Hoe een Mentale Knipbeurt mensen beweegt

Geplaatst op

Kungfu Miranda

We zijn bij een landelijke zorgorganisatie. Miranda komt de coachsalon binnen, rond de veertig, helemaal in het zwart, grote bos haar met blonde krullen. Als ze gaat zitten zet ze haar smartwatch met haar stem uit.

M: Heerlijk zo’n horloge die doet wat je zegt
A: Heb je ook zo’n man thuis? Die doet wat je zegt?
A: [met robotstem] Man, zet pizza in de oven om half zes…
Mi: [lacht] Nee, dan wordt het half acht….
M: Mooi dat je helemaal in het zwart bent, dat past helemaal bij jou toch?
Mi: Nee, helemaal niet….
A: Dus jij doet dingen die niet bij je passen, dat is gek, wat past er eigenlijk bij jou?
Mi: Geen idee….
A: Dus jij hebt geen idee wat er bij jou past? Raar….
Mi: Dat is wel het probleem…..
A: Wat is het probleem?
Mi: Ken je de film Groundhog Day? Gaat over een iemand die elke dag beleeft zoals de dag ervoor. …en ik heb wel het voornemen om meer voor mijzelf te doen.
M: [stellig] Dat zou ik niet doen! Dat is nooit een goed idee, meer voor jezelf doen. Ik vind het juist mooi dat je het je wel voorneemt, maar het niet doet. Eigenlijk vind je dit saaie leven dus heerlijk!
Mi: Nee! Ik bedoel ik wil wel veranderen!
A: Ja ja, maar je doet het gewoon niet…..In die film is het heel prettig: lekker veilig, iedere dag voorspelbaar, er kan je niets gebeuren.
Mi: [lacht] Nee getver. Dat is saai!
A: Je bent helemaal in het zwart, dát is pas saai! Past gewoon bij je…

Mi: Ik ben de hele dag bezig met werk, kinderen en anderen. Maar neem me al een tijd voor om meer voor MIJ te doen.
M: Je bent niet belangrijk genoeg toch? Als de kinderen maar gelukkig zijn, als mijn klanten maar gelukkig zijn, als mijn man maar gelukkig is……
Mi: Ik heb laatst kungfu lessen gedaan.
M: [lacht] en je hebt je pak nooit meer uitgedaan?!
Mi: [harde lach] Was echt leuk, maar ben er mee gestopt….
A: Gelukkig, ik schrok al. Je gaat toch niet écht iets voor jezelf doen.
Mi: Mijn man sport ook op dat tijdstip, dus is niet handig, kinderen alleen thuis…
M: Eigenlijk ben je gewoon lui, je zegt wel dat je wilt veranderen, maar je wil het helemaal niet. Liever naar kungfu kijken, is ook beter…
Mi: Nou….
A: Je hebt ook zo’n film, kungfu Panda, jij bent kungfu Miranda.
M: Luie Miranda, met Miranda op de veranda, te lui om te veranderen.
Mi: Lijkt me heerlijk om lui te zijn. Ik heb sinds kort ook een stappenteller.
A: [met kracht] Ok Miranda, wat is nu het probleem? Wil je nou wat veranderen of niet?
Mi: Ik ga het doen! Ik ga toch kungfu lessen nemen, op maandag. Dan heeft mijn man wel karate
M: Je zit in een vechtrelatie
Mi: [harde lach]….die is echt prima. Het mooie van kungfu is dat je helemaal in het moment zit.
A: Ik vind de keuze voor kungfu toch iets te makkelijk. Welke échte keuze kun je maken. Op jouw werk bijvoorbeeld.
Mi: Dit staat wel symbool.
M: Ja hoor, kungfu, in het moment zijn, symbool staan voor…..allemaal omtrekkende bewegingen.
Mi: Ik heb gewoon veel verandering nodig
Martijn en Arno schieten in de lach

A: Je beschrijft een supersaai leven, en je hebt veel verandering nodig? Ik geloof er helemaal niets van…
Mi: [fleurt helemaal op] Vroeger studeerde ik, werkte in de theaterwereld, deed wat ik wilde doen. Ging als organisatie-adviseur werken, deed er een cursus psychologie naast en ik vond het heerlijk!
M: Zit je in de overgang?!
Mi: Nou ik word voorzichtiger, behoudender….
M: Zie je wel, richting de vijftig.
Mi: Ho, doe es ff rustig! Zo oud nog niet…
M: Kungfu kun je ook op deze leeftijd nog doen, ik weet dat er heel veel bejaarde Chinezen nog kungfu doen….
Mi: Ja, het is duidelijk! Ik weet ook wel dat ik iets moet veranderen!
A: Misschien moet je in plaats van sjaals ook sokken gaan breien.
Mi: [grote lach] Het is me duidelijk dat ik minder bejaard moet doen mannen!! Maar ik weet echt niet welke verandering ik moet maken. Maar dat ik iets moet doen buiten mijn comfortzone is helder!

A: Misschien eens een buitenechtelijke relatie, of extasy, iets bestellen bij Easytoys?
Mi: [grote lach] Nu is het wel genoeg! Dat allemaal niet!
A: Ok, sorry, maar waarom zeg je jouw baan gewoon niet op! Zoiets?
Mi: Grappig dat je het zegt, ik heb hier serieus over nagedacht, maar….
M: Te onveilig, nu weet je waar je aan toe bent….toch?
Mi: Ik ga van werkgebied veranderen, dat heb ik al in gang gezet.

Mi: Ik realiseer me dat ik echt veel rekening met anderen houd, dat vind ik ook echt waardevol, maar meer voor mijzelf is belangrijk. De afgelopen tijd heb ik mezelf teveel weggecijferd. En ik lijk inderdaad wel een oud wijf! [lacht met opluchting]

Ik beloof jullie dat ik naast kungfu iedere dag een half uur bewust ga besteden om uit te zoeken wát ik wil veranderen, echt buiten mijn comfortzone! En ik laat het jullie weten.

M: Ja, ja, zal wel.
A: Ik moet het nog zien….

Mi: Boodschap is duidelijk mannen, ik zie dat ik zelf in actie moet komen en ga dat absoluut doen!

Geplaatst op

112 voor Pieter Jan

Pieter Jan is een echte verschijning: flink gebruind, strak gekapt, lichte zomerbroek, hippe polo, riem en zomerschoenen passen bij elkaar. En uiteraard een kostbaar horloge. De man is imposant, directief en weet duidelijk wat hij wil.

M: Jeetje, jij ziet er echt uit als een topmanager
PJ: [straalt licht arrogant]
M: En wat een prachtig horloge heb je trouwens, mag ik eens zien?
PJ: Ja, dat is een….
A: [onderbreekt] Wat is jouw probleem Pieter Jan?
PJ: Ik wilde net even iets over mijn horloge vertellen aan hem [wijst naar Martijn]
A: [dominant] Hij heet Martijn. Wat is jouw probleem Pieter Jan? Jouw horloge zeker niet toch? Ben je slecht in namen? Vinden mensen je arrogant? Wat is het?
PJ: Mijn vrouw vroeg me naar jullie te gaan…tja.
A: Ben je haar naam ook al vergeten. Jan Pieter?
PJ: Het is Pieter Jan.
A: Heeft jouw vrouw ook een naam Pieter Jan?
PJ: [zachtere stem en ogen] Elske…ze heet Elske, en we hebben twee zoons, Mees en Sam.
A: Ik vraag het nog een keer Pieter Jan? Wat is jouw probleem!
PJ: Elske maakt zich zorgen over me, ze vindt dat ik veel te hard aan het werk ben.
M: Maar dat ziet ze natuurlijk verkeerd. Je krijgt er veel energie van toch? En je bent goed.
PJ: Inderdaad, mijn werk is superbelangrijk. Ik zou niet anders willen.
M: Dus JIJ hebt geen probleem, Elske heeft een probleem. Ze moet gewoon niet zo zeuren toch?
PJ: Nou…
A: Jan Pieter, je gaat…
PJ: het is PIETER JAN!
A: Die Elske van jou moet gewoon accepteren dat jij succesvol bent en bakken met geld verdient. Daar hoort keihard werken gewoon bij. Dat je daarmee je huwelijk en kinderen veel minder aandacht kunt geven is logisch. Dat heeft iedere succesvolle man, Elon Musk ook.
PJ: [glimlach] Ja, dat wel.
A: Nou dan. Geef me je telefoon, dan bellen we haar gelijk om dat te zeggen.
PJ: Nou..ehh..
M: En zeggen we gelijk dat zij een probleem heeft en even bij ons moet langskomen in plaats van jou te sturen….wie denkt Elske wel dat ze is, jij weet echt wel waar je mee bezig bent!
PJ: [zacht] Misschien heeft ze wel een punt
A: [tikje tegen knie] Jan Pieter wat zeg je nou?! Doe es ff normaal man. Natuurlijk vul je jouw dagen, avonden en soms nachten met keihard door werken. Je wilt toch verder de carrièreladder op?
PJ: Ik zat laatst ook al bij de huisarts; hoge bloeddruk en hartkloppingen.
M: Niet naar luisteren! Die huisartsen zijn veel te voorzichtig en willen natuurlijk geen risico nemen. Dat noemen ze risicoavers. Typisch voor zorgverleners. Maar jij bent een zakenman, toch? Risico nemen hoort erbij. Een beetje hoge bloeddruk…
A: Pieter Jan wordt een beetje bleek, Martijn gaat het wel goed met hem?
M: Shit, ik zie het. 112 bellen, denk je?
PJ: Ik ben laatst wel geschrokken, mijn hart ging als een gek tekeer….dat heb ik Elske maar niet verteld.
M: [staat op, gaat achter Pieter Jan staan. ”Geachte aanwezigen, lieve Elske, Mees en Sam. Wat zullen jullie je vader gaan missen! Een bijzonder mens is plotseling heengegaan. Pieter Jan was een harde werker, een echte doorzetter, hard van buiten en zacht van binnen. Hij had nog zoveel dromen met jou Elske…en natuurlijk met jou Mees en met jou Sam [doodse stilte]. Hij voelde de fatale hartaanval niet aankomen, ondanks jouw waarschuwingen Elske en…
PJ: [rustig en zacht, waterige ogen] Wow mannen…wow mannen…
[Stilte, Pieter-Jan slaat zijn handen voor zijn ogen]
PJ: Dit komt wel binnen zeg…Dit is wel waar ik bang voor ben…

[Arno en Martijn leggen een hand op zijn schouder]

PJ: Wat ben ik toch een zakkenwasser! Ik moet natuurlijk beter oppassen, ik herken de signalen, de stress en weet dat ik iets moet veranderen. Zo kan het niet langer. Ik heb een gezin…

[PJ met vochtige ogen, rustige blik…eerlijk gezegd zijn wij ook onder de indruk]

Na een minuutje sluiten we af. Zonder contract deze keer. Dat voelt ongepast en zeker niet nodig!

Pieter Jan geeft ons een ferme hand en gaat vastberaden naar buiten. We zijn er stil van. Wow!

Geplaatst op

Edith zwelgt met witte wijn.

Edith komt de coachsalon binnen, ze lijkt een opgeruimd type. Netjes, ordelijk en zakelijk. Ze is snel, haastig en op een gezellige manier druk.

M: [snel en haastig] Goedemorgen Edith, kom snel zitten, we beginnen direct! Wat is het probleem?
E: Ja, ja….eh….mag ik ff gaan zitten?
M: Nou heel snel…..kom op. Wat is het probleem?
E: [harde lach]….ja ik kom ook zo chaotisch binnen…nou vooruit. We kunnen!
M: [zucht diep] Ben je eindelijk zover? Voor de laatste keer….wat is het probleem?
E: [berustende glimlach] Eind vorig jaar is mijn LAT relatie uit gegaan.
M: [Enthousiast] Heerlijk!! Weer alle ruimte. Gewoon één huishouden. Dat kan niet het probleem zijn!
E: [Hartelijke lach]
M: Dat is niet het probleem toch?
E: Nou, ik heb hem kortgeleden weer gezien, we hebben echt een klik en ik weer veel verdriet. Ik worstel met loslaten.
A: Kun je dat een beetje?
E: [in de war] Wat bedoel je?
A: Nou worstelen, win jij?
E: [opgeluchte lach] Nou, het is een uitdrukking.
M: De oplossing is om hem nooit meer te zien toch?
E: Ja, maar hij wil vriendschap.
A: Gadverdamme….dat is dus geen seks!
E: [hand voor mond met luide lach] Ja, nou…dat zeg je toch niet…
M: Hoe lang was het? De relatie bedoel ik dan? Natuurlijk niet zijn….
E: [wederom lach] twee jaar.
M: Dus echte liefde en toch LAT
E: Hij wilde samenwonen….maar zijn kind wilde mij niet ontmoeten…….vanwege autisme
A: Heeft het kind autisme of jij?
E: Allebei!
A: [geinig] Dus de ene autist wil de andere niet ontmoeten. Dat is wel echt heel autistisch zeg!
E: Ik haar wel hoor!!
A: oooh, dus jij bent minder autistisch dan zij!
E: [lacht]
M: Wat is nu eigenlijk het probleem Edith?
E: Ik heb nog heel veel verdriet, en eigenlijk moet hij hier zitten….alleen hij is kaal.
M: Wij knippen ook kale mannen hoor!
E: [lacht] nou ja…
M: Dat je verdriet hebt is een feit toch? Niet per se een probleem!
E: Nou, ik vind van wel want ik wil graag door met mijn leven.
A: [geschrokken]……ben je daarmee gestopt dan? Je ziet er goed uit voor iemand die gestopt is met haar leven…
E: [met glimlach] nee, dat is een uitdrukking. Ik ben wel weer aan het daten bijvoorbeeld….maar ik vind niemand leuk.
M: Vind ik heel autistisch! Waarom was hij wel leuk.
E: Ik vond hem slim, aantrekkelijk, sexy en gewoon leuk.
M: Ok. Je wilt dus door met je leven, wat lukt er nu niet?
E: nou, loslaten! Ik ben heel loyaal. Loslaten vind ik moeilijk, maar hij wil niet met mij door….dus ik moet loslaten.
A: Jij weet ook wel, dat is het mooie aan jou, dat je iemand zo geweldig kunt vinden is ook een kwaliteit. Dat is heel waardevol toch?
E:[verrast] Ja, dat vind ik eigenlijk ook wel.
A: Het enige dat je wilt is dat het opschiet.

E: He, wat bedoel je?
A: Als jij verliefd bent geweest en het is over, dan voel jij je toch altijd zo? Toch?
E: Hé ja, dat is wel zo!
A: Dus het zou raar zijn als je er zo over heen zou zijn….dus eigenlijk moet je dit koesteren…
Elke dag extra is een feestje dus!!
M: Ja….je moet zo lang mogelijk door in het verdriet.
E: Nou het heeft ook wel iets treurigs, zo blijven hangen.
M: ik vind het wel mooi! Het is zoals seizoenen, het is ff herfst.
E: Ja? Zo kun je er ook naar kijken.
A: Eigenlijk wil jij veel killer worden. Een bitch die na twee jaar relatie gewoon op een andere vent duikt!
M: Kun jij ook zo heerlijk op de bank liggen te zwelgen, tranen, zakdoekjes, films….
E: [lacht helemaal vrijuit] Jaaa
M: En ook drank toch?
E: Probeer ik maar niet te doen….
M: Flessen wijn, chocolade, dekentje
E:[heerlijke lach] en ook ijs! [serieus] Ik vind het wel mooi wat je zegt over de seizoenen….misschien moet ik het wat meer accepteren en omarmen.
M: En hem laten weten, hoe verschrikkelijk verdrietig jij bent…..hem appen…..lvrdei ik vzit wwweer dronku op dje bank…
E: Zou je dat aanraden?!
A: Tuurlijk! Wie niet horen wil moet maar voelen, wat een nare man. Hij laat jou met al jouw verdriet zitten…wat een lul!
E: Ja…misschien. Misschien moet ik maar een beetje uitrollen….
M: En hij laat wel iemand gaan zeg….wat een sukkel!
A: Lieve schat, je hebt iets heel moois gehad met hem…. het is wel belangrijk om het goed af te ronden…
E: [tranen in ogen] ik had veel veerkracht….maar nu verdrietig
A: Waar vond je veel veerkracht?
E: Ik ging shoppen, nieuwe dingen kopen
M: Je ging het uit de weg! Gevoel wil gevoeld worden…dan gaat het weg. Als je het wegduwt, blijft het terugkomen.
A: En duw je het met rood of wit weg…
E: [vrolijk] met wit!! Ik ga even extra genieten mannen, even heerlijk zwelgen, rouwen. Met witte wijn, chocolade….ik accepteer even dat het herfst is, een mooi seizoen. Na de winter begint de lente weer. Ik kom hier wel weer over heen….dank jullie wel.

Geplaatst op

Erik en zijn dochter, dat wordt niets.

Erik komt vrolijk de coachsalon binnen en kijk beetje verwonderd rond. Lekker zomers gekleed, linnen wit shirt, lichte broek en espadrilles neemt plaats in de kappersstoel.

M: [zachtjes] Ik voel een soort sereniteit
E: Eigenlijk wil ik helemaal geen Mentale Knipbeurt, kunnen we niet gewoon een spelletje doen?
M: Ssst…even niks.
A: [fluistert] Even stil zijn.
M: [Sluit zijn ogen en ademt diep in en uit]

We kijken om ons heen, fluisteren een beetje over niks, “mooi toch, stilte? Ja, lekker zomers pak heb je aan trouwens…heerlijk…lekker toch?” Erik wordt een beetje nerveus. De stemming is giebelig.

A tegen M: [fluisterend] volgens mij heeft Erik helemaal geen probleem
E: Ik krijg het helemaal warm.
M: [fluistert] Zullen we ik zie ik zie wat jij niet ziet doen?
E: [grinnikt]
A: [fluistert] Of geen JA -ger geen NEE-ger

We barsten allemaal in luide lach uit.

M: Lach jij eigenlijk wel genoeg Erik?
E: Ja zeker, om cabaretiers, vooral Theo Maassen
M: Zou je meer om jezelf willen lachen?
E: Ja, ik kan heel hard zijn…weet je wat ik wel zou willen? Mijn dochter hier eens neerzetten! Ze luistert slecht, doet haar best niet op school en blijft waarschijnlijk zitten. Ik wil echt graag dat ze over gaat.
A: Dat slecht luisteren heeft ze van haar moeder, toch?
E: Ja, natuurlijk!
A: Ja, had ze maar meer van jou gehad, dan was ze zeker over gegaan.
E: Ik had alleen maar hoge cijfers op school inderdaad!
M: Vindt jouw dochter het zelf een probleem? Hoe heet ze eigenlijk?
E: Eva! Nee, volgens mij zit ze er niet zo mee.
A: Ze vindt zeker dat jij niet zo moet zeuren?
E: Exact! Ze zegt: ‘ik ben niet zoals jij pap!’ Ik zie haar ook worstelen, met haar sociale ontwikkeling. Ik zie patronen die ik zelf ook heb: je heel erg aanpassen aan anderen; over grenzen laten gaan.
M: Nou valt volgens mij wel mee. Ze past zich in ieder geval niet aan om jou te pleasen!
E: [lacht hard] Nee, inderdaad!
A: Hoe is het eigenlijk met Eva?
E: Soms is ze leuk en soms niet…
A: Oh fijn, ze moet leuk zijn! Hoe is het met haar Erik?
E: [verlegen] Euh, dat weet ik niet zo goed eigenlijk.
A: Wanneer heb je voor het laatst met haar gepraat?
E: Gisteren nog; we praten vaak.
A: Ja, praatje pot! Volgens mij ben je niet geïnteresseerd, zolang ze maar leuk doet!
E: Nee! Ik wil echt weten hoe het met haar is.
M: Oké, wanneer ga je echt met haar in gesprek?
E: [verward] Euh…nou, heel snel…maar wat moet ik dan precies zeggen/vragen?
A: Tja, da’s best wel ingewikkeld om met Eva een gesprek te voeren. Martijn, heb jij tips?
M: [Handen over elkaar, kijkt omhoog, schudt nee] Super ingewikkeld…echt geen idee…misschien…laat maar, te lastig.
E: [lacht] Ja mannen, ik snap het heus wel. Maar het is gewoon niet makkelijk, ze wil het alleen maar over paarden hebben!
M: Oké, we draaien het om: ik ga met jou in gesprek en jij antwoordt? Hi Erik, hoe gaat het met je?
E: Nou, wel prima eigenlijk…
M:[slaat tegen voorhoofd] En jij denkt dat het interessant is voor Eva?
E: Nee…[harde lach]
M:[rolt met ogen] Nog een keer: Erik, hoe gaat het met je?
E: Het gaat wel lekker…
M: Jezus Erik, dit klinkt als een bouwvakker die tijdens de lunch een gesprek over niets voert!
E: Daar hou ik helemaal niet van, een gesprek dat over niets gaat.
A: [lacht hard] Je bent er anders wel bijzonder goed in. Wanneer gaat het gebeuren, het gesprek?
E: God Martijn!, wat ben jij irritant, ik heb zin om je te slaan!
M: DOE DAN! SLA ME DAN!
E: [ramt Martijn op schouder]
M[luide stem]: JIJ bent irritant Erik, ik zit hier volgens mij NIET met een betrokken vader!
E: Ik vind het gewoon moeilijk, een echt gesprek met haar…
A: Weet je Erik, je hebt gelijk, het IS ook echt HEEEEEL moeilijk een écht gesprek voeren waar JIJ zo van houdt…met diepgang…ik zie het jou ook niet doen!

M: [fluistert] Hoe zou het zijn? Een echt gesprek? Open, onzeker…over haar…over jou…
E: [geëmotioneerd] Dat zou ik heel graag willen.
A: [fluistert] Maar daar ben je niet geschikt voor…
E: [luidere stem] Ach, natuurlijk wel! Ik ga het gewoon dit weekend doen.
A:[fluistert] Dat lijkt me geen goed idee Erik, je moet natuurlijk wel goed voorbereiden, je weet immers niet hoe dat moet!
E: [Staat krachtig op en spreekt met luide stem] Ik ga het gewoon doen, nu houd ik mezelf tegen! Dit weekend met praten, een echt gesprek voeren over haar en mij!

Geplaatst op

Geralda heeft een ruk-vitaliteitsdag

We zijn op een Vitaliteitsdag van een dienstverlener in midden van het land. Geralda komt kordaat de coachsalon binnen. Ze is achter in de vijftig met een daadkrachtig en vrolijk uiterlijk.

A: Zo, jij komt echt binnen! Ga zitten. Wat is het probleem?
G: [smalend] Ik werk 21 jaar voor deze grandioze organisatie.
A: [vrolijk] Gefeliciteerd! Dat is fantastisch!
M: Heb je al bloemen gehad?
G: [lachend] Nee,wel iets anders
M&A: Vertel!!
G: Ik heb afgelopen week een gesprek gehad met de directeur. We gingen gezellig lunchen,dacht ik.
A: Zoo…met de directeur…gezellig lunchen? Wat vond jouw man daar eigenlijk van…
G: [cynisch] Nou, zo gezellig was het niet…hij zei: “we hebben een uitdaging, je bent over!”
M: Over??
A: [enthousiast] Naar een volgend level over…als in een game dus!
G: Nou, er wordt wel zeker een spelletje gespeeld…
M: [lacht] Dus jij gaat met jouw directeur gezellig lunchen en spelletjes spelen, wat vindt jouw man daar eigenlijk van?
G: [luide lach] Maar het is helemaal NIET grappig. Ik ben OVER als ik ben Overbodig! Ze kunnen verder zonder mij! En nu mag ik kiezen: een VSO, vaststellingsovereenkomst, nu 3 dagen werken en over een jaar ontslag nemen of nu ontslag nemen en werken als ZZP’er. Gegarandeerd twee jaar werk…
A: Klinkt als het rad van fortuin, ook een soort spel
M: Wel leuk dat jij de prijs mag kiezen. Wat heb je gekozen?
G: Helemaal niets! Ik wil niet kiezen, ik wil gewoon hetzelfde blijven doen.
M: Vind je jouw werk leuk?
G: Ik dacht van wel, maar inmiddels niet meer.
A: Je bent een standvastige vrouw toch?!
M: Ik zou gewoon stoppen; lekker fietsen met jouw man, richting pensioen, prima toch? Maar jij laat dus bepalen door een ander of jij jouw werk leuk vind? Dat is helemaal niet zo standvastig!
G: [Luide lach] Nee, eigenlijk niet.
M: Hoe ziet jouw ideale werkweek er uit?
G: Drie dagen werken, in mijn huidige baan en dat nog vijf jaar. Dat!
M: Nou dan!
G: Dat heb ik voorgesteld, in gesprekken, via de mail.
M: Nou dan!
G: Ze blijven zeggen dat ik OVER ben….
A: Wat vindt je man?
G: Die zegt dat ik voor mezelf moet kiezen, financieel hoeft het niet.  
M: Wat een schat! Ik zou het doen.
A: Ach lieverd, teleurgesteld in jouw grandioze organisatie…slaap je goed?
G: [beduusd] Minder.
A: Verlies je energie?
G: [duidelijk] Ja!
A: Maak je je zorgen?
G: [serieus] Ja!
A: Hoe graag wil je van dat gevoel af?
G: [tranen wellen op] Als ik dat toelaat, ga ik janken…
M: Daar hebben wij helemaal geen zin in, zeker niet van een standvastige vrouw, NIET HUILEN!!
G: [breekt, snikt en lacht] Hier had ik dus geen zin in, dit wil in niet
M: STOP MET JANKEN GERALDA!
G: Ik voel hoe veel pijn het doet; ik word gewoon gedumpt. Ik wil niet dat zij winnen…
M: Hoe heet die directeur, is ie hier op kantoor, heb je zijn nummer? We bellen hem direct!
G: [lacht door tranen] Het is ook echt verschrikkelijk toch? Wat doe ik hier nog, vitaliteitsdag, werkgeluk, my ass!! ik ben er klaar mee. Het is goed zo. Ik ga stoppen!
A: Nee, niet doen, dan winnen zij!
G: [duidelijk en energiek]. Ik ben eruit mannen. Ik vertrek. Het is mooi geweest hier. [met humor] Daaag grandioze organisatie!

Kort erna ontvangen we een email van Geralda.

Hi mannen,
Enige tijd geleden heb ik een mentale knipbeurt gehad. Jullie  hoopten dat ik in beweging zou komen. Wel nu, ik heb zeggen en schrijven nog 1  hele dag bij mijn werkgever gewerkt! Vrijdag jongstleden heb ik mijn ontslagbrief getekend.

Kortom: de Mentale Knipbeurt heeft mij zeker in beweging gebracht, en hoe! Dank jullie wel!

Hartelijke groet, Geralda

Geplaatst op

Bianca, parels en uitgelopen mascara

We zijn op een zorgcongres. Bianca komt de coachsalon binnen. Een vrouw van midden vijftig, een stevige dame, mooie kleding en vooral veel grote sieraden.

A: Hi Bianca, hoe zit je hier?
B: Dubbel.
A: Dubbel? Ben je met z’n tweeën?
B: [lacht] Nee, ik heb een hekel aan grootschalige evenementen, en ben blij dat ik even bij jullie in deze intieme setting kan zijn.
A: Aha, je komt even schuilen! [zingt] Mag ik dan bij jou schuilen, als het nergens anders kan….
B: [schiet direct vol]…sorry hoor…Jezus zeg!
A: Nou zeg! Ik weet dat ik niet kan zingen, maar om direct hierom te gaan huilen vind ik ook ongepast!
B: [lacht door tranen heen]. Ik heb een hekel aan veel mensen, prikkels en herrie….ik ga altijd doodmoe naar huis.
A: Dus je hebt rust nodig?
B: Ik ben omgeven door depressieve en neerslachtige mensen. Die trekken me helemaal leeg.
A: [luide stem] Dus jij vind ons depressief en neerslachtig? Je bent lekker bezig Bianca!
B: [lacht] Nee god, nu niet. Jullie zijn leuk, maar thuis! Dat is echt niet gezellig. Ik heb een depressieve man en moeder.
A: En worden die dan depressief van jou? Ben jij zo’n moeilijk geval?
B: Nou, nee. Ik heb een heel ander karakter; Ik ben geen piekeraar of tobber.
M: Ben jij een zorgzaam type?
B: [aangevallen, beetje hautain] Nee zeg, ik ben geen verpleegster, ik ben dokter!
M: Ooh, ben je dokter. Dan snap ik het wel. Als je nou verpleegster was, had je ze wel willen ondersteunen, maar een beetje dokter doet dat natuurlijk niet; Wat denken ze wel! B: [aardappel in keel] Ik ben dokter! En als dokter help ik geen depressieve mensen, dat doen de verpleegstertjes maar…
A: En wat voor een dokter ben je dan eigenlijk? Ik hoop geen psychiater toch? Dan zit je altijd met dat soort hopeloze types, zeg alsjeblieft dat je geen psychiater bent?
B: [kijkt soort schuldig, zacht] Ja, ik ben psychiater…[begint te huilen]’
M: Dat lijkt me echt irritant. Ben je aan het werk, kom je allemaal ingewikkelde mensen tegen met problemen, suïcidaal, depressief, schizofreen, dan ga je lekker naar huis en hup kun je gewoon door met je werk! Ook wel lekker is de werk/privé balans altijd goed!
B: [huilt nog steeds] Het is echt zwaar, ik word er gek van soms.
A: [grapt] Zie je, het is aanstekelijk.
B: [lacht door tranen]…nou inderdaad zeg, soms lijkt het wel zo. En ik blijf altijd maar monter en opgewekt thuis.

A: Hoe heet jouw man?
B: Wim
A: Natuurlijk, Wim. Is hij echt depressief? Suïcidaal ook?
B: Nou, hij is wel heel zwaarmoedig en ook een slachtoffer. [boos] Dat vind ik zo enorm fucking irritant!
A: Maar jij bent psychiater, is hij depressief?
B: Niet echt…eigenlijk. Hij is meer…tja…zwaar op de hand of zo.
M: Die Wim is echt een slimmerd, hij wist natuurlijk al vroeg dat hij zwaarmoedig is, gaat trouwen met een psychiater nota bene, hoeft hij zelf tenminste niets te veranderen. En in ieder geval een vrouw die begrip heeft [vermoeide toon, krakerige stem] voor zijn zware leven. En dan ook nog een vrouw wiens moeder ook depressief is, dan kan hij altijd zeggen: je wist waar je aan begon lieverd!
B: [ontploft bijna] Dat is verdomme precies wat hij zegt! Ik werk me het schompes, kan nergens op adem komen, moet mijn moeder verzorgen en [sarcastische toon] mijn zielige Wim. Ik ben er echt klaar mee…
A: Dat vind ik zo mooi aan jou, dat je hier zo ontploft en thuis net doet alsof alles prima gaat, want dat doe jij toch Bianca? Ik denk dat jij thuis de keurige psychiater bent, de dokter met de mooie parelketting die alles wel in de hand heeft en sterk is. En zeker geen Mentale Knipbeurt nodig heeft.
M: [zacht, liefdevol] Lieve schat, waarom zeg jij nu niet eens thuis hoe het met jou gaat, wat jij nodig hebt, dat je het zwaar vindt.
B: [huilt] Ik probeer me zo sterk mogelijk te houden, ik wil niet dat Wim zich schuldig voelt, hij kan er ook niets aan doen en…
A: [onderbreekt] Kan er niets aan doen? Hij is gewoon een profiteur! Een man die alle ellende uitstort over jou! Een enorme egoïst! Je moet hem eens goed de waarheid zeggen! M: En dat kun je met liefde doen…kijk eens hoe moe en leeg je hier zit. Wim heeft er recht op dit ook te zien. Als je zo doorgaat ben je niet oprecht naar hem, je liegt tegen hem, hij denkt dat het wel meevalt. Natuurlijk gaat hij zo door. Weet hij veel. Eigenlijk is het allemaal jouw eigen schuld!
B: [verward, bozig] Mijn schuld? Maar hij doet…

[we zien het kwartje vallen]
B: [diepe zucht, mascara all over the place en een warme blik] Natuurlijk jongens, ik ben niet gek, ik zie het ook wel. Ik ben me bewust dat ik bang ben Wim te laten zien hoe het voor mij is en dat ik daarmee iets in stand houd. Ik ga met hem praten vanavond. Ik ga hem laten zien hoe zwaar ik het vind….[een heel relaas en plan volgt].

Bianca is duidelijk opgelucht, ze heeft haar verhaal verteltd en is vol goede intenties om het gesprek vanavond aan te gaan; ze heeft een contract ondertekend met daarop haar plan.  Ze staat op en maakt aanstalten om  de coachsalon uit te lopen. Martijn en ik gaan samen in gesprek

A: Martijn, ik denk niet dat ze het doet
M: Tuurlijk niet, ze doet nu wel alsof, maar ze is er veel te schijterig voor. Het lijkt heel wat, maar uiteindelijk is ze toch meer een verpleegster dan een dokter.
A: Wim heeft het goed bekeken.

B: [draait zich om met een grote lach]. Stelletje zijn jullie, ik ga het echt doen!

Geplaatst op

De zielige stiefmoeder

We zijn bij een dienstverlener in het Oosten van Nederland. Ingrid komt de coachsalon binnen. Een hip uitziende vijftiger. Pittige laarzen, strakke spijkerbroek, mooie trui. Ze komt met glimlach en zonnebril in het haar binnen.

Ingrid gaat zitten met een diepe zucht.
M: Zo! Waar komt die vandaan?
I: [verbaasd] Wat ik?
M: Nee….. die zucht!
I: Ik denk van de spanning, maar ik heb er wel zin in hoor!
A: [vrolijk] Nu nog wel…wacht maar..
I: [lacht]…Nou ben benieuwd.
M: Het klonk als een soort aanloopje…die zucht….zo van: ik ga je iets vertellen.
I: Het is misschien wel een aanloopje…Ik heb twee verziekte stiefdochters van 18 en 21.
M: Ok, wat is het probleem?
I: Ik heb er soms last van.
M: Hoe?
I: Nou…[diepe zucht en met lach] als ze hun TERINGZOOI niet opruimen, als ze VERROTTEN iets te doen, als ze NOOIT aan mij vragen hoe het is…als ze de keuken TERRORISEREN…als ze…
A: [trekt vies gezicht] Dat klinkt inderdaad als wel hele nare bitches. Gadver!
I: [guitig] Ja, ze zijn ook HEEL NAAR!
A: En jij hebt ze niet opgevoed zeker? Dus jij kan er ook niets aan doen.
I: [lachend, zelfspot]…Nee, als ze mijn dochters waren geweest, waren ze heel lief, sociaal, beetje ondeugend en geïnteresseerd.
M: Precies! Niet zulke krengen als deze. Maar hoe uit het zich die last bij jou?
I: Ik klaag veel tegen mijn vriend; ik trek af en toe een flesje open.
A: Heerlijk toch? Plop! Hoe meer ze irriteren, hoe meer jij drinkt! Rood of wit?
I: Jaaaa, wit! Heerlijk!
A: Dus eigenlijk zijn ze het perfecte alibi voor jouw echte probleem, namelijk dat je veel te veel drinkt!
I: [lacht luid] Nee, dat is het niet. Mijn vriend zegt trouwens ook dat ze het van hun moeder hebben.
M: Dat is ook een bitch! Waarom wonen ze daar eigenlijk niet?
I: Eentje woont bij haar…die heeft mijn vriend eruit geschopt. Het prinsesje was er niet van gediend. Dan maar weg.
A: [vrolijk] Oohh, er is er nog maar één! Hoe krijgen we die zo snel mogelijk het huis uit? Dat wordt de strategie!
M: Hoe heet ze eigenlijk, die overgebleven bitch?
I: Eh…Manuela…
A: Ja hoor, het zit in de naam…Manipulatieve Manuela.
Ingrid giert het uit van het lachen.

M: Ja, wat een naar mens…wat een heks…precies haar moeder!
I: Als ze haar kamer moet opruimen, zet ze de rommel gewoon in de gang!
M: Wat verschrikkelijk! Echt?! Ze lijkt echt precies op haar moeder! Ik snap wel dat jouw vriend bij haar weg is. Woont ze nog in de buurt? Die ex?
I: Nee…We zijn laatst getrouwd in Portugal…ik zeg telkens mijn vriend, maar hij is nu mijn man. Het was heel leuk!
A: Ah, zeker zonder de bitches ……lekker samen!
I: Nee, Met!!
A: Huh? Waren ze toen wel leuk?
I: Nee…ook niet echt. Toen we het gingen plannen, was het nog wel veel beter. Nog even over hun moeder…vlak voordat wij gingen trouwen ging zij ook een trouwjurk uitzoeken; Zij moet zonodig ook trouwen over twee jaar…dat vond ik wel een beetje vals.
M: Maar het ligt allemaal niet aan jou toch?!
I: [verward] Huh, nee…ik denk dat ze jaloers is….dat ze ons gezellige leven wil kapotmaken.
A: En dat lukt wel goed toch? Eentje is al kwaad overgelopen…ze heeft jullie bruiloft verpest…nu de ander nog het huis uit. Dus, hoe zorgen we dat Manuela ook verkast?
I: [zacht] Nee…dat wil ik niet…
A: Huh? Hoezo?
I: [liefdevol] Ze is ook echt wel lief…
M: [bozig] Dat speelt ze maar…typisch gevalletje borderline…net haar moeder…weg met haar!
I: Ach nee…ik snap het ook wel. Ouders gescheiden, allebei weer nieuwe partner…dat is voor zo’n meisje…
M: [onderbreekt] Stop! Ingrid, we waren er net over uit. Manipulatieve Manuela moet het huis zo snel mogelijk uit! Maar ze is op een leeftijd dat ze bijna uit huis gaat toch? Studie?
A: Weet je wat ik denk Ingrid! Jij bent gewoon jaloers!
I: [verbaasd] Wat? Ik??
A: Ja, tuurlijk! Op die prinsesjes. Jij bent helemaal geen opvoeder, je overschat jezelf. Vinden ze jou ook een heks?
I: [zacht] Nou, nee
M: Niet?! Dat kan niet!
I: [duidelijk] Wel! Ze vinden me heel leuk!
M: Wat?! Jíj bent hier de manipulator
I: [helemaal vrolijk lachend] Ja!
M: Ze hebben gewoon heel goed naar jou gekeken!

I: Ja! Red mij mannen!
A: Oke, wat ga je veranderen? Wil je ze weg hebben?
I: [zacht, ondeugend, lief] Nee….ik wil in verbinding blijven
A: Ben je wel eens alleen met ze weggeweest?
I: Nee, ze worden ouder en gaan wel eens met hun moeder op pad
A: Zie je wel Toch jaloezie van jouw kant. Jij bent gewoon jouw meiden kwijt!
I: Huh? Denk je?
A: Ja tuurlijk, je houdt van ze en ze laten jou gewoon links liggen!
I: Denk je?! Ik hou inderdaad wel van ze.
M: Jouw droom is met ze weg toch?
I: Ja, dat was Portugal.
M: Daar was jouw man bij, dat telt niet. Een girls only! Lieve schat, als ze jou echt leuk vinden? Dan gaan ze met je mee, toch? Dan zeg je tegen je man…wij drie vrouwen zijn er ff niet…
I: Ik heb ze meegenomen naar Azië… een paar jaar geleden, met hun vader uiteraard…vonden ze spannend, vies, bijzonder en ook heel vet! Dat was wel echt leuk ja.
A: Nou, wat ga je doen, Waddeneilanden, Festival, WAT?!……Twee nachtjes, eerste avond zuipen,  veel wit en tweede gezellig bijkomen….

I: [geactiveerd, vrolijk] Ik weet niet of het nog te regelen is? Een festival in de zomer?
M: Nee, denk het niet…jammer voor ze.
I: [stellig met grote lach] Ach tuurlijk wel! Ik vind het een goed idee! Ik ga samen met de twee heksen naar een festival! Zin in!!!!

Geplaatst op

Evelyn kan niet profi-leren

Evelyn komt de coachsalon binnen, een kordate dame, midden dertig met een vrolijk humeur. We zijn bij een grote onderwijsorganisatie in het midden van het land.

A: Als ik jou zo zie binnenkomen, dan denk ik niet, die heeft een heel groot probleem, toch?E: [lacht] Nee dat klopt, het is klein probleem.
A: Gelukkig…zijn we snel klaar! Wat is het?
E: Nou, ik ben werkzaam in een bepaalde rol en wil een stapje verder. Nu vraagt de directie zich af of ik me in die rol wel kan profileren….
A: Kun je het wel?
E: Een beetje.
A: [vrolijk] Dat lijkt me niet voldoende….een beetje. Ik snap de directie wel!
E: Oh…Maar dat kan ik wel leren. Alleen, ik weet niet of het bij me past.
A: [vrolijkj] Dat weet ik wel, het past zeker niet bij je…toch?
E: Ja maar….het is geen activiteit maar een houding.
M: Ben je lenig?
E: [verbaasd, lachterig] huh, hoezo?
M: Nou, die houding…..lukt je dat wel? Je ziet er niet uit als een yogavrouw…
E: [schaterlach] Ik ben zeker lenig, maar ze verwachten een beetje een bitchy houding.
M: Ben je mentaal ook lenig?!
E: Jazeker, maar ik weet niet of het bij me past.
A: Je zegt al drie keer achter elkaar dat je NIET weet of het bij je past….luister nou eens. Je bent te lief, te zacht toch?
E: Ja, dat denken ze….maar ik ben echt wel standvastig, kom voor mezelf op en durf wel beslissingen te nemen.
A: Je geeft nu al leiding toch?
E: Ja, maar dan ga ik direct onder directie vallen. Dus een groter team. Ze denken dat ik de transformatie niet kan maken…
M: [warrig] Ik zie het niet…jij?
E: [verbaasd] Wat niet?
M: Nou, dat!
E: Nee…ik ook niet|
M: [in de war] Wat niet? Ik ben de draad kwijt

A: Ik zie het jou niet doen! Ik vind je behoorlijk twijfelachtig, chaotisch….jij bent toch geen duidelijke leider?
E: [timide] Zie je wel….dat dus…Ik heb het gevoel dat ik me niet goed profileer…..
A: Dat is geen gevoel, maar een feit! Profi-leer! Dat is dus professioneel – profi – leren. Dat kun jij niet….profi-leren….
E: [met zucht] Ze willen dat ik het helemaal uitleg, waarom ik geschikt ben, welke plannen ik dan heb et cetera.
A: Lijkt me heel logisch als jij de nieuwe leider wordt toch?
E: Terwijl ik functioneer al drie jaar goed in deze rol, men is tevreden en…..
M: Ben JIJ ook tevreden?
E: [verward] wat bedoel je?
M: Nou, gewoon….vind je het wel leuk hier?! Volgens mij namelijk niet echt. En ga je jezelf ook nog verder in de nesten werken als je een vervolgstap maakt…volgens mij moet je hier gewoon weg!
E: [verbaasd] weg!? Nee…hoe bedoel je…ik bedoel…..ik heb het hier op zich wel naar mijn zin….maar ik moet me altijd zo bewijzen….vermoeiend……het is net of de directie me niet vertrouwd…..[Evelyn schrikt van haar eigen uitspraak]
A: Zeg dat nog eens?
E: [gote ogen]…het is net of de directie me niet vertrouwd…..

Evelyn is van haar stuk gebracht….we laten de stilte haar werk even doen….na ongeveer een halve minuut kijkt ze ons beiden via de spiegel aan.

E: Ze vertrouwen me niet. Shit. Dat ik dat niet eerder zag. [bozig] Ze vertrouwen me gewoon niet!….maar als dat zo is, dan…….
A: ….Wil je hier helemaal niet verder?
E: [lach] Ja, nee, zoiets….dan wil ik eerst wel een ander gesprek met ze voeren. [stevig] Ik wil de stap maken op mijn manier….zoals ik mijn werk goed doe….en jaren heb gedaan….En als deze manier niet werkt, dan ga ik andere keuzes maken…
M: Aiaiai….hebben we je nu van jouw ambitie weggehaald? Hopelijk niet toch?

E: [prachtige open lach en gezicht] Dat zeker niet….maar als het vertrouwen bij hen er niet oprecht is….dan is het beter een ander pad te kiezen. Maar ik ga het allemaal niet verantwoorden, toelichten et cetera. Kom op zeg! Ik weet echt wel waar ik goed in ben!

Geplaatst op

Brigitte wil skiën in een rolstoel.

We staan op een openlucht festival. Brigitte komt de coachsalon binnen. Een gezellige verschijning, enigszins vermoeid uiterlijk maar ze doet vrolijk.

A: Hi Brigitte, wat kom je doen?
B: Nou, een beetje laten verrassen en uitdagen.
A: Je hebt wel een probleem toch?
B: Nou…
A: Een dingetje of issue mag ook. Zijn we snel klaar. Dus wat is het probleem?
B: [zucht] Nou, ik blijf ergens een beetje in hangen.
A: Lekker concreet Brigitte! Ik blijf ergens een beetje in hangen…dat valt mij reuze mee en is dus zo opgelost.
B: Ik ben negenenveertig!
M: Ha, gefeliciteerd! Bijna vijftig!
B: [lach] Ik word wel ouder….
A: [verbaasd enthousiast] Wel! Mooi is dat toch?!
B: Het voelt alsof ik in beweging moet komen.
A: Ik zou het niet doen…je bent ergens een beetje in blijven hangen….volgens mij vind je dat prima! Hoe lang al?
B: [lacht] Tien jaar hetzelfde werk..
A: Tien jaar! Dat is niks toch?
B: Tja, dat is een deel van het probleem…
M: Wat is het tweede deel dan? Je maakt het wel spannend.
B: Ik heb een ziekte, daardoor blijf ik hangen.
A: [dwars erdoor heen] Dus je accepteert niet dat je ziek bent…
M: Welke ziekte heb je?
B: Ik heb sinds 2010 MS. Sinds 2015 ben ik met regelmaat heel ziek geweest…lijf verdoofd, minder energie, veel aan mijn hoofd dus..
M: Wordt het erger? Is het progressief?
B: Nee, dat niet…
A: Je bent dus ziek! Je hebt MS. Dat is kut met peren toch?
B: Ja! Ik wil veel dingen doen, heb veel ambities.
A: Stel je had de ziekte niet gehad, was het dan anders geweest? Al die ambities hebben niets met MS te maken toch?
B: Ik durf geen stappen te maken.
M: [grappend] Nee, met MS zou ik ook geen stappen durven maken…voor je het weet lig je eruit. Uit je rolstoel dan
B: [luide lach] Nou, dat beeld heb ik ook wel eens.
A: [lacht]Ik zie het helemaal voor me….Brigitte met MS in een rolstoel die grote stappen wil maken….snap je dan niet dat dat helemaal niet kan….of met dat ding de roltrap op….Brigitte toch
B: [lacht heerlijk hard]…nee zo erg is het niet.
M: Dus je stelt je aan!
B: Nee, ik ben soms echt moe en heb pijn.
M: Houdt je gezin je tegen?
B: Nee, die houden nergens rekening mee. Die laten me van alles opknappen.
A: [vrolijk, kinderstem] Mama is ziek…maar we helpen haar lekker niet!
M: Dus je doet het helemaal zelf toch? Jij houdt jezelf tegen.
B: Ik ga continu over mijn grenzen….
A: Waar ben je nu eigenlijk in blijven hangen?
B: Ik weet niet goed wat ik wil, ik pak alles op….ik kies niet waar ik blij van wordt en wel veel waar ik moe van wordt!
A: Dat vind ik zo mooi aan jou….lekker concreet. Je weet niet wat je wilt, pakt wel alles op, kiest niet waar je blij van wordt en wel waar je moe van wordt…dan is die rolstoel in de toekomst wel handig…kun je lekker uitrusten toch?
B: [luide lach]
A: Nou Brigitte, waar wordt je blij van en heb je zin in? Kom op! Concreet!
B: [staccato…beetje hard]. Ik.wil.op.skivakantie.en.op.wandklimles!
M: [lacht] Lekker praktisch…in Nederland…dat je dingen kiest waar je moe van wordt zie ik wel. Met MS, geen bergen in Nederland…
B: Ja, ik zoek dingen die ik moeilijk vind en uitdagend zijn.
A: [bozig] Wat wil je bewijzen? Je krijgt allemaal grenzen aangegeven en jij zegt fuck de grens. Het heet niet voor niets een grens! Eigenlijk is het jouw eigen schuld dat je MS hebt…dat is een duidelijkste grens toch?
B: [glimlach, timide] dat heb ik wel eens gedacht ja…dat het mijn eigen schuld is…omdat ik altijd maar doorga…
A: Het zou veel beter zijn dat je in een rolstoel zou zitten! Kun je in ieder geval niet meer skiien en bergbeklimmen! Allemachtig
B: [weer heerlijke oprechte lach] Maar ik ga het wel doen!
M: Dus jij gaat twee keer per jaar iets doen wat je heel leuk vind, op skivakantie en bergklimmen leren!
B: Ik word er heel blij van nu je dat zo zegt. Ik ga het doen!
A: Mooi. Geregeld….

Geplaatst op

Faalangstige Evelyn

We zijn op een werkfestival. Evelyn komt de coachsalon binnen. Een charmante en pittige dame van vijftig jaar.

M: Ga zitten. Heb je een goede vakantie gehad?
E: [vrolijk] Ja heerlijk!
M: Wat is het leukste dat je hebt gedaan?
E: [energiek] Ik heb veel vrijwilligerswerk gedaan, opvang voor Oekraïners georganiseerd. Zwaar en ook prachtig werk.
M: Dus jij bent een zorgzaam type, voor anderen dan toch?!
A: We hebben er weer eentje Martijn. [diepe zucht] Wat voor cijfer geef jij je leven op dit moment Evelyn?
E: Ik ben normaal heel positief, op zich zou ik me normaal een….
A: Zie je wel, weer eentje….dit wordt niet boven de acht
E: [luide lach] Normaal zou ik inderdaad een acht geven, maar nu misschien een zesje?
A: Typisch! Hoe komt het Evelyn? Relatieproblemen, ontslagen?
E: Nou, was dat maar waar……ik ben in de overgang!
M: Ja, dat is geen probleem, maar een feit toch?! Daar kun je dus niets aan veranderen! Wat is dan het probleem. Het thuisfront zal het zwaar hebben met een vrouw in de overgang zeg….
E: [lacht] Nou inderdaad, ik ben heel emotioneel, snel boos en wordt er onzeker van. De kids hopen dat het snel over is. Ik ben gewoon minder leuk, kort lontje, heel verdrietig en heel wiebelig gewoon.
A: Als een soort oud krukje dat heel wiebelig is, als je erop gaat zitten is de kans groot dat je er door heen zakt.
E: Zo voelt het precies, het hele gezin wil op mij leunen, dat kon altijd prima, maar nu even niet!
A: Dus wat is nu precies het probleem?
E: Ik ben onzeker geworden. De emoties die er altijd al waren worden versterkt, ik ben ook faalangstig geworden!
A: Oei, dat is wel ingewikkeld….je bent wel echt een geval Evelyn. Je zegt dat de emoties die er altijd al waren nu worden versterkt. Dus je bént gewoon onzeker en ook faalangstig. Alleen heb je dat al die tijd heel goed verborgen gehouden. De echte Evelyn wordt eindelijk zichtbaar! Je bent een wolf in schaapskleren, jouw arme man en kinderen. Verschrikkelijke moeder!
E: Nou, het is inderdaad niet zo leuk…ik durf gewoon geen nieuwe dingen meer te ondernemen.
M: En terecht ook! Kijk eens hoe je hier zit, je doet heel energiek en vrolijk voor de bühne terwijl je eigenlijk een heel onzeker klein vogeltje bent. [handgebaar, vogelnestje]….[klagerig] tjilp, tjilp
E:[lacht hard] Nou, zo erg is het ook niet!
M: Ben je überhaupt wel ergens goed in of ben je echt totaal mislukt!
E: [Lachend] Pas op hoor!
A: Nee, serieus! Jouw ware emoties laten zich zien, een faalangstig en verdrietig vogeltje die eruit ziet als een pauw….maar eigenlijk ben je een soort treurparkiet
E: [lach] kom op jongens!
M: werkt jouw man eigenlijk? En wat vind hij?
A: Evelyn, trek eens een heel gekke bek
E: [verbaasd] wat?!
A: Gewoon een gekke bek!
E:  [trekt met glimmende ogen een gekke bek] Zoiets?
M: Nee, echt een gekke bek
E: [staat lachend op] Maakt grommend geluid en trekt gekke bek
We lachen alle drie, het verdrietige vogeltje is gevlogen, Evelyn gaat weer zitten.

E: Waar was dat nou voor nodig?
M: Geen idee, heeft het geholpen?
E: Ja, het relativeert, ik dacht ‘hoe zou ik er over een jaar naar kijken?’
M: En?
E: Ach, dan ben ik weer verder, heb leuke opdrachten gedaan…..ik neem het misschien ook te serieus!
A: Nou Evelyn, dat lijkt me wel nodig, [fronst nadrukkelijk] je hebt heel belangrijk werk, durft geen nieuwe dingen te doen, bent faalangstig, moet je kinderen goed opvoeden en bent ook nog eens in de overgang. Dat ís heel serieus, dus daar moet je ook zo mee om gaan!

E: Ach wel nee, die mensen in Oekraïne, dat is pas echt heftig!
A: En kijk eens hoe zij het oplossen…..hun president is gewoon een komiek!

E: [lacht hard] Oh mannen, heerlijk! Lang niet meer zo gelachen, ik ben er wel uit. Ik ga het gewoon wat minder serieus en luchtiger tegemoet, ik ben vijftig jaar, heb altijd nieuwe dingen ontdekt, projecten gedaan en het is iedere keer gelukt! Dus hoezo faalangst! Gewoon doen!!

Ondersteund door WordPress