Tag: #mentaleknipbeurt

Geplaatst op

Erik en zijn dochter, dat wordt niets.

Erik komt vrolijk de coachsalon binnen en kijk beetje verwonderd rond. Lekker zomers gekleed, linnen wit shirt, lichte broek en espadrilles neemt plaats in de kappersstoel.

M: [zachtjes] Ik voel een soort sereniteit
E: Eigenlijk wil ik helemaal geen Mentale Knipbeurt, kunnen we niet gewoon een spelletje doen?
M: Ssst…even niks.
A: [fluistert] Even stil zijn.
M: [Sluit zijn ogen en ademt diep in en uit]

We kijken om ons heen, fluisteren een beetje over niks, “mooi toch, stilte? Ja, lekker zomers pak heb je aan trouwens…heerlijk…lekker toch?” Erik wordt een beetje nerveus. De stemming is giebelig.

A tegen M: [fluisterend] volgens mij heeft Erik helemaal geen probleem
E: Ik krijg het helemaal warm.
M: [fluistert] Zullen we ik zie ik zie wat jij niet ziet doen?
E: [grinnikt]
A: [fluistert] Of geen JA -ger geen NEE-ger

We barsten allemaal in luide lach uit.

M: Lach jij eigenlijk wel genoeg Erik?
E: Ja zeker, om cabaretiers, vooral Theo Maassen
M: Zou je meer om jezelf willen lachen?
E: Ja, ik kan heel hard zijn…weet je wat ik wel zou willen? Mijn dochter hier eens neerzetten! Ze luistert slecht, doet haar best niet op school en blijft waarschijnlijk zitten. Ik wil echt graag dat ze over gaat.
A: Dat slecht luisteren heeft ze van haar moeder, toch?
E: Ja, natuurlijk!
A: Ja, had ze maar meer van jou gehad, dan was ze zeker over gegaan.
E: Ik had alleen maar hoge cijfers op school inderdaad!
M: Vindt jouw dochter het zelf een probleem? Hoe heet ze eigenlijk?
E: Eva! Nee, volgens mij zit ze er niet zo mee.
A: Ze vindt zeker dat jij niet zo moet zeuren?
E: Exact! Ze zegt: ‘ik ben niet zoals jij pap!’ Ik zie haar ook worstelen, met haar sociale ontwikkeling. Ik zie patronen die ik zelf ook heb: je heel erg aanpassen aan anderen; over grenzen laten gaan.
M: Nou valt volgens mij wel mee. Ze past zich in ieder geval niet aan om jou te pleasen!
E: [lacht hard] Nee, inderdaad!
A: Hoe is het eigenlijk met Eva?
E: Soms is ze leuk en soms niet…
A: Oh fijn, ze moet leuk zijn! Hoe is het met haar Erik?
E: [verlegen] Euh, dat weet ik niet zo goed eigenlijk.
A: Wanneer heb je voor het laatst met haar gepraat?
E: Gisteren nog; we praten vaak.
A: Ja, praatje pot! Volgens mij ben je niet geïnteresseerd, zolang ze maar leuk doet!
E: Nee! Ik wil echt weten hoe het met haar is.
M: Oké, wanneer ga je echt met haar in gesprek?
E: [verward] Euh…nou, heel snel…maar wat moet ik dan precies zeggen/vragen?
A: Tja, da’s best wel ingewikkeld om met Eva een gesprek te voeren. Martijn, heb jij tips?
M: [Handen over elkaar, kijkt omhoog, schudt nee] Super ingewikkeld…echt geen idee…misschien…laat maar, te lastig.
E: [lacht] Ja mannen, ik snap het heus wel. Maar het is gewoon niet makkelijk, ze wil het alleen maar over paarden hebben!
M: Oké, we draaien het om: ik ga met jou in gesprek en jij antwoordt? Hi Erik, hoe gaat het met je?
E: Nou, wel prima eigenlijk…
M:[slaat tegen voorhoofd] En jij denkt dat het interessant is voor Eva?
E: Nee…[harde lach]
M:[rolt met ogen] Nog een keer: Erik, hoe gaat het met je?
E: Het gaat wel lekker…
M: Jezus Erik, dit klinkt als een bouwvakker die tijdens de lunch een gesprek over niets voert!
E: Daar hou ik helemaal niet van, een gesprek dat over niets gaat.
A: [lacht hard] Je bent er anders wel bijzonder goed in. Wanneer gaat het gebeuren, het gesprek?
E: God Martijn!, wat ben jij irritant, ik heb zin om je te slaan!
M: DOE DAN! SLA ME DAN!
E: [ramt Martijn op schouder]
M[luide stem]: JIJ bent irritant Erik, ik zit hier volgens mij NIET met een betrokken vader!
E: Ik vind het gewoon moeilijk, een echt gesprek met haar…
A: Weet je Erik, je hebt gelijk, het IS ook echt HEEEEEL moeilijk een écht gesprek voeren waar JIJ zo van houdt…met diepgang…ik zie het jou ook niet doen!

M: [fluistert] Hoe zou het zijn? Een echt gesprek? Open, onzeker…over haar…over jou…
E: [geëmotioneerd] Dat zou ik heel graag willen.
A: [fluistert] Maar daar ben je niet geschikt voor…
E: [luidere stem] Ach, natuurlijk wel! Ik ga het gewoon dit weekend doen.
A:[fluistert] Dat lijkt me geen goed idee Erik, je moet natuurlijk wel goed voorbereiden, je weet immers niet hoe dat moet!
E: [Staat krachtig op en spreekt met luide stem] Ik ga het gewoon doen, nu houd ik mezelf tegen! Dit weekend met praten, een echt gesprek voeren over haar en mij!

Geplaatst op

Janien kijkt het nog even aan

Janien komt de coachsalon binnen, ze ziet er goed verzorgd en vrolijk uit.

M: Zo, jij zit goed in je vel!
J: Nee. Niet echt.
M: Nou, goed in de kleding dan, je haar zit mooi, stevige pas..…er komt wel iemand binnen.
J: Nou, momenteel niet zo…..Relatieperikelen.
A: Is het aan of uit?
J: Er speelt wel wat…of de relatie wel is wat het . Ik heb een vriend; Al 6,5 jaar; Twee honden. Leven is mooi samen.
A: Het is over toch?
J: Ik ben opgevoed met idee dat je bij elkaar blijft. En problemen los je op. Mijn ouders zijn ook nog bij elkaar Bij hen was ook niet altijd makkelijk.
M: Nou snel oplossen die problemen, lijkt mij toch? Je wilt toch niet de schande van een mislukte relatie dragen?

J: [kijkt moeilijk] We hebben gepraat, al vele keren en we kijken het nog even aan….
A: Dat vind ik zo mooi aan jou, dat je zo goed kunt praten, en het nog even aankijken. Als je het aankijkt, kijkt het dan ook terug?
J: [glimlach] Ja, dan zie ik het verleden….
A: En nu de toekomst. Die is heel anders toch?
J: Het is de vraag of ik dit wel nóg langer door wil doen…..
M: Ik zou het nog even aankijken..
J: We zijn al twee jaar niet meer intiem geweest met elkaar.
A: [lacht en verbaast] Wat? Weet je zeker dat je een echte man als vriend hebt? Twee jaar niet intiem…is hij impotent of blind? Of heeft hij een minnares!
J:[brede lach]. Nou, dat zeker niet…maar

J: [Na een lange stilte]….Weet je? Er is altijd iemand thuis, we eten samen, liggen samen in bed
A: Maar geen seks. Geen aantrekkingskracht. Jullie zijn gewoon huisgenoten. Net als een studentenhuis. Hebben jullie ook zo’n ranzige keuken, ruzie over wie schoonmaakt, wel samen gezellig eten, maar verder ieder zijn eigen gang….
J: Ja! Zo voelt het eigenlijk wel. We bespreken alle scenario’s, maar hij is kwetsbaar en heeft geen werk.
A: [lief met knipoog] Mooi dat je hem nog zo beschermd….die lieverd, wat zal hij dat fijn vinden.
J: [gefrustreerd en lachend] Ja, ik weet het, hij kan het ook zelf wel…
M: [interrumpeert] Ben jij iemand anders tegengekomen?
J: Ja! Maar hij vond mij niet leuk genoeg. Wel heb ik ervaren hoe het is om weer echt te voelen, dat was heel lang geleden.

A tegen M: Zie je dat ze direct opfleurt? Ik denk dat ze haar vriend na bijna zeven jaar toch gaat verlaten.
M tegen A: Ja, zeven mooie jaren en zeven slechte jaren. Janien wil alleen de mooie jaren. Typisch een dertiger, gaat alle problemen uit de weg, als het even moeilijk wordt is het gedaan. Of ze gaat het nog even aankijken.
J:[geagiteerd] Nee, dat is het niet. We zijn al twee jaar in gesprek, ik vind het moeilijk hem los te laten, maar eerlijk gezegd is het al heel lang niet meer goed.
A: Hoho,  net zei je dat hij kwetsbaar is, dat jullie gezellig eten enzo. Dat ga je toch alsjeblieft niet beëindigen? Hoe moet het dan verder?
M: Ik zou het nog even aankijken….

J: Ik wil hem niet pijn doen en heb ook zijn familie in mijn hart gesloten.
A: Wat ik wel mooi vind, is dat je jezelf opoffert voor de rest…..als een echte strijder ging Janien ten onder.
J: [verdrietig] Het voelt tegen beter weten in…..
A: Dat voelt niet alleen zo, dat is ook zo! Dus jouw gevoel en het feit kloppen. Het is tegen beter weten in Janien!

M: Nu ga je te snel Arno, ik vind dat Janien het nog even moet aankijken, ze zijn pas twee jaar in gesprek, ze moeten het nog minstens een jaar de kans geven. Ik zou het nog even aankijken..…
J:[onderbreekt met luide stem en emotioneel] Nee! Het is gewoon over! Jullie voeren exact het gesprek wat in mijn hoofd ook gebeurt. Maar ik voel dat het over is.
A: Mooi. Dat lijkt me duidelijk. Hoe voelt het?

J: Verdrietig en doodeng. Maar dit is wat ik al lange tijd weet, ik wil verder. Vind het ook op een leuke manier spannend, een nieuwe fase met nieuwe mensen.
M: Ik zou het nog even aankij…
J: [onderbreekt weer, berustend met lach] Nee! Ik ga het niet meer aankijken. Het is voorbij!

Geplaatst op

Een bullshitbaan op bergschoenen

Samantha marcheert binnen op haar bergschoenen. Ze ziet eruit alsof ze na de knipbeurt een rondje Gelderland gaat lopen…in een weekend…

M: Zo! Lekkere schoenen! Sta je lekker stevig in!
S: Zeker!
M: Precies
S: Wat?
M: Je zei ‘zeker’, dat ben je ook zeker met die schoenen aan
S:[lacht] Nou, dat valt wel mee hoor…
M: Wat valt er mee?
S: Dat is zo zeker ben. ik moest ook even nadenken over mijn probleem, dus zo zeker ben ik niet.
A: Oh, gelukkig. Je bent dus onzeker!
S: Nou, dat ook weer niet….maar ik moest wel ff nadenken.
M:Nadenken? Heb je geen probleem?
S: [vertwijfeld] Nou…
M: Helemaal niet erg hoor. Gaan we lekker thee drinken en beetje kletsen over wandelen in Nederland. Heb ik best zin in. Jij?
S: [valt even stil en veert weer op] Wat een onzinnige baan heb ik ook!
M & A kijken elkaar aan en zeggen dan bijna tegelijk: EINDELIJK!
S: [verschrikt] Wat?
A: Eindelijk iemand die er gewoon voor uit komt: een bullshit baan. Net als zovelen heb jij er één en je durft het gewoon te zeggen! 
M: Scheelt zoveel tijd ook.
S: Scheelt dat tijd?
M: Meestal duurt het 10 minuten voordat mensen achter hun probleem komen en dan hebben we nog maar 5 minuten over!
S:  5 minuten om het op te lossen? Kan dat dan?
M: Oplossen? Wie heeft het over oplossen? Het is toch geen probleem of wel? Werk is gewoon werk en jij hebt genoeg andere dingen die wel leuk zijn: wandelen bijvoorbeeld!
S: Nou, werk moet wel een beetje zingeven.
M: Een andere baan is dan het antwoord toch?
S: Nou, dat weet ik niet, misschien moet ik gewoon iets anders doen binnen het bedrijf
A: En wat heb jij dan te bieden?
S: [verward] uh ja….
M: Zo te horen mag je blij zijn met de baan die je hebt. Lekker blijven doen wat je doet. Geen verandering en vooral veilig.
S: [krachtige stem] Nee, dat is niet waar! Ik kan doorpakken, heel goed leiding geven….maar nu ben ik dus een soort coach. Ik draag zo gewoon niet genoeg bij…
M: Niet genoeg voor wie?
S: Voor de mensen die ik coach!
M: Vinden die dat?
S: Nee, die zeggen dat ze blij met mij zijn.
A: Bullshit dus en ook nog eigenwijs! Wees blij dat je de baan nog hebt!
S [schiet weer in de lach] Nou ja, wat moet ik nou met jullie…ik ben gewoon goed in…
A: [onderbreekt] Accepteer nou gewoon dat je een BULL-SHIT-BAAN hebt!
S: Nee! Ik heb geen bullshitbaan. Ik ben goed in coachen, mensen zijn tevreden en ik bereik resultaat. Ik wil alleen meer toevoegen.
M: Werk je fulltime?
S: Nee?!
M: Dat is het antwoord: je moet weer fulltime gaan werken, want dan kan je er nog vaker zijn voor meer mensen! 
S: Nou, ik wil wel meer helpen en krachtiger optreden.
A: Bullshit. Ik zie jou dat niet doen… Hoe dan?
S: [krachtig] Door meer de leiding te nemen en te zeggen wat ik van iets denk in plaats van alleen maar vragen te stellen!
M: En dan trek je gewoon altijd die schoenen aan: sta je lekker sterk!
S: [lacht hardop] Precies, dat is wat ik ga doen! 


S: En by the way mannen, mijn werk ik zeker niet zinloos en ik geniet ervan. Dank jullie wel voor het inzicht!

Geplaatst op

Vrouwen en keuzes….

We hebben de kapsalon vandaag weer ingericht voor 15 Mentale Knipbeurten. Spiegel staat, stoelen klaar, schorten aan, krulspelden, haarlak en andere tools geïnstalleerd en de opstelling staat op 1,5 meter.

Adelinde komt binnen. Vrolijk en een beetje onzeker wil ze plaats nemen op de kappersstoel.

Martijn: Welkom Adelinde. Fijn dat je er bent. Wat is jouw probleem?
Adelinde: [schiet in de lach] Mag ik eerst even rustig gaan zitten?
Martijn: Uiteraard, nogmaals welkom. Wat zie je er mooi uit! Prachtig helemaal in het zwart. Stijlvol zeg……zo, genoeg. Wat is je probleem?
Adelinde: Nou ja, probleem. Misschien valt het wel mee, ik weet het eigenlijk niet
Martijn: Niet!?
Adelinde: Wanneer is iets een probleem?
Martijn: Dat is eigenlijk wel een goede vraag…weet ik niet. Jij?
Adelinde: Ik denk als je ergens last van hebt…
Martijn: Waar heb jij dan last van…
Adelinde: Ik weet niet of ik er last van heb.
Martijn: Dat snap ik wel, als je er zo mooi uit ziet als jij en zo vrolijk bent heb je er zeker geen last van.
Adelinde: Ik loop wel eens tegen dingen aan.
Arno:[richt zich tegen Martijn]. Dit is er weer zo één Martijn. Een probleemontkenner. Typisch. Ik zou haar maar gewoon gelijk geven en dan de volgende binnen roepen, dit wordt niets.
Martijn: [tegen Arno] Ze heeft geen last, ontkent inderdaad dat ze een probleem, maar loopt wel eens tegen dingen aan.
Arno: [tegen Martijn]. Ik loop ook continu tegen dingen aan. Maar volgens mij heeft Adelinde geen echt probleem, stoppen dus!
Adelinde: OK, OK, ik heb WEL een probleem….
Martijn: Echt? Ik geloof er niets van!
Adelinde: Ik vind het moeilijk om keuzes te maken. Ik twijfel altijd en heb het gevoel dat ik het altijd verkeerd doe..
Martijn: Wacht even. Kleine check tussendoor: jij bent een vrouw toch?
Adelinde: Ja?
Martijn: Nou, dan is het wel duidelijk toch?
Adelinde: Wat, hoe bedoel je?!
Martijn: Vrouwen KUNNEN geen keuzes maken. Daar hebben ze MANNEN voor nodig.
Adelinde: [lacht]. Nou bij ons thuis is dat heel….
Martijn: Bij jou thuis is dat net zo, toch?
Adelinde: Fred is meestal wel degene die de knoop doorhakt ja.
Martijn: Nou dan, wat is dan het probleem?
Adelinde: Ik vind dat ik het ook zelf moet kunnen.
Arno: ok, Adelinde, ik ga je een simpele vraag stellen. Ben je voor Ajax of Feijenoord…
Adelinde: uhhh, nou maakt me niet zoveel uit.
Arno: Voila!! Je kunt niet kiezen. En Fred? Ajax of Feijenoord.
Adelinde: Hij is voor Heerenveen!!
Arno: Zie je wel!! Een man, die kiest gewoon. En jij weet het niet…
Adelinde: [lacht luid]. Het is gewoon zo! Ik ben gewoon een twijfelaar.
Martijn: Voor welke keuze sta je Adelinde. Maken we het concreet.
Adelinde: We willen ons huis schilderen, ik twijfel over de kozijnen. Lichtblauw of wit.
Martijn: Pfff, dat is inderdaad echt een ONWIJS GROTE KEUZE. Ik snap wel dat je er niet van kunt slapen. Stel je voor dat je de verkeerde keuze maakt!
Adelinde: Ik lig inderdaad vaak wakker van dit soort dingen.
Martijn: Ja terecht ook WIT of LICHTBLAUW. Ik neem wel aan dat je goed bent ingelezen, voors en tegens hebt afgewogen. Je zult toch de verkeerde keuze maken….en gaat het dan over ALLE kozijnen?
Adelinde: [lacht]Ja, inderdaad.
Martijn: Boven en beneden?
Adelinde: [schaterlach] hou op, ik snap het!
Martijn: En hoe lang ben je al aan het twijfelen?
Adelinde: [tranen van de lach] al….vijf…..weken….[stopt niet meer met lachen]

Ook wij hielden het niet meer droog, de lach van Adelinde was zo aanstekelijk dat we misschien wel een minuut schaterden. Adelinde droogt haar tranen, drinkt een beetje water en kijkt ernstig in de spiegel.

Adelinde: Ik vind het gewoon lastig, het is inderdaad zo hilarisch zoals dit voorbeeld, ik kan moeilijk kiezen. Fred is er duidelijker in. En de keuzes die hij maakt zijn altijd prima. Het raakt aan mijn onzekerheid. Maak ik wel de goede keuze? Wat vinden anderen? Ben ik wel goed genoeg? Maar het is heerlijk om er zo om te lachen. Dit relativeert enorm….
Martijn: Volgens mij kunnen we wat met je afspreken toch?
Adelinde: Jazeker!
Arno: Weet je het zeker? Dit is wel een keuze hoor?
Adelinde: JAZEKER!!!

Adelinde schrijft in haar contract:
Ik ga mijn keuzes relativeren door het effect te overdrijven! Dit maakt het makkelijker om te kiezen. En als ik er niet uitkom dan vraag ik gewoon Bert! En de kozijnen worden WIT!




Geplaatst op

Frans heeft een syndroom

We doen ons Corona spreekuur voor de eerste keer bij een grote organisatie. Cliënten komen op afspraak naar kantoor en gaan vervolgens na 15 minuten weer naar huis. Vandaag mogen we er 20 knippen.

Frans sloft naar binnen. Schouders hangen, hij oogt onrustig en gooit per ongeluk zijn glas water om. Frans is een dertiger en komt in zomertenue. Korte broek, slippers en t-shirt.

Martijn: Zonde van het water Frans. Ben je altijd zo ruig?
Frans: Shit, sorry. Nee…beetje onhandig van me. Sorry.
Martijn: Maakt niet uit, ruimt Arno zo wel op. Die heeft toch niets te doen.
Frans: Nou, daar kan ik me bij aansluiten.
Martijn: Heb je niets te doen?
Frans: Nee, nou ja, wel, maar het is allemaal zo..
Martijn: Wel of niet
Frans: Ja dat wel, maar
Martijn: Dus dat is geen probleem.
Frans: Dat ik niets te doen heb
Martijn: Ja
Frans: Nou het stelt allemaal niet zoveel voor
Martijn: Wat stelt niet veel voor
Frans: Mijn werkzaamheden. Ik zit nu al ruim vier maanden vanuit huis te werken. Ik kan me niet motiveren
Martijn: Geniet ervan Frans. Geen baas die je op de vingers kijkt. Beetje rondlummelen en af en toe een mail versturen. Voor een ambtenaar lijkt me dat al behoorlijk druk
Frans: Het gekke is dat ik wel moe ben
Martijn: Tuurlijk ben je moe, vier maanden thuiswerken zonder motivatie is verschrikkelijk vermoeiend. Heb je wel vakantie gehad? Je ziet er ook moe uit. Onderzoek wijst ook uit dat je oog-hand coördinatie afneemt bij veel thuiswerken.
Frans: Hoe bedoel je.
Martijn: Je gooit toch die beker om? Dat is pure vermoeidheid door thuiswerken. Wetenschappelijk heet dat Extremely Tired and Unmotivated home working syndrom.
Frans: [gaat ineens helemaal rechtop en actief zitten]. Vertel eens? Er gaat een lichtje branden….
Arno: Frans, luister nou. Dat onderzoek bestaat al 15 jaar, thuiswerken maakt mensen sloom, kunnen werk/prive niet meer onderscheiden, gaan niet sporten tijdens de werktijd, zitten teveel in een soort van ‘ik moet productief zijn’ stand, terwijl ze soms juist ff iets anders zouden moeten gaan doen.
Frans: [nieuwsgierig en helemaal ‘aan’] Klopt, ik zit hele dagen achter mijn bureau en laptop, vind dat ik werk moet verzetten, maar het lukt gewoon niet altijd. Dan voel ik de energie wegstromen…
Arno: Kenmerkend is dat mensen lamlendig worden en gebruikelijke activiteiten waar ze energie van krijgen veel minder doen, tijdens werktijd ‘mag’ het niet en ’s avonds te moe.
Martijn: Nou zie je wel, je heb dus gewoon het Extremely Tired and Unmotivated home working syndroom!
Frans: Ik ben inderdaad veel minder buiten en minder gaan sporten. Stom dat ik dat niet heb gezien, ik ga gewoon mijn racefiets weer pakken.
Arno: Rustig aan Frans, je wilt niet nog vermoeider worden
Frans: Juist wel, fysiek vermoeid. Ik ga weer meer naar buiten, lekker door weer en wind. Wat idioot dat ik het niet zelf zag. Hoe heet dat syndroom ook alweer?
Martijn en Arno: [tegelijkertijd] het Extremely Tired and Unmotivated home working syndrom!

Frans tekent zijn contract. Ik Frans, ga vanaf morgen 2 tot 3 keer per week minimaal 1,5 uur op de racefiets om mijn energieniveau weer op te krikken.

Corona heeft een flinke impact op ons leven en werkgevers houden hun medewerkers (terecht) buiten de deur. Dit maakt dat werknemers minder in verbinding zijn, contact missen en hierdoor mentale problemen ontwikkelen. Met de Mentale Knipbeurt brengen we luchtigheid en beweging. Dit geeft energie, vertrouwen en lucht! Juist nu is de Mentale Knipbeurt een goed instrument voor organisaties om hun medewerkers in balans te houden. Daarom hebben we een Mentale Knipbeurt ontwikkeld die Corona proof is. Gewoon op kantoor. Je maakt een afspraak, komt langs en gaat daarna geknipt weer naar huis.

Geplaatst op

In één harde klap met pensioen

Frans stapt vrolijk binnen.

Martijn legt nog even uit hoe het werkt. ”Arno gaat je knippen, ik zit naast je in de stoel lees een tijdschrift en luister mee…misschien bemoei ik me wel met het gesprek.., net als bij een kapper dus.”

Arno: Frans, wat zie je er goed uit man! Goeie bril, zorgvuldig gekleed en een opgeruimde blik. Ik kan me niet voorstellen dat jij een probleem hebt!
Frans: Nee, echt een probleem niet….maar
Arno: Nou, dan zijn we klaar. Zie je wel. Opgelost. Kwam je voor de gezelligheid?
Frans: Nee, dat niet
Arno: Uit nieuwsgierigheid, of ben je gewoon verkeerd. Was je echt op zoek naar een kapper…
Frans: Nou…
Arno: Je hebt geen probleem toch? Dus dan zit je hier verkeerd!
Frans: Eigenlijk…
Arno: Weet je dat als je eigenlijk zegt, je onderbewuste iets wil zeggen……Je wilde zeggen dat je wel een probleem hebt toch? Dat dacht ik al….voor de draad ermee!
Frans: Het is zo…ik kan niet meer zoveel als vroeger
Arno: Maar dat is juist fantastisch Frans! Meer tijd om te genieten van het leven, je maakt je minder druk, lekker beetje op de elektrische fiets en ook in bed hoeft het allemaal niet meer zo spannend….je vrouw begrijpt het echt wel…er zijn ook echt allerlei hulpmiddelen om…
Frans: Het is echt vervelend….sinds mijn ski ongeluk…..
Martijn: Oh nee toch…..zeker een trip met vrienden…beetje te enthousiast, klein biertje gedronken en KABAM!
Frans: Helaas was het inderdaad zo’n trip. Geen drank overigens…wel een enorme klap. Ik heb een whiplash opgelopen en ook nog wel geluk gehad, had veel erger kunnen zijn. Ik heb ruim een half jaar thuisgezeten en werk sinds drie maanden weer. Maar ik ben niet de oude
Arno: Juist wel. Je bent wel de oude Frans. Je bent in één klap pensionado. Dus je bent juist wel de oude, alleen gedraag je je nog als de jonge Fransie…
Martijn: Ik schat je ongeveer vijfenveertig, maar je voelt je nu vijfenzestig toch?
Frans: Eigenlijk..
Arno: Let op: Onderbewuste aan het woord
Frans: Ja, eigenlijk voel ik me vijfenzestig…
Martijn: Je mag met pensioen! Gefeliciteerd. Lekker rustig aan doen, afbouwen, tempo verlagen, geen drukte meer opzoeken…heerlijk!
Frans: [geschrokken] Maar dat kan niet. Ik ben nog maar zevenenveertig
Arno en Martijn samen: Neeeeee…..je bent vijfenzestig!
Arno: En ik neem aan dat je direct weer hard aan het werk bent gegaan toch? Even een tijdje thuis en daarna weer te knallen..
Frans: Nou, ik kan inderdaad moeilijk stilzitten en wil me weer laten zien…na een half jaar ben ik dus weer behoorlijk aan de…
Martijn: Net als het skiën, toen wilde jij je ook laten zien…dat is goed gelukt Frans!
Frans: Misschien moet ik inderdaad wat rustiger aan doen.
Martijn: Past wel bij jouw 65-plus.
Arno: Ik zou het niet doen Frans, gewoon knallen! Kom op zeg, net als vroeger, hard gaan, hard werken en presteren!
Frans: Ik lig nu iedere avond uitgeteld op de bank. Mijn vrouw vind het niet zo gezellig
Arno: Goed bezig, hard werken, ’s avonds kapot, naar bed en dan weer knallen! Heb je jouw woning eigenlijk al aangepast? Alles gelijkvloers, van die haken naast de wc, krukje in de douche….
Frans: Ik snap het mannen…..
Martijn: Mijn opa had vroeger van die halve maantjes in zijn bril….zou je prima staan.
Frans:[lacht voor het eerst] Het is ook gewoon zo! Ik voel me echt niet meer zo jong en ik gedraag me wel zo. Ik voel dat ik teveel doe…ik ga terugschakelen. Het lucht me nu al op!
Arno: Fransie, hé Fransie de snelle skiër en harde werker…..je laat me toch niet in de steek? Kom op man!
Frans:[lacht harder]….Ja, ja mannen…Fransie gaat het rustiger aan doen! Dank jullie wel. Heerlijk!

Contract
Ik Frans, ga de komende tijd geen volledige dagen meer werken en op tijd stoppen. Ik ga beter naar mijn lijf luisteren. Dit bespreek ik morgen met mijn directeur.

Geplaatst op

Een doorzetter en pas 12 jaar ongelukkig in haar werk

We zijn door de HR afdeling van een grote organisatie in het midden van het land gevraagd en hebben vandaag 22 Mentale Knipbeurten. Dit was er één van…

Een goed verzorgde en stralende vrouw stapt binnen.

Arno: Wat zie je er goed uit!
Elma: Nou dank je wel, maar het is niet altijd wat het lijkt
Arno: Een vrouw die zo binnenkomt, met prachtige ogen en mooie lach kan toch niet anders dan gelukkig zijn?
Elma: Dat denkt dus iedereen.
Arno: En terecht! Dus het kan niet zo zijn dat jij echt een probleem hebt, toch?
Elma: Nou, ik heb niet echt werk dat bij me past
Arno: Niet echt werk dat bij me past, klinkt niet als een echt probleem, maar een kleinigheid, dus daar hoeven we het niet over te hebben toch?
Elma: Ik ben gewoon niet altijd blij
Martijn: Altijd blij, altijd blij, tja, dat is het leven
Elma: Ik voel me soms echt ongelukkig
Martijn: Soms, soms, dat is het leven
Arno: Maar je ziet er zo gelukkig uit?! Hoe kan dat nou. HOE ONGELUKKIG BEN JE NU ECHT ELMA
Elma:[barst in tranen uit]. Hier was ik al bang voor, dit wil ik niet….ik ben al zo lang…[tranen……]
Arno: HOE LANG AL ELMA
Elma:[blijft huilen]. Al 12 jaar! Ik voel me al 12 jaar ongelukkig!!
Martijn: Je bent in ieder geval wel een doorzetter, dat vind ik wel mooi. De meeste mensen haken op een gegeven moment af, maar jij blijft gewoon ongelukkig doorwerken. Echte goede mentaliteit. Complimenten Elma.
Elma: Ja, zo ben ik opgevoed. Niet lullen maar poetsen
Martijn: En terecht ook, wat moet er van Nederland worden als iedereen zomaar opgeeft als het ff tegenzit. En wat is nou 12 jaar op een mensenleven…
Elma: [verslagen] Ik kan niet meer..
Martijn: Nou zeg, nog een jaar of tien en je kunt met pensioen. Dus Elma kom op! Niet nu al opgeven….
Arno: Weet jouw partner wel hoe ongelukkig je bent…
Elma: Niet zo, dit wil ik niet laten zien
Martijn: Goed zo, zo ken ik je weer Elma. Sterk en vrolijk thuis. En diep van binnen zielsongelukkig! Top
Elma: Nou
Martijn: Nee, Elma, volhouden nu.
Arno: Nou ja, je zal maar ineens na 12 jaar gelukkig zijn, dat is heel slecht voor je hart. Onderzoek wijst ook uit dat je van ongelukkig naar gelukkig wel kunt willen, maar het is medisch gewoon heel onverstandig. De positieve emoties zitten nu veilig opgeborgen, die kennen gewoon de weg door het brein en hartkamers niet meer…dus dat kan dan weer leiden tot allerlei lichamelijke klachten…
Elma: Echt?! Jullie nemen me in de maling
Arno: Nee, ongelukkige mensen leven veel langer….maar wel ongelukkig
Elma: Ach jongens, hou op, ik wil dit niet meer! Ik wil hier stoppen!
Martijn: Nou Elma! Ik dacht dat wij een soort afspraak hadden. Hoe moet het hier dan verder. Als je na 12 jaar al opgeeft, welk voorbeeld stel je dan voor jonge mensen….
Elma: Het is genoeg!!!
Arno:[tegen Martijn]. Dit is te gek voor woorden Martijn, hier hadden we nooit aan moeten beginnen. We worden betaald door haar werkgever nota bene! Dit kunnen we niet maken]
Martijn: Ze gaat het echt niet doen Arno. Na 12 jaar. No worries, ze zegt het alleen maar, morgen durft ze het echt niet meer….probleem opgelost
Arno: Denk je?
Martijn: Tuurlijk. Kijk nou eens hoe ze erbij zit. Gaat ze niet doen. Nog een paar jaartjes doorzetten, dan met pensioen.
Arno:[kijkt naar Elma]. Dat lijkt me wel het beste Elma. Voor jou, voor ons en jouw werkgever
Elma:[besluitvaardig met grote lach]. Stelletje….ik ga stoppen hier.
[Arno en Martijn kijken elkaar schouderophalend aan]…..als het zo moet, dan stellen we een contract op

CONTRACT
Ik Elma, ga voor de zomer mijn baan opzeggen. Het is genoeg. Ik wil niet langer ongelukkig zijn….

Geplaatst op

Erik wist het al….

Erik komt binnen, jongeman van vierentwintig jaar met frisse en open blik.

Coach1: Hi Erik, wat is jouw probleem?
Erik: Het is een dilemma, ik weet niet of ik moet doorstuderen of gaan werken.
Coach1: Ach Erik, je weet het al lang. Doorstuderen natuurlijk!
Erik: [grote open lach breekt door en dito blik] Ja! Eigenlijk weet ik het het al.
Coach1: Nou dan zijn we klaar, gefeliciteerd!


Erik: [blijft weifelend zitten, verrast dat het al weer voorbij is]. Uhm, ok….
Coach2: Is er nog iets Erik?
Erik: Nee….ik ben er wel uit……toch?
Coach2: Ik kan natuurlijk niet in jouw portemonnee kijken. Heb je eigenlijk al een studieschuld?
Erik: Ja, dat klopt
Coach2: Hoeveel?
Erik: Veertigduizend euro
Coach1: VEERTIGDUIZEND EURO? HOEVEEL KOMT ER DAN NOG BIJ?
Erik: [timide] Nog dertig
Coach1: NOG DERTIG? DERTIGDUIZEND TOCH?
Erik: [lacht] Ja, dertigduizend
Coach1: Dus in totaal ZE-VEN-TIG-DUI-ZEND EURO SCHULD!? Hoezo ga je dan verder studeren.
Coach1: [kijkt naar Coach2] Heb jij studieschuld gehad?
Coach2: Ik ben nog aan het afbetalen.
Coach1: Hoeveel had je?
Coach2: Dertigduizend gulden
Coach1: En nog aan het afbetalen?
Coach2: Ja
Coach1: Erik, hoor je dat? Hij is nog steeds aan het afbetalen. Hij had dertigduizend GULDEN. Jij hebt nu al veertigduizend EURO. Dus aan het werk, mafkees!
Erik: [vertwijfeld] euhm…nou ja, ik dacht
Coach1: Erik, je dacht? Volgens mij moet je niet te veel meer denken, maar als de sodemieter een goede baan zoeken.
Coach2: Het is natuurlijk wel zo dat als je een hogere opleiding afmaakt, je een hoger salaris gaat verdienen en daarmee je studieschuld sneller afbetaalt.
Coach1: Ja, dat is wel zo. Wat voor opleiding heb je nu?
Erik: HBO recht.
Coach1: En welke studie wil je gaan doen?
Erik: [grote lach, stralende ogen]. Bedrijfskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen!
Coach2: Dat is al snel 400 Euro meer per maand om te beginnen. Dan los je die studieschuld natuurlijk heel snel af
Coach1: tja, ik weet het niet hoor…..ZE-VEN-TIG-DUI-ZEND EURO!!
Erik: [lacht breeduit] Ik ga het gewoon doen. Heb er zoveel zin in!
Coach1: Ik snap het wel, heerlijk man zo’n enorme studieschuld….[schudt zijn hoofd]. Die jongeren tegenwoordig nemen hun verantwoordelijkheid niet meer.
Erik: [staat op] Mannen, dank jullie wel. Ik ben helemaal overtuigd. En eigenlijk wist ik het al wel.
Coach2: Wat vinden jouw ouders?
Erik: Die zijn het er mee eens
Coach1: oké, we gaan een contract opstellen

Contract
Ik, Erik,
Ga morgen mijn ouders vertellen dat ik de keuze heb gemaakt, ik begin volgend jaar met mijn studie Bedrijfskunde in Groningen!



Ondersteund door WordPress