We zijn bij een grote zorginstelling in Friesland, er komt een blonde vrouw van rond de dertig de coachsalon binnen. Imkje straalt positiviteit en energie uit.
A: Wat een mooie Friese naam, ben je vernoemd?
I: [vrolijk] Ja, naar mijn oma: beppe Imkje!
A: Beppe Imkje, klinkt als een lieve oma.
I: Ja, klopt, echt een schat.
A: Mooi, beppe Imkje zit hier nu niet. Maar jij, kleindochter Imkje. Wat is het probleem?
I: Ik zit wat laag in de energie en ben bezig met een loopbaantraject, dus…
A: Oke, dus je wilt hier weg?
I: [verbaasd] Nee…
M: Hoe laag zit jij eigenlijk in jouw energie?
I: Nou, ik heb lichamelijke klachten, mijn darmen doen vreemd en ik krijg spontaan plekjes op mijn lijf…
M: Huh, gek toch? Zijn dat groene, paarse of gele vlekken?
I: Nee, dat niet, maar…
A: Wat zou Beppe Imkje hiervan zeggen?
I: [lacht] Niet aanstellen, doorgaan!
A: Een echt Friese Beppe dus! En loop je tegen grenzen aan?
I: [vrolijk] Ja! Dat zeker!
A: En hoe lang doe je dat al?
I: [spontaan} Dat doe ik al een jaar.
A: [vrolijk] Dus nog één jaartje erbij en je weet zeker dat je omvalt.
I: [met grote lach] Ja, als ik zo doorga wel!
M: Dus wat is dan het probleem? Je zit laag in energie, je darmen slaan op hol, je hebt gekke vlekken, gaat over grenzen en je weet dat je over een jaartje omvalt. Lijkt me geen probleem toch? Hoeveel energie heb je nu eigenlijk? Van nul tot tien.
I: [vrolijk] Een zeven!
M: En heb je vandaag gewerkt?
I: [zucht] Nee, anders was het een laag cijfer geweest, vandaag is mijn vrije dag, maar ik wilde graag deze sessie doen!
M: Waarom werk je hier eigenlijk nog?
I: Vorig jaar was het hier een puinhoop, eigenlijk nog steeds. Onze afdeling wordt misschien opgedoekt; er is ons een worst voorgehouden, maar er wordt niet geluisterd.
A: En Beppe Imkje zegt: Niet aanstellen, doorgaan!
I: Vorig jaar is de stekker uit onze afdeling getrokken, daarna zijn we soort van doorgestart. Ik ben toen in een mobiliteitstraject gekomen en nu word ik gedetacheerd..elke drie maanden doe ik iets anders…
M: [onderbreekt] Wat doet dat met jou? Je wordt opgedoekt, in een mobiliteitstraject geduwd en nu gedetacheerd.
I: [grote lach, opgewekt] Ik ben zwaar gefrustreerd, heb het gevoel dat ik niet meetel en niemand mij serieus neemt. Het voelt allemaal zo negatief.
M: Ik vind het wel mooi dat jouw uitstraling en wat je zegt zo lekker klopt! Je ZIET eruit als een klein meisje dat net haar eerste balletles mag doen terwijl wat je ZEGT meer het chagrijnig oproept van een oude gefrustreerde bejaarde man is die net te laat op het toilet komt en in zijn broek plast.
I: [lacht] Dat is wel een geinig beeld…ik voel me echt niet oke, maar ik blijf vrolijk of zo. Ik lach het misschien weg, of neem mijzelf niet serieus.
A: Zeg Imkje, hoe is het nu echt met je?
I: [diepe zucht] Best wel kut, ik zit al een jaar niet lekker in mijn vel, weinig energie en nu ook nog lichamelijke klachten. Het begint in te dalen.
A: En je bent ook boos, toch?
I: [fronst] Dat zie je goed.
M: Komt door je lach, dan is het moeilijk te zien dat je boos bent. Dus ik vraag me af wanneer ga jij boos zijn?
I: Nou, ik ben niet zo’n geen ster in het kwetsbaar opstellen…
A: Oooh, is dat het? Dat heeft Beppe je toch maar mooi meegegeven! Lieve schat!
M: We hebben bij deze organisatie een clubje opgericht van mensen die gaan schreeuwen in het bos… De Frustratie Club. Ze zoeken nog meer leden. Dat is echt iets voor jou!
I: [harde lach] Nou, dat gaat lastig worden voor mij, maar het lijkt me heerlijk. Ik doe mee!
We laten even een stilte vallen, Imkje schuift ongemakkelijk heen en weer en kijkt ons via de spiegels aan.
A: [overdreven traag met lage stem] Kun…jij…ontspannen?
I: Dat vind ik lastig…
M: Eigenlijk weet jij wel wat te doen om je beter te voelen toch?
I: Ja, de huisarts zei al tegen me dat ik een lange vakantie naar de bergen moet nemen.
M: Mooi! Doe je ogen even dicht. Heb je ze dicht? Ja, goed zo. Stel je voor. Je stapt in een tijd/ruimtemachine. En teleporteren je nu naar Zwitserland, de bergen. Nu direct. Wat zou je doen?
I: [hele diepe zucht en glimlach] Een heleboel weggooien, vooral veel verantwoordelijkheden en werk gerelateerde shit. Pffff, dat zou echt heerlijk zijn. Wandelen, beetje rommelen bij de blokhut, boekje lezen…gewoon even in mijn eigen tijd en ruimte zijn.
A: Jij zit in een hoog tempo, met bijbehorende focus, en je bent helemaal ingezoomd op het gedoe. Nu zoom je even uit. Lekker toch? Charlie Chaplin heeft een mooie quote. ‘Als je inzoomt op het leven is het een drama, als je uitzoomt een komedie’.
I: [grote lach]. Ja, dit klinkt wel goed! Het voelde echt lekker om in de bergen te zijn, dat voelde inderdaad…uitgezoomd.
M: Arno, we gaan Imkje een opdracht geven toch?
A: [knikt]. Yes, we hebben er weer eentje. Schrijf jij het recept?
Martijn schrijft op: Imkje gaat, 3x daags bewust vertragen. En wanneer ze merkt dat ze ingezoomd is, denkt ze aan Charlie Chaplin en zoomt uit.
I: [vrolijk] Ik ga het doen! Ik zie de uitdaging er van én snap dat het perspectief vanuit mezelf komt. Heerlijk mannen, dank!