Geplaatst op

Een Mentale Knipbeurt in 8 minuten

[Voor de lezer, deze knipbeurt ging in een heel hoog gesprekstempo. De dame in kwestie was totaal overrompeld..]

Erica komt binnen. Goed gemutst. Stevig en een beetje gespannen.

A: Wat is het probleem?
E: Nou zeg, ook goedemorgen. Ik zit net.
A: Ja precies, wij hebben een kwartier en willen liever sneller…dus wat is het probleem?
E: [Lacht] Oh jee, keuzestress…welk probleem gaan we nemen…
A: Relatie?
E: Nee, dat is goed!
A: Werk?
E: Ja.
A: En wat precies?
E: Ik heb last van mijzelf!
A: Gelukkig, hebben anderen in ieder geval geen last van jou!
E: [Lacht heel hard!]
A: Kom op, wat is het precies!
E: He joh, ik mag toch wel ff om mijzelf lachen!?
A: Nee, eigenlijk niet. Tempo Erica!
E: [Lachend] Ik weet heel veel, voel heel veel, maar ik handel er niet naar.
A: Niet? Wat doe je dan niet?
E: Goed voor mezelf zorgen!
A: En wat is dat dan?
E: Tijd voor mezelf, pauze nemen, reflectietijd..
M: [Breekt abrupt in] Ben je snel afgeleid?
E: [Vol overtuiging] Ja ENORM!!
M: Dus iets afspreken met jou is gedoemd te mislukken omdat je wordt afgeleid.
E: [In de war] euhh
M: Is er iets dat je helpt focussen? Is er iets heel belangrijk voor jou?
E: [Wederom vol overtuiging] Ja, mijn kind!
M: Dus als je een foto van je kind ziet, is dat jouw aanwijzing dat je goed voor jezelf moet zorgen.
E: Grappig dat je zegt. Ik heb focus nodig. Enige tijd geleden deed ik dat met een afbeelding van een vlinder, omdat ik altijd zo fladder. En als ik naar de vlinder keek, zorgde ik die dag veel beter voor mijzelf!
E: [na enige seconden stilte] Het is toch idioot dat ik dit nodig heb. Ik voel echt plaatsvervangende schaamte.
A: Volledig terecht! Ik zou me ook kapot schamen….

E: Ja maar het helpt me, mijn dochter is net het huis uit, toen ze voorheen thuis was, maakte ik tijd voor haar en daarmee ook voor mijzelf.
M: Gaat dit je helpen?
E: Jazeker, dit helpt echt!….is het dan zo simpel? Zou het zo simpel zijn? Ja, weet je wat ik nu merk? Nu denk ik, ben ik echt zo’n stumper die mijn dochter nodig heeft om dit af te dwingen?
M: Wat zou jouw dochter zeggen als ze hier is?
E: Mam, doe niet zo achterlijk, stel je niet aan! Als het je helpt is het toch goed?!
A: Mooi, gaan we een contract opstellen!
E: [Lacht opgelucht] Oh, jeetje!!

Ik Erica, hang foto van mijn dochter bij mijn bureau om me eraan te herinneren dat ik tijd voor mijzelf inplan.

M: Wanneer ga je dat doen?
E: Vanmiddag!  Jemig wat is dit simpel zeg?
A: Ja hallo, weet je hoe lang wij hier voor gestudeerd hebben….ben blij dat je zo weer vertrekt!….simpel…tsss

Met een enorme lach vertrekt Erica binnen 8 minuten de coachsalon. Nog diezelfde middag stuurt ze ons een foto van haar bureau met foto van dochter uiteraard….

Geplaatst op

Harteloze moeder viert Coronafeest

Bianca komt vastberaden in de stoel zitten en ziet er opgeruimd uit. Ze beschrijft een goed leven in Coronatijd. Ze heeft een goede relatie, een hechte band met de kinderen, haar werk loopt alles op rolletjes en toch heeft ze een probleem. 

A: Fijn dat je er bent Bianca. Wat is jouw probleem?
B: (denkt even na over de formulering en zegt dan) Je zou kunnen zeggen jong volwassen kinderen die niets kunnen vanwege Corona.
A: Herhaalt letterlijk. “Je zou kunnen zeggen jong volwassen kinderen die niets kunnen vanwege Corona” Dat is wel lekker duidelijk Bianca. Wat bedoel je in godsnaam?!
B: Mijn kinderen! Twee ervan zijn eigenlijk al het huis uit, maar zijn nu weer thuis en ze hangen de hele tijd!
A: Hangen ze? Aan het plafond ofzo?
B: [lacht] Nee, ik bedoel dat ze niks doen.
A: Wees dan ook duidelijk. Jouw probleem is dus dat jouw kinderen niks doen?! Hoezo is dat een probleem?
B: Het raakt MIJ. Ze kunnen zo weinig.
A: Oke, en hoe ervaar je jouw EIGEN situatie in Coronatijd?
B: Best goed eigenlijk.
A: Dus met jou gaat het goed en met hen gaat het slecht. Wat is dan jouw probleem? Vinden je kinderen dat ook?
B: Zij geven hun leven nu een lager cijfer, dat zeggen ze tegen mij.
A: Nog steeds hun probleem toch?
B: Ik word er verdrietig van….
A: Dus het probleem is dat je verdrietig wordt door jouw kinderen
B: Ja!
A: Wat een rotkids. Jij voelt je eigenlijk prima, maar zij maken jou verdrietig. Ik zou ze snel het huis weer uitzetten.
B: Dat denk ik ook wel eens eerlijk gezegd….[geschrokken]. Nee, zo bedoel ik het niet, maar….
A: Jawel, JIJ hebt gewoon last van jouw kinderen doordat ze zich niet prettig voelen. Toch?
B: [schoorvoetend]. Ja, dat is eigenlijk wel zo.
M: Ooooh, wat ben jij een slechte moeder zeg! Harteloos. Die arme kinderen.
B: Ja, dat voelt dus slecht.
M: Terecht, je bent ook een harteloze moeder! Je eigen kinderen nog wel!
A tegen M: Ik had dit niet van Bianca verwacht, jij? Zo gemeen tegen die arme kinderen. Die voelen zich denk ik helemaal niet meer fijn thuis. Zou ze de kinderen iets aandoen? Nee toch? Misschien toch het meldpunt Huiselijk geweld ff tippen. Je weet maar nooit….
B: [schiet vol in de lach]. Het is me duidelijk mannen! Zo erg is het niet. Ik realiseer me dat het niet mijn probleem is. Maar ik voel me er toch verdrietig over. 
A:  Mooi! Wat zou je eraan willen doen?
B:  Een poging doen om het zo aangenaam mogelijk te maken.
M: Logisch, daar zijn moeders voor om dingen beter te maken voor kinderen. Maar wat zou je aan je EIGEN gevoel willen doen?
B: Uh, zeggen dat ik me niet fijn voel…
M: Goed zo, hoe zouden ze reageren?
B:  [lacht] Zo grappig, gisteren zei mijn dochter nog:  “Gelukkig maar dat je je slecht voelt!”.
M: Precies, anders zou je écht een harteloze moeder zijn.
B:  [lacht wat harder] Ja, als je het zo zegt…dat is eigenlijk wel zo. Ik baal er gewoon van dat zij er last van hebben en ik een betere tijd heb gehad in dezelfde periode in mijn jeugd.
A: Pech voor hun dus. Maar even terug: wat ga JIJ eraan doen”
B: Loslaten, denk ik.
M: Hoe dan?
B: Meer luisteren naar ze en niet in mezelf gaan zitten.
A: Een soort Coronaspreekuur houden zeg maar! Kom snel even zitten, want mama voelt zich niet zo goed.
B: [Schiet weer in de lach]
M: Ook bijzonder eigenlijk: je voert nu gesprekken met je kinderen die je anders nooit zou voeren!
B: [Enthousiast] Ja klopt, ze zijn veel meer thuis. We spreken meer met elkaar. Het is veel gezelliger en we hebben mooie gesprekken.
M: En als Corona straks weg is, zijn zij ook weg en heb je het weer lastig dat ze weg zijn. Zaten ze maar weer op de bank, denk je dan.
B: [lacht hard] Ja, dat is waar! Wat ben ik toch aan het mutsen.
A: Eigenlijk moet je het dus vieren! Muziek aan, fles wijn open en gaan! Vieren die Coronatijd!!
B: Ja, dat ga ik doen! Morgenavond zijn we weer samen, ik ga dan gewoon zeggen dat ik het fijn vind dat ze er zijn. Ik ga er een feestje van maken. Ik heb er nu al zin in!

Geplaatst op

Een bullshitbaan op bergschoenen

Samantha marcheert binnen op haar bergschoenen. Ze ziet eruit alsof ze na de knipbeurt een rondje Gelderland gaat lopen…in een weekend…

M: Zo! Lekkere schoenen! Sta je lekker stevig in!
S: Zeker!
M: Precies
S: Wat?
M: Je zei ‘zeker’, dat ben je ook zeker met die schoenen aan
S:[lacht] Nou, dat valt wel mee hoor…
M: Wat valt er mee?
S: Dat is zo zeker ben. ik moest ook even nadenken over mijn probleem, dus zo zeker ben ik niet.
A: Oh, gelukkig. Je bent dus onzeker!
S: Nou, dat ook weer niet….maar ik moest wel ff nadenken.
M:Nadenken? Heb je geen probleem?
S: [vertwijfeld] Nou…
M: Helemaal niet erg hoor. Gaan we lekker thee drinken en beetje kletsen over wandelen in Nederland. Heb ik best zin in. Jij?
S: [valt even stil en veert weer op] Wat een onzinnige baan heb ik ook!
M & A kijken elkaar aan en zeggen dan bijna tegelijk: EINDELIJK!
S: [verschrikt] Wat?
A: Eindelijk iemand die er gewoon voor uit komt: een bullshit baan. Net als zovelen heb jij er één en je durft het gewoon te zeggen! 
M: Scheelt zoveel tijd ook.
S: Scheelt dat tijd?
M: Meestal duurt het 10 minuten voordat mensen achter hun probleem komen en dan hebben we nog maar 5 minuten over!
S:  5 minuten om het op te lossen? Kan dat dan?
M: Oplossen? Wie heeft het over oplossen? Het is toch geen probleem of wel? Werk is gewoon werk en jij hebt genoeg andere dingen die wel leuk zijn: wandelen bijvoorbeeld!
S: Nou, werk moet wel een beetje zingeven.
M: Een andere baan is dan het antwoord toch?
S: Nou, dat weet ik niet, misschien moet ik gewoon iets anders doen binnen het bedrijf
A: En wat heb jij dan te bieden?
S: [verward] uh ja….
M: Zo te horen mag je blij zijn met de baan die je hebt. Lekker blijven doen wat je doet. Geen verandering en vooral veilig.
S: [krachtige stem] Nee, dat is niet waar! Ik kan doorpakken, heel goed leiding geven….maar nu ben ik dus een soort coach. Ik draag zo gewoon niet genoeg bij…
M: Niet genoeg voor wie?
S: Voor de mensen die ik coach!
M: Vinden die dat?
S: Nee, die zeggen dat ze blij met mij zijn.
A: Bullshit dus en ook nog eigenwijs! Wees blij dat je de baan nog hebt!
S [schiet weer in de lach] Nou ja, wat moet ik nou met jullie…ik ben gewoon goed in…
A: [onderbreekt] Accepteer nou gewoon dat je een BULL-SHIT-BAAN hebt!
S: Nee! Ik heb geen bullshitbaan. Ik ben goed in coachen, mensen zijn tevreden en ik bereik resultaat. Ik wil alleen meer toevoegen.
M: Werk je fulltime?
S: Nee?!
M: Dat is het antwoord: je moet weer fulltime gaan werken, want dan kan je er nog vaker zijn voor meer mensen! 
S: Nou, ik wil wel meer helpen en krachtiger optreden.
A: Bullshit. Ik zie jou dat niet doen… Hoe dan?
S: [krachtig] Door meer de leiding te nemen en te zeggen wat ik van iets denk in plaats van alleen maar vragen te stellen!
M: En dan trek je gewoon altijd die schoenen aan: sta je lekker sterk!
S: [lacht hardop] Precies, dat is wat ik ga doen! 


S: En by the way mannen, mijn werk ik zeker niet zinloos en ik geniet ervan. Dank jullie wel voor het inzicht!

Geplaatst op

Jouw vader is gewoon een zak!

Bob komt de kamer binnen. Hij gaat vrolijk zitten en heeft een joviale blik.

Martijn[joviaal]: Hi Bobbie, wat zie je er relaxed uit! Is dit jouw dagelijkse stijl?
Bob: Ja, eigenlijk wel.
Martijn: Nou, dan heb je geen echt probleem lijkt me.
Bob: Ik wil het over mijn vader hebben.
Martijn: Maar moet je dat niet met hem doen?
Bob: Ja, maar dat is lastig.
Arno: Lastig, lastig….een beetje weerstand en Bobbie laat het liggen.
Bob: Mijn vader heeft het altijd over zichzelf, of heeft hetzelfde net wat beter gedaan. Vermoeiend.
Arno: Klinkt als een vervelende man…
Martijn: Hoe vaak zie je hem?
Bob: Ik ga er zeker twee keer per maand naartoe.
Arno: Jouw vader heeft alleen oog voor zichzelf, heeft het altijd net wat mooier of beter gedaan en jij gaat er twee keer per maand naartoe om je te laten afzeiken…..Jouw vader is gewoon een zak!
Bob: Het is ruim een uur rijden. Maar hij is wel trots op me.
Martijn: Zegt hij dat tegen je…
Arno: Volgens mij is hij trotser op zichzelf dan op jou. Lekkere pa heb je zeg!
Bob: Ik heb wel eens aangekaart dat hij zoveel over zichzelf praat en weinig echte aandacht voor mij heeft, maar…..
Martijn: Maarrrrrr…
Bob: Dan gaat hij zielig doen, begint te klagen dat hij zijn best doet en kan vaak zijn tranen niet bedwingen, en dan..
Arno: Dus jouw vader is een eikel die bij kritiek gaat huilen….
Martijn: Eigenlijk ben jij heel gemeen tegen hem, jouw arme vader is blij dat je er bent en maak je hem aan het huilen.
Bob [lacht]: Ja, dan is hij echt een slachtoffer en dan weet ik het ook niet meer.
Arno: Hoe durf je hem aan het huilen te maken!
Bob [lacht hard]: Ja maar hij…..
Martijn: Jij houdt je dus heel erg in.
Bob: Ja enorm, ik denk dat mijn vader niet eens weet wat me echt bezig houdt!
Arno: Zeg dat nog eens?
Bob [geëmotioneerd]: Ik denk oprecht dat hij niet weet wat mij bezig houdt en wie ik écht ben, dat doet best pijn nu ik het zo zeg…
Arno: Je kunt hem dus niet als volwassen man aanspreken, hij gedraagt zich als een kleuter en jij kunt dus niet jezelf zijn bij hem.
Bob [weet het ff niet meer]……..
Martijn: Is hij belangrijk voor je?
Bob: Ja! Heel erg.
Arno: Je neemt hem niet serieus en behandelt hem als een kind. Je moet een volwassen gesprek met hem voeren. Stel dat hij ziek wordt dan….
Bob [schrikt]: Daar denk ik de laatste tijd aan, het lijkt me verschrikkelijk!
Martijn: Wat ga je dan doen?
Bob: Hem verzorgen natuurlijk!
Arno: En wat zou je met hem willen bespreken?
Bob [blijft stil]
Arno: Heb je niets te vertellen? Speel je een rol? Gaat er niets in je om?
Bob [lacht een beetje]: Wat moet ik dan vertellen??
Martijn: Wat zou je willen weten?
Bob: Hoe hij het ervaart, hoe ik het ervaar, wat ik mis in onze relatie, dat natuurlijk!

Arno tegen Martijn: Volgens mij lijkt Bob meer op zijn pa dan hij denkt. Hij speelt ook het slachtoffer en neemt zijn verantwoordelijkheid niet. Het zit in de familie. Straks komt zijn pa ineens te overlijden en dan heeft hij het laten zitten…..jammer. Maar ja.
Martijn tegen Arno: Ja, dat hadden we laatst ook met dat meisje weet je nog?
Arno tegen Martijn: Oh ja, ik weet het weer. Lijkt me echt heel naar dat één van je ouders plotsteling wegvalt zonder dat je het gesprek hebt gevoerd..

Bob: Ik heb het geprobeerd, maar toen begon hij dus te huilen…
Arno: Nou en! Het is toch belangrijk voor je…stop met slachtoffer zijn. Of je gaat het gesprek aan of je gaat ook zitten kniezen net als je pa!
Bob: Maar dan maak ik het alleen maar erger
Martijn: Ja precies, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Laat maar….slecht idee Arno!
Bob: NEE!!!…………ach jullie hebben natuurlijk een punt. Ik ga het gesprek aan. Mijn vader is echt geen zak zoals jullie me aanpraten, ik hou echt veel van hem en hij is belangrijk voor me. Ik doe het bij mij thuis. Op een zaterdag in januari nodig ik hem uit bij mij thuis. Die setting voelt beter!

Dank mannen! De humor en provocatie hebben me goed gedaan!

CONTRACT
Ik, Bob, nodig mijn vader uit op zaterdag 30 januari en ga ik met hem een belangrijk gesprek voeren.


Geplaatst op

Klein broertje of huisarts

Een jonge goedgeklede man met zelfverzekerde uitstraling stapt binnen en gaat zitten.

Arno: Jens, wat is jouw probleem?
Jens: Ik wil een probleem over mijn zus inbrengen.
Arno: Oh, gelukkig. Het gaat niet over jou! Ik kon me het ook bijna niet voorstellen…
Jens: Ik vind dat ze veel problemen heeft.
Arno: Maar jij niet dus.
Jens: Ik wil accepteren dat ze problemen heeft en dat het bij haar hoort.
Arno: Ik zou zeggen doen!
Jens: Dat lukt me niet, ik maak me zorgen…
Arno: Maar gelukkig heb jij geen probleem!
Martijn: Waar ben je bang voor?
Jens: Dat ze zich helemaal in de nesten werkt.
Martijn: Wat voor nesten?
Jens: Ze is verslaafd aan drank en is nu ook nog zwanger.
Arno: Oh, dus meerdere problemen, goed zo. Is ze wel opgewassen tegen de wereld?
Jens: Nou, ze redt zich wel maar…
Arno: Redt ze zich nu wel of niet, ik ben ik de war…
Jens: Ja, ik voel me altijd de brave en geslaagde broer en….
Martijn: Dat klopt toch? Je bent braaf en geslaagd, huisarts toch? Nou dan. Wat is nu het probleem?

Arno: Jouw zus heeft tenminste een avontuurlijk leven, dat kun je van jou niet zeggen
Jens [lacht]: dat klopt, aan avontuur heeft ze geen gebrek, mijn god…waar ze al niet heeft gewoond en de verhalen waarmee ze thuis komt….dan heb ik maar een saai leven.
Arno: Een saai en probleemloos leven. Hoe oud is ze eigenlijk?
Jens: Ze is 36 en ik ben eigenlijk haar jongere broer, maar zo voelt het ni…
Martijn[onderbreekt]: Jij haalt gevoel en feiten telkens door elkaar. Je voelt je braaf en geslaagd, je voelt je de oudere broer…..feitelijk bén je braaf en geslaagd en bént haar kleine broertje! Dus Jens. Grow up! Jouw zus redt zich wel, maar jij hebt een probleem!
Arno: Volgens mij ben jij ondertussen haar huisarts geworden en niet meer haar broertje.
Jens: ja, dat is beroepsdeformatie, ik denk alleen maar aan diagnoses en problematieken
Arno: Heb jij haar ook al langs de statistieken gehaald? En langs Diagnose Behandel Combinatie? Schrijf je ook recepten voor haar uit?
Jens: Dat heb ik wel eens gedaan ja…..

Arno: Waar is het broertje, jij verschuilt je achter jouw huisartsenrol Jens! Vraagt ze eigenlijke wel eens hoe het met jou gaat? Wil jij nooit eens háár steun? Waar moet jij dan naartoe met jouw problemen….
Jens [kijkt verbaasd voor zich uit, valt stil]: tja…..zo heb ik het eigenlijk nooit bekeken. Dat zou eigenlijk wel fijn zijn…..
Martijn: wat zou zij over haar broertje Jens zeggen?
Jens: dat weet ik eigenlijk niet, misschien wel trots, misschien ook wel bezorgd over me. Ik heb natuurlijk ook wel mijn issues.
Arno: Wat zeg je me nou! Zitten we hier de hele tijd over een zwangere alcoholist te praten en nu kom jij ineens.
Jens: Ja, mijn relatie is soms best onstuimig, ik ben eigenlijk best benieuwd wat zij ervan vind
Arno: Nou kom op Jens, jij bent een geslaagd mens en gaat aan een zwangere onverantwoordelijke alcoholist vragen….
Jens [geïrriteerd]: het gaat over mijn zus hoor!

Martijn: Wat zou je van haar nodig hebben?
Jens: Ik zou het heel fijn vinden eens advies of steun van van haar te krijgen.
Martijn: Zou je dat durven?
Jens: Ik zou het ongemakkelijk vinden
Arno: Dat is ook de bedoeling, daar zit de winst
Jens: Dat snap ik……..[hij staart voor zich uit, na enige tijd veert hij op] Ik ga haar bellen en een afspraak maken. Dan gaan we het over mijn sores hebben en vraag ik mijn grote zus om steun! Zo had ik het nog nooit bekeken, fijn mannen!

Geplaatst op

Diane is een slechte echtgenote

Diane ziet er fantastisch uit, met een glimlach neemt ze plaats in de kappersstoel

Martijn:….
Diane: (giechelend) wat?
Martijn: ik ben er gewoon stil van.
Diane: waarvan?
Martijn: nou, ik maak het gewoon niet zo vaak mee, dat er iemand komt zitten zorgeloos is.
Diane: (met een lach) Nou vrij van zorgen ben ik niet hoor.
Martijn: (verbaasd) Niet? Vertel!
Diane: ik moest wel even nadenken over een probleem…
Martijn: zie je wel. Je moest er zelfs over nadenken, dus het kan nooit een groot probleem zijn. Hoogstens een issue..
Diane: Ja! Ik heb er twee…
Martijn: Ho Ho, je kunt er maar ééntje inbrengen. Je probeert nu twee issues in één sessie te laten behandelen. Zo werkt het niet. Je moet er één kiezen
Diane: (schiet weer in de lach): Nou ik wilde eerst een probleem tussen mij en mijn man inbrengen, maar omdat hij er zelf niet bij is, lijkt me dat niet de beste keuze dus daarom…
Arno: Ja, sorry hoor, nu wordt het lachwekkend: eerst hoor ik je over issues en nu ga je nog een stap verder door een probleem wat JIJ hebt met je man niet op tafel te leggen omdat HIJ er niet bij is. Het is toch JOUW probleem of niet?
Martijn: Kijk het lijkt me het meest logisch dat je je gróótste issue tafel legt toch. Het duurt wel even voordat we hier nog een keer zijn en dan weet je niet eens of je aan de beurt komt…
Diane: ja, uh, oké, nou, vooruit dan maar
Arno heeft zijn leesblaadje inmiddels op de grond gelegd en buigt voorover richting Diane (nog wel op anderhalve meter natuurlijk)
Martijn: je maakt het heel spannend voor een issue
Diane: het is ook zo’n stom probleem
Martijn: de issue groeit naar een probleem…
Diane: kijk, mijn man moet met de auto naar zijn werk. Het is ongeveer een half uur rijden. Ik fiets naar mijn werk. Ik kan in tien minuten thuis zijn. We werken allebei tot vijf uur.
Arno (schuift nog iets dichterbij; nog steeds op veilige afstand)
Diane: maar soms heb ik nog wat administratie te doen en dan wil ik dat gewoon af hebben, voordat ik naar huis, ik ben gewoon graag opgeruimd bezig, snap je..
Arno en Martijn knikken overdreven
Diane: Nou, dus dan wordt het wat later en dan komen we rond dezelfde tijd thuis en dan wordt hij boos.
Arno valt bijna van zijn stoel: WAT?!!!
Martijn: NIET NORMAAL!!
Diane [schrikt van onze reacties]: wat? Vinden jullie ook dat hij overdreven reageert?
Arno: nee, helemaal niet
Martijn: JIJ moet je schamen Diane!
Diane: WAT?!?
Martijn: nou, je bent toch zo’n keurig opgeruimde vrouw? Je moet wel zorgen dat alle op rolletjes loopt, zeker thuis. Dan kan je niet zomaar later thuis zijn en het eten nog niet op hebben staan en de tafel moet ook nog gedekt worden. Wie is er nou de vrouw, jij toch?
Diane [lacht] nee, zo ben ik niet en dat verwacht mijn man ook helemaal niet van mij..
Martijn: Nou dat verwacht hij wél van je, en terecht ook! Jij bent de vrouw thuis, jij zorgt dus dat het eten, pantoffels en ingeschonken biertje OP TIJD klaarstaan. Een goede echtgenote doet dat. En als je te laat bent dan heeft de man alle recht om…..
Diane [onderbreekt]: Ja zeg, doe es ff normaal!
Arno: Doe zelf es ff normaal!
Diane: Schiet in de lach….
Diane [kijkt Arno aan en dan weer Martijn]: Ja, luister es ff, hij moet gewoon niet zo zeiken! Hij kan toch zelf ook……
Martijn: wat zou je NU zeggen tegen je man als hij weer zo boos tegen je doet. NU!
Diane [schuchter]: doe eens normaal!
Arno [hand bij oor]: sorry, wat zei je?
Diane [iets harder]: doe eens normaal!
Martijn: ga eens staan en zeg het nou nog eens
Diana gaat staan, zet haar handen in haar zij en schreeuwt DOE EENS NORMAAL MAN! JE SNAPT TOCH WEL DAT…..
Arno en Martijn kijken elkaar aan, steken hun handen in de lucht en zeggen tegelijkertijd: KLAAR!
Diane schiet in de lach: wow, dat lucht op zeg! Eigenlijk is het heel simpel….


Diane tekent het contract als volgt: Ik laat me niet meer opjagen, als mijn man weer boos wordt vertel ik hem dat hij NORMAAL moet doen. Het is niet MIJN probleem!


Geplaatst op

Rob komt van de apenrots

We zijn bij een woningbouwcorporatie en mogen daar ruim 15 mensen knippen. Dan komt Rob binnen. Gebruind, zwart overhemd, grijze haren naar achteren gekamd. Dé stereotype alfa man.

Arno: Zo Rob, jij ziet er goed uit. Zongebruind, zelfverzekerd en zat geld op de bank volgens mij.
Rob: Ik mag niet klagen.
Arno: Wat is dan het probleem?
Rob: Ik heb veel ruzie
Arno:[lacht] Echt?! Wat een verrassing. Iemand die zo duidelijk laat zien dat hij exact weet hoe het zit veel ruzie????
Rob: Ja, ik weet inderdaad vaak precies hoe het moet
Arno: Behalve dit dan….
Rob: Ja, inderdaad. Nou, ik weet het wel. Alleen Astrid gaat er niet in mee
Arno: Je vrouw?
Rob: Vriendin, ik ben al twee keer eerder getrouwd geweest
Martijn: En die zijn zeker weggegaan omdat je het altijd zo goed weet?
Rob: Ja, inderdaad!
Arno: Dus dit is geen probleem maar een patroon
Rob: Alleen Astrid is zo godvergeten fel. Ze kan heel goed ruziemaken.
Arno: Dat ben je niet gewend hè?
Rob: Nee, meestal kan ik ze met gemak aan.
Martijn: Hoe lang duren jouw relaties meestal?
Rob: Mijn vorige duurde twaalf en de andere negen jaar.
Martijn: En met Astrid?
Rob: Nu drie jaar.
Arno: Dus nog drie jaar en dan is het gebeurd…..
Rob: Hoe bedoel….
Arno: Vorige twaalf, toen negen en nu dus zes jaar. Lijkt me logisch toch?
Martijn: Rob, weet je wat het probleem is? Jij bent natuurlijk veel te lief voor haar. Ik snap wel dat ze dol op je is.
Rob: Ik heb me nog nooit zoveel aangepast als in deze relatie….
Arno: Je legt zeker de kleren voor haar klaar? Kookt ze wel eens iets dat jij lekker vindt? Bepaalt zij wanneer ze sex wil? Jongen toch….
Rob: Nee, we eten gelukkig wat ik lekker vind
Arno: En jij ligt bovenop toch? In bed.
Rob: Ja, tuurlijk!
Arno: Dus hoezo aanpassen. Je onderdrukt haar gewoon, net als al haar voorgangsters. Lekker bezig Rob!
Rob: Nou, ze vindt het anders niet zo heel erg volgens mij
Martijn: Hoe heb jij je dan aangepast?
Arno: Hij eet nu met mes en vork, pist niet meer de hele wc onder en wast ook één keer per week af.
Rob: [moet heel hard lachen] Nou, ik vind dat ik me genoeg heb aangepast.
Martijn: Dus wat is nu jouw probleem?
Rob: Dat ik vind dat ik me genoeg heb aangepast! Ik ben zelfs helemaal naar Zwolle verhuisd voor Astrid. Nu is het haar beurt om water bij de wijn te doen.
Arno: Zo is dat Rob, je wilt geen watje worden! Dus jij wilt je gewoon niet meer verder aanpassen, toch?! Je trekt hier de lijn en gaat dat Astrid haarfijn uitleggen!
Rob: Ja, dat is het eigenlijk wel.
Martijn: Eigenlijk??
Rob: Nee, niet eigenlijk. Dat is het precies!!
Arno: Nou, gaan we dat opschrijven in een contract!
Rob: Contract?
Martijn: Dit is het toch precies, zei je? Dan leggen we dat vast en ga je dat morgen LUID en DUIDELIJK aan Astrid vertellen! Het is genoeg geweest! Is ze helemaal gek geworden, wie denkt ze wel dat ze is. Dat ze aan jou, ROB de lakens kan gaan uitdelen? Terug achter het aanrecht zal ze!!!!
Rob: Nou, zo duidelijk is het ook weer niet….
Arno: Nu moet je goed luisteren Rob, het is genoeg toch?
Rob: [schuchter] ja
Arno: Genoeg aangepast toch?
Rob: eh, ja
Arno: Dus, dat ga je haar LUID en DUIDELIJK vertellen. Dat schrijven we op, ondertekenen we en met dat contract ga je naar buiten!
Rob: [lacht opgelaten] Nou jongens, dat vind ik wel spannend…
Martijn: Rob, wat wil je nou, ben je nou een vent of wil je zo doorsukkelen totdat de relatie over drie jaar eindigt? Kun je beter nu duidelijk zijn en een slaaf vinden die weer een relatie met je wil.
Rob: Nou, zo hoeft het niet…
Arno: Ben je nou een echte vent? Ga je contract nu opstellen of niet.
Martijn tegen Arno: Volgens mij is hij heel bang om Astrid te verliezen. Hij krabbelt terug. Hij is toch slapper dan hij lijkt. Wat een mietje. Met zijn grote bek.
Rob: [boos] Hé! Moet je luisteren vriend…..
Martijn: [interrumpeert en kijkt Rob strak aan] Ik luister….
Rob: [laat hoofd zakken, zucht diep] pffffff jongens, ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik wil Astrid echt niet kwijt, maar ze is zo ongelooflijk sterk en duidelijk.
Arno: je gaat geen lijn trekken Rob. Je durft het niet. Je mag best wat liever zijn…………voor jezelf
Rob:[geraakt]. Tja….ik ben die ruzies ook gewoon zat. Maar dit is echt mijn stijl, vechten, knokken…..
Arno: [zacht] Je wil Astrid echt niet kwijt Rob? Je bent bang dat het gaat gebeuren toch?
Rob: [zacht] Ja.
Arno: Misschien moet je dat tegen haar zeggen.
[er valt een lange stilte, Rob lijkt te vertragen en echt te landen, zijn uitstraling verzacht]

Rob: Ik geef me gewonnen jongens, dit is het precies. Ik ben wakker! Ik wil Astrid echt niet kwijt. Dankjewel. Ik ga het gesprek met Astrid aan. En op een zachte manier. De strijd wil ik niet meer aan….


Geplaatst op

Covid of Slomid virus…

Erik heeft het Slomid virus

We zijn bij een semi overheidsorganisatie in Noord Nederland en bieden de Mentale Knipbeurt als onderdeel van hun vitaliteitsprogramma. De Corona-maatregelen zijn strikt en bijna alle medewerkers werken al maanden thuis en niet op kantoor. Nu de tweede golf er is gaat het nog veel langer duren en dit heeft veel impact op de medewerkers.

Erik komt binnen. Hij sjokt een beetje en gaat met een diepe zucht zitten.

Arno: Zo Erik, jij barst van de energie zie ik! De vonken spatten er van af!
Erik: Ja, het is allemaal wel een beetje gedoe
Arno: Een beetje gedoe, dat valt gelukkig reuze mee, een beetje gedoe is niet een echt probleem. Wat is het echte probleem?
Erik: Dat is een goede vraag, ik weet eigenlijk niet precies waarom ik hier zit
[Ondertussen zakt Martijn ook helemaal in mekaar, neemt de slome houding van Erik over en zucht luidruchtig]
Arno: Ik weet eigenlijk ook niet precies waarom IK hier ben. Maar dat is geen probleem. Dus wat is het probleem Erik?
Erik: Het is allemaal zo slap
[Martijn zakt nog verder weg, ogen dicht, hand onder kin, slaaphouding en zucht nogmaals diep]
Arno: Maar dat is toch eigenlijk fantastisch! Dan komt de ware aard naar boven. Hier werken alleen maar ambtenaren. Die staan natuurlijk niet bekend om hun daadkracht. Nu wordt eindelijk duidelijk dat je onderdeel bent van de groep slaapkoppen. Ambtenaren die wachten op hun pensioen en net doen alsof ze heel belangrijk werk doen, maar eigenlijk niets bijdragen….dus nu komt ook jouw ware aard naar boven
Erik: [kijkt naar Martijn en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht] zo voel ik me ongeveer, alsof ik in een soort winterslaap leef. Iedere dag is hetzelfde. Een soort brei van online vergaderingen, mails, telefoontjes maar ik heb echt geen idee waar we het voor doen. Het voelt allemaal zo zinloos…
Arno: Dat VOELT niet zo Erik, dat is een FEIT! Jij doet al jarenlang zinloos werk, je bent tenslotte ambtenaar, en nu wordt dat gewoon duidelijk! Zinloos werk!
[Martijn zakt langzaam van de stoel op de grond]
Erik: [Weet niet goed hoe hij op Martijn moet reageren….gaat ‘gewoon’ verder.] En mijn collega’s ervaren het ook zo. De fut begint er gewoon uit te raken.
Arno: [gaat onderuit op stoel Martijn zitten, hand onder kin en schuift Martijn een beetje weg] Bij mij begint de fut er ook uit te raken Erik. Het is volgens mij aanstekelijk. Ik snap wel dat jouw collega’s ook uitdoven. Je bent gewoon een dooie. En je draagt het ook nog eens over op je collega’s. Het Covid virus heeft een zusje. Het Slomid virus. Daar word je sloom en passief van, en uiteindelijk word je net zo’n dooie als jij bent.
Erik: Je hebt ook wel gelijk. Ik laat me ook in slaap sussen, ik zou gewoon wat actiever moeten worden
Arno:[kijkt verschrikt] Niet doen Erik, je hebt het Slomid virus, daar kun je niets aan doen…
Erik: [lacht hard] ach hou toch op! Ik zie ook wel dat ik mezelf ook passief laat maken en dit uitstraal. Ik ga er direct wat aan veranderen
Arno: [paniek in zijn ogen]. Erik, niet doen, je hebt Slomid en je bent ambtenaar, je bent echt niet in staat om iets te veranderen, dat is heel slecht voor jouw gezondheid……Hier rust Erik, hij stierf aan het Slomid virus, hij ontkende dat hij het had en werd actief, helaas werd hem dat fataal…
Erik: [staat lachend op en geeft Martijn een tik met zijn voet] Wakker worden Martijn, het is me duidelijk!
Martijn: [staat op] Ojee, een actieve Slomid patient….dat wordt linke soep. Wij zijn niet verantwoordelijk voor jouw verdere gedrag Erik, ik zou het niet doen….
Erik: [vol energie] Ik ga in ieder geval mijn thuiswerkomgeving veranderen en met regelmaat bewust achter mijn computer vandaan en wil ook minimaal twee keer per week met een collega afspreken om te gaan wandelen!

Dit zegt Erik
Zal ik het doen? Zijn ze een soort psychologen? Wordt het geen zwaar gesprek? Zullen ze mijn zwakte zien? Stel ik me niet aan? Is het niet overdreven om te gaan?

Voor mij was er echt een drempel om naar de Mentale Knipbeurt te komen. Maar het sprak me ergens ook wel aan. Ik zat tenslotte niet lekker in mijn vel. Na zo veel tijd thuiswerken en minder met mijn collega’s te zijn voelde ik me soms lusteloos en had weinig zin om mijn werk nog te doen. En wat zat ik eigenlijk de hele dag te doen? Achter mijn keukentafel, vergaderingen online, mails beantwoorden, bellen en af en toe een document opleveren. Zinloos toch?

Toch besloot ik te gaan. Ik vind het best spannend om dit te delen, daarom het is geanonimiseerd. Dus mijn naam is gewijzigd en daarmee niet te herleiden. De Mentale Knipbeurt hier beschreven is echter écht zo gegaan….

Het heeft me in zeer korte tijd echt heel veel energie gegeven en de zin om te bewegen en actief te worden. Het heeft me echt goed gedaan!

Geplaatst op

Hilarische bedachtzame Heidi

Er komt een vrouw binnen. Midden veertig, keurig, voorkomend met een open glimlach.

Heidi: Ik heb er zin in.
Arno: Mooi, wij ook! Wat is het probleem?
Heidi: Nou ja, probleem? Ik denk soms een beetje veel na, daar word ik kriebelig van.
Arno: Je bent dus gewoon traag.
Heidi: Nee, eerder bedachtzaam
Arno: Meestal te laat met reageren toch?
Heidi: Ja dat wel, maar niet traag
Arno: Maar dat is geen probleem toch? Je denkt gewoon heel goed na voordat je wat doet. Er is dus iets anders
Heidi:[kijkt omhoog en denkt diep na] euhmm..
Martijn: [fluistert]Dit is dus wat ze doet, diep nadenken
Arno: [fluistert]Ik vind bedachtzame mensen altijd wel mooi
Martijn:[fluistert] ze is inderdaad wel héél bedachtzaam, bijna traag
Heidi:[lacht]. Het is ook wel mooi, ik ga niet over één nacht ijs. Dat past ook bij mijn vak. Goed en zorgvuldig handelen.
Arno: Dus bedachtzaam is niet echt het probleem toch?
Heidi: Nee, klopt. Maar soms denk ik, nou zeg, dat had ik ook wel eerder kunnen bedenken.
Arno: Ja, maar dat hoort bij bedachtzaam zijn
Heidi: Soms denk ik: nou zeg, kom op..
Arno: Maar je zit ook zo mooi bedachtzaam in de stoel. Een beetje draaien en nadenken.
Heidi: [lacht hard] Ja, ik vind het ook echt een mooie stijl
Arno: Dus wat is nou het echte probleem?
Heidi: Ik denk dat ik nog niet voldoende denk [een heel harde lach]
Arno: Dat denk ik ook. Hoeveel denk je al denk je?
Heidi: [lacht]
Arno: Wat zou er gebeuren als je nog meer zou denken, denk je?
Heidi: [lachend] Dan word ik gek
Arno: Dus eigenlijk denk je maximaal en ga je net niet over de rand waardoor je gek zou worden. Dat is echt heel bedachtzaam. Goed bedacht!
Heidi:[lacht nog harder] Ik DENK het ook [weer lach]
Arno: Wanneer denk je eigenlijk niet? Tijdens sporten, douchen of sex?
Heidi:[tranen in ogen]. Zelfs dan….
Martijn: Ik zie wel een groot voordeel van al dat denken, je maakt natuurlijk nooit een fout
Heidi: Dat is wel de bedoeling, maar soms lukt dat niet
Arno: Weet je wat AI is? Kunstmatige Intelligentie, dát heb je nodig. Dat is nog meer denkvermogen. Die denkt alvast met je mee.
Martijn: Wat ik zit te denken…
Arno: Zie je, het is aanstekelijk.


[Het wordt een hilarische setting. Er wordt veel gelachen en Heidi heeft zichtbaar plezier en lacht om haar probleem, ook merken we dat door het uit te vergroten ze een ander beeld krijgt]


Martijn: Ik zit te denken Heidi, je kunt natuurlijk wel heel goed kiezen. Heel overwogen.
Heidi: Ik vind keuzes maken heel lastig
Martijn: Ondanks dat je er zo veel over nadenkt?
Heidi: Niet ondanks, maar dankzij…..denk ik..[weer lach]
Arno: ok, voor welke keuze sta je nu?
Heidi: We willen een nieuwe badkamer
Arno: Ah, er is iemand die je helpt bij het maken van keuzes. Hij kan natuurlijk knopen doorhakken. Dus je kunt op hem terugvallen en hem de schuld geven!
Heidi:[lacht] Ja, Erik. Oh, erg, eigenlijk gaat het wel zo.
Arno: En heb je lang nagedacht voor dat je jouw partner koos? Jij bent vast van de lijstjes. Voor en tegen. Dus hij heeft de test doorstaan.
Heidi: Nou ja een lijstje, maar ik heb uiteraard wel goed….
Martijn en Arno: NAGEDACHT!
Arno: Volgens mij koos hij jou en jij hem niet.
Heidi:[hilarisch], ja dat is ook nog zo…oh shit zeg. Interessant.
Arno: Maar goed. De badkamer dus. Zijn jullie er al uit
Heidi: We zijn een heel eind. Maar het moet natuurlijk wel perfect zijn
Martijn: Precies. Geen fout. Zero tolerance.
Heidi: Niet over één nacht ijs
Martijn: Zeg dat wel.
Arno: Heeft jouw partner er nog zin in? In die badkamer? Talloze keuzes. Tegels, douche, inloop, regendouche, verwarming, misschien dubbele wasbakken, en dan natuurlijk de afwerking….Arme Erik.
Heidi: Precies, welke tegels moeten we nemen. Als je….
Martijn: Zeg Heidi, DENK jij dat je er uitkomt? Of moeten we ff met je meeDENKEN?
Heidi:[lach] oh, verschrikkelijk. Jullie hebben mijn probleem niet opgelost, maar het is wel heel duidelijk hoe het bij me werkt. Zo duidelijk heb ik het niet eerder gezien.

Heidi: Ik beloof jullie dat we deze week de knoop gaan doorhakken en een keuze maken voor de badkamer
Arno: Erik dus.

CONTRACT
Ik Heidi, ga deze week SAMEN met Erik een keuze maken voor de badkamer. Ik heb er genoeg over NAGEDACHT. Nu is het tijd voor actie (denk ik;-)

Geplaatst op

Fuck it……..toch?

We mogen vandaag bijna 20 Mentale Knipbeurten doen bij een overheidsorganisatie in het Noorden van het land. Het gaat lekker, we zijn halverwege. Dan komt zij binnen.

Hoge rode hakken, knalrode oorbellen, strakke zwarte spijkerbroek en rode riem…Danielle komt binnen!

Martijn: sodeju!
Arno: zeg dat wel
Martijn: man o man
Arno: precies
Martijn: heb je dat gezien?
Arno: nou en of

Martijn:[verlegen] eh, hoi, wie ben jij?
Danielle: [lacht] ik ben Danielle
Arno: [verlegen] hoi Danielle. Ik ben Arno. Ben je hier wel goed? Moet je niet ergens optreden of zo?
Danielle: [lacht] ik ben hier zeker wel goed.
Martijn: nou, eh, Danielle, kom maar zitten. Ja sorry hoor, meestal komen hier hele onzekere mensen met problemen enzo. Dus….snap je?
Danielle: Ik dacht vanochtend, ik doe die hakken gewoon aan. Fuck it!
Arno: Ja precies, maar Danielle, wat is dan het probleem?
Danielle: Ik wil me iedere dag wel zo voelen. En als ik in een vreemde omgeving met een groep of presentatie ofzo dan…
Arno: oh gelukkig….ik dacht echt dat jij zo’n powervrouw was, maar het is dus allemaal nep, ha ha, fuck it gewoon nep!
Danielle: nou, ik denk wel heel erg na voordat ik zoiets aantrek.
Arno: Dus het probleem is dat jij je iedere dag wel zo wilt voelen zeg je. Wat bedoel je dan?
Danielle: Nou gewoon, de fuck it mentaliteit. Gewoon zijn wie ik ben zonder dat ik onzeker word.
Martijn: Eh, Danielle, je bent een vrouw toch?
Danielle: Ja?
Martijn: Nou, dat dus!
Danielle: Wat?
Martijn: Nou, dat je een vrouw bent. Ken jij een vrouw die gewoon is wie ze is zonder onzeker te worden?
Arno: Ik dacht dat zij het was Martijn, met die laarzen. Maar nee dus….
Danielle: Nah, ik denk dat de meeste vrouwen er wel een beetje last van hebben
Martijn: Nee, Danielle, ALLE vrouwen hebben er meer dan een beetje last van. Het is gewoon onderdeel van het pakket. Man=zeker, vrouw=onzeker. Dat is een feit. En geen probleem dus. Wetenschappelijk onderbouwd. Een soort wiskunde; Dus accepteren. Opgelost. Heb je nog een echt probleem?
Danielle: Ik vind het vervelend voor een groep staan, dan word ik echt onzeker.
Arno: Danielle, wil je eens daar gaan staan? Voor de groep?
[Danielle staat weifelend op, Martijn en Arno zitten naast elkaar op de stoel]
Arno: Nou, vertel maar…
[Martijn en Arno gaan met elkaar in discussie over lasagne, met of zonder geraspte kaas]
Danielle: Ik wil jullie wat vertellen…
Arno: maar doe je dan met belegen kaas? Dat is toch helemaal niet…
Danielle: [kijkt geamuseerd en klapt in haar handen] Ik wil jullie vertellen over mijn nieuwe project. [Martijn en Arno kijken op]
Martijn: [tegen Arno]. Parmezaanse kaas, geen belegen kaas…
Danielle:[lacht hard]. Zeg heren, ik sta hier! Ik ben Danielle en heb wat te vertellen.
Arno: Danielle heeft wat te vertelle….dat rijmt. Geinig
Danielle: YO MANNEN! Ik sta hier, ik mag dan soms onzeker zijn maar ik ben toevallig wel degene met de meeste kennis van project X. Ik heb onderzoek gedaan, met verschillende partijen gesproken en…..[en Danielle staat vol vuur te vertellen, Martijn en Arno luisteren]

[Danielle stop na enige tijd]
Arno: Fuck it Danielle, hoe was dat?!
Danielle: [staat als een huis op grote rode hakken] Ik ga over twee maanden beginnen in een nieuwe baan en maakte me best wel zorgen over hoe ik me zou gaan presenteren en hoe ik zou gaan functioneren. Maar ik ben gewoon goed in wat ik doe en ben zeker geschikt. Bovendien ga ik mijn eerste werkdag deze kleding dragen!

Na afloop krijgen deelnemers altijd een foto met ons en het contract. Danielle laat ons weten:

Beste mannen, de foto heb ik uitgeprint en samen met mijn contract in de keuken hangen. Iedere keer als ik ernaar kijk zie ik hoe zelfverzekerd ik kan zijn en ervaar weer de luchtigheid en de lol van de sessie. Ik heb nu al zin in de eerste werkdag. Fuck it! Dank!!