Geplaatst op

De stiekem jaloerse moeder

Beatrijs komt binnen. Verzorgd, vrolijk en opgewekt.

M: Als ik jou zie, zie ik veel vrolijkheid. Dus een echt groot probleem zal het niet zijn.
B: Ik dacht, welk probleem moet ik meenemen.
M: Nooit doen.
B: Het gaat over mijn dochter. Die oudste zit in de brugklas op school in Rotterdam. We maken ons zorgen om haar.
M: Dat lijkt me geen probleem toch?
B: Ze zit veel thuis, op haar kamer. In Coronatijd
A: Hoe is het met haar?
B: Wisselend. Laatst in huilen uitgebarsten, ellendige Corona.
M: Maar wat is dan voor jou het probleem?
B: Ik wil haar helpen, maar we mogen haar niet helpen.
A: Dus opgelost.
M: Je bent toch haar moeder?
B: Ja, maar ze wil het zelf doen?
A: Is ze verstandig?
B: Ja
A: Kan ze het zelf oplossen?
B: Nee!
M: Dus dan is het jouw taak om dat te doen, toch?
B: Nou, nee…
M: Huh, maar wat is dat het probleem?
B:[diepe zucht] We hebben stiekem contact opgenomen met haar mentor. Achter haar rug om. Ze was zo boos….
M: Ja, terecht toch? [hele diepe zucht] Zijn jullie zulke ouders…
B: Ja, dat wel, maar we willen het toch doen…Ze zei: ‘Ik haat jullie!’
A: Goed zo! Ze heeft een eigen wil. Dat vind ik wel mooi voor een meisje van dertien. Sterk!
B: [terneergeslagen] Het is zo moeilijk om de balans te vinden tussen los laten en ondersteunen.
M: Nog één stap terug…..jij maakt je dus zorgen. Hoe heb je haar dat verteld?
B: Niet in de goede volgorde achteraf…
A: Nee, eerst stiekem de mentor bellen en dan zeggen dat je je zorgen maakt….lekker handig Bea! Wat een stiekeme moeder ben jij!
B: [emotioneel] Ik probeer haar uit te leggen dat ik me zorgen maak.
A: Dus jij bemoeit je met haar problemen. Irritant toch?

M: Wat is de kern? Waar ben je het meest bang voor?
B: [bijna fluisterend] Dat ze ons niets meer vertelt. Niets meer met ons wil delen
M: En is dat zo?
B: Nee, ze vertelt ons wel allerlei dingen.
M&A: OOOOhhhh. Dus het valt wel mee!

A: Heb jij aan haar verteld dat je bang bent dat ze uit verbinding gaat?
B: Nee…
A: Jij vertelt niet tegen je dochter…en zij vertelt niet tegen jou. Zo moeder zo dochter, toch? Dus beide eigenwijs, toch? Wel eerlijk.
M: Dus ze lijkt op jou…..
B: [klaart zichtbaar op] Ja….eigenlijk wel.
M: En jij bent goed terecht gekomen toch?
B: [vrolijk] Ja!
A: En dingen gedaan die heel stom zijn, toch? Vertel eens wat is het stomste dat je ooit hebt gedaan?
B: [verlegen] uh..
M: Ok, nog één keer….wat is nu precies het probleem?
B: [lacht vrolijk] Dat ik eigenwijs ben!
A: Vind je het ook een beetje leuk hoe ze reageert?
B: Nee, niet leuk! Maar aan de andere kant wel mooi dat ze zichzelf durft te zijn.

A tegen M: Martijn, weet je wat ik denk?  Ze vind het gewoon lastig haar los te laten. Haar moederhart breekt een beetje. Haar kleine lieve dochter wordt groot.
B: [fluisterend] ja, misschien is dat het ook wel.
M: Wil je haar niet té graag een volwassen en verstandig leven laten leiden?
A: Ze is tenslotte al dertien.
M: Wat is het stomste dat jij ooit gedaan hebt? Kom op!
B: [Lacht nerveus] ….weet ik echt niet…ik was best wel braaf.
A: Ooh, ze lijkt toch niet op je.
M: Ben je jaloers?
B: [openbaring, verbaasd]…uh, ja, eigenlijk wel misschien. Ik had wel wat tegendraads willen zijn.
A: Dus wat is nu ook alweer het probleem?
B: [lacht] Ja, ze is echt een prachtmeid met lef! Ze komt er wel!
A: Wat zeg je nou?
B: Ja, ze komt er wel. Ik moet me niet zoveel zorgen maken; dat is niet nodig. Met haar mooie eigenwijze stijl komt ze er echt!
A: Wat zou je nu tegen haar zeggen?
B: Dat ze het goed doet, dat ik trots op haar ben en dat ze zichzelf mag zijn….[tranen]
M: Wat raakt je nu zo?
B: Ze staat nu zo dichtbij…ik weet het niet.
M: Wat zou je het liefst met haar doen….wat goed voor jou is? Wat heb jij nodig?

B: Ik zou wat meer afstand willen nemen…[tranen]. Haar haar eigen gang laten gaan en geen oordeel direct klaar hebben. Dat heb ik ook nodig. Het lijkt wel of ik mijzelf verstik. Als ik haar ruimte geef krijg ik zelf ook meer ruimte. [stilte….Beatrijs haalt opgelucht adem en kijkt ons aan]

B: Jeetje, wat me echt raakte is dat ik jaloers op haar ben en ook dat ik zelf meer ruimte nodig heb. Dat had ik echt niet in beeld. Dank jullie wel mannen. Ik ga ruimte maken!

Geplaatst op

Jorrit legt een rookgordijn

Jorrit stapt binnen. Met een gezellige Brabantse tongval groet hij ons. We gokken een echte reclameman.

A: Zo gezellig Jorrit! Hoe is het leven!
J: Goed goed.
A:En werk? Volgens mij ben jij een reclameman ofzo. Mooie hippe kleding, kek sjaaltje en goede schoenen.
J: Ja zoiets, ik ben hier de commercieel directeur.
A: Mooi. Hier zit dus een commercieel directeur die een dubbelgoed leven heeft.
J: Huh, dubbelgoed??
A: Ja, ik vroeg net hoe het leven was en toen zij je goed goed…
J: [lacht] ah ja ja.
A: Nu doe je het weer. Je zeg ja ja. Dus twee keer ja. Leid je een dubbelleven ofzo?
J: [mond valt open van verbazing] Wat bedoel je, ah, nu je het zo zegt, misschien wel eigenlijk….
M: We hebben er weer eentje! Commerciële mensen leiden heel vaak een dubbelleven, wist je dat? Mooi aan de buitenkant, maar beroerd van binnen. Typisch…
J: Nou, beroerd van binnen is het niet helemaal…
A: Maar wel een beetje toch? Wat is eigenlijk jouw probleem? Of waarschijnlijk heb je er ook twee.
J: Waren het er maar twee, pfff.
M: Dat krijg je met zo’n dubbelleven. Je moet alles onthouden, wie heb je wat verteld, niet vergeten je telefoon op te schonen voordat ze meekijkt etc
A: Ik weet het, je hebt een geheime relatie.
J: [Lacht] Nee….die is gelukkig over!
M: Dat scheelt een heleboel gezeur. Mooi.
A: Je drinkt stiekem op je werk.
J: Nou, je bent wel warm.
A: Andere verslaving dus….en je vrouw weet het niet.
J: Mijn vriendin weet het inderdaad niet.
M: Seks verslaving?
A: Nee, dat had zijn vriendin wel gemerkt…wel jammer trouwens.
M: Gokverslaving?
J: Nee, ook niet…
A: ROKER, je bent een stiekeme roker….Ha!
M: Maar dat is natuurlijk helemaal geen probleem toch? Hier zit een man van rond de vijftig, commercieel directeur en die maakt zich zorgen dat hij stiekem rookt. Tsss. Is dat alles?
J: Ik vind er wel wat van….
A: Ja, ik vind er ook wel wat van. Maar wat is het probleem? Ik vind het eigenlijk wel mooi, past ook bij je imago van een beetje sneaky salesman. Je lijkt ook wel een beetje op de Marlboro-man eigenlijk. Rookgordijnen is jouw specialisme en vak. Eigenlijk ben je een vakman.
J: Dat ik rook is tot daar aan toe, maar stiekem..
M: Blijf je wel jong bij. Als puber deed je dat ook toch? Stiekem roken, drinken en porno kijken.
A: Jammer dat het eigenlijk geen seks verslaving is vind ik, niet Martijn? Die hebben we niet zo vaak hier.
M: Wat voor merk rook je?
J: Camel.
A: Dat zou ik ook stiekem doen. Gadverdamme! Ook nog een merk van niks. Dus wat is het probleem Jorrit. Je rookt Camel, tuurlijk stiekem. Who cares. Vindt je vriendin het niet lekker? Haar probleem toch?
J: Ik ben sinds een half jaar weer begonnen. Ik was vijf jaar gestopt.
A: Nou en….dan ga je toch weer stoppen?
J: Dat wil ik liefst wel.
A: En dan ga je gewoon een fatsoenlijk merk roken. Marlboro of Lucky Strike ofzo. Of zo’n elektronische sigaret. Dat vind ik wel bij jou passen!
J:[lacht] Nee jongens, ik wil echt stoppen.
M: Ik zeg doen!
J: Ik weet niet hoe?
M: Nee, ik zou het ook niet weten. Lijkt me eigenlijk ook onmogelijk om te stoppen. Hoe zou dat moeten dan? Heel ingewikkeld…..hmmmm
J: Tuurlijk weet ik ook wel dat er allerlei mogelijkheden zijn en zo, maar waar te beginnen?
M: Tja, ingewikkeld. Heel complex. Waar zou je moeten beginnen als je wilt stoppen met roken, Arno weet jij het?
A: Geen idee man, ik denk dat het eigenlijk niet mogelijk is. En dan op feestjes en zo. Maar hij rookt stiekem, ingewikkeld en heel complex
J: [lacht voluit]. Ik zit mezelf gewoon voor de gek te houden natuurlijk, ik verschuil me.
M: Nee Jorrit, dit is echt veel moeilijker dan je nu zegt, denk er niet te makkelijk over….ik ken mensen die ook willen stoppen en geen idee hebben hoe. Het zijn er duizenden. Misschien is er wel een club van mensen die niet weten hoe ze moeten stoppen. Moet je eens lid van worden.
J: [wederom grote lach] Het is heel simpel, ik ga van die nicotinepleisters halen en dan zo’n programma volgen en stoppen…net als de vorige keer
A:[verontwaardigd] Ja Jorrit, wat vertel je me nou, je hebt het al eens eerder gedaan? En wij ons in het zweet werken terwijl jij gewoon ervaring hebt. Jezus man. Dit was echt een rookgordijn.
J:Ik moet gewoon stoppen. Ik rijd zo direct langs huisarts en apotheek. Ik ben er ook klaar mee!

M: Anders ik wel….
A: Zeg dat….

Geplaatst op

Zoonlief of zo’n dief

Er stapt een dame de coachsalon binnen. Duidelijk één van de managers van de semi-overheidsorganisatie, hakje pakje, duidelijk en stevig. Ze neemt plaats en kijkt ons verwachtingsvol aan..

M: Hi?
E: Ellen
M: Hi Ellen, fijn dat je er bent. Je ziet er goed en stevig uit. Meestal is zo’n uitstraling een manier om iets te verbergen…
E: Wat bedoel je?
M: Nou, meestal gaat er veel onzekerheid schuil achter iemand met een dergelijk voorkomen. Maar bij jou is dat vast niet het geval…
E: Nou ja…hoe…
M: Wat is jouw probleem Ellen?
E: Ik vind het pijnlijk om te zeggen
A: Dan zou ik het niet zeggen…als het pijn doet kun je het beter een beetje verstoppen, dan is het er niet.
E: Dat is het nu juist, dat doe ik al een tijd
A: Volhouden…je wilt toch geen pijn hebben? Met zo’n mooi strak pak en management uitstraling past dat toch niet?
M: Maar het is vast een klein pijntje toch? Anders liep je er al niet zo lang mee…of ben je echt zo’n bikkel
E: [geëmotioneerd] Het doet wel echt pijn…en ik schaam me er voor.
A: Dan zou ik het helemaal niet zeggen. Zo meteen gaan we je ook nog uitlachen. Nou Martijn, ik ben wel benieuwd. Maar ze houdt het voor zich, lijkt me beter ook….
E: Mijn zoon van 23 komt al ruim twee jaar alleen maar bij me om geld te lenen.
M: Och, wat ben jij een lieve moeder. En nog rijk ook. Heerlijk voor je zoon. Wat fijn dat je hem dat gunt. Lieve schat
E:[begint te huilen]. Ik vind het verschrikkelijk! Ik ben bang dat ik hem niet meer kan vertrouwen. Hij ziet me alleen als geldautomaat. Iedere keer doet hij me beloftes, maar hij komt ze helemaal nooit na. En iedere keer ga ik weer voor de bijl. En ik ben bang dat…[huilt]


A: [zacht] Waar ben je bang voor lieverd?
E: Ik ben bang dat hij in een verkeerd circuit zit. Misschien is hij verslaafd of doet ‘ie andere stomme dingen. Maar ik durf hem niet te confronteren. Ik ben gewoon bang voor hem.[wederom dikke tranen].
M: Terecht! Klinkt als een crimineel…Judas! Holleeder. Ik zou de politie inschakelen.
E: [zacht] Daar heb ik echt aan gedacht!
M: Gedacht? Ik zou het direct doen. Je wordt onder druk gezet, afgeperst. Zoonlief is zo’n dief!
A: [nieuwslezer] Dames en heren, hier volgt een politiebericht. De politie is op zoek naar een jongeman van 23 jaar, hij heeft zijn moeder afgeperst en haar bedreigd. Hij is levensgevaarlijk. Indien u deze man kent, probeer hem niet aan te houden, maar bel met de politie…
E: [lacht hard] Ach wel nee jongens, ik denk dat ik veel te veel in mijn hoofd haal. Eigenlijk is het een hele lieve jongen die gewoon onzeker is. Ik heb het veel te lang op zijn beloop gelaten. Ik moet gewoon met hem in gesprek.
M: Ben je gek geworden! Deze man is gevaarlijk. Wie weet wat hij je aandoet. Hij probeert je in te palmen, maar wees voorzichtig.
A: Martijn, ik denk dat we Ellen zo samen naar huis moeten brengen. Wie weet waar hij uithangt.
M: Gelukkig zijn we met z’n tweeen en hebben we veel ervaring met criminelen..
E:[lacht] Stop mannen! [diepe zucht en zelfverzekerd]. Ik ga met Lourens in gesprek. Hij is een volwassen man en snapt heus wel wat hij doet. Bovendien heb ook ik een verantwoordelijkheid, naar hem maar voornamelijk naar mijzelf! Ik heb het zo ver laten komen.

We stellen een contract op met Ellen en ze vertrekt. Voordat ze de coachsalon verlaat draait ze zich om…

E: Ik weet niet precies wat er nou gebeurd is, ik ben vooral heel erg opgelucht dat ik het met jullie heb gedeeld en zie in dat het alleen maar moeilijker werd doordat ik het niet deelde. Hierdoor zijn mijn gedachten echt met me aan de haal gegaan. Door het te delen en jullie humor is het ENORM gerelativeerd. Ik ga vanavond met hem in gesprek. Dank jullie wel!


Geplaatst op

Een Mentale Knipbeurt in 8 minuten

[Voor de lezer, deze knipbeurt ging in een heel hoog gesprekstempo. De dame in kwestie was totaal overrompeld..]

Erica komt binnen. Goed gemutst. Stevig en een beetje gespannen.

A: Wat is het probleem?
E: Nou zeg, ook goedemorgen. Ik zit net.
A: Ja precies, wij hebben een kwartier en willen liever sneller…dus wat is het probleem?
E: [Lacht] Oh jee, keuzestress…welk probleem gaan we nemen…
A: Relatie?
E: Nee, dat is goed!
A: Werk?
E: Ja.
A: En wat precies?
E: Ik heb last van mijzelf!
A: Gelukkig, hebben anderen in ieder geval geen last van jou!
E: [Lacht heel hard!]
A: Kom op, wat is het precies!
E: He joh, ik mag toch wel ff om mijzelf lachen!?
A: Nee, eigenlijk niet. Tempo Erica!
E: [Lachend] Ik weet heel veel, voel heel veel, maar ik handel er niet naar.
A: Niet? Wat doe je dan niet?
E: Goed voor mezelf zorgen!
A: En wat is dat dan?
E: Tijd voor mezelf, pauze nemen, reflectietijd..
M: [Breekt abrupt in] Ben je snel afgeleid?
E: [Vol overtuiging] Ja ENORM!!
M: Dus iets afspreken met jou is gedoemd te mislukken omdat je wordt afgeleid.
E: [In de war] euhh
M: Is er iets dat je helpt focussen? Is er iets heel belangrijk voor jou?
E: [Wederom vol overtuiging] Ja, mijn kind!
M: Dus als je een foto van je kind ziet, is dat jouw aanwijzing dat je goed voor jezelf moet zorgen.
E: Grappig dat je zegt. Ik heb focus nodig. Enige tijd geleden deed ik dat met een afbeelding van een vlinder, omdat ik altijd zo fladder. En als ik naar de vlinder keek, zorgde ik die dag veel beter voor mijzelf!
E: [na enige seconden stilte] Het is toch idioot dat ik dit nodig heb. Ik voel echt plaatsvervangende schaamte.
A: Volledig terecht! Ik zou me ook kapot schamen….

E: Ja maar het helpt me, mijn dochter is net het huis uit, toen ze voorheen thuis was, maakte ik tijd voor haar en daarmee ook voor mijzelf.
M: Gaat dit je helpen?
E: Jazeker, dit helpt echt!….is het dan zo simpel? Zou het zo simpel zijn? Ja, weet je wat ik nu merk? Nu denk ik, ben ik echt zo’n stumper die mijn dochter nodig heeft om dit af te dwingen?
M: Wat zou jouw dochter zeggen als ze hier is?
E: Mam, doe niet zo achterlijk, stel je niet aan! Als het je helpt is het toch goed?!
A: Mooi, gaan we een contract opstellen!
E: [Lacht opgelucht] Oh, jeetje!!

Ik Erica, hang foto van mijn dochter bij mijn bureau om me eraan te herinneren dat ik tijd voor mijzelf inplan.

M: Wanneer ga je dat doen?
E: Vanmiddag!  Jemig wat is dit simpel zeg?
A: Ja hallo, weet je hoe lang wij hier voor gestudeerd hebben….ben blij dat je zo weer vertrekt!….simpel…tsss

Met een enorme lach vertrekt Erica binnen 8 minuten de coachsalon. Nog diezelfde middag stuurt ze ons een foto van haar bureau met foto van dochter uiteraard….

Geplaatst op

Harteloze moeder viert Coronafeest

Bianca komt vastberaden in de stoel zitten en ziet er opgeruimd uit. Ze beschrijft een goed leven in Coronatijd. Ze heeft een goede relatie, een hechte band met de kinderen, haar werk loopt alles op rolletjes en toch heeft ze een probleem. 

A: Fijn dat je er bent Bianca. Wat is jouw probleem?
B: (denkt even na over de formulering en zegt dan) Je zou kunnen zeggen jong volwassen kinderen die niets kunnen vanwege Corona.
A: Herhaalt letterlijk. “Je zou kunnen zeggen jong volwassen kinderen die niets kunnen vanwege Corona” Dat is wel lekker duidelijk Bianca. Wat bedoel je in godsnaam?!
B: Mijn kinderen! Twee ervan zijn eigenlijk al het huis uit, maar zijn nu weer thuis en ze hangen de hele tijd!
A: Hangen ze? Aan het plafond ofzo?
B: [lacht] Nee, ik bedoel dat ze niks doen.
A: Wees dan ook duidelijk. Jouw probleem is dus dat jouw kinderen niks doen?! Hoezo is dat een probleem?
B: Het raakt MIJ. Ze kunnen zo weinig.
A: Oke, en hoe ervaar je jouw EIGEN situatie in Coronatijd?
B: Best goed eigenlijk.
A: Dus met jou gaat het goed en met hen gaat het slecht. Wat is dan jouw probleem? Vinden je kinderen dat ook?
B: Zij geven hun leven nu een lager cijfer, dat zeggen ze tegen mij.
A: Nog steeds hun probleem toch?
B: Ik word er verdrietig van….
A: Dus het probleem is dat je verdrietig wordt door jouw kinderen
B: Ja!
A: Wat een rotkids. Jij voelt je eigenlijk prima, maar zij maken jou verdrietig. Ik zou ze snel het huis weer uitzetten.
B: Dat denk ik ook wel eens eerlijk gezegd….[geschrokken]. Nee, zo bedoel ik het niet, maar….
A: Jawel, JIJ hebt gewoon last van jouw kinderen doordat ze zich niet prettig voelen. Toch?
B: [schoorvoetend]. Ja, dat is eigenlijk wel zo.
M: Ooooh, wat ben jij een slechte moeder zeg! Harteloos. Die arme kinderen.
B: Ja, dat voelt dus slecht.
M: Terecht, je bent ook een harteloze moeder! Je eigen kinderen nog wel!
A tegen M: Ik had dit niet van Bianca verwacht, jij? Zo gemeen tegen die arme kinderen. Die voelen zich denk ik helemaal niet meer fijn thuis. Zou ze de kinderen iets aandoen? Nee toch? Misschien toch het meldpunt Huiselijk geweld ff tippen. Je weet maar nooit….
B: [schiet vol in de lach]. Het is me duidelijk mannen! Zo erg is het niet. Ik realiseer me dat het niet mijn probleem is. Maar ik voel me er toch verdrietig over. 
A:  Mooi! Wat zou je eraan willen doen?
B:  Een poging doen om het zo aangenaam mogelijk te maken.
M: Logisch, daar zijn moeders voor om dingen beter te maken voor kinderen. Maar wat zou je aan je EIGEN gevoel willen doen?
B: Uh, zeggen dat ik me niet fijn voel…
M: Goed zo, hoe zouden ze reageren?
B:  [lacht] Zo grappig, gisteren zei mijn dochter nog:  “Gelukkig maar dat je je slecht voelt!”.
M: Precies, anders zou je écht een harteloze moeder zijn.
B:  [lacht wat harder] Ja, als je het zo zegt…dat is eigenlijk wel zo. Ik baal er gewoon van dat zij er last van hebben en ik een betere tijd heb gehad in dezelfde periode in mijn jeugd.
A: Pech voor hun dus. Maar even terug: wat ga JIJ eraan doen”
B: Loslaten, denk ik.
M: Hoe dan?
B: Meer luisteren naar ze en niet in mezelf gaan zitten.
A: Een soort Coronaspreekuur houden zeg maar! Kom snel even zitten, want mama voelt zich niet zo goed.
B: [Schiet weer in de lach]
M: Ook bijzonder eigenlijk: je voert nu gesprekken met je kinderen die je anders nooit zou voeren!
B: [Enthousiast] Ja klopt, ze zijn veel meer thuis. We spreken meer met elkaar. Het is veel gezelliger en we hebben mooie gesprekken.
M: En als Corona straks weg is, zijn zij ook weg en heb je het weer lastig dat ze weg zijn. Zaten ze maar weer op de bank, denk je dan.
B: [lacht hard] Ja, dat is waar! Wat ben ik toch aan het mutsen.
A: Eigenlijk moet je het dus vieren! Muziek aan, fles wijn open en gaan! Vieren die Coronatijd!!
B: Ja, dat ga ik doen! Morgenavond zijn we weer samen, ik ga dan gewoon zeggen dat ik het fijn vind dat ze er zijn. Ik ga er een feestje van maken. Ik heb er nu al zin in!

Geplaatst op

Een bullshitbaan op bergschoenen

Samantha marcheert binnen op haar bergschoenen. Ze ziet eruit alsof ze na de knipbeurt een rondje Gelderland gaat lopen…in een weekend…

M: Zo! Lekkere schoenen! Sta je lekker stevig in!
S: Zeker!
M: Precies
S: Wat?
M: Je zei ‘zeker’, dat ben je ook zeker met die schoenen aan
S:[lacht] Nou, dat valt wel mee hoor…
M: Wat valt er mee?
S: Dat is zo zeker ben. ik moest ook even nadenken over mijn probleem, dus zo zeker ben ik niet.
A: Oh, gelukkig. Je bent dus onzeker!
S: Nou, dat ook weer niet….maar ik moest wel ff nadenken.
M:Nadenken? Heb je geen probleem?
S: [vertwijfeld] Nou…
M: Helemaal niet erg hoor. Gaan we lekker thee drinken en beetje kletsen over wandelen in Nederland. Heb ik best zin in. Jij?
S: [valt even stil en veert weer op] Wat een onzinnige baan heb ik ook!
M & A kijken elkaar aan en zeggen dan bijna tegelijk: EINDELIJK!
S: [verschrikt] Wat?
A: Eindelijk iemand die er gewoon voor uit komt: een bullshit baan. Net als zovelen heb jij er één en je durft het gewoon te zeggen! 
M: Scheelt zoveel tijd ook.
S: Scheelt dat tijd?
M: Meestal duurt het 10 minuten voordat mensen achter hun probleem komen en dan hebben we nog maar 5 minuten over!
S:  5 minuten om het op te lossen? Kan dat dan?
M: Oplossen? Wie heeft het over oplossen? Het is toch geen probleem of wel? Werk is gewoon werk en jij hebt genoeg andere dingen die wel leuk zijn: wandelen bijvoorbeeld!
S: Nou, werk moet wel een beetje zingeven.
M: Een andere baan is dan het antwoord toch?
S: Nou, dat weet ik niet, misschien moet ik gewoon iets anders doen binnen het bedrijf
A: En wat heb jij dan te bieden?
S: [verward] uh ja….
M: Zo te horen mag je blij zijn met de baan die je hebt. Lekker blijven doen wat je doet. Geen verandering en vooral veilig.
S: [krachtige stem] Nee, dat is niet waar! Ik kan doorpakken, heel goed leiding geven….maar nu ben ik dus een soort coach. Ik draag zo gewoon niet genoeg bij…
M: Niet genoeg voor wie?
S: Voor de mensen die ik coach!
M: Vinden die dat?
S: Nee, die zeggen dat ze blij met mij zijn.
A: Bullshit dus en ook nog eigenwijs! Wees blij dat je de baan nog hebt!
S [schiet weer in de lach] Nou ja, wat moet ik nou met jullie…ik ben gewoon goed in…
A: [onderbreekt] Accepteer nou gewoon dat je een BULL-SHIT-BAAN hebt!
S: Nee! Ik heb geen bullshitbaan. Ik ben goed in coachen, mensen zijn tevreden en ik bereik resultaat. Ik wil alleen meer toevoegen.
M: Werk je fulltime?
S: Nee?!
M: Dat is het antwoord: je moet weer fulltime gaan werken, want dan kan je er nog vaker zijn voor meer mensen! 
S: Nou, ik wil wel meer helpen en krachtiger optreden.
A: Bullshit. Ik zie jou dat niet doen… Hoe dan?
S: [krachtig] Door meer de leiding te nemen en te zeggen wat ik van iets denk in plaats van alleen maar vragen te stellen!
M: En dan trek je gewoon altijd die schoenen aan: sta je lekker sterk!
S: [lacht hardop] Precies, dat is wat ik ga doen! 


S: En by the way mannen, mijn werk ik zeker niet zinloos en ik geniet ervan. Dank jullie wel voor het inzicht!

Geplaatst op

Jouw vader is gewoon een zak!

Bob komt de kamer binnen. Hij gaat vrolijk zitten en heeft een joviale blik.

Martijn[joviaal]: Hi Bobbie, wat zie je er relaxed uit! Is dit jouw dagelijkse stijl?
Bob: Ja, eigenlijk wel.
Martijn: Nou, dan heb je geen echt probleem lijkt me.
Bob: Ik wil het over mijn vader hebben.
Martijn: Maar moet je dat niet met hem doen?
Bob: Ja, maar dat is lastig.
Arno: Lastig, lastig….een beetje weerstand en Bobbie laat het liggen.
Bob: Mijn vader heeft het altijd over zichzelf, of heeft hetzelfde net wat beter gedaan. Vermoeiend.
Arno: Klinkt als een vervelende man…
Martijn: Hoe vaak zie je hem?
Bob: Ik ga er zeker twee keer per maand naartoe.
Arno: Jouw vader heeft alleen oog voor zichzelf, heeft het altijd net wat mooier of beter gedaan en jij gaat er twee keer per maand naartoe om je te laten afzeiken…..Jouw vader is gewoon een zak!
Bob: Het is ruim een uur rijden. Maar hij is wel trots op me.
Martijn: Zegt hij dat tegen je…
Arno: Volgens mij is hij trotser op zichzelf dan op jou. Lekkere pa heb je zeg!
Bob: Ik heb wel eens aangekaart dat hij zoveel over zichzelf praat en weinig echte aandacht voor mij heeft, maar…..
Martijn: Maarrrrrr…
Bob: Dan gaat hij zielig doen, begint te klagen dat hij zijn best doet en kan vaak zijn tranen niet bedwingen, en dan..
Arno: Dus jouw vader is een eikel die bij kritiek gaat huilen….
Martijn: Eigenlijk ben jij heel gemeen tegen hem, jouw arme vader is blij dat je er bent en maak je hem aan het huilen.
Bob [lacht]: Ja, dan is hij echt een slachtoffer en dan weet ik het ook niet meer.
Arno: Hoe durf je hem aan het huilen te maken!
Bob [lacht hard]: Ja maar hij…..
Martijn: Jij houdt je dus heel erg in.
Bob: Ja enorm, ik denk dat mijn vader niet eens weet wat me echt bezig houdt!
Arno: Zeg dat nog eens?
Bob [geëmotioneerd]: Ik denk oprecht dat hij niet weet wat mij bezig houdt en wie ik écht ben, dat doet best pijn nu ik het zo zeg…
Arno: Je kunt hem dus niet als volwassen man aanspreken, hij gedraagt zich als een kleuter en jij kunt dus niet jezelf zijn bij hem.
Bob [weet het ff niet meer]……..
Martijn: Is hij belangrijk voor je?
Bob: Ja! Heel erg.
Arno: Je neemt hem niet serieus en behandelt hem als een kind. Je moet een volwassen gesprek met hem voeren. Stel dat hij ziek wordt dan….
Bob [schrikt]: Daar denk ik de laatste tijd aan, het lijkt me verschrikkelijk!
Martijn: Wat ga je dan doen?
Bob: Hem verzorgen natuurlijk!
Arno: En wat zou je met hem willen bespreken?
Bob [blijft stil]
Arno: Heb je niets te vertellen? Speel je een rol? Gaat er niets in je om?
Bob [lacht een beetje]: Wat moet ik dan vertellen??
Martijn: Wat zou je willen weten?
Bob: Hoe hij het ervaart, hoe ik het ervaar, wat ik mis in onze relatie, dat natuurlijk!

Arno tegen Martijn: Volgens mij lijkt Bob meer op zijn pa dan hij denkt. Hij speelt ook het slachtoffer en neemt zijn verantwoordelijkheid niet. Het zit in de familie. Straks komt zijn pa ineens te overlijden en dan heeft hij het laten zitten…..jammer. Maar ja.
Martijn tegen Arno: Ja, dat hadden we laatst ook met dat meisje weet je nog?
Arno tegen Martijn: Oh ja, ik weet het weer. Lijkt me echt heel naar dat één van je ouders plotsteling wegvalt zonder dat je het gesprek hebt gevoerd..

Bob: Ik heb het geprobeerd, maar toen begon hij dus te huilen…
Arno: Nou en! Het is toch belangrijk voor je…stop met slachtoffer zijn. Of je gaat het gesprek aan of je gaat ook zitten kniezen net als je pa!
Bob: Maar dan maak ik het alleen maar erger
Martijn: Ja precies, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Laat maar….slecht idee Arno!
Bob: NEE!!!…………ach jullie hebben natuurlijk een punt. Ik ga het gesprek aan. Mijn vader is echt geen zak zoals jullie me aanpraten, ik hou echt veel van hem en hij is belangrijk voor me. Ik doe het bij mij thuis. Op een zaterdag in januari nodig ik hem uit bij mij thuis. Die setting voelt beter!

Dank mannen! De humor en provocatie hebben me goed gedaan!

CONTRACT
Ik, Bob, nodig mijn vader uit op zaterdag 30 januari en ga ik met hem een belangrijk gesprek voeren.


Geplaatst op

Klein broertje of huisarts

Een jonge goedgeklede man met zelfverzekerde uitstraling stapt binnen en gaat zitten.

Arno: Jens, wat is jouw probleem?
Jens: Ik wil een probleem over mijn zus inbrengen.
Arno: Oh, gelukkig. Het gaat niet over jou! Ik kon me het ook bijna niet voorstellen…
Jens: Ik vind dat ze veel problemen heeft.
Arno: Maar jij niet dus.
Jens: Ik wil accepteren dat ze problemen heeft en dat het bij haar hoort.
Arno: Ik zou zeggen doen!
Jens: Dat lukt me niet, ik maak me zorgen…
Arno: Maar gelukkig heb jij geen probleem!
Martijn: Waar ben je bang voor?
Jens: Dat ze zich helemaal in de nesten werkt.
Martijn: Wat voor nesten?
Jens: Ze is verslaafd aan drank en is nu ook nog zwanger.
Arno: Oh, dus meerdere problemen, goed zo. Is ze wel opgewassen tegen de wereld?
Jens: Nou, ze redt zich wel maar…
Arno: Redt ze zich nu wel of niet, ik ben ik de war…
Jens: Ja, ik voel me altijd de brave en geslaagde broer en….
Martijn: Dat klopt toch? Je bent braaf en geslaagd, huisarts toch? Nou dan. Wat is nu het probleem?

Arno: Jouw zus heeft tenminste een avontuurlijk leven, dat kun je van jou niet zeggen
Jens [lacht]: dat klopt, aan avontuur heeft ze geen gebrek, mijn god…waar ze al niet heeft gewoond en de verhalen waarmee ze thuis komt….dan heb ik maar een saai leven.
Arno: Een saai en probleemloos leven. Hoe oud is ze eigenlijk?
Jens: Ze is 36 en ik ben eigenlijk haar jongere broer, maar zo voelt het ni…
Martijn[onderbreekt]: Jij haalt gevoel en feiten telkens door elkaar. Je voelt je braaf en geslaagd, je voelt je de oudere broer…..feitelijk bén je braaf en geslaagd en bént haar kleine broertje! Dus Jens. Grow up! Jouw zus redt zich wel, maar jij hebt een probleem!
Arno: Volgens mij ben jij ondertussen haar huisarts geworden en niet meer haar broertje.
Jens: ja, dat is beroepsdeformatie, ik denk alleen maar aan diagnoses en problematieken
Arno: Heb jij haar ook al langs de statistieken gehaald? En langs Diagnose Behandel Combinatie? Schrijf je ook recepten voor haar uit?
Jens: Dat heb ik wel eens gedaan ja…..

Arno: Waar is het broertje, jij verschuilt je achter jouw huisartsenrol Jens! Vraagt ze eigenlijke wel eens hoe het met jou gaat? Wil jij nooit eens háár steun? Waar moet jij dan naartoe met jouw problemen….
Jens [kijkt verbaasd voor zich uit, valt stil]: tja…..zo heb ik het eigenlijk nooit bekeken. Dat zou eigenlijk wel fijn zijn…..
Martijn: wat zou zij over haar broertje Jens zeggen?
Jens: dat weet ik eigenlijk niet, misschien wel trots, misschien ook wel bezorgd over me. Ik heb natuurlijk ook wel mijn issues.
Arno: Wat zeg je me nou! Zitten we hier de hele tijd over een zwangere alcoholist te praten en nu kom jij ineens.
Jens: Ja, mijn relatie is soms best onstuimig, ik ben eigenlijk best benieuwd wat zij ervan vind
Arno: Nou kom op Jens, jij bent een geslaagd mens en gaat aan een zwangere onverantwoordelijke alcoholist vragen….
Jens [geïrriteerd]: het gaat over mijn zus hoor!

Martijn: Wat zou je van haar nodig hebben?
Jens: Ik zou het heel fijn vinden eens advies of steun van van haar te krijgen.
Martijn: Zou je dat durven?
Jens: Ik zou het ongemakkelijk vinden
Arno: Dat is ook de bedoeling, daar zit de winst
Jens: Dat snap ik……..[hij staart voor zich uit, na enige tijd veert hij op] Ik ga haar bellen en een afspraak maken. Dan gaan we het over mijn sores hebben en vraag ik mijn grote zus om steun! Zo had ik het nog nooit bekeken, fijn mannen!

Geplaatst op

Diane is een slechte echtgenote

Diane ziet er fantastisch uit, met een glimlach neemt ze plaats in de kappersstoel

Martijn:….
Diane: (giechelend) wat?
Martijn: ik ben er gewoon stil van.
Diane: waarvan?
Martijn: nou, ik maak het gewoon niet zo vaak mee, dat er iemand komt zitten zorgeloos is.
Diane: (met een lach) Nou vrij van zorgen ben ik niet hoor.
Martijn: (verbaasd) Niet? Vertel!
Diane: ik moest wel even nadenken over een probleem…
Martijn: zie je wel. Je moest er zelfs over nadenken, dus het kan nooit een groot probleem zijn. Hoogstens een issue..
Diane: Ja! Ik heb er twee…
Martijn: Ho Ho, je kunt er maar ééntje inbrengen. Je probeert nu twee issues in één sessie te laten behandelen. Zo werkt het niet. Je moet er één kiezen
Diane: (schiet weer in de lach): Nou ik wilde eerst een probleem tussen mij en mijn man inbrengen, maar omdat hij er zelf niet bij is, lijkt me dat niet de beste keuze dus daarom…
Arno: Ja, sorry hoor, nu wordt het lachwekkend: eerst hoor ik je over issues en nu ga je nog een stap verder door een probleem wat JIJ hebt met je man niet op tafel te leggen omdat HIJ er niet bij is. Het is toch JOUW probleem of niet?
Martijn: Kijk het lijkt me het meest logisch dat je je gróótste issue tafel legt toch. Het duurt wel even voordat we hier nog een keer zijn en dan weet je niet eens of je aan de beurt komt…
Diane: ja, uh, oké, nou, vooruit dan maar
Arno heeft zijn leesblaadje inmiddels op de grond gelegd en buigt voorover richting Diane (nog wel op anderhalve meter natuurlijk)
Martijn: je maakt het heel spannend voor een issue
Diane: het is ook zo’n stom probleem
Martijn: de issue groeit naar een probleem…
Diane: kijk, mijn man moet met de auto naar zijn werk. Het is ongeveer een half uur rijden. Ik fiets naar mijn werk. Ik kan in tien minuten thuis zijn. We werken allebei tot vijf uur.
Arno (schuift nog iets dichterbij; nog steeds op veilige afstand)
Diane: maar soms heb ik nog wat administratie te doen en dan wil ik dat gewoon af hebben, voordat ik naar huis, ik ben gewoon graag opgeruimd bezig, snap je..
Arno en Martijn knikken overdreven
Diane: Nou, dus dan wordt het wat later en dan komen we rond dezelfde tijd thuis en dan wordt hij boos.
Arno valt bijna van zijn stoel: WAT?!!!
Martijn: NIET NORMAAL!!
Diane [schrikt van onze reacties]: wat? Vinden jullie ook dat hij overdreven reageert?
Arno: nee, helemaal niet
Martijn: JIJ moet je schamen Diane!
Diane: WAT?!?
Martijn: nou, je bent toch zo’n keurig opgeruimde vrouw? Je moet wel zorgen dat alle op rolletjes loopt, zeker thuis. Dan kan je niet zomaar later thuis zijn en het eten nog niet op hebben staan en de tafel moet ook nog gedekt worden. Wie is er nou de vrouw, jij toch?
Diane [lacht] nee, zo ben ik niet en dat verwacht mijn man ook helemaal niet van mij..
Martijn: Nou dat verwacht hij wél van je, en terecht ook! Jij bent de vrouw thuis, jij zorgt dus dat het eten, pantoffels en ingeschonken biertje OP TIJD klaarstaan. Een goede echtgenote doet dat. En als je te laat bent dan heeft de man alle recht om…..
Diane [onderbreekt]: Ja zeg, doe es ff normaal!
Arno: Doe zelf es ff normaal!
Diane: Schiet in de lach….
Diane [kijkt Arno aan en dan weer Martijn]: Ja, luister es ff, hij moet gewoon niet zo zeiken! Hij kan toch zelf ook……
Martijn: wat zou je NU zeggen tegen je man als hij weer zo boos tegen je doet. NU!
Diane [schuchter]: doe eens normaal!
Arno [hand bij oor]: sorry, wat zei je?
Diane [iets harder]: doe eens normaal!
Martijn: ga eens staan en zeg het nou nog eens
Diana gaat staan, zet haar handen in haar zij en schreeuwt DOE EENS NORMAAL MAN! JE SNAPT TOCH WEL DAT…..
Arno en Martijn kijken elkaar aan, steken hun handen in de lucht en zeggen tegelijkertijd: KLAAR!
Diane schiet in de lach: wow, dat lucht op zeg! Eigenlijk is het heel simpel….


Diane tekent het contract als volgt: Ik laat me niet meer opjagen, als mijn man weer boos wordt vertel ik hem dat hij NORMAAL moet doen. Het is niet MIJN probleem!


Geplaatst op

Rob komt van de apenrots

We zijn bij een woningbouwcorporatie en mogen daar ruim 15 mensen knippen. Dan komt Rob binnen. Gebruind, zwart overhemd, grijze haren naar achteren gekamd. Dé stereotype alfa man.

Arno: Zo Rob, jij ziet er goed uit. Zongebruind, zelfverzekerd en zat geld op de bank volgens mij.
Rob: Ik mag niet klagen.
Arno: Wat is dan het probleem?
Rob: Ik heb veel ruzie
Arno:[lacht] Echt?! Wat een verrassing. Iemand die zo duidelijk laat zien dat hij exact weet hoe het zit veel ruzie????
Rob: Ja, ik weet inderdaad vaak precies hoe het moet
Arno: Behalve dit dan….
Rob: Ja, inderdaad. Nou, ik weet het wel. Alleen Astrid gaat er niet in mee
Arno: Je vrouw?
Rob: Vriendin, ik ben al twee keer eerder getrouwd geweest
Martijn: En die zijn zeker weggegaan omdat je het altijd zo goed weet?
Rob: Ja, inderdaad!
Arno: Dus dit is geen probleem maar een patroon
Rob: Alleen Astrid is zo godvergeten fel. Ze kan heel goed ruziemaken.
Arno: Dat ben je niet gewend hè?
Rob: Nee, meestal kan ik ze met gemak aan.
Martijn: Hoe lang duren jouw relaties meestal?
Rob: Mijn vorige duurde twaalf en de andere negen jaar.
Martijn: En met Astrid?
Rob: Nu drie jaar.
Arno: Dus nog drie jaar en dan is het gebeurd…..
Rob: Hoe bedoel….
Arno: Vorige twaalf, toen negen en nu dus zes jaar. Lijkt me logisch toch?
Martijn: Rob, weet je wat het probleem is? Jij bent natuurlijk veel te lief voor haar. Ik snap wel dat ze dol op je is.
Rob: Ik heb me nog nooit zoveel aangepast als in deze relatie….
Arno: Je legt zeker de kleren voor haar klaar? Kookt ze wel eens iets dat jij lekker vindt? Bepaalt zij wanneer ze sex wil? Jongen toch….
Rob: Nee, we eten gelukkig wat ik lekker vind
Arno: En jij ligt bovenop toch? In bed.
Rob: Ja, tuurlijk!
Arno: Dus hoezo aanpassen. Je onderdrukt haar gewoon, net als al haar voorgangsters. Lekker bezig Rob!
Rob: Nou, ze vindt het anders niet zo heel erg volgens mij
Martijn: Hoe heb jij je dan aangepast?
Arno: Hij eet nu met mes en vork, pist niet meer de hele wc onder en wast ook één keer per week af.
Rob: [moet heel hard lachen] Nou, ik vind dat ik me genoeg heb aangepast.
Martijn: Dus wat is nu jouw probleem?
Rob: Dat ik vind dat ik me genoeg heb aangepast! Ik ben zelfs helemaal naar Zwolle verhuisd voor Astrid. Nu is het haar beurt om water bij de wijn te doen.
Arno: Zo is dat Rob, je wilt geen watje worden! Dus jij wilt je gewoon niet meer verder aanpassen, toch?! Je trekt hier de lijn en gaat dat Astrid haarfijn uitleggen!
Rob: Ja, dat is het eigenlijk wel.
Martijn: Eigenlijk??
Rob: Nee, niet eigenlijk. Dat is het precies!!
Arno: Nou, gaan we dat opschrijven in een contract!
Rob: Contract?
Martijn: Dit is het toch precies, zei je? Dan leggen we dat vast en ga je dat morgen LUID en DUIDELIJK aan Astrid vertellen! Het is genoeg geweest! Is ze helemaal gek geworden, wie denkt ze wel dat ze is. Dat ze aan jou, ROB de lakens kan gaan uitdelen? Terug achter het aanrecht zal ze!!!!
Rob: Nou, zo duidelijk is het ook weer niet….
Arno: Nu moet je goed luisteren Rob, het is genoeg toch?
Rob: [schuchter] ja
Arno: Genoeg aangepast toch?
Rob: eh, ja
Arno: Dus, dat ga je haar LUID en DUIDELIJK vertellen. Dat schrijven we op, ondertekenen we en met dat contract ga je naar buiten!
Rob: [lacht opgelaten] Nou jongens, dat vind ik wel spannend…
Martijn: Rob, wat wil je nou, ben je nou een vent of wil je zo doorsukkelen totdat de relatie over drie jaar eindigt? Kun je beter nu duidelijk zijn en een slaaf vinden die weer een relatie met je wil.
Rob: Nou, zo hoeft het niet…
Arno: Ben je nou een echte vent? Ga je contract nu opstellen of niet.
Martijn tegen Arno: Volgens mij is hij heel bang om Astrid te verliezen. Hij krabbelt terug. Hij is toch slapper dan hij lijkt. Wat een mietje. Met zijn grote bek.
Rob: [boos] Hé! Moet je luisteren vriend…..
Martijn: [interrumpeert en kijkt Rob strak aan] Ik luister….
Rob: [laat hoofd zakken, zucht diep] pffffff jongens, ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik wil Astrid echt niet kwijt, maar ze is zo ongelooflijk sterk en duidelijk.
Arno: je gaat geen lijn trekken Rob. Je durft het niet. Je mag best wat liever zijn…………voor jezelf
Rob:[geraakt]. Tja….ik ben die ruzies ook gewoon zat. Maar dit is echt mijn stijl, vechten, knokken…..
Arno: [zacht] Je wil Astrid echt niet kwijt Rob? Je bent bang dat het gaat gebeuren toch?
Rob: [zacht] Ja.
Arno: Misschien moet je dat tegen haar zeggen.
[er valt een lange stilte, Rob lijkt te vertragen en echt te landen, zijn uitstraling verzacht]

Rob: Ik geef me gewonnen jongens, dit is het precies. Ik ben wakker! Ik wil Astrid echt niet kwijt. Dankjewel. Ik ga het gesprek met Astrid aan. En op een zachte manier. De strijd wil ik niet meer aan….