Tag: #coaching #provocatievetherapie #mentaleknipbeurt

Geplaatst op

Assepoester wil niet poetsen

We zijn in Utrecht bij een grote organisatie als een goed verzorgde vrouw van begin dertig de coachsalon binnen stapt. Enigszins weifelend neemt Irene plaats.

A: Irene toch?
I: Ja klopt.
A: Wat is het probleem?
I: Ik twijfel over mijn relatie.
A: Dat is toch prachtig! Je bent gewoon een kritische zelfbewuste vrouw die af en toe de balans opmaakt. En twijfelen doen we allemaal wel eens. Ik zie het probleem niet.
I: Nou, het is echt niet goed!
A:Duidelijk, dan moet je er mee stoppen. Je bent er al uit en durft het alleen niet te beëindigen, toch?
I: We zijn al zeven en half jaar samen, hebben een huis en het is echt wel fijn.
A: Tja, in dat geval zou ik het niet stoppen. Huisje boompje beestje, bijna acht jaar, tja dat geef je natuurlijk niet zomaar op. Wel begint de sleur vanaf dat moment en heb je nog ruim vijftig jaar voor je. Maar ik zou dit niet opgeven…
I: We hebben natuurlijk wel van alles opgebouwd.

M: Precies, doorgaan!
I: Maar het is al twee jaar niet meer echt leuk.
M: Nou, ik zou doorzetten. Je kent de cyclus van zeven jaar toch? Zeven goede en zeven slechte jaren. Dus nog zesenhalf jaar en dan is het weer goed.
I: [schiet in de lach] nou, als dit nog langer duurt, ga ik ermee stoppen.
M: Niet doen. Zijn je ouders nog bij elkaar?
I: Uh..Ja…
M: Hebben zij het altijd makkelijk gehad?
I: Nee, dat denk ik niet
M: Dus, wat leer je daarvan?
I: Pfff, ja, nou, ja…dat is heel hard werken
M: Het gaat niet vanzelf Assepoester! Jij wilt gewoon een prinsesje zijn, alles moet roze, lief en mooi. Maar soms is het even niet roze en moet je werken aan je relatie!

I: [Emotioneel] Ik heb echt alles gedaan en geprobeerd. En hij is ook echt lief, maar het duurt te lang. Al bijna twee jaar gesprekken, ruzies en relatietherapie. Ook soms wel fijn, maar ik loop leeg en hou het niet meer vol…[tranen]
M: Kom op Irene, nog even volhou…
I: [onderbreekt Martijn emotioneel] Nee! Ik wil niet meer! Ik doe dit al een hele tijd tegen beter weten in. Het komt gewoon niet meer goed.
A: Heb je een ander ontmoet?
I: [schrikt en lacht]. Huh, ja, eerlijk gezegd wel [giechelt nerveus]
A: Betrapt! Ooh, wat ben jij een boef. Hier een beetje de verdrietige vrouw uit hangen en ondertussen…Weet jouw partner dat?
I: Ja, ik was even verliefd, er is niets gebeurd maar ik heb het wel eerlijk verteld……[lange stilte]. En ik voel nu duidelijk dat het met Erwin niet meer goed komt. Al ruim een jaar weet ik eigenlijk al dat het zo is. Relatietherapie brengt ons niet dichter samen. Er is gewoon een stuk dat er niet meer is en ook niet meer komt. Het is duidelijk!
M: Ja Irene, kom op zeg! Je gaat het toch niet zomaar opgeven
I: Zomaar?! Ik heb alles gedaan, gesprekken, therapie, aanpassen en hij is echt lief! Maar dit wil ik niet meer. Ik ga stoppen.
A: Dus hij is bijna jouw ex…exit Erwin. Geen Brexit maar Erwixit.

I:[lacht, breekt ,tranen]
Martijn geeft haar een tissue en na enige tijd komt ze op adem.
I: Wauw mannen, dit is wel heftig. En dit gaat wel snel, maar het is voor mij echt duidelijk nu. Jeetje. Er valt echt heel veel van mijn schouders. [Irene gaat rechtop zitten en kijkt zelfbewust en bevrijd] Het is goed…

Geplaatst op

Liesje houdt van SM

Lies komt de coachsalon binnen, we zijn bij een overheidsinstantie. Lies is rond de veertig en kijkt vrolijk de wereld in.

A: [enthousiast] Zo Lies, jij ziet er vrolijk uit. En ook lekker uitgerust volgens mij.
L: Ik ben sinds gisteren weer aan het werk, heb net een heerlijke vakantie gehad na een zware periode.
A: Dus je bent lekker uitgerust! Heerlijke vakantie achter de rug…wat is het probleem?
L: Ik ga vaak over grenzen.
A: Precies, dus je bent in het buitenland geweest!
L: [lacht] Oostenrijk inderdaad…maar ik bedoel mijn eigen grenzen.
A: Dus wat is het probleem?
L: Ik kan slecht grenzen aangeven, dat is een beetje het probleem.
A: Een beetje?
L: Nee, niet een beetje. Het is echt een groot probleem.
A: [vrolijk] Dat is geinig, het is groot. Waarom zeg je dan een beetje?
L: [sip] Omdat ik het lastig vind. Het woordje ‘nee’ is ingewikkeld.
M: Helemaal niet! In het Oostenrijks is het Nein; Frans, Non. Engels, No. Niets ingewikkelds aan!
A: Dus jij lost hier alles voor jouw collega’s op en vindt het fijn dat je overbelast raakt…hou je ook van SM?
L: [lacht] Nou zeg!
A: Het voelt wel zo toch? Je laat over grenzen gaan, voelt je gebonden, en voelt je machteloos. Klinkt als SM! Heb je dan ook zo’n rubberen kap?
L: [lacht hard] Ik voel me inderdaad echt gebonden.
M: Kun je het wel zeggen eigenlijk: ‘Nee!’?
L: Jawel, vandaag nog. Ik werd gevraagd om ergens te helpen, eerst zei ik ja en daarna nee.
M: Hoeveel ruimte heb jij nodig om in balans te blijven, want het duurt niet lang meer voordat je omvalt, toch?
L: [schrikt] Ja, ik moet duidelijk grens aangeven.
A: Dat zou ik niet doen, dan worden je collega’s vast boos.
L: Ik voel me verplicht onze klanten te helpen, ik voel me gedwongen..
A: [guitig] Ha, SM!
L: [geknepen stem] Het is niet goed…
M: Ik vind het wel mooi, je kunt natuurlijk de cliënten en collega’s niet laten zitten. Een beetje ambtenaar gaat over grenzen, dus je past hier goed…je bent echt een Vlijtig Liesje!


Lies lacht hard en wordt tegelijkertijd emotioneel.

A: [vrolijk] Eigenlijk ben je heel gemeen en ga je allemaal mensen met jouw problemen opzadelen, zo meteen val je om, kun je de cliënten niet meer helpen en ook jouw collega’s laat je in de kou staan. Ik zou maar vast die rubberen kap opdoen, weten ze in ieder geval niet wie die verschrikkelijk slechte collega is. De hoeveelste keer wordt dit eigenlijk dat je gaan uitvallen?
L: [kijkt schuldig] Het wordt de tweede keer
M: Mooi, met ervaring! Is het veel fijner…
L: [zacht] Ik voel dat ik richting een burn-out ga.
M: Fijn, dan kun je je voorbereiden en je collega’s ook.
L: Ik heb aangegeven dat ik het niet doe als het niet gaat…
A: Mmmm, klinkt overtuigend. Ja, wat vind je Martijn?
M: Zeker, Lies gaat echt voor zichzelf staan. Ik denk dat haar collega’s staan te trillen.
L: Mijn manager zei tegen me “als je bepaalde zaken niet kan opnemen, dan lijkt het me slim de bedrijfsarts in te schakelen”…dat wil ik niet!
M: Je hebt groot gelijk Lies. Jij, sterke Lies, hebt dat niet nodig. Je bent toch zeker geen watje?
L: [schuldig] oohhhh wat erg dit…Ik denk dat dat het is ja, dat ik niet kwetsbaar wil zijn.
A: En het is ook fijn voor jouw kinderen dat je zo weer in een burn-out komt. Kunnen ze lekker van je genieten thuis!
M: [luid] WANNEER GA JIJ JEZELF SERIEUS NEMEN LIES!
l: [verbaasd, geschrokken] Doe ik al…ik ga al naar een psycholoog…die vind dat ik stappen maak…
A: Ah, mooi, dan komt het allemaal goed.
L: Gisteren ging het direct al niet goed, de eerste dag na vakantie dacht ik direct HELP.
M: Je voelt dus dat je weer richting een burn-out gaat. Hoe lang geb je nog te gaan?
L: Ik vind het gewoon lastig om naar de bedrijfsarts te gaan…
M: Hoe lang nog Lies?
L: Tussen nu en een half jaar…
M: Dat is lekker, je hebt tenminste een deadline, kunnen jouw collega’s zich ook vast voorbereiden.
L: [handen voor gezicht] Dat zijn ze al aan het doen…
M: Kan je mooi volgens planning uitvallen!
L: Jeetje…als je dit zo zegt…dan is het echt niet goed….shit….
M: Ik vind het wel mooi dat je zo blijft glimlachen…
L: [verdrietig] Ik kan nu bijna huilen…[slikt]  Ik vind het heel lastig… [snikt] …Om het naar mijn collega’s uit te spreken, maar ik moet; het gaat niet meer…ik ben aan het overleven…ik ga met mijn collega’s in gesprek…en naar de bedrijfsarts. [huilt]

We laten haar even. Ze tekent het contract.

L: Pff mannen, heftig, ik zie er tegen op. Maar ben ergens ook heel erg opgelucht!

Geplaatst op

Elvira aast op de erfenis

Een charmante vrouw komt de coachsalon binnen. Elvira draagt een lange rok met mooie blouse. Een kleurrijke en stralende vrouw.

A: Als ik zo naar je kijk, kun jij bijna geen probleem hebben…
E: [luide lach] Niet op het werk nee…
A: Dus een privé probleem, leuk! We doen alles, werk, privé…we specialiseren ons in échte serieuze problemen…dus geen kleine dingetjes…
E: [verbaasd] Jullie brengen me in verwarring…er speelt iets heel groots…maar dat wilde ik niet bespreken. Ik heb iets anders in mijn hoofd
A: We doen alleen de grootste problemen vandaag…dus we doen die, toch Martijn?
M: Tuurlijk!
E: [vertwijfeld] Nee…dit kan ik echt niet maken…het is echt ingewikkeldte privé. Jullie halen me niet over…Nee, ik kan het niet maken. Het probleem dat ik eerst wilde inbrengen gaat over mijn volgende stap in carrière. Ik kan een baan aannemen, maar weet niet of ik het moet doen.
A: [vrolijk] Tuurlijk niet! Dat weet je zelf ook wel. Nu het echte probleem…kom op!
E: [luide lach] Nou vooruit! Die baan klopt trouwens wel
A: Zie je wel…kom op met het echte probleem!
M: Je hebt geluk Elvira, vandaag lossen we er twee op!

E: Oké dan [diepe zucht; verzamelt moed] In mijn familie is er een enorme toestand. Er is wat vastgoed in de familie. Maar mijn zus kleedt mijn vader financieel helemaal uit. Hij tekent alles. Ze is zijn vertrouweling, maar mijn andere broers zien het met lede ogen aan…
A: Dus jij maakt je zorgen over jouw erfenis!
E: [fel] Daar gaat het niet over!
A: Nou, een beetje wel toch?
E: [traan] Nee…ze maakt mij zwart bij hem. Ik heb alles gedaan, altijd. Toen mijn moeder overleed was ik degene die alles regelde en er voor mijn vader was. En hij is door haar gelieg nu mijlenver van me af komen te staan…en mijn andere broertje heeft ontdekt dat….….[Elvira loopt helemaal leeg…de familiegeschiedenis wordt in 2 minuten helemaal verklaard. Ze is heel boos en verdrietig]

M: Maar wat is nu eigenlijk het probleem? Ik hoor alleen maar feiten. Dat is niet leuk, maar jij kunt hier niets aan doen. Dus wat is het probleem?
E: [Is even in de war] Ik euh, ik ben bang dat ik contact met mijn vader verlies. Hij is op leeftijd, ik heb het al eerder gehad, ik ben de kritische dochter.
M: Dus gewoon stoppen met lastige vragen stellen toch?
E: [ferm, standvastig] Dan kan ik mezelf niet meer in de spiegel aankijken.
M: Dus dat is duidelijk geen optie…eigenlijk zeg je ik doe alles goed, alleen de uitkomst vind ik niet leuk. Dus wat wil jij veranderen?
E: Ik wil dat mijn vader inziet dat….
A: [onderbreekt]. Dat gaat hij niet doen, wat ga JIJ veranderen?

E: Misschien hebben jullie wel gelijk, ik doe de dingen, waar ik achter sta, alleen de uitkomst is inderdaad niet zoals ik wil…dit is een lesje in accepteren.
M: Opgelost dus?


E: [grote lach]  Als hij weet dat we het hier over hebben, wil hij me nooit meer zien.
A: We hebben een verrassing voor je: [luide stem] ‘meneer, vader van Elvira, kom er maar even bij!’
E: [lacht heel hard, handen voor mond] Dit is echt te gek voor woorden, het lucht wel op. En het voelt ook rot, dat ik zo zit te klikken, maar mijn zus heeft echt een wig gedreven. Ik voel me eenzaam en niet gesteund.
A: Zeg dat nog eens?
E:[emotioneel] Ik voel me eenzaam…en niet gesteund.
A: Dat is geen gevoel, maar een feit. Dus dat klopt. Je bent machteloos toch?
E: Enige maanden geleden heb ik een mooie brief opgesteld en voorgelezen aan mijn vader. Voor mij was dat een soort goede afsluiting. Alleen, ik kan mijn andere broertje en zus niet alleen laten…er komen nog meerdere gesprekken.
M: Nee, op die leeftijd hebben ze echt jouw hulp nodig! Jij bent de grote bruggenbouwer, moeder Theresa…dat vind ik ook zo mooi  aan jou.

A: Ik hoor je zeggen dat je alles hebt geprobeerd, dat je het niet meer zo wil doen, dat je het hebt laten vallen…
M: Lieve Elvira, je hebt alles gedaan. Je voelt je eenzaam en niet gesteund. En toch ga je nog steeds door, wat wil je nog bewijzen? Jouw spel is over. Ze hebben je door…de erfenis is verdeeld…
E: [kijkt voor zich uit] Ik heb wel eens gedacht…ja! [fel], dat ga ik doen.
A: Wat?
E: Ik ga een gesprek aan met mijn broertje en zus, ik ga ze vertellen hoe het voor mij is, hoe machteloos ik me voel en ook dat ik het ga laten gaan. Ik heb alles gedaan wat ik kon en, nog belangrijker, waar ik achter kan staan. En daar laat ik het bij. Het is goed zo.

E [kijkt heel erg vastberaden en ook opgelucht]. Pffff mannen, ik had niet gedacht dat ik dít zou bespreken, maar ik ben zoooo blij dat ik het met jullie heb gedeeld! Heel verhelderend.

Geplaatst op

Geralda heeft een ruk-vitaliteitsdag

We zijn op een Vitaliteitsdag van een dienstverlener in midden van het land. Geralda komt kordaat de coachsalon binnen. Ze is achter in de vijftig met een daadkrachtig en vrolijk uiterlijk.

A: Zo, jij komt echt binnen! Ga zitten. Wat is het probleem?
G: [smalend] Ik werk 21 jaar voor deze grandioze organisatie.
A: [vrolijk] Gefeliciteerd! Dat is fantastisch!
M: Heb je al bloemen gehad?
G: [lachend] Nee,wel iets anders
M&A: Vertel!!
G: Ik heb afgelopen week een gesprek gehad met de directeur. We gingen gezellig lunchen,dacht ik.
A: Zoo…met de directeur…gezellig lunchen? Wat vond jouw man daar eigenlijk van…
G: [cynisch] Nou, zo gezellig was het niet…hij zei: “we hebben een uitdaging, je bent over!”
M: Over??
A: [enthousiast] Naar een volgend level over…als in een game dus!
G: Nou, er wordt wel zeker een spelletje gespeeld…
M: [lacht] Dus jij gaat met jouw directeur gezellig lunchen en spelletjes spelen, wat vindt jouw man daar eigenlijk van?
G: [luide lach] Maar het is helemaal NIET grappig. Ik ben OVER als ik ben Overbodig! Ze kunnen verder zonder mij! En nu mag ik kiezen: een VSO, vaststellingsovereenkomst, nu 3 dagen werken en over een jaar ontslag nemen of nu ontslag nemen en werken als ZZP’er. Gegarandeerd twee jaar werk…
A: Klinkt als het rad van fortuin, ook een soort spel
M: Wel leuk dat jij de prijs mag kiezen. Wat heb je gekozen?
G: Helemaal niets! Ik wil niet kiezen, ik wil gewoon hetzelfde blijven doen.
M: Vind je jouw werk leuk?
G: Ik dacht van wel, maar inmiddels niet meer.
A: Je bent een standvastige vrouw toch?!
M: Ik zou gewoon stoppen; lekker fietsen met jouw man, richting pensioen, prima toch? Maar jij laat dus bepalen door een ander of jij jouw werk leuk vind? Dat is helemaal niet zo standvastig!
G: [Luide lach] Nee, eigenlijk niet.
M: Hoe ziet jouw ideale werkweek er uit?
G: Drie dagen werken, in mijn huidige baan en dat nog vijf jaar. Dat!
M: Nou dan!
G: Dat heb ik voorgesteld, in gesprekken, via de mail.
M: Nou dan!
G: Ze blijven zeggen dat ik OVER ben….
A: Wat vindt je man?
G: Die zegt dat ik voor mezelf moet kiezen, financieel hoeft het niet.  
M: Wat een schat! Ik zou het doen.
A: Ach lieverd, teleurgesteld in jouw grandioze organisatie…slaap je goed?
G: [beduusd] Minder.
A: Verlies je energie?
G: [duidelijk] Ja!
A: Maak je je zorgen?
G: [serieus] Ja!
A: Hoe graag wil je van dat gevoel af?
G: [tranen wellen op] Als ik dat toelaat, ga ik janken…
M: Daar hebben wij helemaal geen zin in, zeker niet van een standvastige vrouw, NIET HUILEN!!
G: [breekt, snikt en lacht] Hier had ik dus geen zin in, dit wil in niet
M: STOP MET JANKEN GERALDA!
G: Ik voel hoe veel pijn het doet; ik word gewoon gedumpt. Ik wil niet dat zij winnen…
M: Hoe heet die directeur, is ie hier op kantoor, heb je zijn nummer? We bellen hem direct!
G: [lacht door tranen] Het is ook echt verschrikkelijk toch? Wat doe ik hier nog, vitaliteitsdag, werkgeluk, my ass!! ik ben er klaar mee. Het is goed zo. Ik ga stoppen!
A: Nee, niet doen, dan winnen zij!
G: [duidelijk en energiek]. Ik ben eruit mannen. Ik vertrek. Het is mooi geweest hier. [met humor] Daaag grandioze organisatie!

Kort erna ontvangen we een email van Geralda.

Hi mannen,
Enige tijd geleden heb ik een mentale knipbeurt gehad. Jullie  hoopten dat ik in beweging zou komen. Wel nu, ik heb zeggen en schrijven nog 1  hele dag bij mijn werkgever gewerkt! Vrijdag jongstleden heb ik mijn ontslagbrief getekend.

Kortom: de Mentale Knipbeurt heeft mij zeker in beweging gebracht, en hoe! Dank jullie wel!

Hartelijke groet, Geralda

Geplaatst op

Brigitte wil skiën in een rolstoel.

We staan op een openlucht festival. Brigitte komt de coachsalon binnen. Een gezellige verschijning, enigszins vermoeid uiterlijk maar ze doet vrolijk.

A: Hi Brigitte, wat kom je doen?
B: Nou, een beetje laten verrassen en uitdagen.
A: Je hebt wel een probleem toch?
B: Nou…
A: Een dingetje of issue mag ook. Zijn we snel klaar. Dus wat is het probleem?
B: [zucht] Nou, ik blijf ergens een beetje in hangen.
A: Lekker concreet Brigitte! Ik blijf ergens een beetje in hangen…dat valt mij reuze mee en is dus zo opgelost.
B: Ik ben negenenveertig!
M: Ha, gefeliciteerd! Bijna vijftig!
B: [lach] Ik word wel ouder….
A: [verbaasd enthousiast] Wel! Mooi is dat toch?!
B: Het voelt alsof ik in beweging moet komen.
A: Ik zou het niet doen…je bent ergens een beetje in blijven hangen….volgens mij vind je dat prima! Hoe lang al?
B: [lacht] Tien jaar hetzelfde werk..
A: Tien jaar! Dat is niks toch?
B: Tja, dat is een deel van het probleem…
M: Wat is het tweede deel dan? Je maakt het wel spannend.
B: Ik heb een ziekte, daardoor blijf ik hangen.
A: [dwars erdoor heen] Dus je accepteert niet dat je ziek bent…
M: Welke ziekte heb je?
B: Ik heb sinds 2010 MS. Sinds 2015 ben ik met regelmaat heel ziek geweest…lijf verdoofd, minder energie, veel aan mijn hoofd dus..
M: Wordt het erger? Is het progressief?
B: Nee, dat niet…
A: Je bent dus ziek! Je hebt MS. Dat is kut met peren toch?
B: Ja! Ik wil veel dingen doen, heb veel ambities.
A: Stel je had de ziekte niet gehad, was het dan anders geweest? Al die ambities hebben niets met MS te maken toch?
B: Ik durf geen stappen te maken.
M: [grappend] Nee, met MS zou ik ook geen stappen durven maken…voor je het weet lig je eruit. Uit je rolstoel dan
B: [luide lach] Nou, dat beeld heb ik ook wel eens.
A: [lacht]Ik zie het helemaal voor me….Brigitte met MS in een rolstoel die grote stappen wil maken….snap je dan niet dat dat helemaal niet kan….of met dat ding de roltrap op….Brigitte toch
B: [lacht heerlijk hard]…nee zo erg is het niet.
M: Dus je stelt je aan!
B: Nee, ik ben soms echt moe en heb pijn.
M: Houdt je gezin je tegen?
B: Nee, die houden nergens rekening mee. Die laten me van alles opknappen.
A: [vrolijk, kinderstem] Mama is ziek…maar we helpen haar lekker niet!
M: Dus je doet het helemaal zelf toch? Jij houdt jezelf tegen.
B: Ik ga continu over mijn grenzen….
A: Waar ben je nu eigenlijk in blijven hangen?
B: Ik weet niet goed wat ik wil, ik pak alles op….ik kies niet waar ik blij van wordt en wel veel waar ik moe van wordt!
A: Dat vind ik zo mooi aan jou….lekker concreet. Je weet niet wat je wilt, pakt wel alles op, kiest niet waar je blij van wordt en wel waar je moe van wordt…dan is die rolstoel in de toekomst wel handig…kun je lekker uitrusten toch?
B: [luide lach]
A: Nou Brigitte, waar wordt je blij van en heb je zin in? Kom op! Concreet!
B: [staccato…beetje hard]. Ik.wil.op.skivakantie.en.op.wandklimles!
M: [lacht] Lekker praktisch…in Nederland…dat je dingen kiest waar je moe van wordt zie ik wel. Met MS, geen bergen in Nederland…
B: Ja, ik zoek dingen die ik moeilijk vind en uitdagend zijn.
A: [bozig] Wat wil je bewijzen? Je krijgt allemaal grenzen aangegeven en jij zegt fuck de grens. Het heet niet voor niets een grens! Eigenlijk is het jouw eigen schuld dat je MS hebt…dat is een duidelijkste grens toch?
B: [glimlach, timide] dat heb ik wel eens gedacht ja…dat het mijn eigen schuld is…omdat ik altijd maar doorga…
A: Het zou veel beter zijn dat je in een rolstoel zou zitten! Kun je in ieder geval niet meer skiien en bergbeklimmen! Allemachtig
B: [weer heerlijke oprechte lach] Maar ik ga het wel doen!
M: Dus jij gaat twee keer per jaar iets doen wat je heel leuk vind, op skivakantie en bergklimmen leren!
B: Ik word er heel blij van nu je dat zo zegt. Ik ga het doen!
A: Mooi. Geregeld….

Geplaatst op

Herma droomt van petit fours

We zijn bij een grote landelijke zorgverlener. Herma komt de coachsalon binnen. Eind veertig, enigszins tam en met een knalgele blouse met kleurrijke vogels….

M: Hi Herma, ben jij net zo vrolijk als jouw blouse?
H: [mat, nasaal] Nou, ik zie wel wat er komt….in mijn leven is niet alles zo vrolijk moet ik zeggen.
M: [vrolijk] Ah, fijn, dus meerdere problemen lijkt me toch?
H: Ja, in mijn leven is lang niet alles positief….
M: Top! Weet je wat?!. We doen het grootste probleem, dus niet de huis-tuin-en-keuken probleempjes. Die los je zelf maar op…
H: [verbaasd] Het grootste probleem? Dat is moeilijk te zeggen, ik heb er genoeg. Welke zal ik doen…..lastig. Voordat ik binnenkwam had ik besloten het te hebben over mijn puberzoon.
M: Zou je dat wel doen? Ik merk dat je nogal twijfelt…..
H: Nee, ja…nou nee. Ik doe toch mijn puberzoon!
A: Mooi! Lekker concreet ben je!!
H: Mijn puberzoon Erik is nogal lui.
M: Uiteraard….wat is het probleem dan? Alle pubers zijn lui.
H: Mijn omgang met hem is gewoon lastig.
A: [herhaalt] Mijn omgang met hem is gewoon lastig. Jij bent wel lekker duidelijk Herma! Wat is concreet het probleem?!
H: Ik vind het loslaten ontzettend moeilijk.
M: Dat is juist fantastisch, dat laat zien dat je heel veel van hem houdt en hem niet wil laten gaan. Je bent een geweldige moeder!
H: [glimlach, lief] Ja, dat is wel zo, maar hij doet niets! Hij ligt lang in bed, doet voor tweede keer vier VWO, heeft ADHD en doet jaren niets….
M: Typisch voor een puber…wat is het probleem?
H: [geagiteerd] Ik maak me heel erg boos, het gaat tegen mijn normen en waarden in!
A: [luid, bozig]Hij is dus gewoon aartslui! Wat een verschrikkelijke puber zeg….die gaat tegen de normen en waarden van zijn mama in. Ik sta helemaal aan jou kant, HUP HERMA!
H: Nou….ja….zoiets
M: Typische puber toch? Had jij ook vroeger lijkt me…
H: [zacht] Ja, nou, dat is wel zo…..maar mijn moeder haalde me gewoon uit bed!
A: Wat een vreselijke moeder!
H: [lacht] Ja, dat dacht ik toen ook.
M: Dus hij heeft dat luie gewoon van jou! Dat had jij ook. Iets met een appel en een boom…
H: [lacht hard] Nou, dat heb ik ook inderdaad! Maar ik heb het toegedekt met allerlei sociaal wenselijk gedrag. Ik ben een braaf type.
M: Dus eigenlijk doet Erik wat jij ook had gewild! Hij durft wel zijn eigen keuzes te maken. Je bent gewoon jaloers op hem. En jij lijkt op jouw moeder!
A: En bevalt je dat goed? Dat sociaal wenselijke gedrag? Daarmee ben je denk ik precies gekomen waar je wilt toch?
H: Dat was mijn andere probleem….
M: Nou, voor deze keer kunnen we die ook wel meepakken.
A: Als je diep van binnen kijkt, doe je dan de dingen die je wilt? Het lijkt erop van niet….maar het is wel sociaal wenselijk. Ik zou het maar niet veranderen. Je wilt toch niet dat je echt de dingen gaat doen die voor jou belangrijk zijn toch? Daar ben je veel te braaf voor…
H: Ik heb altijd al gedroomd van iets met horeca, bakken en koken vind ik heerlijk.
M: Ja, dromen….tja. Je weet zelf ook wel waarom dat dromen heten toch? Komen nooit uit!
H: Ik heb verschillende restaurants doorgerekend en er plannen voor gemaakt, samen met mijn man….
M: Ja precies, lekker veilig doorrekenen, plannen maken, maar niets doen. Lijkt me ook beter, dat wordt natuurlijk helemaal niets! Blijf gewoon lekker veilig hier werken.
H: [opstandig] Ik heb weer een jaarcontract, daar baal ik ook van! Ook merk ik dat mijn energie hier minder wordt.
M: Maar wel lekker veilig! In ieder geval geen dromen najagen, maar met beide benen braaf op de grond.
A: [tegen Martijn] ik zie het Herma ook niet doen, dat is veel te spannend, ze weet helemaal niets van horeca en heeft geen idee!
M: [tegen Arno] Eens! Dit is veel beter voor haar. Én sociaal wenselijk. Dat wil ze eigenlijk wel het liefst….

H: [lacht] Jullie zitten me uit te dagen.
A: Serieus Herma, ik heb het gevoel dat je geen lucht krijgt. Je doet niet waar je hart sneller van gaat kloppen. Je hebt geleerd om serieus en braaf te doen, maar je onderdrukt een passie! Eigenlijk ben je veel mooier en creatiever dan je laat zien. Je bent veel meer jouw blouse!
H: [fleurt zichtbaar op en gaat mee in Arno zijn verhaal] Ja! Dat is wel zo. Ik maak al heel lang mooie petit fours met heel gedetailleerde versieringen erop.
M: Maar ik denk niet dat je het gaat doen! Lijkt me ook beter….
H: [met energie]Ik heb het al een tijd met mijn man over het serieus oppakken. Ik woon in Amsterdam en ken de cateraars van de Stopera en Concertgebouw goed. Ik heb een professionele keuken waar ik de petit fours klaarmaak, die zou ik willen aanbieden tijdens voorstellingen en concerten en dan thematisch. Dus voor klassieke concerten, opera’s, theatervoorstellingen et cetera. Ik weet precies hoe ik ze wil maken en welke thema’s goed zouden passen. Dit zou ook heel goed naar sommige bioscopen kunnen….. En dat kan eerst prima naast mijn huidige baan.
M: [knipoog] Oh jee, je bent enthousiast. Je overweegt het niet echt hoop ik toch? Dit is een heel slecht idee namelijk! Dit mag vast niet van jouw moeder!!
H: [bevrijdende lach] Ik ga het gewoon doen! Ik heb het plan al helemaal klaar!

Geplaatst op

Hoogleraar in de dop kiest eieren voor haar geld

Eline, een jonge vrouw, komt zelfverzekerd de coachsalon binnen. We zijn vandaag bij een universiteit.

M: Zo! Hallo zeg! Kom verder. Jij hebt er zin in zo te zien. Meestal komen mensen schuchter binnen, maar met jouw zelfvertrouwen is niets mis volgens mij!
E: [grote glimlach] Hallo! Mag ik hier gaan zitten?
M: En je neemt gelijk initiatief ook nog! Tuurlijk jongedame, neem plaats. Zal ik de stoel nog even voor u aanschuiven?
E:[lacht] Nee hoor, sorry. Ik ben soms een beetje direct!
A: En een control freak volgens mij. Ik denk dat jouw probleem is iets met werk of carrière.
E: [verbaasd] eh, hoe weet je…huh, scary..
A: Jij bent ambitieus en weet wat je wilt.
E: Nu dus niet
M: Wat? Hoezo niet, the only way is up! Dat weet je zelf ook wel. Alles moet wijken! The full monty! Erop en erover…
E: [enorme lach]. Ja, dat was het wel altijd…maar..
A: Nee Eline, niet maar, je hebt twee soorten mensen. Dat weet jij ook. Succesvolle mensen en sukkels. En waar hoor jij bij?
E: Ik ben inderdaad heel erg carrieregericht en best wel succesvol.
A: Nou, gewoon doorgaan dus. Wat is eigenlijk het probleem?
E: Nu ben ik universitair onderzoeker en kan doorstromen naar een hogere functie en…
M: Doen! Lijkt me logisch. [doet een dansje en zingt] The only way is up
E: Vorig jaar dacht ik dat ook nog, maar….
A: Hou oud ben je?
E: Tweeëndertig
A: Eierstokkenprotest?
E: [heel harde lach]. Nee, echt niet! Kinderen zijn geen dilemma!
A: Gelukkig, die zitten je carriere ook alleen maar in de weg. Fijn!
E: Nee, dat is het echt niet….maar met die nieuwe functie komen ook allerlei managementtaken en er is heel veel gedoe in het team
M: Doe je aan sport?
E: Ja, boksen, roeien en hardlopen.
A: Ook vol gas dus toch? Hard! Rammen. Afzien. Je bent ook te jong om nu al te genieten..
E: Ik geniet echt van mijn werk!
A: Ja, nog wel ja. Maar je bent nog niet aan de top. Je bent nog maar universitair onderzoeker, hoeveel stappen nog naar het hoogleraarschap?
E: [verzacht]. Nou, ik twijfel sinds een jaar. Het is wel heel veel gedoe waar ik geen zin in heb, ik vind de inhoud fantastisch, maar de rest…
M: Werd je ook geboren als een steen? Zo hard en kil. Dodelijk ambitieus? Was je vroeger wel aaibaar? Of durfden je ouders je niet eens vast te pakken…
E: [stil]…..
A: Wij zijn blij met de geboorte van Eline, maar zacht is ze niet, ze kon direct lopen, zette de eerste stap naar de top.
M: Eigenlijk denk ik dat ze niet echt ambitieus is, vermoedelijk max vijftig uur per week en de weekenden gewoon vrij toch?
E: [glimlach, traag]. Ja, de weekenden heerlijk vrij. En dat…

A: Volgens mijn heb je behoefte om te vertragen.
E: [verzacht] Ja…..ja…[lieve stem]
A: Hé, ik hoor een aaibare Eline. Hallo aaibare Eline, hoe gaat het met jou?
E: [hele diepe zucht]………eigenlijk voel ik al wat ik moet doen, mijn intuïtie zegt al een tijdje dat ik die baan niet moet nemen…..ik voel ook de rust als ik het zo uitspreek.
M: Ja, hoho! En jou carrière dan? Je bent er bijna, ik zou toch gas geven. Jouw collega’s zeggen het vast ook, zo’n kans krijg je nooit meer. Over vijf jaar komt er weer zoiets vrij en ben je te  oud. Dat weet je zelf ook!
E: [rustig, vertrouwen]. Nee. Ik ga het niet doen! Echt niet, het is nu zo duidelijk………….[lange stilte en bijna dromerig]. Jeetje jongens….ik heb gewoon gekozen!
A: Gefeliciteerd Eline!
M: [plagerig] Jammer voor de universiteit, deze hoogleraar in de dop zou de studenten echt verder brengen…

E: [beduusd] Ik ben er écht uit jongens. Dank jullie wel!

Geplaatst op

Kop of munt?

Aline komt de coachsalon binnen en ziet er keurig uit: nette broek, mooie blouse. Casual, maar wel keurig.


Martijn: Heb je een cijfer in je hoofd?
Aline: Uhh, oké. Waarvoor eigenlijk?
Martijn: Voor hoe je het leven nu zou beoordelen
Aline: Oh zo….een 8
M: Zo, dat is hoog…maar toch zit je hier!
A: Ja, ik heb een dilemma.
Arno: Ja, snap ik!
A: Huh, hoezo?
Arno: Nou als je een écht probleem had, gaf je je leven een lager cijfer. Bij een dilemma gaat het meer over achter de komma. Dus eigenlijk meer een dingetje..
A: [glimlacht verbaasd]
M: Vertel!
A: Mijn oudste zoon is negen jaar en gaat volgend schooljaar naar groep zeven. Mijn dilemma is of hij wel op deze school moet blijven.
M: Vertel!
A: Drie jaar gelden is hij naar zijn huidige school gegaan. Als ie nu weer naar een andere school gaat is dat al zijn derde school.
M: Vertel!!!
A [lacht beetje ongemakkelijk] Nou op zijn eerste school had hij te weinig uitdaging. Nu heeft ie wel meer aandacht, maar wordt hij gepest…ik denk dat ie op de school waar we nu naar kijken het beter zal gaan. Maar ja, zeker weet je het niet en dan moet ie toch ook weer opnieuw aarden…
M: Wat vindt je zoon?
A: We hebben het pas net voorgelegd aan hem. Hij had nog geen duidelijke voorkeur
Arno (tegen Martijn): Hij lijkt op zijn moeder
Martijn: Oh, maar daar hoe je niet lang over te twijfelen hoor.
A: Niet?
M: Nee, er is een hele eenvoudige oplossing!
A: Echt?
M: Ja…muntje gooien
A [eerst verbaast en draait daarna haar ogen even weg] Ja, was het maar zo simpel…
Arno: Is het dat dan niet?
A: Nou…
Martijn: Aline, je kent jezelf en blijft toch eeuwig twijfelen, want zo ben je nu eenmaal. Door een muntje te gooien schiet het tenminste een beetje op! Wat vind je partner er eigenlijk van?
A: Hoho, ik twijfel omdat ik het beste voor hem wil!
Martijn: Dat vind ik zo mooi aan jou, jouw moederlijke bezorgdheid. En wat is dan het beste voor hem?
A: Hem een onbezorgde tijd geven.
Arno: Dat klinkt niet realistisch.
M: Precies ja, dan moet je hem van school halen en lekker onder moeders vleugels houden! Dat zou heel goed voor hem zijn. Want op school loopt hij een enorm risico om beschadigd te raken.
Arno: Mag jij erbij blijven op die andere school? Als moeder. Is wel fijn, kun je hem de hele dag beschermen.
A: Erbij blijven? Nee, natuurlijk niet…
M: Dan ook niet doen! Die andere school is veel te link. Je hebt dan nooit volledige controle! Je weet nu dat hij alleen gepest wordt. Die andere school wordt vast veel erger.
A: Dat wil ik ook niet! Ik wil er niet bij blijven!
Arno: Volgens mij wel.
M: Gaat je zoon nog een keer kijken op die andere school?
A: Ja, toevallig wel. Volgende week.
M: En als hij dan naar die school wil gaan?
A: Dan…
Arno: Dan ga je natuurlijk alles eerst weer eindeloos afwegen.
A: Ja, ik moet toch weten of het een goede school is.
Arno: Heb je bij die vorige school ook gedaan toch?
A: Ja….
Martijn: Mooie afweging was dat! Je zoon heeft nu nog meer problemen toch? Dus dat heeft echt goed geholpen Aline!
A [laat haar hoofd met grote lach vallen, er is overgave]. Ik snap het mannen, dank voor dit heldere inzicht
Martijn: kop of munt?
A: laat maar, helemaal duidelijk, mijn zoon mag volgende week zelf kiezen!

Geplaatst op

Zoonlief of zo’n dief

Er stapt een dame de coachsalon binnen. Duidelijk één van de managers van de semi-overheidsorganisatie, hakje pakje, duidelijk en stevig. Ze neemt plaats en kijkt ons verwachtingsvol aan..

M: Hi?
E: Ellen
M: Hi Ellen, fijn dat je er bent. Je ziet er goed en stevig uit. Meestal is zo’n uitstraling een manier om iets te verbergen…
E: Wat bedoel je?
M: Nou, meestal gaat er veel onzekerheid schuil achter iemand met een dergelijk voorkomen. Maar bij jou is dat vast niet het geval…
E: Nou ja…hoe…
M: Wat is jouw probleem Ellen?
E: Ik vind het pijnlijk om te zeggen
A: Dan zou ik het niet zeggen…als het pijn doet kun je het beter een beetje verstoppen, dan is het er niet.
E: Dat is het nu juist, dat doe ik al een tijd
A: Volhouden…je wilt toch geen pijn hebben? Met zo’n mooi strak pak en management uitstraling past dat toch niet?
M: Maar het is vast een klein pijntje toch? Anders liep je er al niet zo lang mee…of ben je echt zo’n bikkel
E: [geëmotioneerd] Het doet wel echt pijn…en ik schaam me er voor.
A: Dan zou ik het helemaal niet zeggen. Zo meteen gaan we je ook nog uitlachen. Nou Martijn, ik ben wel benieuwd. Maar ze houdt het voor zich, lijkt me beter ook….
E: Mijn zoon van 23 komt al ruim twee jaar alleen maar bij me om geld te lenen.
M: Och, wat ben jij een lieve moeder. En nog rijk ook. Heerlijk voor je zoon. Wat fijn dat je hem dat gunt. Lieve schat
E:[begint te huilen]. Ik vind het verschrikkelijk! Ik ben bang dat ik hem niet meer kan vertrouwen. Hij ziet me alleen als geldautomaat. Iedere keer doet hij me beloftes, maar hij komt ze helemaal nooit na. En iedere keer ga ik weer voor de bijl. En ik ben bang dat…[huilt]


A: [zacht] Waar ben je bang voor lieverd?
E: Ik ben bang dat hij in een verkeerd circuit zit. Misschien is hij verslaafd of doet ‘ie andere stomme dingen. Maar ik durf hem niet te confronteren. Ik ben gewoon bang voor hem.[wederom dikke tranen].
M: Terecht! Klinkt als een crimineel…Judas! Holleeder. Ik zou de politie inschakelen.
E: [zacht] Daar heb ik echt aan gedacht!
M: Gedacht? Ik zou het direct doen. Je wordt onder druk gezet, afgeperst. Zoonlief is zo’n dief!
A: [nieuwslezer] Dames en heren, hier volgt een politiebericht. De politie is op zoek naar een jongeman van 23 jaar, hij heeft zijn moeder afgeperst en haar bedreigd. Hij is levensgevaarlijk. Indien u deze man kent, probeer hem niet aan te houden, maar bel met de politie…
E: [lacht hard] Ach wel nee jongens, ik denk dat ik veel te veel in mijn hoofd haal. Eigenlijk is het een hele lieve jongen die gewoon onzeker is. Ik heb het veel te lang op zijn beloop gelaten. Ik moet gewoon met hem in gesprek.
M: Ben je gek geworden! Deze man is gevaarlijk. Wie weet wat hij je aandoet. Hij probeert je in te palmen, maar wees voorzichtig.
A: Martijn, ik denk dat we Ellen zo samen naar huis moeten brengen. Wie weet waar hij uithangt.
M: Gelukkig zijn we met z’n tweeen en hebben we veel ervaring met criminelen..
E:[lacht] Stop mannen! [diepe zucht en zelfverzekerd]. Ik ga met Lourens in gesprek. Hij is een volwassen man en snapt heus wel wat hij doet. Bovendien heb ook ik een verantwoordelijkheid, naar hem maar voornamelijk naar mijzelf! Ik heb het zo ver laten komen.

We stellen een contract op met Ellen en ze vertrekt. Voordat ze de coachsalon verlaat draait ze zich om…

E: Ik weet niet precies wat er nou gebeurd is, ik ben vooral heel erg opgelucht dat ik het met jullie heb gedeeld en zie in dat het alleen maar moeilijker werd doordat ik het niet deelde. Hierdoor zijn mijn gedachten echt met me aan de haal gegaan. Door het te delen en jullie humor is het ENORM gerelativeerd. Ik ga vanavond met hem in gesprek. Dank jullie wel!


Geplaatst op

Een Mentale Knipbeurt in 8 minuten

[Voor de lezer, deze knipbeurt ging in een heel hoog gesprekstempo. De dame in kwestie was totaal overrompeld..]

Erica komt binnen. Goed gemutst. Stevig en een beetje gespannen.

A: Wat is het probleem?
E: Nou zeg, ook goedemorgen. Ik zit net.
A: Ja precies, wij hebben een kwartier en willen liever sneller…dus wat is het probleem?
E: [Lacht] Oh jee, keuzestress…welk probleem gaan we nemen…
A: Relatie?
E: Nee, dat is goed!
A: Werk?
E: Ja.
A: En wat precies?
E: Ik heb last van mijzelf!
A: Gelukkig, hebben anderen in ieder geval geen last van jou!
E: [Lacht heel hard!]
A: Kom op, wat is het precies!
E: He joh, ik mag toch wel ff om mijzelf lachen!?
A: Nee, eigenlijk niet. Tempo Erica!
E: [Lachend] Ik weet heel veel, voel heel veel, maar ik handel er niet naar.
A: Niet? Wat doe je dan niet?
E: Goed voor mezelf zorgen!
A: En wat is dat dan?
E: Tijd voor mezelf, pauze nemen, reflectietijd..
M: [Breekt abrupt in] Ben je snel afgeleid?
E: [Vol overtuiging] Ja ENORM!!
M: Dus iets afspreken met jou is gedoemd te mislukken omdat je wordt afgeleid.
E: [In de war] euhh
M: Is er iets dat je helpt focussen? Is er iets heel belangrijk voor jou?
E: [Wederom vol overtuiging] Ja, mijn kind!
M: Dus als je een foto van je kind ziet, is dat jouw aanwijzing dat je goed voor jezelf moet zorgen.
E: Grappig dat je zegt. Ik heb focus nodig. Enige tijd geleden deed ik dat met een afbeelding van een vlinder, omdat ik altijd zo fladder. En als ik naar de vlinder keek, zorgde ik die dag veel beter voor mijzelf!
E: [na enige seconden stilte] Het is toch idioot dat ik dit nodig heb. Ik voel echt plaatsvervangende schaamte.
A: Volledig terecht! Ik zou me ook kapot schamen….

E: Ja maar het helpt me, mijn dochter is net het huis uit, toen ze voorheen thuis was, maakte ik tijd voor haar en daarmee ook voor mijzelf.
M: Gaat dit je helpen?
E: Jazeker, dit helpt echt!….is het dan zo simpel? Zou het zo simpel zijn? Ja, weet je wat ik nu merk? Nu denk ik, ben ik echt zo’n stumper die mijn dochter nodig heeft om dit af te dwingen?
M: Wat zou jouw dochter zeggen als ze hier is?
E: Mam, doe niet zo achterlijk, stel je niet aan! Als het je helpt is het toch goed?!
A: Mooi, gaan we een contract opstellen!
E: [Lacht opgelucht] Oh, jeetje!!

Ik Erica, hang foto van mijn dochter bij mijn bureau om me eraan te herinneren dat ik tijd voor mijzelf inplan.

M: Wanneer ga je dat doen?
E: Vanmiddag!  Jemig wat is dit simpel zeg?
A: Ja hallo, weet je hoe lang wij hier voor gestudeerd hebben….ben blij dat je zo weer vertrekt!….simpel…tsss

Met een enorme lach vertrekt Erica binnen 8 minuten de coachsalon. Nog diezelfde middag stuurt ze ons een foto van haar bureau met foto van dochter uiteraard….

Ondersteund door WordPress