlala……en oe ies het om in Nederlande te verblijven mademoiselle?
F: [lacht] Ik ben madame, getrouwd met Victor, dus geen mademoiselle…..en het bevalt me hier uitstekend moet ik zeggen.
M: Hè jammer. Ik zou zo verliefd op je worden. Maar je bent al bezet dus….
F: [luide lach en oprecht vrolijk]. Ja, ik ben heel gelukkig met Victor!
A: Dus madame Charton, wat is het probleem?
F: Nou, ik mis uitdaging in mijn werk. Het is nogal saai.
A: Je werkt bij hier bij de provincie, bent dus een ambtenaar en dat hoort erbij. Het ís hier saai!
F: Nee! Dat is niet zo! Er werken hartstikke leuke en creatieve mensen hier.
A: Chère Francoise, ik vind het lief dat je het voor je collega’s opneemt. Maar het zijn ambtenaren, grijze truien, suffe schoenen en beige jassen! Je moet hier weg!
F: [lacht] Nee, het is echt leuk hier!
M: Uhhhh Francoise, saai is een Nederlands woord voor niet leuk, suf, duf…..misschien is dat in het Frans iets anders. Maar het klopt niet met wat je zegt!
F: [vrolijk] Leer me niets over de Nederlandse taal, ik weet precies wat ik zeg.
A: Dus wat is nu precies het probleem?
F: Ik vind mijn werk gewoon niet leuk, denk ik….
A: Tijd om te stoppen Francoise. Als je langer doorgaat zul jij je telkens slechter gaan voelen…
F: Tot twee maanden geleden dacht ik dat ook maar…
A: [onderbreekt] Dat noemen we hier in Nederland met de Franse slag! Typisch Frans getrut. Laissez faire….daar komen ongelukken van.
F: Ja, maar ik weet niet wat ik dan wil!
M: Nee, je kunt denk ik ook niets anders toch?
F: Drie maanden geleden heb ik een loopbaantraject gevolgd, hartstikke interessant en leuk om te doen.
A: Laissez faire….niets mee gedaan toch?
F: [fel] Nee! Of wel maar…
A: Is het nou ja of nee, oui of non! Wat heb je er mee gedaan dan?
F: [feller] Nou, ik mis gewoon een stukje uitdaging, het is een beetje saai.
A: Een stukje, een beetje. Is het nou wel of niet! Laisser faire….pfffff. Is het nou saai of niet. Mis je nu uitdaging of niet. Wees eens duidelijk Francoise.
F: [gelaten houding] Ach, ik heb gewoon veel mensen om me heen met succesvollere carrières….
M: [onderbreekt] Carrière is Frans voor loopbaan. Jij spreekt echt alles door elkaar. Wees nu eens helder!
F: [met lach] Hou op! Ik werk drie dagen in de week, heb een heerlijk gezin waar ik tijd voor heb, ben weer begonnen met dansen en sinds drie weken zingen. Dus eigenlijk heb ik het heel goed!
A: Helemaal niet! Ik vind jouw carrière, zeker omdat het een Frans woord is, heel matig. Dus tijd voor een beetje uitdaging en een stukje minder saaiheid! Geen Franse slag, of laissez faire. Actie in de taxi! Dat is een Nederlandse uitdrukking en dat beteke….
F: [onderbreekt fel] Ik weet wel wat dat betekent! Hou es ff op! Nu ik met jullie spreek realiseer ik me ook wel hoe goed ik het heb!………….[zachter] En ik vind het denk ik wel prima zo.
A: Ja ho ff Francoise de la Gilles de la Tourette…
F: [volle lach] hou op!
A: Non, non non, non, non, jouw carrière staat op het spel, je moet nu op zijn Hollands gewoon niet lullen maar poetsen!
F: [haalt diep adem en vertelt rustig]. Mijn beste vriendin én mijn zus hebben allebei een verantwoordelijke baan op hoog niveau, dat triggered me zo nu en dan
M: Triggered, dat is toch geen Frans? Eerder Engels lijk me….
F: [vervolgt] Maar mijn vriendin klaagt over het feit dat ze haar kinderen onvoldoende meemaakt, mijn zus is gescheiden…..dus tja, dat.
A: Maar Francoise! Jij kunt niet achterblijven, kom op, hier zit een ambitieuze vrouw die niet het maximale uit zichzelf haalt! Allez, aan de slag!
F: Nee! Het is echt goed nu! [lacht open] Merci messieurs! Ik voel écht dat het goed is zo, het geeft rust. Ik heb zo veel ruimte voor mijn gezin en hobby’s. Geen stress van mijn baan en wel leuke collega’s. [adrem] En nee Arno, het zijn geen suffe ambtenaren.[volle lach]. Nee echt, het is goed zo.

M: [glimlach, verleidelijke toon] Zeg Francoise….en Victor dan? Kunnen we die niet even vergeten? Pas de problème toch? Ik zie wel mogelijkheden…volgens mij hebben we wel een klik
F: [luide lach] Helaas, chérie ik ben helemaal gelukkig! Dank jullie wel mannen!

Geplaatst op

Is Caroline een vijfje of een zesje?

Caroline stapt vrolijk en kordaat de coachsalon binnen, we zijn vandaag bij een hogeschool in het westen van het land.

M: Wat is het probleem?
C: Als ik tentamens moet nakijken ervaar ik een ontzettende drempel en ruis op de lijn.
M: Een ontzettende drempel….dat klinkt meer als een Berlijnse Muur.
C: [lacht]. Nou, ik kan er wel over heen maar…
M: Dus je overdrijft nogal toch? En ook ruis op de lijn….dat klinkt toch weer als Berlijn, waar je wordt afgeluisterd door je buurman of die meneer uit de supermarkt. Ben je heel achterdochtig?
C: [lacht wederom]. Nee, niet als Berlijn. Maar ik vind het gewoon lastig om te beoordelen wanneer ik het goed doe.
A: Je bent gewoon onzeker toch? Niet alleen hierover, maar hier zit een zeer onzekere en bange achterdochtige vrouw. En ook een beetje lui volgens mij. Want nakijken is natuurlijk helemaal niets aan toch?
C: Nee, het is niet het leukste. En als het dan gedaan is kan ik weer leven!
M: Dus in de nakijktijd ben je een beetje dood, krijg je geen zuurstof….
C: Nou, niet in mijn hersenen nee, ik vind het gewoon ingewikkeld.
A: Wanneer is het een vijf of een zes?
C: Ja, het hijgt in mijn nek.
M: Even voor mij: een ontzettende drempel, ik kan niet meer leven, het hijgt in mijn nek….[met veel compassie] Lieverd, hoe gaat het met je?
C: [lacht] zo erg is het ook weer niet?
M: Wel! Je moet oppassen vind ik. Slaap je goed? Heb je hartkloppingen?
A: Hier rust Caroline, ze stierf tijdens haar strijd met de toets, de drempel werd te hoog, zuurstof verdween en ze is helaas overleden…
C: [lacht] Hou op! Zo erg is het niet, maar….


A: [staat op, doet dansje en soort rap] Hé studentje, mijn nakijkwerk zit erop, het is een vijf! Je bent gezakt! Je krijgt straf! Ha!
C: [lacht voluit] ….
M: Wat is nou precies het probleem?
C: Ik hik er tegenaan…
A: [hikt] Is dit al HIK, jouw hele nakijk HIK carrière zo?
C: [met glimlach] Ik doe het pas drie jaar.
M: En hoe vinden jouw collega’s het nakijkwerk….hikken zij er ook tegenaan?
C: Ja, de meesten vinden het niet leuk
A: En jij neemt het natuurlijk wel echt serieus toch? Het verschil tussen een zes en zes komma drie is natuurlijk enorm. Jij kunt carrières maken en breken. Stel dat jij het verkeerde cijfer geeft, dan…
C: Ach welnee, zo is het ook weer niet maar….
M: Huh? En de Berlijnse Muur dan, waar is die ineens gebleven….is die gevallen?
C: Ik ben gewoon niet goed in grenzen aangeven.
A: Daar komt de Berlijnse Muur weer…die was wel lekker duidelijk. Zou jij nooit kunnen!


C: Ik twijfel de hele tijd als ik een cijfer geef of ik het wel goed doe, wat zou mijn collega geven, dat soort dingen….
M: Wat zegt jouw leidinggevende? Is die tevreden over jou?
C: [opgelucht] Ja!
M: En jouw studenten?
C: [lachend] Ja, die meestal ook!
A: Ik weet de oplossing Caroline! Je neemt maximaal vijftien minuten per toets, leest er diagonaal door heen en bepaalt het cijfer, altijd hele getallen, geen gepruts met achter de komma. Gewoon duidelijk. Zes of zeven. Overzichtelijk. En als het niet goed is, hoor je het vanzelf. Maar het kost nu veel te veel tijd en inspanning.
C: Ja, klinkt best goed. Maar hoe weet ik dan zeker dat het…..
M: Je weet het natuurlijk nooit zeker, het is een levensgroot risico dat je er naast zit, ze zullen je over de Berlijnse Muur smijten….
C: Nou, dat valt vast wel mee. Over het algemeen weet ik vrij goed of het klopt eigenlijk. Dus jullie hebben wel een punt!
A: Een heel punt of ook nog iets achter de komma!
C: [luide lach] Ja ja, ik snap het. Ik maak het mezelf inderdaad te moeilijk. Ik ga in kortere tijd nakijken, maak het iets luchtiger en geef gewoon duidelijke cijfers. Zes, zesenhalf, zeven….Dus hele of halve punten.
M: Lijkt me geen goed idee, hoe weet je nu of het klopt?
A: Precies, lijkt me heel erg gevaarlijk, ook voor je reputatie en….
C: [onderbreekt met grote lach]. Het is me duidelijk mannen! Ik geef jullie een acht voor deze sessie.

Geplaatst op

Janien kijkt het nog even aan

Janien komt de coachsalon binnen, ze ziet er goed verzorgd en vrolijk uit.

M: Zo, jij zit goed in je vel!
J: Nee. Niet echt.
M: Nou, goed in de kleding dan, je haar zit mooi, stevige pas..…er komt wel iemand binnen.
J: Nou, momenteel niet zo…..Relatieperikelen.
A: Is het aan of uit?
J: Er speelt wel wat…of de relatie wel is wat het . Ik heb een vriend; Al 6,5 jaar; Twee honden. Leven is mooi samen.
A: Het is over toch?
J: Ik ben opgevoed met idee dat je bij elkaar blijft. En problemen los je op. Mijn ouders zijn ook nog bij elkaar Bij hen was ook niet altijd makkelijk.
M: Nou snel oplossen die problemen, lijkt mij toch? Je wilt toch niet de schande van een mislukte relatie dragen?

J: [kijkt moeilijk] We hebben gepraat, al vele keren en we kijken het nog even aan….
A: Dat vind ik zo mooi aan jou, dat je zo goed kunt praten, en het nog even aankijken. Als je het aankijkt, kijkt het dan ook terug?
J: [glimlach] Ja, dan zie ik het verleden….
A: En nu de toekomst. Die is heel anders toch?
J: Het is de vraag of ik dit wel nóg langer door wil doen…..
M: Ik zou het nog even aankijken..
J: We zijn al twee jaar niet meer intiem geweest met elkaar.
A: [lacht en verbaast] Wat? Weet je zeker dat je een echte man als vriend hebt? Twee jaar niet intiem…is hij impotent of blind? Of heeft hij een minnares!
J:[brede lach]. Nou, dat zeker niet…maar

J: [Na een lange stilte]….Weet je? Er is altijd iemand thuis, we eten samen, liggen samen in bed
A: Maar geen seks. Geen aantrekkingskracht. Jullie zijn gewoon huisgenoten. Net als een studentenhuis. Hebben jullie ook zo’n ranzige keuken, ruzie over wie schoonmaakt, wel samen gezellig eten, maar verder ieder zijn eigen gang….
J: Ja! Zo voelt het eigenlijk wel. We bespreken alle scenario’s, maar hij is kwetsbaar en heeft geen werk.
A: [lief met knipoog] Mooi dat je hem nog zo beschermd….die lieverd, wat zal hij dat fijn vinden.
J: [gefrustreerd en lachend] Ja, ik weet het, hij kan het ook zelf wel…
M: [interrumpeert] Ben jij iemand anders tegengekomen?
J: Ja! Maar hij vond mij niet leuk genoeg. Wel heb ik ervaren hoe het is om weer echt te voelen, dat was heel lang geleden.

A tegen M: Zie je dat ze direct opfleurt? Ik denk dat ze haar vriend na bijna zeven jaar toch gaat verlaten.
M tegen A: Ja, zeven mooie jaren en zeven slechte jaren. Janien wil alleen de mooie jaren. Typisch een dertiger, gaat alle problemen uit de weg, als het even moeilijk wordt is het gedaan. Of ze gaat het nog even aankijken.
J:[geagiteerd] Nee, dat is het niet. We zijn al twee jaar in gesprek, ik vind het moeilijk hem los te laten, maar eerlijk gezegd is het al heel lang niet meer goed.
A: Hoho,  net zei je dat hij kwetsbaar is, dat jullie gezellig eten enzo. Dat ga je toch alsjeblieft niet beëindigen? Hoe moet het dan verder?
M: Ik zou het nog even aankijken….

J: Ik wil hem niet pijn doen en heb ook zijn familie in mijn hart gesloten.
A: Wat ik wel mooi vind, is dat je jezelf opoffert voor de rest…..als een echte strijder ging Janien ten onder.
J: [verdrietig] Het voelt tegen beter weten in…..
A: Dat voelt niet alleen zo, dat is ook zo! Dus jouw gevoel en het feit kloppen. Het is tegen beter weten in Janien!

M: Nu ga je te snel Arno, ik vind dat Janien het nog even moet aankijken, ze zijn pas twee jaar in gesprek, ze moeten het nog minstens een jaar de kans geven. Ik zou het nog even aankijken..…
J:[onderbreekt met luide stem en emotioneel] Nee! Het is gewoon over! Jullie voeren exact het gesprek wat in mijn hoofd ook gebeurt. Maar ik voel dat het over is.
A: Mooi. Dat lijkt me duidelijk. Hoe voelt het?

J: Verdrietig en doodeng. Maar dit is wat ik al lange tijd weet, ik wil verder. Vind het ook op een leuke manier spannend, een nieuwe fase met nieuwe mensen.
M: Ik zou het nog even aankij…
J: [onderbreekt weer, berustend met lach] Nee! Ik ga het niet meer aankijken. Het is voorbij!

Geplaatst op

Kees zoekt een schouderklop

Kees komt de coachsalon binnen. Goed verzorgd, ongeveer vijftig en vrolijke blik.

M: Hi Kees, goed dat je er bent. Wat is het probleem?
K: Mijn vader
M: Oh, gelukkig, niet je moeder.
K: Nee, zij leeft helaas niet meer.
M: Precies. Dus jouw enige overgebleven ouder is het probleem.
A: Dat vind ik eigenlijk wel echt iets voor jou Kees.
K: Wat? Huh?
A: Dat jouw vader het probleem is. Echt iets voor mannen toch?
K: Ik doe het nooit goed, hij ziet me niet staan…
A: Is hij blind dan? Dan is het logisch toch?
K: [met lach] En doof dan ook. Hij ziet en hoort me niet!
M: Arme man. En dan maak jij hém het probleem? Jij moet je schamen man!
A: Precies, een oude man, heeft zijn vrouw al verloren, en nu ook nog zijn zoon…
K: Als het zo doorgaat wel ja! Ik heb alles geprobeerd, maar het is nooit goed genoeg.
A: Ben jij nog niet volwassen Kees? Is hij je nog steeds aan het opvoeden? Misschien is dat wel nodig.
K: Dat denkt hij wel ja…
M: Ben je getrouwd?
K: Geweest…dat wel.
M: Werk?
K: Beetje los vast, maar het lukt wel.
M: Verslavingen?
K: Af en toe beetje drank…
A: Dus jij bent nog niet volwassen, geen vrouw, geen vaste baan en verslaafd…..ik snap wel dat jouw pa je niet vertrouwd!
K: Moet je ff goed luisteren…..ik heb prachtige dingen bereikt! Mooie projecten gedraaid, prachtige relatie met mijn kinderen en heel succesvol zakelijk geweest, maar hij ziet het niet, zegt er niets over, negeert me….ik voel me soms een kleuter. Het is mooi geweest.
M: Wat heb jij allemaal gedaan om het duidelijk te maken?
K: [fel, geëmotioneerd] Ik ben vaak het gesprek aan gegaan, heb duidelijkheid gevraagd, heb hem met van alles geholpen, zelfs een vader en zoon weekend geïntroduceerd. Speciaal voor hem echt bijzondere cadeaus gekocht. Maar niets…helemaal niets krijg ik terug!
A: [guitig, raakt Kees aan] Snap ik wel….als dit alles is?! Hij is waarschijnlijk rond de zeventig of zo….maar je had hem mee kunnen nemen naar New York, relatietherapie voorstellen, met hem naar Champions League finale, wat voor een waardeloze zoon ben jij en samen naar de …..
K: [Kijkt ons aan, glimlacht, berust en zegt traag] Ik begrijp het….. ik kan hem natuurlijk niet veranderen [stilte]


K: Ik probeer mijn hele leven zijn waardering te krijgen, ik doe er van alles voor zoals jullie horen….en ik wil gewoon goedkeuring ofzo. En daar ben ik zo ongelooflijk hard mee bezig, maar hij is wie zoals hij is, hij ziet het niet of laat het niet blijken….het is oké…

A: [schrikt en staat op] Het is oké?!! De man die jou helemaal niet ziet, niets van zich laat horen terwijl jij hem op alle manieren probeert duidelijk te maken. Wat een verschrikkelijke vader. Het is niet oké!! Hij moet goedkeuring geven!!

K: [kijkt met een droevige glimlach naar Arno]. Nee jongens, het is oké! Ik ben vijftig, hij drie en zeventig en ik verander hem niet meer….Ik stop ermee, hij doet ongetwijfeld ook zijn best…..ik zie hoeveel energie en frustratie het me kost. Ik laat het los.

Geplaatst op

Hoogleraar in de dop kiest eieren voor haar geld

Eline, een jonge vrouw, komt zelfverzekerd de coachsalon binnen. We zijn vandaag bij een universiteit.

M: Zo! Hallo zeg! Kom verder. Jij hebt er zin in zo te zien. Meestal komen mensen schuchter binnen, maar met jouw zelfvertrouwen is niets mis volgens mij!
E: [grote glimlach] Hallo! Mag ik hier gaan zitten?
M: En je neemt gelijk initiatief ook nog! Tuurlijk jongedame, neem plaats. Zal ik de stoel nog even voor u aanschuiven?
E:[lacht] Nee hoor, sorry. Ik ben soms een beetje direct!
A: En een control freak volgens mij. Ik denk dat jouw probleem is iets met werk of carrière.
E: [verbaasd] eh, hoe weet je…huh, scary..
A: Jij bent ambitieus en weet wat je wilt.
E: Nu dus niet
M: Wat? Hoezo niet, the only way is up! Dat weet je zelf ook wel. Alles moet wijken! The full monty! Erop en erover…
E: [enorme lach]. Ja, dat was het wel altijd…maar..
A: Nee Eline, niet maar, je hebt twee soorten mensen. Dat weet jij ook. Succesvolle mensen en sukkels. En waar hoor jij bij?
E: Ik ben inderdaad heel erg carrieregericht en best wel succesvol.
A: Nou, gewoon doorgaan dus. Wat is eigenlijk het probleem?
E: Nu ben ik universitair onderzoeker en kan doorstromen naar een hogere functie en…
M: Doen! Lijkt me logisch. [doet een dansje en zingt] The only way is up
E: Vorig jaar dacht ik dat ook nog, maar….
A: Hou oud ben je?
E: Tweeëndertig
A: Eierstokkenprotest?
E: [heel harde lach]. Nee, echt niet! Kinderen zijn geen dilemma!
A: Gelukkig, die zitten je carriere ook alleen maar in de weg. Fijn!
E: Nee, dat is het echt niet….maar met die nieuwe functie komen ook allerlei managementtaken en er is heel veel gedoe in het team
M: Doe je aan sport?
E: Ja, boksen, roeien en hardlopen.
A: Ook vol gas dus toch? Hard! Rammen. Afzien. Je bent ook te jong om nu al te genieten..
E: Ik geniet echt van mijn werk!
A: Ja, nog wel ja. Maar je bent nog niet aan de top. Je bent nog maar universitair onderzoeker, hoeveel stappen nog naar het hoogleraarschap?
E: [verzacht]. Nou, ik twijfel sinds een jaar. Het is wel heel veel gedoe waar ik geen zin in heb, ik vind de inhoud fantastisch, maar de rest…
M: Werd je ook geboren als een steen? Zo hard en kil. Dodelijk ambitieus? Was je vroeger wel aaibaar? Of durfden je ouders je niet eens vast te pakken…
E: [stil]…..
A: Wij zijn blij met de geboorte van Eline, maar zacht is ze niet, ze kon direct lopen, zette de eerste stap naar de top.
M: Eigenlijk denk ik dat ze niet echt ambitieus is, vermoedelijk max vijftig uur per week en de weekenden gewoon vrij toch?
E: [glimlach, traag]. Ja, de weekenden heerlijk vrij. En dat…

A: Volgens mijn heb je behoefte om te vertragen.
E: [verzacht] Ja…..ja…[lieve stem]
A: Hé, ik hoor een aaibare Eline. Hallo aaibare Eline, hoe gaat het met jou?
E: [hele diepe zucht]………eigenlijk voel ik al wat ik moet doen, mijn intuïtie zegt al een tijdje dat ik die baan niet moet nemen…..ik voel ook de rust als ik het zo uitspreek.
M: Ja, hoho! En jou carrière dan? Je bent er bijna, ik zou toch gas geven. Jouw collega’s zeggen het vast ook, zo’n kans krijg je nooit meer. Over vijf jaar komt er weer zoiets vrij en ben je te  oud. Dat weet je zelf ook!
E: [rustig, vertrouwen]. Nee. Ik ga het niet doen! Echt niet, het is nu zo duidelijk………….[lange stilte en bijna dromerig]. Jeetje jongens….ik heb gewoon gekozen!
A: Gefeliciteerd Eline!
M: [plagerig] Jammer voor de universiteit, deze hoogleraar in de dop zou de studenten echt verder brengen…

E: [beduusd] Ik ben er écht uit jongens. Dank jullie wel!

Geplaatst op

Arme Simon, manager van tien dames…

Simon komt de coachsalon binnen. Midden dertig en vrolijke kop.

M: Wat is het probleem
S: Ik ben sinds kort leidinggevende van een team van 10 dames en…..
A: [staat op, luid] Wat!!! Tien dames?? Waar is de elfde?
S: Huh?!
A: Die ben jij toch? Dus jij bent de enige man in een dameselftal!!
M: Dan weet ik wel wat het probleem is!
S: [verbaasd] Ok?
M: Ja, ze snappen jou niet, Mars en Venus. Vrouwen en cycli.
A: Ben je gedwongen?
S: Hoezo?!
A: Tien dames!!!! Krijg je heel veel betaald of ben je gedwongen?
S: Nou, het leek me leuk….
A: [met lach] Ja, ja, gedwongen dus. Arme Simon. Maar wat is nou het probleem?
S: Ze hebben het lastig deze Coronatijd, en de vergadering escaleerde…
A: Je begint op een vrouw te lijken Simon. We stellen je een vraag en je geeft geen antwoord. Nog één keer. Wat is het probleem?

S: [Harde lach]. Ja man…pff die vrouwen, man man…
M: Je roept twee keer een man voor hulp…man man. Je hebt meer mannelijkheid nodig. Paar vrouwen eruit en mannen erin. Dus wat is het probleem?
S: Ik vind het lastig de verbinding te maken, één op één lukt het goed. Maar het team niet.
M: En wat is daarvan het probleem?
S: Mijn stijl en wens is harmonie…maar dat lukt niet
A:[keihard te lachen] Simon, tien vrouwen en harmonie…..[lacht]
S: Ja maar…
A: Je ligt op de pijnbank, ze testen je uit, ze moeten je niet, TIEN WIJVEN en Simon.
M: Leuke titel voor een boek: De tien vrouwen van Simon.
S: Ik doe zou mijn best om de harmonie….

A: [slappe lach] ……Simon begint te lachen, Martijn begint te lachen….Simon…met….tien…vrouwen…..harmonie…….

S:[probeert weer] maar hoe moet ik …..
A:[weer lach] Simon…stop!
S: Maar ik voel me gewoon geen onderdeel….
M: Misschien moet je ook één week per maand chagrijnig doen ofzo….cyclus
S: [met lach] Ik vind het lastig om het team te leiden.
A: Heb je dat al eens benoemd?
S: Nee, ik wil niet dat het escaleert
M: Terecht! Jij bent de baas. Je moet het wel weten toch? Anders escaleert het alleen maar…
A: Dus jij komt met oplossingen, koers alleen het werkt niet….zoiets?
S: Ja! Maar het komt niet binnen ofzo……en ik denk dat ik…..en alles via ZOOM is ook ingewikkeld..

A: Ik denk dat je gewoon niet geschikt bent als manager! Je kunt ze niet leiden toch?
S: Jawel!
M: Maar het werkt toch niet?!
S: Ik durf me niet echt kwetsbaar op te stellen….
A: [luid, veel gebaren en knipoog]Jij als echte narcist, keiharde leider…..snap ik. Nieuw type leiderschap met luisterend oor…geneuzel eerste klas, kul!!. [slaat met vuist hard de stoel] BAM! Nu luisteren jullie! Ik heb de koers én de oplossing.
S: [grote lach]Nee, zo ben ik helemaal niet. zo wil ik het ook niet. Maar ik snap wel wat jullie bedoelen: ik doe precies wat ik niet wil, namelijk afstandelijk proberen keuzes te maken en oplossingen bieden…
M: Zoals een échte man doet!
S: Ik wil me eerlijker en opener laten zien.
M: Ben je gék geworden! Niet doen. Ze vreten je op!
S: Yeah right. Ik snap het mannen. Ik ga stoppen met het oplossen en dat benoemen. In het volgende overleg!


Geplaatst op

Ongewenst op papa’s begrafenis.

Edwin komt de coachsalon binnen. Het voelt ‘zwaar’

M: Kom zitten kerel. En vertel direct wat je probleem is. We hebben niet veel tijd.
E: Het is best wel een ingewikkeld probleem.
M: Ok. Voor de draad ermee. Hoe sneller we op de kern zitten, hoe sneller we het kunnen wegnemen.
E: Ja, het is best wel ingewikkeld…euh. Een collega van mij is eruit gewerkt en heeft het daar moeilijk mee….
M: Jammer voor hem
E: Ja, en mijn zus zit in een vechtscheiding
M: Jammer voor haar
E: Ik wil ze graag steunen maar het gaat soms te ver. Ik slaap er slecht van.
A: Je bent heel goed in het overnemen van andermans problemen! Mooi!
E: En het is een olievlek. Iedereen komt maar naar mij toe en ik…
M: Je kunt er ook een eigen probleem tegenoverstellen. Of heb jij niet echt een probleem?
E: Ja ook nog. Maar dat is nog ingewikkelder.
A: [wrijft in zijn handen]Top! We zijn heel goed in ingewikkelde problemen! Nu al zin in!
M: [zucht en kijkt ongeduldig op horloge] We hebben al drie minuten besteed aan problemen van anderen. Nog maar tien minuten voor jouw eigen probleem. Vertel het ingewikkelde probleem zo kort mogelijk.
E: [na stilte en geëmotioneerd] Mijn vader is kortgeleden overleden en ik was niet welkom op zijn begrafenis.
M: Heb je wel afscheid kunnen nemen?
E: Niet bij leven.
M: Ben je wel op de begrafenis geweest?
E: Ja. Maar het was niet te doen. Zoveel spanning en ontkenning van mij en mijn gezin.
M: Hoe zwaar was het?
E: Verschrikkelijk. Heel zwaar. Ook voor mijn zus, die was ook niet welkom. Het was zo kut. Niet normaal.
A: Heb je wel afgerond met je vader? Met het overlijden?
E: Nee we zitten er nog midden in. Erfenis, ingewikkeld. We zijn ook nog onterfd maar hebben wel recht op kindsdeel.
M: Complimenten Edwin!
E: [verbaasd]. Waarmee?
M: Nou, het is inderdaad een ingewikkeld probleem…maar wat is eigenlijk precies het probleem? De begrafenis is al geweest, dus dat is een feit. Wat is het probleem dan ook alweer?
E: Nou ja..euh.
A: Precies, je weet het niet. Dus misschien is het wel niet echt een probleem. Maar ben je teleurgesteld dat anderen jou nu in de steek laten. Jij die altijd iedereen helpt. En ik snap wel dat je bent onterfd, je bent niet welkom op de begrafenis, maar gaat toch. Lekker dan! Ben je altijd zo tegendraads?
E:  Nee. Integendeel.
M: Is het afgerond? De relatie met je vader? Zou je nog iets willen doen om goed afscheid te nemen?  
E: In overleg met de begrafenisondernemer hebben we wel stiekem een brief in de kist kunnen smokkelen.
A: Boefje! Stiekem.
E: [grote glimlach]Ja, dat had mijn vader mooi gevonden, als hij het zou weten.
M: Wat zou je nog willen doen voor je vader? Of voor jezelf?
E: We zijn bezig met een levensboek voor hem…….. Maar een eigen ceremonie zou wel mooi zijn!
[Edwin gaat in gedachten]
M: Waar ga je de ceremonie doen?
E: In ouderlijk huis kan niet, is ingewikkeld. Maar in Zwolle zou mooi zijn. Daar zijn we heel gelukkig geweest.
M: Mooi, wanneer ga je dat doen?
E: De komende vakantieperiode zou kunnen. Dan heb ik nog even tijd om het te regelen
M: Mooi, Zwolle in de vakantieperiode. Wie ga je uitnodigen?
E: Mijn gezin met aanhang en ook mijn zus met haar zoons. [Weer in gedachten, opgelucht en glimlach]
A: Ik zie dat je de ceremonie al aan het uitdenken bent, toch?
E: [vrolijk] Ja! Ik zie het helemaal voor me en weet exact hoe ik het wil. Dit is precies wat ik nodig had.

Na deze sessie kijken we elkaar aan. Wow, dit was best heftig. Maar te gek hoe we Edwin in beweging hebben gekregen. Waardevol!

Geplaatst op

Een begrafenisspeech voor Elise

Elise is vrolijke dame die kordaat de coachsalon binnen stapt, ze is op advies van een collega bij ons gekomen.

A: Wat is het probleem?
E: Ik heb eigenlijk niet iets…
A: Nou, dan zijn we klaar. Zullen we het over de vakantie hebben?
E: Ja, ook niet. Maar ik weet het niet precies.
A: Wat voor werk doe je?
E: Ik werk op de afdeling support in dit ziekenhuis
A: Dus je bent een ondersteuner.
E: Ja…
A: Maar dat is niet het ding toch?
E: Nou, er zijn collega’s die….
M: [onderbreekt] Ja wacht eens even! Je hebt geen probleem toch? Dus ga je niet over je collega’s beginnen.
E: [begint nerveus te giechelen] Getver
A: Dus wat is nu het probleem? Is het je relatie?
E: [meer gegiechel]….nee ook niet.
A: Daarin ben je ook de ondersteuner toch? Jouw partner heeft jou heel hard nodig
E:[grote lach] nou en of, die vergeet alles en als ik…
M:[onderbreekt] Eerst jouw collega’s en nu jouw man! Is het een keer afgelopen?
A: Dus jouw collega’s hebben een probleem, jouw man heeft een probleem en jij lekker niet! Top!
E: Ja, getver…ik weet het gewoon niet helemaal…

M: Weet je Elise? Ik heb het gevoel dat jij helemaal nooit voor jouzelf kiest!
A: Als jij niemand kunt ondersteunen dan BEN je niemand.
M: Ik voel een begrafenisspeech aankomen…
A: [gaat voor Elise staan en spreekt plechtig]. We zijn hier samengekomen om afscheid te nemen van Elise. Ze koos altijd voor anderen en als er niemand was om te ondersteunen, wie was ze dan eigenlijk? Had ze een eigen leven? Had ze dromen? We moeten het vragen aan iedereen die ze heeft ondersteund. Maar dat gaat helaas niet, want die zijn allemaal omgevallen nu ze er niet meer is….
E: Oh gadverdamme!! Wat erg! Dit denk ik wel eens! Die mensen kunnen toch hun eigen leven wel leiden.
A: Dus Elise, wat is JOUW probleem?
E: Dit WIL ik helemaal niet. Ik wil helemaal niet over mijzelf praten. Dat is toch niet zo belangrijk? Ik wil het liever over anderen hebben…
M: Ook mooi voor in de speech….Elise vond zichzelf niet belangrijk. Haar leven stond helemaal in dienst van anderen….ze was eigenlijk de Twentse moeder Theresa. Moge ze in vrede rusten…
E: [nerveuze giechel]. Ik wil dit niet horen! Maar het klopt wel. Hoe doen jullie dit…?
A: Dus wat is JOUW probleem?
E: [timide in de stoel] Ik kies nooit voor mijzelf.
A: Maar dat is fantastisch! En ook logisch. Anderen zijn natuurlijk veel belangrijker; jij staat in dienst van de rest. Bovendien, wie zit er nou op jouw problemen te wachten? Die los jij zelf wel op toch, net als alle problemen van anderen…
E:[bijna schuchter] Maar dat is het natuurlijk precies. Ik los alle problemen om mij heen op. Maar mijn eigen problemen…
M:[geschokt] Problemen? Dus meer dan ééntje? Je komt binnen zonder probleem en nu heb je ineens meerdere? Ik raak helemaal in de war!
E: Ik zou heel graag meer ruimte voor mezelf hebben.
M: Ja, dat willen we allemaal. Meer ruimte. Maar jij toch niet? Jij hebt dat toch niet echt nodig? Anderen hebben dat nodig, maar de Twentse moeder Theresa moet anderen helpen en ondersteunen.
A: Dus Elise, wat ga jij voor jouzelf doen! Wandelen misschien? Helemaal alleen?
E: Zoiets lijkt me heerlijk ,maar de komende wordt heel lastig. Het is druk op mijn werk, mijn partner start met een nieuwe baan en mijn moeder gaat naar een verzorgingstehuis. Dus die verhuizing moet…
M: [staat op en zegt boos] Ik ben klaar met je Elise. Met heel veel moeite trekken we een probleem uit jou en dat blijkt ook nog een schot in de roos te zijn. Dan komen we ook nog eens met een oplossing waar je helemaal blij van wordt. En dan begin je te wauwelen waarom dat niet kan….weet je: wij stoppen ermee!
E: Nee! Niet! Het helpt! Ik wil echt…[Elise valt stil en wij doen dat ook]

E: [na een lange stilte] Jeetje jongens, wat ik ben echt in mijn kern geraakt. Ik hou mezelf continu voor de gek, maak me druk om anderen en kom niet aan mijzelf toe. En dat lijk ik prima te vinden. Ik wuif het altijd maar weg. Jeetje! Wat komt dit binnen zeg…[Elise lijkt beetje verdoofd]

M: [schuift stoel beetje naar voren en praat op zachte toon] Weet Elise…ik geloof je niet! Volgens mij neem je ons in de maling en ga je helemaal niets veranderen!
A: [schuift stoel ook iets naar voren] Ik ben bang dat het bij woorden blijft…..
E: [gaat rechtop zitten en kijkt ons vastberaden aan]. Ik ga het WEL doen! Ik ga WEL die ruimte voor mezelf maken. Ik heb al eens in mijn eentje een vijfdaagse trektocht gemaakt. Ik kan dat! Het was heerlijk. Dat ga ik weer doen.
M en A: Ja, ja….tuurlijk joh. Je denkt toch niet dat wij dat……
E: [vol overtuiging] ECHT!
A: Ok, we gaan het opschrijven. We hebben een contract voor je.
E:[begint keihard te lachen]. Kom maar op! Ik ga in november een week lang alleen wandelen net zoals eerder! Heerlijk…

Geplaatst op

Kop of munt?

Aline komt de coachsalon binnen en ziet er keurig uit: nette broek, mooie blouse. Casual, maar wel keurig.


Martijn: Heb je een cijfer in je hoofd?
Aline: Uhh, oké. Waarvoor eigenlijk?
Martijn: Voor hoe je het leven nu zou beoordelen
Aline: Oh zo….een 8
M: Zo, dat is hoog…maar toch zit je hier!
A: Ja, ik heb een dilemma.
Arno: Ja, snap ik!
A: Huh, hoezo?
Arno: Nou als je een écht probleem had, gaf je je leven een lager cijfer. Bij een dilemma gaat het meer over achter de komma. Dus eigenlijk meer een dingetje..
A: [glimlacht verbaasd]
M: Vertel!
A: Mijn oudste zoon is negen jaar en gaat volgend schooljaar naar groep zeven. Mijn dilemma is of hij wel op deze school moet blijven.
M: Vertel!
A: Drie jaar gelden is hij naar zijn huidige school gegaan. Als ie nu weer naar een andere school gaat is dat al zijn derde school.
M: Vertel!!!
A [lacht beetje ongemakkelijk] Nou op zijn eerste school had hij te weinig uitdaging. Nu heeft ie wel meer aandacht, maar wordt hij gepest…ik denk dat ie op de school waar we nu naar kijken het beter zal gaan. Maar ja, zeker weet je het niet en dan moet ie toch ook weer opnieuw aarden…
M: Wat vindt je zoon?
A: We hebben het pas net voorgelegd aan hem. Hij had nog geen duidelijke voorkeur
Arno (tegen Martijn): Hij lijkt op zijn moeder
Martijn: Oh, maar daar hoe je niet lang over te twijfelen hoor.
A: Niet?
M: Nee, er is een hele eenvoudige oplossing!
A: Echt?
M: Ja…muntje gooien
A [eerst verbaast en draait daarna haar ogen even weg] Ja, was het maar zo simpel…
Arno: Is het dat dan niet?
A: Nou…
Martijn: Aline, je kent jezelf en blijft toch eeuwig twijfelen, want zo ben je nu eenmaal. Door een muntje te gooien schiet het tenminste een beetje op! Wat vind je partner er eigenlijk van?
A: Hoho, ik twijfel omdat ik het beste voor hem wil!
Martijn: Dat vind ik zo mooi aan jou, jouw moederlijke bezorgdheid. En wat is dan het beste voor hem?
A: Hem een onbezorgde tijd geven.
Arno: Dat klinkt niet realistisch.
M: Precies ja, dan moet je hem van school halen en lekker onder moeders vleugels houden! Dat zou heel goed voor hem zijn. Want op school loopt hij een enorm risico om beschadigd te raken.
Arno: Mag jij erbij blijven op die andere school? Als moeder. Is wel fijn, kun je hem de hele dag beschermen.
A: Erbij blijven? Nee, natuurlijk niet…
M: Dan ook niet doen! Die andere school is veel te link. Je hebt dan nooit volledige controle! Je weet nu dat hij alleen gepest wordt. Die andere school wordt vast veel erger.
A: Dat wil ik ook niet! Ik wil er niet bij blijven!
Arno: Volgens mij wel.
M: Gaat je zoon nog een keer kijken op die andere school?
A: Ja, toevallig wel. Volgende week.
M: En als hij dan naar die school wil gaan?
A: Dan…
Arno: Dan ga je natuurlijk alles eerst weer eindeloos afwegen.
A: Ja, ik moet toch weten of het een goede school is.
Arno: Heb je bij die vorige school ook gedaan toch?
A: Ja….
Martijn: Mooie afweging was dat! Je zoon heeft nu nog meer problemen toch? Dus dat heeft echt goed geholpen Aline!
A [laat haar hoofd met grote lach vallen, er is overgave]. Ik snap het mannen, dank voor dit heldere inzicht
Martijn: kop of munt?
A: laat maar, helemaal duidelijk, mijn zoon mag volgende week zelf kiezen!