Elise is vrolijke dame die kordaat de coachsalon binnen stapt, ze is op advies van een collega bij ons gekomen.
A: Wat is het probleem?
E: Ik heb eigenlijk niet iets…
A: Nou, dan zijn we klaar. Zullen we het over de vakantie hebben?
E: Ja, ook niet. Maar ik weet het niet precies.
A: Wat voor werk doe je?
E: Ik werk op de afdeling support in dit ziekenhuis
A: Dus je bent een ondersteuner.
E: Ja…
A: Maar dat is niet het ding toch?
E: Nou, er zijn collega’s die….
M: [onderbreekt] Ja wacht eens even! Je hebt geen probleem toch? Dus ga je niet over je collega’s beginnen.
E: [begint nerveus te giechelen] Getver
A: Dus wat is nu het probleem? Is het je relatie?
E: [meer gegiechel]….nee ook niet.
A: Daarin ben je ook de ondersteuner toch? Jouw partner heeft jou heel hard nodig
E:[grote lach] nou en of, die vergeet alles en als ik…
M:[onderbreekt] Eerst jouw collega’s en nu jouw man! Is het een keer afgelopen?
A: Dus jouw collega’s hebben een probleem, jouw man heeft een probleem en jij lekker niet! Top!
E: Ja, getver…ik weet het gewoon niet helemaal…
M: Weet je Elise? Ik heb het gevoel dat jij helemaal nooit voor jouzelf kiest!
A: Als jij niemand kunt ondersteunen dan BEN je niemand.
M: Ik voel een begrafenisspeech aankomen…
A: [gaat voor Elise staan en spreekt plechtig]. We zijn hier samengekomen om afscheid te nemen van Elise. Ze koos altijd voor anderen en als er niemand was om te ondersteunen, wie was ze dan eigenlijk? Had ze een eigen leven? Had ze dromen? We moeten het vragen aan iedereen die ze heeft ondersteund. Maar dat gaat helaas niet, want die zijn allemaal omgevallen nu ze er niet meer is….
E: Oh gadverdamme!! Wat erg! Dit denk ik wel eens! Die mensen kunnen toch hun eigen leven wel leiden.
A: Dus Elise, wat is JOUW probleem?
E: Dit WIL ik helemaal niet. Ik wil helemaal niet over mijzelf praten. Dat is toch niet zo belangrijk? Ik wil het liever over anderen hebben…
M: Ook mooi voor in de speech….Elise vond zichzelf niet belangrijk. Haar leven stond helemaal in dienst van anderen….ze was eigenlijk de Twentse moeder Theresa. Moge ze in vrede rusten…
E: [nerveuze giechel]. Ik wil dit niet horen! Maar het klopt wel. Hoe doen jullie dit…?
A: Dus wat is JOUW probleem?
E: [timide in de stoel] Ik kies nooit voor mijzelf.
A: Maar dat is fantastisch! En ook logisch. Anderen zijn natuurlijk veel belangrijker; jij staat in dienst van de rest. Bovendien, wie zit er nou op jouw problemen te wachten? Die los jij zelf wel op toch, net als alle problemen van anderen…
E:[bijna schuchter] Maar dat is het natuurlijk precies. Ik los alle problemen om mij heen op. Maar mijn eigen problemen…
M:[geschokt] Problemen? Dus meer dan ééntje? Je komt binnen zonder probleem en nu heb je ineens meerdere? Ik raak helemaal in de war!
E: Ik zou heel graag meer ruimte voor mezelf hebben.
M: Ja, dat willen we allemaal. Meer ruimte. Maar jij toch niet? Jij hebt dat toch niet echt nodig? Anderen hebben dat nodig, maar de Twentse moeder Theresa moet anderen helpen en ondersteunen.
A: Dus Elise, wat ga jij voor jouzelf doen! Wandelen misschien? Helemaal alleen?
E: Zoiets lijkt me heerlijk ,maar de komende wordt heel lastig. Het is druk op mijn werk, mijn partner start met een nieuwe baan en mijn moeder gaat naar een verzorgingstehuis. Dus die verhuizing moet…
M: [staat op en zegt boos] Ik ben klaar met je Elise. Met heel veel moeite trekken we een probleem uit jou en dat blijkt ook nog een schot in de roos te zijn. Dan komen we ook nog eens met een oplossing waar je helemaal blij van wordt. En dan begin je te wauwelen waarom dat niet kan….weet je: wij stoppen ermee!
E: Nee! Niet! Het helpt! Ik wil echt…[Elise valt stil en wij doen dat ook]
E: [na een lange stilte] Jeetje jongens, wat ik ben echt in mijn kern geraakt. Ik hou mezelf continu voor de gek, maak me druk om anderen en kom niet aan mijzelf toe. En dat lijk ik prima te vinden. Ik wuif het altijd maar weg. Jeetje! Wat komt dit binnen zeg…[Elise lijkt beetje verdoofd]
M: [schuift stoel beetje naar voren en praat op zachte toon] Weet Elise…ik geloof je niet! Volgens mij neem je ons in de maling en ga je helemaal niets veranderen!
A: [schuift stoel ook iets naar voren] Ik ben bang dat het bij woorden blijft…..
E: [gaat rechtop zitten en kijkt ons vastberaden aan]. Ik ga het WEL doen! Ik ga WEL die ruimte voor mezelf maken. Ik heb al eens in mijn eentje een vijfdaagse trektocht gemaakt. Ik kan dat! Het was heerlijk. Dat ga ik weer doen.
M en A: Ja, ja….tuurlijk joh. Je denkt toch niet dat wij dat……
E: [vol overtuiging] ECHT!
A: Ok, we gaan het opschrijven. We hebben een contract voor je.
E:[begint keihard te lachen]. Kom maar op! Ik ga in november een week lang alleen wandelen net zoals eerder! Heerlijk…