Een bullshitbaan op bergschoenen

Samantha marcheert binnen op haar bergschoenen. Ze ziet eruit alsof ze na de knipbeurt een rondje Gelderland gaat lopen…in een weekend…

M: Zo! Lekkere schoenen! Sta je lekker stevig in!
S: Zeker!
M: Precies
S: Wat?
M: Je zei ‘zeker’, dat ben je ook zeker met die schoenen aan
S:[lacht] Nou, dat valt wel mee hoor…
M: Wat valt er mee?
S: Dat is zo zeker ben. ik moest ook even nadenken over mijn probleem, dus zo zeker ben ik niet.
A: Oh, gelukkig. Je bent dus onzeker!
S: Nou, dat ook weer niet….maar ik moest wel ff nadenken.
M:Nadenken? Heb je geen probleem?
S: [vertwijfeld] Nou…
M: Helemaal niet erg hoor. Gaan we lekker thee drinken en beetje kletsen over wandelen in Nederland. Heb ik best zin in. Jij?
S: [valt even stil en veert weer op] Wat een onzinnige baan heb ik ook!
M & A kijken elkaar aan en zeggen dan bijna tegelijk: EINDELIJK!
S: [verschrikt] Wat?
A: Eindelijk iemand die er gewoon voor uit komt: een bullshit baan. Net als zovelen heb jij er één en je durft het gewoon te zeggen! 
M: Scheelt zoveel tijd ook.
S: Scheelt dat tijd?
M: Meestal duurt het 10 minuten voordat mensen achter hun probleem komen en dan hebben we nog maar 5 minuten over!
S:  5 minuten om het op te lossen? Kan dat dan?
M: Oplossen? Wie heeft het over oplossen? Het is toch geen probleem of wel? Werk is gewoon werk en jij hebt genoeg andere dingen die wel leuk zijn: wandelen bijvoorbeeld!
S: Nou, werk moet wel een beetje zingeven.
M: Een andere baan is dan het antwoord toch?
S: Nou, dat weet ik niet, misschien moet ik gewoon iets anders doen binnen het bedrijf
A: En wat heb jij dan te bieden?
S: [verward] uh ja….
M: Zo te horen mag je blij zijn met de baan die je hebt. Lekker blijven doen wat je doet. Geen verandering en vooral veilig.
S: [krachtige stem] Nee, dat is niet waar! Ik kan doorpakken, heel goed leiding geven….maar nu ben ik dus een soort coach. Ik draag zo gewoon niet genoeg bij…
M: Niet genoeg voor wie?
S: Voor de mensen die ik coach!
M: Vinden die dat?
S: Nee, die zeggen dat ze blij met mij zijn.
A: Bullshit dus en ook nog eigenwijs! Wees blij dat je de baan nog hebt!
S [schiet weer in de lach] Nou ja, wat moet ik nou met jullie…ik ben gewoon goed in…
A: [onderbreekt] Accepteer nou gewoon dat je een BULL-SHIT-BAAN hebt!
S: Nee! Ik heb geen bullshitbaan. Ik ben goed in coachen, mensen zijn tevreden en ik bereik resultaat. Ik wil alleen meer toevoegen.
M: Werk je fulltime?
S: Nee?!
M: Dat is het antwoord: je moet weer fulltime gaan werken, want dan kan je er nog vaker zijn voor meer mensen! 
S: Nou, ik wil wel meer helpen en krachtiger optreden.
A: Bullshit. Ik zie jou dat niet doen… Hoe dan?
S: [krachtig] Door meer de leiding te nemen en te zeggen wat ik van iets denk in plaats van alleen maar vragen te stellen!
M: En dan trek je gewoon altijd die schoenen aan: sta je lekker sterk!
S: [lacht hardop] Precies, dat is wat ik ga doen! 


S: En by the way mannen, mijn werk ik zeker niet zinloos en ik geniet ervan. Dank jullie wel voor het inzicht!

In één harde klap met pensioen

Frans stapt vrolijk binnen.

Martijn legt nog even uit hoe het werkt. ”Arno gaat je knippen, ik zit naast je in de stoel lees een tijdschrift en luister mee…misschien bemoei ik me wel met het gesprek.., net als bij een kapper dus.”

Arno: Frans, wat zie je er goed uit man! Goeie bril, zorgvuldig gekleed en een opgeruimde blik. Ik kan me niet voorstellen dat jij een probleem hebt!
Frans: Nee, echt een probleem niet….maar
Arno: Nou, dan zijn we klaar. Zie je wel. Opgelost. Kwam je voor de gezelligheid?
Frans: Nee, dat niet
Arno: Uit nieuwsgierigheid, of ben je gewoon verkeerd. Was je echt op zoek naar een kapper…
Frans: Nou…
Arno: Je hebt geen probleem toch? Dus dan zit je hier verkeerd!
Frans: Eigenlijk…
Arno: Weet je dat als je eigenlijk zegt, je onderbewuste iets wil zeggen……Je wilde zeggen dat je wel een probleem hebt toch? Dat dacht ik al….voor de draad ermee!
Frans: Het is zo…ik kan niet meer zoveel als vroeger
Arno: Maar dat is juist fantastisch Frans! Meer tijd om te genieten van het leven, je maakt je minder druk, lekker beetje op de elektrische fiets en ook in bed hoeft het allemaal niet meer zo spannend….je vrouw begrijpt het echt wel…er zijn ook echt allerlei hulpmiddelen om…
Frans: Het is echt vervelend….sinds mijn ski ongeluk…..
Martijn: Oh nee toch…..zeker een trip met vrienden…beetje te enthousiast, klein biertje gedronken en KABAM!
Frans: Helaas was het inderdaad zo’n trip. Geen drank overigens…wel een enorme klap. Ik heb een whiplash opgelopen en ook nog wel geluk gehad, had veel erger kunnen zijn. Ik heb ruim een half jaar thuisgezeten en werk sinds drie maanden weer. Maar ik ben niet de oude
Arno: Juist wel. Je bent wel de oude Frans. Je bent in één klap pensionado. Dus je bent juist wel de oude, alleen gedraag je je nog als de jonge Fransie…
Martijn: Ik schat je ongeveer vijfenveertig, maar je voelt je nu vijfenzestig toch?
Frans: Eigenlijk..
Arno: Let op: Onderbewuste aan het woord
Frans: Ja, eigenlijk voel ik me vijfenzestig…
Martijn: Je mag met pensioen! Gefeliciteerd. Lekker rustig aan doen, afbouwen, tempo verlagen, geen drukte meer opzoeken…heerlijk!
Frans: [geschrokken] Maar dat kan niet. Ik ben nog maar zevenenveertig
Arno en Martijn samen: Neeeeee…..je bent vijfenzestig!
Arno: En ik neem aan dat je direct weer hard aan het werk bent gegaan toch? Even een tijdje thuis en daarna weer te knallen..
Frans: Nou, ik kan inderdaad moeilijk stilzitten en wil me weer laten zien…na een half jaar ben ik dus weer behoorlijk aan de…
Martijn: Net als het skiën, toen wilde jij je ook laten zien…dat is goed gelukt Frans!
Frans: Misschien moet ik inderdaad wat rustiger aan doen.
Martijn: Past wel bij jouw 65-plus.
Arno: Ik zou het niet doen Frans, gewoon knallen! Kom op zeg, net als vroeger, hard gaan, hard werken en presteren!
Frans: Ik lig nu iedere avond uitgeteld op de bank. Mijn vrouw vind het niet zo gezellig
Arno: Goed bezig, hard werken, ’s avonds kapot, naar bed en dan weer knallen! Heb je jouw woning eigenlijk al aangepast? Alles gelijkvloers, van die haken naast de wc, krukje in de douche….
Frans: Ik snap het mannen…..
Martijn: Mijn opa had vroeger van die halve maantjes in zijn bril….zou je prima staan.
Frans:[lacht voor het eerst] Het is ook gewoon zo! Ik voel me echt niet meer zo jong en ik gedraag me wel zo. Ik voel dat ik teveel doe…ik ga terugschakelen. Het lucht me nu al op!
Arno: Fransie, hé Fransie de snelle skiër en harde werker…..je laat me toch niet in de steek? Kom op man!
Frans:[lacht harder]….Ja, ja mannen…Fransie gaat het rustiger aan doen! Dank jullie wel. Heerlijk!

Contract
Ik Frans, ga de komende tijd geen volledige dagen meer werken en op tijd stoppen. Ik ga beter naar mijn lijf luisteren. Dit bespreek ik morgen met mijn directeur.

Een doorzetter en pas 12 jaar ongelukkig in haar werk

We zijn door de HR afdeling van een grote organisatie in het midden van het land gevraagd en hebben vandaag 22 Mentale Knipbeurten. Dit was er één van…

Een goed verzorgde en stralende vrouw stapt binnen.

Arno: Wat zie je er goed uit!
Elma: Nou dank je wel, maar het is niet altijd wat het lijkt
Arno: Een vrouw die zo binnenkomt, met prachtige ogen en mooie lach kan toch niet anders dan gelukkig zijn?
Elma: Dat denkt dus iedereen.
Arno: En terecht! Dus het kan niet zo zijn dat jij echt een probleem hebt, toch?
Elma: Nou, ik heb niet echt werk dat bij me past
Arno: Niet echt werk dat bij me past, klinkt niet als een echt probleem, maar een kleinigheid, dus daar hoeven we het niet over te hebben toch?
Elma: Ik ben gewoon niet altijd blij
Martijn: Altijd blij, altijd blij, tja, dat is het leven
Elma: Ik voel me soms echt ongelukkig
Martijn: Soms, soms, dat is het leven
Arno: Maar je ziet er zo gelukkig uit?! Hoe kan dat nou. HOE ONGELUKKIG BEN JE NU ECHT ELMA
Elma:[barst in tranen uit]. Hier was ik al bang voor, dit wil ik niet….ik ben al zo lang…[tranen……]
Arno: HOE LANG AL ELMA
Elma:[blijft huilen]. Al 12 jaar! Ik voel me al 12 jaar ongelukkig!!
Martijn: Je bent in ieder geval wel een doorzetter, dat vind ik wel mooi. De meeste mensen haken op een gegeven moment af, maar jij blijft gewoon ongelukkig doorwerken. Echte goede mentaliteit. Complimenten Elma.
Elma: Ja, zo ben ik opgevoed. Niet lullen maar poetsen
Martijn: En terecht ook, wat moet er van Nederland worden als iedereen zomaar opgeeft als het ff tegenzit. En wat is nou 12 jaar op een mensenleven…
Elma: [verslagen] Ik kan niet meer..
Martijn: Nou zeg, nog een jaar of tien en je kunt met pensioen. Dus Elma kom op! Niet nu al opgeven….
Arno: Weet jouw partner wel hoe ongelukkig je bent…
Elma: Niet zo, dit wil ik niet laten zien
Martijn: Goed zo, zo ken ik je weer Elma. Sterk en vrolijk thuis. En diep van binnen zielsongelukkig! Top
Elma: Nou
Martijn: Nee, Elma, volhouden nu.
Arno: Nou ja, je zal maar ineens na 12 jaar gelukkig zijn, dat is heel slecht voor je hart. Onderzoek wijst ook uit dat je van ongelukkig naar gelukkig wel kunt willen, maar het is medisch gewoon heel onverstandig. De positieve emoties zitten nu veilig opgeborgen, die kennen gewoon de weg door het brein en hartkamers niet meer…dus dat kan dan weer leiden tot allerlei lichamelijke klachten…
Elma: Echt?! Jullie nemen me in de maling
Arno: Nee, ongelukkige mensen leven veel langer….maar wel ongelukkig
Elma: Ach jongens, hou op, ik wil dit niet meer! Ik wil hier stoppen!
Martijn: Nou Elma! Ik dacht dat wij een soort afspraak hadden. Hoe moet het hier dan verder. Als je na 12 jaar al opgeeft, welk voorbeeld stel je dan voor jonge mensen….
Elma: Het is genoeg!!!
Arno:[tegen Martijn]. Dit is te gek voor woorden Martijn, hier hadden we nooit aan moeten beginnen. We worden betaald door haar werkgever nota bene! Dit kunnen we niet maken]
Martijn: Ze gaat het echt niet doen Arno. Na 12 jaar. No worries, ze zegt het alleen maar, morgen durft ze het echt niet meer….probleem opgelost
Arno: Denk je?
Martijn: Tuurlijk. Kijk nou eens hoe ze erbij zit. Gaat ze niet doen. Nog een paar jaartjes doorzetten, dan met pensioen.
Arno:[kijkt naar Elma]. Dat lijkt me wel het beste Elma. Voor jou, voor ons en jouw werkgever
Elma:[besluitvaardig met grote lach]. Stelletje….ik ga stoppen hier.
[Arno en Martijn kijken elkaar schouderophalend aan]…..als het zo moet, dan stellen we een contract op

CONTRACT
Ik Elma, ga voor de zomer mijn baan opzeggen. Het is genoeg. Ik wil niet langer ongelukkig zijn….

Erik wist het al….

Erik komt binnen, jongeman van vierentwintig jaar met frisse en open blik.

Coach1: Hi Erik, wat is jouw probleem?
Erik: Het is een dilemma, ik weet niet of ik moet doorstuderen of gaan werken.
Coach1: Ach Erik, je weet het al lang. Doorstuderen natuurlijk!
Erik: [grote open lach breekt door en dito blik] Ja! Eigenlijk weet ik het het al.
Coach1: Nou dan zijn we klaar, gefeliciteerd!


Erik: [blijft weifelend zitten, verrast dat het al weer voorbij is]. Uhm, ok….
Coach2: Is er nog iets Erik?
Erik: Nee….ik ben er wel uit……toch?
Coach2: Ik kan natuurlijk niet in jouw portemonnee kijken. Heb je eigenlijk al een studieschuld?
Erik: Ja, dat klopt
Coach2: Hoeveel?
Erik: Veertigduizend euro
Coach1: VEERTIGDUIZEND EURO? HOEVEEL KOMT ER DAN NOG BIJ?
Erik: [timide] Nog dertig
Coach1: NOG DERTIG? DERTIGDUIZEND TOCH?
Erik: [lacht] Ja, dertigduizend
Coach1: Dus in totaal ZE-VEN-TIG-DUI-ZEND EURO SCHULD!? Hoezo ga je dan verder studeren.
Coach1: [kijkt naar Coach2] Heb jij studieschuld gehad?
Coach2: Ik ben nog aan het afbetalen.
Coach1: Hoeveel had je?
Coach2: Dertigduizend gulden
Coach1: En nog aan het afbetalen?
Coach2: Ja
Coach1: Erik, hoor je dat? Hij is nog steeds aan het afbetalen. Hij had dertigduizend GULDEN. Jij hebt nu al veertigduizend EURO. Dus aan het werk, mafkees!
Erik: [vertwijfeld] euhm…nou ja, ik dacht
Coach1: Erik, je dacht? Volgens mij moet je niet te veel meer denken, maar als de sodemieter een goede baan zoeken.
Coach2: Het is natuurlijk wel zo dat als je een hogere opleiding afmaakt, je een hoger salaris gaat verdienen en daarmee je studieschuld sneller afbetaalt.
Coach1: Ja, dat is wel zo. Wat voor opleiding heb je nu?
Erik: HBO recht.
Coach1: En welke studie wil je gaan doen?
Erik: [grote lach, stralende ogen]. Bedrijfskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen!
Coach2: Dat is al snel 400 Euro meer per maand om te beginnen. Dan los je die studieschuld natuurlijk heel snel af
Coach1: tja, ik weet het niet hoor…..ZE-VEN-TIG-DUI-ZEND EURO!!
Erik: [lacht breeduit] Ik ga het gewoon doen. Heb er zoveel zin in!
Coach1: Ik snap het wel, heerlijk man zo’n enorme studieschuld….[schudt zijn hoofd]. Die jongeren tegenwoordig nemen hun verantwoordelijkheid niet meer.
Erik: [staat op] Mannen, dank jullie wel. Ik ben helemaal overtuigd. En eigenlijk wist ik het al wel.
Coach2: Wat vinden jouw ouders?
Erik: Die zijn het er mee eens
Coach1: oké, we gaan een contract opstellen

Contract
Ik, Erik,
Ga morgen mijn ouders vertellen dat ik de keuze heb gemaakt, ik begin volgend jaar met mijn studie Bedrijfskunde in Groningen!