Tag: humor

Geplaatst op

Sanne….BITCH. K*WIJF.

We zijn bij een grote verzekeraar, Sanne komt binnen, een degelijke dame van midden dertig jaar, ze is zakelijk gekleed.

A: Hoe zit je?
S: [strak] Gespannen
A: Mooi! Wat vind je spannend?
S: Ik heb het gevoel dat ik nu eens naar mijzelf moet kijken…
A: [vrolijk] Dat doe je nu….wat zie je dan?
S: Ik wordt er niet blij van
A: Wat maakt dat je niet blij wordt?
S: Nou…eh…..dat ik…eh….naar veel dingen niet zo goed durf te kijken.
A: Maar nu doe je dat wel….wat zie je nog meer?
S: [kijkt nadrukkelijk in de spiegel]….Dat mijn ogen niet staan zoals ze normaal staan….en dat ik een dikke kop heb.
M: [speelt opgelucht] Nou, het is dat jij het zegt Sanne….en gelukkig is het een dubbele spiegel….maar ik vind ook dat jij een enorm dikke kop hebt. Toch Arno?
A: Blij dat ze het zelf aansnijd….we zien veel mensen….maar dit?
S: [lacht] Ja…echt he?
A: [serieus] En wat zeggen jouw ogen?
S: Dat het een beetje stil is [begint te huilen]……
A: Een beetje stil is wel lekker toch?
S: [emotioneel] Nee….Gatver….ik had helemaal geen zin om te gaan janken….[tussen tranen door, hikkend, sniffend] Er zijn heel veel dingen…….heel, heel, heel veel dingen mis gegaan….en ik doe zo mijn best om het……niet te laten zien….op mijn werk….
A: Wat maakt het nu stil?
S: Ik weet het niet…
A: Ben je eenzaam?
S: [knijpstem] Ja…
A: Hoe is het om dat uit te spreken?
S: Best wel kut!
A: [vrolijk] Wat is het probleem eigenlijk…lijkt me heerlijk. Beetje stil…lekker alleen…is er een droom uit elkaar gespat…een relatie?
S: [kijkt verrast op] Ja…..daar begon het mee….
A: En waarmee is het geeindigd?
S: [heel verdrietig] Ik ben bijna al mijn vrienden kwijt
M: [opgewekt] Dat vind ik wel mooi, iemand met zo’n dikke kop, al haar vrienden kwijt…..dan moet je wel een ver-schrik-kelijk mens zijn! Heb je dat eigenlijk al gezegd tegen ze….dat je een verschrikkelijk wijf bent.
S: Nee.
M: [hoog tempo] Dat moet je nog doen.
S: Ja.
M: Al een plan voor?
S: Een beetje.
M: Wie als eerste?
S: Mijn broer.
M: Hoe heet hij?
S: Allard.
M: Ok, je gaat eerst naar Allard….wat ga je zeggen?
S: [breekt weer] dat het me ontzettend spijt…
M: Wat..
S: Dat ik zo over zijn grenzen ben gegaan…
M: Hoe dan?
S: Ik heb niet gerespecteerd wie hij is.
M: Hem pijn gedaan?
S: Ja.
M: [nog steeds hoog tempo] Heeft hij dat ook gezegd?
S: Ja.
A: Zijn jullie het daar over eens. Mooi.
M: Wat zal Allard zeggen.
S: [verdrietig] Dat het heel kut is……[duidelijker] en ook dat ik er was voor hem toen hij het moeilijk had…..en dat hij er nu ook voor mij zal zijn!
A: Hoe vind je dat?
S: Fijn…maar ik verdien het niet.
A: Nee dat klopt, jij hebt het ZEKER.NIET. VERDIEND! Wat een VERSCHRIKKELIJK.K*WIJF.BITCH ben jij…….toch?
S: [glimlach]Ja….dit was wel kut.
M: En je moet de rest van je leven boeten!
S: [lacht opgelucht]….dat ook weer niet.
A: Ok. Dit was Allard. Met hem ga je in gesprek! Wie is de volgende!
S: Tja….[stil]……
M:[opgewekt] Ik snap niet dat je zolang moet nadenken….je bent iedereen kwijt…dus keuze zat!
A: [hand op schouder] Wie mis je het meest?
S: [direct] Mijn vader!
A: Heb je hem ook pijn gedaan?
S: Nee, dat valt wel mee…..hij reageert er eigenlijk niet echt op.
M: Moet het met je vader ergens over gaan?
S: Nee…niet echt eigenlijk
M: Een typische man dus
S: [lacht opgelucht] Precies.
A: Wat maakt dat je het niet doet?
S: Ik denk dat hij het lastig vind…
A: Dat is een aanname…ga met hem wandelen en het nergens over hebben…de meeste mannen vinden dat wel fijn….
S: Ja. Dat deden we altijd….naar het bos…wandelen…
A: Mooi! Doen?
S: [vrolijk] Ja!
M: We krijgen best een plannetje toch? Hoe is dat?
S: [kijkt vrolijk] Fijn. Ik voel enorme opluchting.
A: We gaan nog één moeilijke pakken. Welke van jouw vrienden ……
S: [zakt weer helemaal terug] tja….
M: Je neemt wel alle schuld op je. Wat voor verschrikkelijks heb je gedaan? Heb je iemand vermoord?
S: [glimlach] Nee…
M: Heb je het gedaan met de man van jouw zus?
S: [grote lach] Nee! Ook niet.
M: Wat voor verschrikkelijks heb je dan gedaan? Brand gesticht? Doorgereden na een ongeluk? Zeg het!
S: Nee….allemaal niet…nou ja…ik heb mijn relatie enorm verkloot!
A: [handen op wangen] oooh….echt….wat….errug!! Hoor je dat Martijn! Pas op, ze is gevaarlijk. Ze heeft haar relatie verkloot!
M: En daarom zijn al jouw vrienden weg! Keurig.
S: Ze vinden dat ik de baas speelde…
M: Terecht! Jouw ex had wel een beetje duidelijkheid nodig toch?
S: Nee…absoluut niet
M: Maar hier zit wel een BAZIG.KUTWIJF toch?
S: [opstandig] Nee! Het is ook echt niet allemaal slecht geweest!
A: Huh? Zeg dat nog eens?
S: Nee…echt niet….ik kan wel scherp zijn….maar het was ook echt wel goed!
M: Wij werken ook in TBS kliniek, ik dacht eerst dat jij daar thuis hoorde….maar nu ik dit hoor….jij bent een watje.
S: [lacht, bevrijdend] Ach man….pfff….ik heb echt wel mensen pijn gedaan….maar zo erg was het ook niet!
A: Ok, we doen er nog ééntje. Een moeilijke. Wie wordt de laatste!
S: [valt weer beetje stil] Nou…eh…Evelien.
A: Mooi, wat wil je met haar doen?
S: Gewoon….weer in contact.
M: Tja…..gewoon…weer in contact…..dat lijkt me NIET te doen. Kansloos. Ik ken Evelien een beetje….die zit niet op jou te wachten.
A: Als je contact hebt…waarover wil je het hebben?
S: We gingen altijd samen naar concerten….[slikt geëmotioneerd} dat zou ik heel graag weer willen
A: Dat is top! Tijdens een concert kun je niet eens met elkaar praten. Dus dat lost zichzelf weer op!
S: Nee….
M: Waarom kan het niet?
S: Omdat het ongemakkelijk is.
M: Tja….de huidige situatie is gelukkig een stuk makkelijker….
A: Vind ik ook….tja….
S: [berust, glimlach] Ach…je hebt ook gelijk! Ik maak het groter dan het is. Ik ga haar bellen, zeggen dat ik het ingewikkeld vind, maar wel heel graag in contact wil, en weer samen naar een concert…
M: Ik zou dan een Metal Band doen…kun je lekker pogo-en….lekker al die agressie eruit…tegen haar aan beuken!

Sanne lacht bevrijdend.

A: Kijk nog één keer in de spiegel, hoe staan je ogen?
S: [licht] Veel beter….echt beter.

Geplaatst op

Elvira aast op de erfenis

Een charmante vrouw komt de coachsalon binnen. Elvira draagt een lange rok met mooie blouse. Een kleurrijke en stralende vrouw.

A: Als ik zo naar je kijk, kun jij bijna geen probleem hebben…
E: [luide lach] Niet op het werk nee…
A: Dus een privé probleem, leuk! We doen alles, werk, privé…we specialiseren ons in échte serieuze problemen…dus geen kleine dingetjes…
E: [verbaasd] Jullie brengen me in verwarring…er speelt iets heel groots…maar dat wilde ik niet bespreken. Ik heb iets anders in mijn hoofd
A: We doen alleen de grootste problemen vandaag…dus we doen die, toch Martijn?
M: Tuurlijk!
E: [vertwijfeld] Nee…dit kan ik echt niet maken…het is echt ingewikkeldte privé. Jullie halen me niet over…Nee, ik kan het niet maken. Het probleem dat ik eerst wilde inbrengen gaat over mijn volgende stap in carrière. Ik kan een baan aannemen, maar weet niet of ik het moet doen.
A: [vrolijk] Tuurlijk niet! Dat weet je zelf ook wel. Nu het echte probleem…kom op!
E: [luide lach] Nou vooruit! Die baan klopt trouwens wel
A: Zie je wel…kom op met het echte probleem!
M: Je hebt geluk Elvira, vandaag lossen we er twee op!

E: Oké dan [diepe zucht; verzamelt moed] In mijn familie is er een enorme toestand. Er is wat vastgoed in de familie. Maar mijn zus kleedt mijn vader financieel helemaal uit. Hij tekent alles. Ze is zijn vertrouweling, maar mijn andere broers zien het met lede ogen aan…
A: Dus jij maakt je zorgen over jouw erfenis!
E: [fel] Daar gaat het niet over!
A: Nou, een beetje wel toch?
E: [traan] Nee…ze maakt mij zwart bij hem. Ik heb alles gedaan, altijd. Toen mijn moeder overleed was ik degene die alles regelde en er voor mijn vader was. En hij is door haar gelieg nu mijlenver van me af komen te staan…en mijn andere broertje heeft ontdekt dat….….[Elvira loopt helemaal leeg…de familiegeschiedenis wordt in 2 minuten helemaal verklaard. Ze is heel boos en verdrietig]

M: Maar wat is nu eigenlijk het probleem? Ik hoor alleen maar feiten. Dat is niet leuk, maar jij kunt hier niets aan doen. Dus wat is het probleem?
E: [Is even in de war] Ik euh, ik ben bang dat ik contact met mijn vader verlies. Hij is op leeftijd, ik heb het al eerder gehad, ik ben de kritische dochter.
M: Dus gewoon stoppen met lastige vragen stellen toch?
E: [ferm, standvastig] Dan kan ik mezelf niet meer in de spiegel aankijken.
M: Dus dat is duidelijk geen optie…eigenlijk zeg je ik doe alles goed, alleen de uitkomst vind ik niet leuk. Dus wat wil jij veranderen?
E: Ik wil dat mijn vader inziet dat….
A: [onderbreekt]. Dat gaat hij niet doen, wat ga JIJ veranderen?

E: Misschien hebben jullie wel gelijk, ik doe de dingen, waar ik achter sta, alleen de uitkomst is inderdaad niet zoals ik wil…dit is een lesje in accepteren.
M: Opgelost dus?


E: [grote lach]  Als hij weet dat we het hier over hebben, wil hij me nooit meer zien.
A: We hebben een verrassing voor je: [luide stem] ‘meneer, vader van Elvira, kom er maar even bij!’
E: [lacht heel hard, handen voor mond] Dit is echt te gek voor woorden, het lucht wel op. En het voelt ook rot, dat ik zo zit te klikken, maar mijn zus heeft echt een wig gedreven. Ik voel me eenzaam en niet gesteund.
A: Zeg dat nog eens?
E:[emotioneel] Ik voel me eenzaam…en niet gesteund.
A: Dat is geen gevoel, maar een feit. Dus dat klopt. Je bent machteloos toch?
E: Enige maanden geleden heb ik een mooie brief opgesteld en voorgelezen aan mijn vader. Voor mij was dat een soort goede afsluiting. Alleen, ik kan mijn andere broertje en zus niet alleen laten…er komen nog meerdere gesprekken.
M: Nee, op die leeftijd hebben ze echt jouw hulp nodig! Jij bent de grote bruggenbouwer, moeder Theresa…dat vind ik ook zo mooi  aan jou.

A: Ik hoor je zeggen dat je alles hebt geprobeerd, dat je het niet meer zo wil doen, dat je het hebt laten vallen…
M: Lieve Elvira, je hebt alles gedaan. Je voelt je eenzaam en niet gesteund. En toch ga je nog steeds door, wat wil je nog bewijzen? Jouw spel is over. Ze hebben je door…de erfenis is verdeeld…
E: [kijkt voor zich uit] Ik heb wel eens gedacht…ja! [fel], dat ga ik doen.
A: Wat?
E: Ik ga een gesprek aan met mijn broertje en zus, ik ga ze vertellen hoe het voor mij is, hoe machteloos ik me voel en ook dat ik het ga laten gaan. Ik heb alles gedaan wat ik kon en, nog belangrijker, waar ik achter kan staan. En daar laat ik het bij. Het is goed zo.

E [kijkt heel erg vastberaden en ook opgelucht]. Pffff mannen, ik had niet gedacht dat ik dít zou bespreken, maar ik ben zoooo blij dat ik het met jullie heb gedeeld! Heel verhelderend.

Geplaatst op

Geboren leider is de Schotse weg kwijt

We zijn bij een jaarlijkse managementdag van een landelijke overheidsorganisatie. Elizabeth komt de coachsalon binnen. Een energieke dame met veel ervaring. Ze blijkt uit Schotland te komen.

Elizabeth is zeer gedreven en heeft een zeer hoog tempo tijdens het gesprek.

E: Blonde lokjes en grijze dekking alsjeblieft!
A: Zo, daar komt iemand binnen zeg! Wat is jouw probleem?
E: Ik loop er tegen aan dat ik niet verder kom in deze organisatie! Kijk ik ben een geboren leider, was ik als kind al, en…
A: [onderbreekt] Dat vind ik mooi! Een geboren leider die niet verder komt!
E: [lacht] Ik was het als kind al, ik deed altijd meer dan de rest en…
A: [onderbreekt weer] Een geboren leider doet niet meer dan de rest, maar vertelt de rest wel wat ze moet doen toch?
E: [vrolijk en temperamentvol] Dat doe ik ook! Luister, ik voel me de moeder van 35 kinderen op de afdeling. Ik leg de lat hoog!
A: Nou, bij een overheidsorganisatie ligt die niet zo hoog toch?
E: Daar moet ik aan wennen.
A: Heerlijk toch? Op jouw leeftijd mag je het als senior ook wat rustiger aan doen.
E: Ja, maar dat is een dilemma. Ik wil het beste uit mijzelf halen natuurlijk!
M: Maar dat vinden jouw teamleden natuurlijk irritant, die werken bij een overheidsorganisatie om het een beetje rustig aan te doen, veel vergaderen en lekker koffiedrinken. Kom jij die lat ineens zo hoog leggen, lekker dan.
E: Irritant? No, ik denk dat ze me eerder lastig vinden.
A: [tegen Martijn] vind jij Elizabeth lastig of irritant?
M: [lachend] Ik zeg niks…
A: Maar Elizabeth, dat zij jou lastig vinden is hún probleem. Wat is dan jouw probleem?
E: Ik ben juist aangenomen omdat ik uit een commerciële organisatie kom, mijn opdracht is om onze dienstverlening te verbeteren en mensen naar een hoger niveau te tillen!
M: [lacht] Arno, we hebben er weer eentje, ze komt uit een professionele organisatie, en heeft de illusie dat ze wel even 35 man naar een hoger niveau kan tillen.
A: [lacht] Zeg Elizabeth, geboren leider, hoeveel mensen heb je eigenlijk al weggejaagd? Ik zou het wel weten met jou als baas.
E: Ik zit er nu vier jaar, een twintigtal zijn vervangen.
M: Lekker bezig dus. Vijf per jaar. Nog drie jaar doorzetten en nog vijftien te gaan en dan ben je klaar!
E: [blijft stellig en heel duidelijk, rechtlijnige handgebaren] Wat ik doe is duidelijkheid scheppen, dit zijn de spelregels, dit is wat we van elkaar mogen verwachten.
A: Maar dat lijkt me heel duidelijk en nodig. Dus wat is het probleem?
E: Even onder ons…in deze organisatie…don’t rock the boat. Daar houden ze niet van!
A: huh, maar dat was toch jouw opdracht? Daarvoor ben je toch aangenomen?
M: [duidelijk] Volgens mij moet JIJ gewoon weg, dan is het probleem ook opgelost. Volgens mij ben JIJ namelijk gewoon het probleem!
E: [fel] Nee! Dat kan ik niet doen!
M: [handen over elkaar] Het is wel beter voor de organisatie.
E: [feller] Nee! Dan blijft alles zoals het is…
A: Precies, dat willen ze toch? Jij moet naar een organisatie waar jij past. Deze club is veel te soft voor jou.
E: [nog feller] Maar als je nooit hervormers hebt, wordt het nooit beter!
A: Jij komt uit Schotland toch? Wat is een typische Schotse hervormer?
E: Braveheart! Die stond op tegen de Britten in de dertiende eeuw…
A: A, .een geboren leider, net als jij! En, hoe is het met hem afgelopen?
E: Hij eh…werd gevangengenomen en vermoord vanwege hoogverraad [lacht]
A: Dus mevrouw Braveheart, ik zou het wel weten…


E: [fel] Weet je wat het is: er zit een nieuwe manager boven mij, die TOTAAL geen leidinggevende vaardigheden heeft en die probeert mij te micromanagen en dat trek ik niet! Ik ging vorige week voor het eerst in vier jaar naar huis met een kutgevoel.
[A & M kijken elkaar aan en gaan wat meer voorover zitten]
E: Ik heb mijn manager geconfronteerd, ik had vier punten te bespreken, we zijn ze ALLEMAAL langsgegaan en ik heb hem de waarheid verteld!
M: [steekt zijn vinger omhoog] De waarheid!
E: Hij belooft beterschap!
A: [vrolijk] Mooi, opgelost dus…
E: [kijkt ons via de spiegel aan, de felheid verdwijnt en ze glimlacht] Ja, ja mannen, ik snap wat jullie me duidelijk maken. Ik weet het zelf natuurlijk ook wel. Ik geef mijzelf nog een half jaar.
M: Maar je gelooft er niet meer in toch?
E: [zucht]…Nee, eerlijk gezegd niet.
M: Dus over een half jaar stopt het hier toch?
E: [rustig]. Ja, het is tijd voor een andere club!
A: Was iedereen maar zo duidelijk als jij Elizabeth.
M: Wij hebben een contract voor je! Mag je het opschrijven!
E: [lacht voluit] Kijk, daar heb ik nou wel zin in, kom maar op!

Geplaatst op

Het lintje van Lies

We zijn bij een revalidatiecentrum in het midden van Nederland. Lies komt binnen, een kordate dame die we eind vijftig schatten. Ze is vandaag de eerste van twintig cliënten.

A: Goedemorgen Lies! Goed dat je er bent! Je bent de eerste vandaag. Je ziet er vrolijk uit!
L: [opgewekt] Dank je!
A: Jeetje, ik zie dat drie telefoons bij je hebt, dan moet je wel heel belangrijk zijn. Je bent vast moeder; Je hebt zeker een dochter toch? Dus één privételefoon, 1 voor je werk en nog 1 voor je minnaar.
L: [lacht hard] Nee, een minnaar heb ik niet; Wel twee dochters. Die vinden trouwens dat ik status heb met zoveel telefoons. Ik heb inderdaad een privételefoon, één voor mijn eigen bedrijf en eentje van de revalidatiekliniek.
A: bereikbaarheid kan niet het probleem zijn…wat is het wel?
L: Ik heb mijn huiswerk gedaan…
A: Ah, hier zit een vrouw die alles goed en zorgvuldig voorbereid. Lekker overzichtelijk. Zijn wij er vast snel uit.
L: [harde lach] Meestal ben ik nogal chaotisch, maar nu heb ik goed nagedacht!
A: Wat is het probleem?
L: Ik heb een dikke mentale knoop.
A: Dat lijkt me niet fijn, sommige mensen hebben een klein mentaal kriebeltje, maar jij dus een DIKKE MENTALE KNOOP! Waar zit die eigenlijk?
L: Nou, het heeft wel met de telefoons en computers te maken…
M: Aha, je kunt het allemaal niet meer volgen. Het gaat ook zo snel die technologie van tegenwoordig, vroeger kon je gewoon…
L: [lacht] Ja, jullie zullen me wel een oude tut vinden, maar dat is het wel. Vroeger kon ik gewoon mijn werk doen, was er vertrouwen en hoefde ik het allemaal niet vast te leggen. Nu moet ik zelfs tijdschrijven…
A: Vroeger was alles beter,; de wereld gaat er langzaam aan kapot; systemen nemen de wereld over. Maar wat is nu precies die mentale knoop?
L: [emotioneel ] Mijn probleem is dat ik naast mijn werk allerlei verslaglegging moet doet waar ik het nut totaal niet van in zie. Ik vul maar wat in, het kost mij zo ongelooflijk veel moeite.
A: Zinloos geweld!
L: [verdrietig] Ik kan nu wel huilen…[stilte]…ik heb ruimte en vertrouwen nodig. En nu word ik als een klein kind gecontroleerd…[stilte] …waar ik bang voor ben is dat mijn hele vak eruit gaat…[tranen staan in haar ogen]
M: [vrolijk] Dat is wel lekker, want dan ben jij er eindelijk van af!
L: [lacht hartelijk door tranen heen] Dat wel…
M: Ben je toe aan pensioen?
L: [verrast] Dat is wel een mooie vraag, ik denk…
M: [onderbreekt]  Jij hebt al zoveel voor mensen gedaan in de afgelopen jaren, toch?
L: [kijkt voldaan] Ja, dat klopt. Ik werk al zesendertig jaar. En al heel lang als therapeut in deze revalidatiekliniek.
M: Dus bij de volgende lintjesregen…
L: [lacht hard] Daar gaat het mij niet om, maar…
M: Maar??
L: Nou, die waardering…het persoonlijk contact…dat is er niet altijd.
A: Bij deze! We zijn je zeer dankbaar voor al die mensen die jij hebt geholpen, JIJ doet fantastisch werk. Je hebt genoeg gedaan. Het lintje is voor jou!
L: En ik moet nog zeven en een half jaar.
M: Van wie?
L: Van mijn portemonnee.
M: Hoe belangrijk is die?
L: Die verschaft vrijheid, zo zit de wereld in elkaar. Nu heb ik weer een fijne partner, maar ik ben tien jaar alleenstaande moeder geweest…dan heb je het bepaald niet ruim.
M: [kijkt Lies indringend aan] Lieve Lies, daar krijg jij ook een lintje voor. Die heb je verdiend.
L: [beduusd] Ik ga zo weer huilen.
A: [vrolijk] Wacht maar tot je jouw lintje echt krijgt, dan gaan wij ook huilen!

Lies lacht hard en heeft tranen in haar ogen. We laten een korte stilte vallen.

M: Hoeveel dagen werk heb jij nog in je?
L: Wat stellen jullie mooie vragen, dit is ook echt een goede vraag. Ik denk er over om een dag minder te gaan werken…de vrijdag…maar ik verbind mij met de systemen waaraan ik ben gekoppeld, dus zomaar stoppen kan niet. Niet morgen.
A: Wanneer kan het wel Lies!? Waarom en wanneer het allemaal NIET kan, dat is duidelijk. Dat jij het WEL wil is ook duidelijk. Dus…
L: Vanaf maart volgend jaar, die tijd heb ik nodig om het te regelen.
M: Mooi! Maart 2024, wanneer ga het vertellen?
L: Aan wie?
M: Aan iedereen! Je nieuwe partner, jouw leidinggevende en cliënten
L: Uh, nou…dat gaat wel wat snel…
A: Precies, net zo snel als alle nieuwe digitale middelen; je bent niet meer de jongste.
M: Dus ouwe therapeut, met je dikke mentale knoop, wanneer ga jij het vertellen?
L: [lacht hard] Ouwe therapeut! Mooi zijn jullie…[zucht, opgelucht]… maar jullie hebben wel een punt. Ik ga het volgende week vertellen…en die dikke mentale knoop is ontward. Dank mannen!

Geplaatst op

Komt een deurwaarder in een gitaarwinkel

We zijn bij een groot deurwaarderskantoor in omgeving Zwolle. Edwin komt binnen, een vijftiger, grote grijze baard, vrolijke kop en veel tatoeages.

E: [vrolijk] Ik was niet van plan dit te doen, maar had nog een half uurtje over, dus ik dacht weet je wat? Ik kom een Mentale Knipbeurt halen!
A: Jij klinkt als een Rotterdammer, hoe kom je hier terecht?
E: Klopt, mijn vrouw komt hier oorspronkelijk vandaan. Zo’n vijfentwintig jaar geleden zijn. we uit Rotterdam vertrokken. Er kwam een mooie kans voorbij om hier ruimer te gaan wonen. En ik ben wel van kansen grijpen als ze langs komen.
A: [enthousiast] Mooi! Dus jij durft door te pakken!
E: [vrolijk] Ja, precies!
A: En waarom zit je hier?
E: [serieus] Ik ben inmiddels 58 en heb nog 7 jaar te gaan tot aan mijn pensioen. Ik denk wel eens ‘ga ik het nog zeven jaar hier volhouden?’
A: [vrolijk] Lijkt me niet toch?
E: [serieus] Of ga ik nog kijken of ik iets heel anders kan gaan doen?
M: [kijkt op van zijn leesblaadje] De vraag stellen is hem beantwoorden…
A: Jij hebt allang besloten dat je dat gaat doen!
E: [serieus, voorzichtig] Nou, soms zeg ik wel eens: ik kan altijd nog een gitaarwinkel beginnen [Edwin’s gezicht klaart helemaal op].
A: Dus jij wilt een gitaarwinkel openen?
M: Ik zie het direct voor me!
E: [argwanend] Echt?
M: [Enthousiast] Zeker, een zaak met exclusieve gitaren, echte koffie en heel waarschijnlijk ook een klein barretje toch?
E: [met energie] Ja!  Voor mensen die van goeie muziek houden!
A:[lacht] Hoe gaat jouw zaak heten?
E: Daar heb ik niet over nagedacht.
M: [grapt] Teleurstellend.
E: uuhh
A: Heb je wel een logo dan?
E: [energiek] Nee, maar ik weet wel dat het iets krachtigs moet uitstralen; Een ‘street-achtig’ logo. Gelukkig kan mijn zoon vragen dat te maken.
A: Mooi! Stap één is dus jouw zoon vragen om een logo te maken. Hoe voelt dat?
E: [Blij] Zou ik fantastisch vinden!
A: Je loopt natuurlijk wel het risico dat hij dat binnen een week klaar heeft en dan moet je wel snel verder.
E: [schiet in de lach] Dan ken je mijn zoon niet, dat is zeker geen probleem! We spelen samen in een band, hij is daar best wel druk mee. Verder is hij is ook best traag. Dus dat logo laat nog wel even op zich wachten.
A: Maar je zegt dat je er heel veel zin in hebt toch?
E: [Vrolijk] Ja man! Het gebeurt waar je bijstaat, ik word er helemaal blij van!
A: We zijn er dus uit! Mooi!
E: [ineens onzeker ]Tja…wat weerhoudt mij dan nog hè?
A: Wat gebeurt er nu Edwin?
E: [vertwijfeld] Ik voel me onzeker… geen vast salaris, geen duidelijkheid…
M: [duidelijk] Ik zie het je eigenlijk ook niet doen!
A: Eens, het is een mooi plan, maar verder uitwerken wordt niets.
E: euh…ja…inderdaad…jammer…
A [tegen Martijn]: Wel jammer toch, van die zaak? Zoiets is er nog niet in deze regio volgens mij…
M [tegen Arno]: Klopt, maar Edwin is er gewoon niet voor in de wieg gelegd…hij ziet er misschien best rock & roll uit, maar uiteindelijk is het toch een burgerlijke vent met net iets teveel tattoos en een hippe baard.
A: Jammer
E: [weifelend] Maar ik wil het wel…
M: Hmmm.
A: Precies, tja…ik wil het ook wel, maar…jammer. Gewoon lekker blijven werken bij de deurwaardersclub. Je bent nu manager. Veel beter voor iemand als jij.
E: Ik heb veel verstand van gitaren, fabrikanten en muziek. Dus ik zou het toch wel kunnen, denk ik…
A: Kan zo zijn, maar je neemt toch te veel risico, vrees ik.
M: [lacht] Straks staat een collega van dit deurwaarderskantoor op de stoep. Gitaarwinkel failliet, we komen je huis leeghalen!
E: [lacht hard] Ach, nee man! Tuurlijk niet. Ik ben geen domme jongen en kan dit! Ik ga beginnen!

M: Dus wat houd je nog tegen Edwin?
E: [opgelucht, grote glimlach] Nou niks…

A: Wanneer ga je beginnen? hoe ga je het vertellen hier?
E: Nou gewoon, niet er omheen draaien. Ik ga het straks gewoon uitspreken!
A: [twijfelt] Ik weet het niet Edwin, het is wel een hele grote stap!
E: [overtuigd] Precies! Een grote en hele goede stap! Ik ga het met mijn zoon bespreken en daarna het anderen delen. Ik bedenk me net dat ik iemand ken die me wel wil helpen. Ik ga het doen! Ik word er helemaal blij van!

Edwin tekent een contract, hij opent uiterlijk 31 december 2024 zijn eigen gitarenzaak!
We worden uitgenodigd voor de opening.

Geplaatst op

112 voor Pieter Jan

Pieter Jan is een echte verschijning: flink gebruind, strak gekapt, lichte zomerbroek, hippe polo, riem en zomerschoenen passen bij elkaar. En uiteraard een kostbaar horloge. De man is imposant, directief en weet duidelijk wat hij wil.

M: Jeetje, jij ziet er echt uit als een topmanager
PJ: [straalt licht arrogant]
M: En wat een prachtig horloge heb je trouwens, mag ik eens zien?
PJ: Ja, dat is een….
A: [onderbreekt] Wat is jouw probleem Pieter Jan?
PJ: Ik wilde net even iets over mijn horloge vertellen aan hem [wijst naar Martijn]
A: [dominant] Hij heet Martijn. Wat is jouw probleem Pieter Jan? Jouw horloge zeker niet toch? Ben je slecht in namen? Vinden mensen je arrogant? Wat is het?
PJ: Mijn vrouw vroeg me naar jullie te gaan…tja.
A: Ben je haar naam ook al vergeten. Jan Pieter?
PJ: Het is Pieter Jan.
A: Heeft jouw vrouw ook een naam Pieter Jan?
PJ: [zachtere stem en ogen] Elske…ze heet Elske, en we hebben twee zoons, Mees en Sam.
A: Ik vraag het nog een keer Pieter Jan? Wat is jouw probleem!
PJ: Elske maakt zich zorgen over me, ze vindt dat ik veel te hard aan het werk ben.
M: Maar dat ziet ze natuurlijk verkeerd. Je krijgt er veel energie van toch? En je bent goed.
PJ: Inderdaad, mijn werk is superbelangrijk. Ik zou niet anders willen.
M: Dus JIJ hebt geen probleem, Elske heeft een probleem. Ze moet gewoon niet zo zeuren toch?
PJ: Nou…
A: Jan Pieter, je gaat…
PJ: het is PIETER JAN!
A: Die Elske van jou moet gewoon accepteren dat jij succesvol bent en bakken met geld verdient. Daar hoort keihard werken gewoon bij. Dat je daarmee je huwelijk en kinderen veel minder aandacht kunt geven is logisch. Dat heeft iedere succesvolle man, Elon Musk ook.
PJ: [glimlach] Ja, dat wel.
A: Nou dan. Geef me je telefoon, dan bellen we haar gelijk om dat te zeggen.
PJ: Nou..ehh..
M: En zeggen we gelijk dat zij een probleem heeft en even bij ons moet langskomen in plaats van jou te sturen….wie denkt Elske wel dat ze is, jij weet echt wel waar je mee bezig bent!
PJ: [zacht] Misschien heeft ze wel een punt
A: [tikje tegen knie] Jan Pieter wat zeg je nou?! Doe es ff normaal man. Natuurlijk vul je jouw dagen, avonden en soms nachten met keihard door werken. Je wilt toch verder de carrièreladder op?
PJ: Ik zat laatst ook al bij de huisarts; hoge bloeddruk en hartkloppingen.
M: Niet naar luisteren! Die huisartsen zijn veel te voorzichtig en willen natuurlijk geen risico nemen. Dat noemen ze risicoavers. Typisch voor zorgverleners. Maar jij bent een zakenman, toch? Risico nemen hoort erbij. Een beetje hoge bloeddruk…
A: Pieter Jan wordt een beetje bleek, Martijn gaat het wel goed met hem?
M: Shit, ik zie het. 112 bellen, denk je?
PJ: Ik ben laatst wel geschrokken, mijn hart ging als een gek tekeer….dat heb ik Elske maar niet verteld.
M: [staat op, gaat achter Pieter Jan staan. ”Geachte aanwezigen, lieve Elske, Mees en Sam. Wat zullen jullie je vader gaan missen! Een bijzonder mens is plotseling heengegaan. Pieter Jan was een harde werker, een echte doorzetter, hard van buiten en zacht van binnen. Hij had nog zoveel dromen met jou Elske…en natuurlijk met jou Mees en met jou Sam [doodse stilte]. Hij voelde de fatale hartaanval niet aankomen, ondanks jouw waarschuwingen Elske en…
PJ: [rustig en zacht, waterige ogen] Wow mannen…wow mannen…
[Stilte, Pieter-Jan slaat zijn handen voor zijn ogen]
PJ: Dit komt wel binnen zeg…Dit is wel waar ik bang voor ben…

[Arno en Martijn leggen een hand op zijn schouder]

PJ: Wat ben ik toch een zakkenwasser! Ik moet natuurlijk beter oppassen, ik herken de signalen, de stress en weet dat ik iets moet veranderen. Zo kan het niet langer. Ik heb een gezin…

[PJ met vochtige ogen, rustige blik…eerlijk gezegd zijn wij ook onder de indruk]

Na een minuutje sluiten we af. Zonder contract deze keer. Dat voelt ongepast en zeker niet nodig!

Pieter Jan geeft ons een ferme hand en gaat vastberaden naar buiten. We zijn er stil van. Wow!

Geplaatst op

Edith zwelgt met witte wijn.

Edith komt de coachsalon binnen, ze lijkt een opgeruimd type. Netjes, ordelijk en zakelijk. Ze is snel, haastig en op een gezellige manier druk.

M: [snel en haastig] Goedemorgen Edith, kom snel zitten, we beginnen direct! Wat is het probleem?
E: Ja, ja….eh….mag ik ff gaan zitten?
M: Nou heel snel…..kom op. Wat is het probleem?
E: [harde lach]….ja ik kom ook zo chaotisch binnen…nou vooruit. We kunnen!
M: [zucht diep] Ben je eindelijk zover? Voor de laatste keer….wat is het probleem?
E: [berustende glimlach] Eind vorig jaar is mijn LAT relatie uit gegaan.
M: [Enthousiast] Heerlijk!! Weer alle ruimte. Gewoon één huishouden. Dat kan niet het probleem zijn!
E: [Hartelijke lach]
M: Dat is niet het probleem toch?
E: Nou, ik heb hem kortgeleden weer gezien, we hebben echt een klik en ik weer veel verdriet. Ik worstel met loslaten.
A: Kun je dat een beetje?
E: [in de war] Wat bedoel je?
A: Nou worstelen, win jij?
E: [opgeluchte lach] Nou, het is een uitdrukking.
M: De oplossing is om hem nooit meer te zien toch?
E: Ja, maar hij wil vriendschap.
A: Gadverdamme….dat is dus geen seks!
E: [hand voor mond met luide lach] Ja, nou…dat zeg je toch niet…
M: Hoe lang was het? De relatie bedoel ik dan? Natuurlijk niet zijn….
E: [wederom lach] twee jaar.
M: Dus echte liefde en toch LAT
E: Hij wilde samenwonen….maar zijn kind wilde mij niet ontmoeten…….vanwege autisme
A: Heeft het kind autisme of jij?
E: Allebei!
A: [geinig] Dus de ene autist wil de andere niet ontmoeten. Dat is wel echt heel autistisch zeg!
E: Ik haar wel hoor!!
A: oooh, dus jij bent minder autistisch dan zij!
E: [lacht]
M: Wat is nu eigenlijk het probleem Edith?
E: Ik heb nog heel veel verdriet, en eigenlijk moet hij hier zitten….alleen hij is kaal.
M: Wij knippen ook kale mannen hoor!
E: [lacht] nou ja…
M: Dat je verdriet hebt is een feit toch? Niet per se een probleem!
E: Nou, ik vind van wel want ik wil graag door met mijn leven.
A: [geschrokken]……ben je daarmee gestopt dan? Je ziet er goed uit voor iemand die gestopt is met haar leven…
E: [met glimlach] nee, dat is een uitdrukking. Ik ben wel weer aan het daten bijvoorbeeld….maar ik vind niemand leuk.
M: Vind ik heel autistisch! Waarom was hij wel leuk.
E: Ik vond hem slim, aantrekkelijk, sexy en gewoon leuk.
M: Ok. Je wilt dus door met je leven, wat lukt er nu niet?
E: nou, loslaten! Ik ben heel loyaal. Loslaten vind ik moeilijk, maar hij wil niet met mij door….dus ik moet loslaten.
A: Jij weet ook wel, dat is het mooie aan jou, dat je iemand zo geweldig kunt vinden is ook een kwaliteit. Dat is heel waardevol toch?
E:[verrast] Ja, dat vind ik eigenlijk ook wel.
A: Het enige dat je wilt is dat het opschiet.

E: He, wat bedoel je?
A: Als jij verliefd bent geweest en het is over, dan voel jij je toch altijd zo? Toch?
E: Hé ja, dat is wel zo!
A: Dus het zou raar zijn als je er zo over heen zou zijn….dus eigenlijk moet je dit koesteren…
Elke dag extra is een feestje dus!!
M: Ja….je moet zo lang mogelijk door in het verdriet.
E: Nou het heeft ook wel iets treurigs, zo blijven hangen.
M: ik vind het wel mooi! Het is zoals seizoenen, het is ff herfst.
E: Ja? Zo kun je er ook naar kijken.
A: Eigenlijk wil jij veel killer worden. Een bitch die na twee jaar relatie gewoon op een andere vent duikt!
M: Kun jij ook zo heerlijk op de bank liggen te zwelgen, tranen, zakdoekjes, films….
E: [lacht helemaal vrijuit] Jaaa
M: En ook drank toch?
E: Probeer ik maar niet te doen….
M: Flessen wijn, chocolade, dekentje
E:[heerlijke lach] en ook ijs! [serieus] Ik vind het wel mooi wat je zegt over de seizoenen….misschien moet ik het wat meer accepteren en omarmen.
M: En hem laten weten, hoe verschrikkelijk verdrietig jij bent…..hem appen…..lvrdei ik vzit wwweer dronku op dje bank…
E: Zou je dat aanraden?!
A: Tuurlijk! Wie niet horen wil moet maar voelen, wat een nare man. Hij laat jou met al jouw verdriet zitten…wat een lul!
E: Ja…misschien. Misschien moet ik maar een beetje uitrollen….
M: En hij laat wel iemand gaan zeg….wat een sukkel!
A: Lieve schat, je hebt iets heel moois gehad met hem…. het is wel belangrijk om het goed af te ronden…
E: [tranen in ogen] ik had veel veerkracht….maar nu verdrietig
A: Waar vond je veel veerkracht?
E: Ik ging shoppen, nieuwe dingen kopen
M: Je ging het uit de weg! Gevoel wil gevoeld worden…dan gaat het weg. Als je het wegduwt, blijft het terugkomen.
A: En duw je het met rood of wit weg…
E: [vrolijk] met wit!! Ik ga even extra genieten mannen, even heerlijk zwelgen, rouwen. Met witte wijn, chocolade….ik accepteer even dat het herfst is, een mooi seizoen. Na de winter begint de lente weer. Ik kom hier wel weer over heen….dank jullie wel.

Geplaatst op

Erik en zijn dochter, dat wordt niets.

Erik komt vrolijk de coachsalon binnen en kijk beetje verwonderd rond. Lekker zomers gekleed, linnen wit shirt, lichte broek en espadrilles neemt plaats in de kappersstoel.

M: [zachtjes] Ik voel een soort sereniteit
E: Eigenlijk wil ik helemaal geen Mentale Knipbeurt, kunnen we niet gewoon een spelletje doen?
M: Ssst…even niks.
A: [fluistert] Even stil zijn.
M: [Sluit zijn ogen en ademt diep in en uit]

We kijken om ons heen, fluisteren een beetje over niks, “mooi toch, stilte? Ja, lekker zomers pak heb je aan trouwens…heerlijk…lekker toch?” Erik wordt een beetje nerveus. De stemming is giebelig.

A tegen M: [fluisterend] volgens mij heeft Erik helemaal geen probleem
E: Ik krijg het helemaal warm.
M: [fluistert] Zullen we ik zie ik zie wat jij niet ziet doen?
E: [grinnikt]
A: [fluistert] Of geen JA -ger geen NEE-ger

We barsten allemaal in luide lach uit.

M: Lach jij eigenlijk wel genoeg Erik?
E: Ja zeker, om cabaretiers, vooral Theo Maassen
M: Zou je meer om jezelf willen lachen?
E: Ja, ik kan heel hard zijn…weet je wat ik wel zou willen? Mijn dochter hier eens neerzetten! Ze luistert slecht, doet haar best niet op school en blijft waarschijnlijk zitten. Ik wil echt graag dat ze over gaat.
A: Dat slecht luisteren heeft ze van haar moeder, toch?
E: Ja, natuurlijk!
A: Ja, had ze maar meer van jou gehad, dan was ze zeker over gegaan.
E: Ik had alleen maar hoge cijfers op school inderdaad!
M: Vindt jouw dochter het zelf een probleem? Hoe heet ze eigenlijk?
E: Eva! Nee, volgens mij zit ze er niet zo mee.
A: Ze vindt zeker dat jij niet zo moet zeuren?
E: Exact! Ze zegt: ‘ik ben niet zoals jij pap!’ Ik zie haar ook worstelen, met haar sociale ontwikkeling. Ik zie patronen die ik zelf ook heb: je heel erg aanpassen aan anderen; over grenzen laten gaan.
M: Nou valt volgens mij wel mee. Ze past zich in ieder geval niet aan om jou te pleasen!
E: [lacht hard] Nee, inderdaad!
A: Hoe is het eigenlijk met Eva?
E: Soms is ze leuk en soms niet…
A: Oh fijn, ze moet leuk zijn! Hoe is het met haar Erik?
E: [verlegen] Euh, dat weet ik niet zo goed eigenlijk.
A: Wanneer heb je voor het laatst met haar gepraat?
E: Gisteren nog; we praten vaak.
A: Ja, praatje pot! Volgens mij ben je niet geïnteresseerd, zolang ze maar leuk doet!
E: Nee! Ik wil echt weten hoe het met haar is.
M: Oké, wanneer ga je echt met haar in gesprek?
E: [verward] Euh…nou, heel snel…maar wat moet ik dan precies zeggen/vragen?
A: Tja, da’s best wel ingewikkeld om met Eva een gesprek te voeren. Martijn, heb jij tips?
M: [Handen over elkaar, kijkt omhoog, schudt nee] Super ingewikkeld…echt geen idee…misschien…laat maar, te lastig.
E: [lacht] Ja mannen, ik snap het heus wel. Maar het is gewoon niet makkelijk, ze wil het alleen maar over paarden hebben!
M: Oké, we draaien het om: ik ga met jou in gesprek en jij antwoordt? Hi Erik, hoe gaat het met je?
E: Nou, wel prima eigenlijk…
M:[slaat tegen voorhoofd] En jij denkt dat het interessant is voor Eva?
E: Nee…[harde lach]
M:[rolt met ogen] Nog een keer: Erik, hoe gaat het met je?
E: Het gaat wel lekker…
M: Jezus Erik, dit klinkt als een bouwvakker die tijdens de lunch een gesprek over niets voert!
E: Daar hou ik helemaal niet van, een gesprek dat over niets gaat.
A: [lacht hard] Je bent er anders wel bijzonder goed in. Wanneer gaat het gebeuren, het gesprek?
E: God Martijn!, wat ben jij irritant, ik heb zin om je te slaan!
M: DOE DAN! SLA ME DAN!
E: [ramt Martijn op schouder]
M[luide stem]: JIJ bent irritant Erik, ik zit hier volgens mij NIET met een betrokken vader!
E: Ik vind het gewoon moeilijk, een echt gesprek met haar…
A: Weet je Erik, je hebt gelijk, het IS ook echt HEEEEEL moeilijk een écht gesprek voeren waar JIJ zo van houdt…met diepgang…ik zie het jou ook niet doen!

M: [fluistert] Hoe zou het zijn? Een echt gesprek? Open, onzeker…over haar…over jou…
E: [geëmotioneerd] Dat zou ik heel graag willen.
A: [fluistert] Maar daar ben je niet geschikt voor…
E: [luidere stem] Ach, natuurlijk wel! Ik ga het gewoon dit weekend doen.
A:[fluistert] Dat lijkt me geen goed idee Erik, je moet natuurlijk wel goed voorbereiden, je weet immers niet hoe dat moet!
E: [Staat krachtig op en spreekt met luide stem] Ik ga het gewoon doen, nu houd ik mezelf tegen! Dit weekend met praten, een echt gesprek voeren over haar en mij!

Geplaatst op

Geralda heeft een ruk-vitaliteitsdag

We zijn op een Vitaliteitsdag van een dienstverlener in midden van het land. Geralda komt kordaat de coachsalon binnen. Ze is achter in de vijftig met een daadkrachtig en vrolijk uiterlijk.

A: Zo, jij komt echt binnen! Ga zitten. Wat is het probleem?
G: [smalend] Ik werk 21 jaar voor deze grandioze organisatie.
A: [vrolijk] Gefeliciteerd! Dat is fantastisch!
M: Heb je al bloemen gehad?
G: [lachend] Nee,wel iets anders
M&A: Vertel!!
G: Ik heb afgelopen week een gesprek gehad met de directeur. We gingen gezellig lunchen,dacht ik.
A: Zoo…met de directeur…gezellig lunchen? Wat vond jouw man daar eigenlijk van…
G: [cynisch] Nou, zo gezellig was het niet…hij zei: “we hebben een uitdaging, je bent over!”
M: Over??
A: [enthousiast] Naar een volgend level over…als in een game dus!
G: Nou, er wordt wel zeker een spelletje gespeeld…
M: [lacht] Dus jij gaat met jouw directeur gezellig lunchen en spelletjes spelen, wat vindt jouw man daar eigenlijk van?
G: [luide lach] Maar het is helemaal NIET grappig. Ik ben OVER als ik ben Overbodig! Ze kunnen verder zonder mij! En nu mag ik kiezen: een VSO, vaststellingsovereenkomst, nu 3 dagen werken en over een jaar ontslag nemen of nu ontslag nemen en werken als ZZP’er. Gegarandeerd twee jaar werk…
A: Klinkt als het rad van fortuin, ook een soort spel
M: Wel leuk dat jij de prijs mag kiezen. Wat heb je gekozen?
G: Helemaal niets! Ik wil niet kiezen, ik wil gewoon hetzelfde blijven doen.
M: Vind je jouw werk leuk?
G: Ik dacht van wel, maar inmiddels niet meer.
A: Je bent een standvastige vrouw toch?!
M: Ik zou gewoon stoppen; lekker fietsen met jouw man, richting pensioen, prima toch? Maar jij laat dus bepalen door een ander of jij jouw werk leuk vind? Dat is helemaal niet zo standvastig!
G: [Luide lach] Nee, eigenlijk niet.
M: Hoe ziet jouw ideale werkweek er uit?
G: Drie dagen werken, in mijn huidige baan en dat nog vijf jaar. Dat!
M: Nou dan!
G: Dat heb ik voorgesteld, in gesprekken, via de mail.
M: Nou dan!
G: Ze blijven zeggen dat ik OVER ben….
A: Wat vindt je man?
G: Die zegt dat ik voor mezelf moet kiezen, financieel hoeft het niet.  
M: Wat een schat! Ik zou het doen.
A: Ach lieverd, teleurgesteld in jouw grandioze organisatie…slaap je goed?
G: [beduusd] Minder.
A: Verlies je energie?
G: [duidelijk] Ja!
A: Maak je je zorgen?
G: [serieus] Ja!
A: Hoe graag wil je van dat gevoel af?
G: [tranen wellen op] Als ik dat toelaat, ga ik janken…
M: Daar hebben wij helemaal geen zin in, zeker niet van een standvastige vrouw, NIET HUILEN!!
G: [breekt, snikt en lacht] Hier had ik dus geen zin in, dit wil in niet
M: STOP MET JANKEN GERALDA!
G: Ik voel hoe veel pijn het doet; ik word gewoon gedumpt. Ik wil niet dat zij winnen…
M: Hoe heet die directeur, is ie hier op kantoor, heb je zijn nummer? We bellen hem direct!
G: [lacht door tranen] Het is ook echt verschrikkelijk toch? Wat doe ik hier nog, vitaliteitsdag, werkgeluk, my ass!! ik ben er klaar mee. Het is goed zo. Ik ga stoppen!
A: Nee, niet doen, dan winnen zij!
G: [duidelijk en energiek]. Ik ben eruit mannen. Ik vertrek. Het is mooi geweest hier. [met humor] Daaag grandioze organisatie!

Kort erna ontvangen we een email van Geralda.

Hi mannen,
Enige tijd geleden heb ik een mentale knipbeurt gehad. Jullie  hoopten dat ik in beweging zou komen. Wel nu, ik heb zeggen en schrijven nog 1  hele dag bij mijn werkgever gewerkt! Vrijdag jongstleden heb ik mijn ontslagbrief getekend.

Kortom: de Mentale Knipbeurt heeft mij zeker in beweging gebracht, en hoe! Dank jullie wel!

Hartelijke groet, Geralda

Geplaatst op

De zielige stiefmoeder

We zijn bij een dienstverlener in het Oosten van Nederland. Ingrid komt de coachsalon binnen. Een hip uitziende vijftiger. Pittige laarzen, strakke spijkerbroek, mooie trui. Ze komt met glimlach en zonnebril in het haar binnen.

Ingrid gaat zitten met een diepe zucht.
M: Zo! Waar komt die vandaan?
I: [verbaasd] Wat ik?
M: Nee….. die zucht!
I: Ik denk van de spanning, maar ik heb er wel zin in hoor!
A: [vrolijk] Nu nog wel…wacht maar..
I: [lacht]…Nou ben benieuwd.
M: Het klonk als een soort aanloopje…die zucht….zo van: ik ga je iets vertellen.
I: Het is misschien wel een aanloopje…Ik heb twee verziekte stiefdochters van 18 en 21.
M: Ok, wat is het probleem?
I: Ik heb er soms last van.
M: Hoe?
I: Nou…[diepe zucht en met lach] als ze hun TERINGZOOI niet opruimen, als ze VERROTTEN iets te doen, als ze NOOIT aan mij vragen hoe het is…als ze de keuken TERRORISEREN…als ze…
A: [trekt vies gezicht] Dat klinkt inderdaad als wel hele nare bitches. Gadver!
I: [guitig] Ja, ze zijn ook HEEL NAAR!
A: En jij hebt ze niet opgevoed zeker? Dus jij kan er ook niets aan doen.
I: [lachend, zelfspot]…Nee, als ze mijn dochters waren geweest, waren ze heel lief, sociaal, beetje ondeugend en geïnteresseerd.
M: Precies! Niet zulke krengen als deze. Maar hoe uit het zich die last bij jou?
I: Ik klaag veel tegen mijn vriend; ik trek af en toe een flesje open.
A: Heerlijk toch? Plop! Hoe meer ze irriteren, hoe meer jij drinkt! Rood of wit?
I: Jaaaa, wit! Heerlijk!
A: Dus eigenlijk zijn ze het perfecte alibi voor jouw echte probleem, namelijk dat je veel te veel drinkt!
I: [lacht luid] Nee, dat is het niet. Mijn vriend zegt trouwens ook dat ze het van hun moeder hebben.
M: Dat is ook een bitch! Waarom wonen ze daar eigenlijk niet?
I: Eentje woont bij haar…die heeft mijn vriend eruit geschopt. Het prinsesje was er niet van gediend. Dan maar weg.
A: [vrolijk] Oohh, er is er nog maar één! Hoe krijgen we die zo snel mogelijk het huis uit? Dat wordt de strategie!
M: Hoe heet ze eigenlijk, die overgebleven bitch?
I: Eh…Manuela…
A: Ja hoor, het zit in de naam…Manipulatieve Manuela.
Ingrid giert het uit van het lachen.

M: Ja, wat een naar mens…wat een heks…precies haar moeder!
I: Als ze haar kamer moet opruimen, zet ze de rommel gewoon in de gang!
M: Wat verschrikkelijk! Echt?! Ze lijkt echt precies op haar moeder! Ik snap wel dat jouw vriend bij haar weg is. Woont ze nog in de buurt? Die ex?
I: Nee…We zijn laatst getrouwd in Portugal…ik zeg telkens mijn vriend, maar hij is nu mijn man. Het was heel leuk!
A: Ah, zeker zonder de bitches ……lekker samen!
I: Nee, Met!!
A: Huh? Waren ze toen wel leuk?
I: Nee…ook niet echt. Toen we het gingen plannen, was het nog wel veel beter. Nog even over hun moeder…vlak voordat wij gingen trouwen ging zij ook een trouwjurk uitzoeken; Zij moet zonodig ook trouwen over twee jaar…dat vond ik wel een beetje vals.
M: Maar het ligt allemaal niet aan jou toch?!
I: [verward] Huh, nee…ik denk dat ze jaloers is….dat ze ons gezellige leven wil kapotmaken.
A: En dat lukt wel goed toch? Eentje is al kwaad overgelopen…ze heeft jullie bruiloft verpest…nu de ander nog het huis uit. Dus, hoe zorgen we dat Manuela ook verkast?
I: [zacht] Nee…dat wil ik niet…
A: Huh? Hoezo?
I: [liefdevol] Ze is ook echt wel lief…
M: [bozig] Dat speelt ze maar…typisch gevalletje borderline…net haar moeder…weg met haar!
I: Ach nee…ik snap het ook wel. Ouders gescheiden, allebei weer nieuwe partner…dat is voor zo’n meisje…
M: [onderbreekt] Stop! Ingrid, we waren er net over uit. Manipulatieve Manuela moet het huis zo snel mogelijk uit! Maar ze is op een leeftijd dat ze bijna uit huis gaat toch? Studie?
A: Weet je wat ik denk Ingrid! Jij bent gewoon jaloers!
I: [verbaasd] Wat? Ik??
A: Ja, tuurlijk! Op die prinsesjes. Jij bent helemaal geen opvoeder, je overschat jezelf. Vinden ze jou ook een heks?
I: [zacht] Nou, nee
M: Niet?! Dat kan niet!
I: [duidelijk] Wel! Ze vinden me heel leuk!
M: Wat?! Jíj bent hier de manipulator
I: [helemaal vrolijk lachend] Ja!
M: Ze hebben gewoon heel goed naar jou gekeken!

I: Ja! Red mij mannen!
A: Oke, wat ga je veranderen? Wil je ze weg hebben?
I: [zacht, ondeugend, lief] Nee….ik wil in verbinding blijven
A: Ben je wel eens alleen met ze weggeweest?
I: Nee, ze worden ouder en gaan wel eens met hun moeder op pad
A: Zie je wel Toch jaloezie van jouw kant. Jij bent gewoon jouw meiden kwijt!
I: Huh? Denk je?
A: Ja tuurlijk, je houdt van ze en ze laten jou gewoon links liggen!
I: Denk je?! Ik hou inderdaad wel van ze.
M: Jouw droom is met ze weg toch?
I: Ja, dat was Portugal.
M: Daar was jouw man bij, dat telt niet. Een girls only! Lieve schat, als ze jou echt leuk vinden? Dan gaan ze met je mee, toch? Dan zeg je tegen je man…wij drie vrouwen zijn er ff niet…
I: Ik heb ze meegenomen naar Azië… een paar jaar geleden, met hun vader uiteraard…vonden ze spannend, vies, bijzonder en ook heel vet! Dat was wel echt leuk ja.
A: Nou, wat ga je doen, Waddeneilanden, Festival, WAT?!……Twee nachtjes, eerste avond zuipen,  veel wit en tweede gezellig bijkomen….

I: [geactiveerd, vrolijk] Ik weet niet of het nog te regelen is? Een festival in de zomer?
M: Nee, denk het niet…jammer voor ze.
I: [stellig met grote lach] Ach tuurlijk wel! Ik vind het een goed idee! Ik ga samen met de twee heksen naar een festival! Zin in!!!!

Ondersteund door WordPress