Tag: persoonlijkleiderschap

We zijn bij een jaarlijkse managementdag van een landelijke overheidsorganisatie. Elizabeth komt de coachsalon binnen. Een energieke dame met veel ervaring. Ze blijkt uit Schotland te komen.

Elizabeth is zeer gedreven en heeft een zeer hoog tempo tijdens het gesprek.

E: Blonde lokjes en grijze dekking alsjeblieft!
A: Zo, daar komt iemand binnen zeg! Wat is jouw probleem?
E: Ik loop er tegen aan dat ik niet verder kom in deze organisatie! Kijk ik ben een geboren leider, was ik als kind al, en…
A: [onderbreekt] Dat vind ik mooi! Een geboren leider die niet verder komt!
E: [lacht] Ik was het als kind al, ik deed altijd meer dan de rest en…
A: [onderbreekt weer] Een geboren leider doet niet meer dan de rest, maar vertelt de rest wel wat ze moet doen toch?
E: [vrolijk en temperamentvol] Dat doe ik ook! Luister, ik voel me de moeder van 35 kinderen op de afdeling. Ik leg de lat hoog!
A: Nou, bij een overheidsorganisatie ligt die niet zo hoog toch?
E: Daar moet ik aan wennen.
A: Heerlijk toch? Op jouw leeftijd mag je het als senior ook wat rustiger aan doen.
E: Ja, maar dat is een dilemma. Ik wil het beste uit mijzelf halen natuurlijk!
M: Maar dat vinden jouw teamleden natuurlijk irritant, die werken bij een overheidsorganisatie om het een beetje rustig aan te doen, veel vergaderen en lekker koffiedrinken. Kom jij die lat ineens zo hoog leggen, lekker dan.
E: Irritant? No, ik denk dat ze me eerder lastig vinden.
A: [tegen Martijn] vind jij Elizabeth lastig of irritant?
M: [lachend] Ik zeg niks…
A: Maar Elizabeth, dat zij jou lastig vinden is hún probleem. Wat is dan jouw probleem?
E: Ik ben juist aangenomen omdat ik uit een commerciële organisatie kom, mijn opdracht is om onze dienstverlening te verbeteren en mensen naar een hoger niveau te tillen!
M: [lacht] Arno, we hebben er weer eentje, ze komt uit een professionele organisatie, en heeft de illusie dat ze wel even 35 man naar een hoger niveau kan tillen.
A: [lacht] Zeg Elizabeth, geboren leider, hoeveel mensen heb je eigenlijk al weggejaagd? Ik zou het wel weten met jou als baas.
E: Ik zit er nu vier jaar, een twintigtal zijn vervangen.
M: Lekker bezig dus. Vijf per jaar. Nog drie jaar doorzetten en nog vijftien te gaan en dan ben je klaar!
E: [blijft stellig en heel duidelijk, rechtlijnige handgebaren] Wat ik doe is duidelijkheid scheppen, dit zijn de spelregels, dit is wat we van elkaar mogen verwachten.
A: Maar dat lijkt me heel duidelijk en nodig. Dus wat is het probleem?
E: Even onder ons…in deze organisatie…don’t rock the boat. Daar houden ze niet van!
A: huh, maar dat was toch jouw opdracht? Daarvoor ben je toch aangenomen?
M: [duidelijk] Volgens mij moet JIJ gewoon weg, dan is het probleem ook opgelost. Volgens mij ben JIJ namelijk gewoon het probleem!
E: [fel] Nee! Dat kan ik niet doen!
M: [handen over elkaar] Het is wel beter voor de organisatie.
E: [feller] Nee! Dan blijft alles zoals het is…
A: Precies, dat willen ze toch? Jij moet naar een organisatie waar jij past. Deze club is veel te soft voor jou.
E: [nog feller] Maar als je nooit hervormers hebt, wordt het nooit beter!
A: Jij komt uit Schotland toch? Wat is een typische Schotse hervormer?
E: Braveheart! Die stond op tegen de Britten in de dertiende eeuw…
A: A, .een geboren leider, net als jij! En, hoe is het met hem afgelopen?
E: Hij eh…werd gevangengenomen en vermoord vanwege hoogverraad [lacht]
A: Dus mevrouw Braveheart, ik zou het wel weten…

E: [fel] Weet je wat het is: er zit een nieuwe manager boven mij, die TOTAAL geen leidinggevende vaardigheden heeft en die probeert mij te micromanagen en dat trek ik niet! Ik ging vorige week voor het eerst in vier jaar naar huis met een kutgevoel.
[A & M kijken elkaar aan en gaan wat meer voorover zitten]
E: Ik heb mijn manager geconfronteerd, ik had vier punten te bespreken, we zijn ze ALLEMAAL langsgegaan en ik heb hem de waarheid verteld!
M: [steekt zijn vinger omhoog] De waarheid!
E: Hij belooft beterschap!
A: [vrolijk] Mooi, opgelost dus…
E: [kijkt ons via de spiegel aan, de felheid verdwijnt en ze glimlacht] Ja, ja mannen, ik snap wat jullie me duidelijk maken. Ik weet het zelf natuurlijk ook wel. Ik geef mijzelf nog een half jaar.
M: Maar je gelooft er niet meer in toch?
E: [zucht]…Nee, eerlijk gezegd niet.
M: Dus over een half jaar stopt het hier toch?
E: [rustig]. Ja, het is tijd voor een andere club!
A: Was iedereen maar zo duidelijk als jij Elizabeth.
M: Wij hebben een contract voor je! Mag je het opschrijven!
E: [lacht voluit] Kijk, daar heb ik nou wel zin in, kom maar op!

We zijn bij een revalidatiecentrum in het midden van Nederland. Lies komt binnen, een kordate dame die we eind vijftig schatten. Ze is vandaag de eerste van twintig cliënten.

A: Goedemorgen Lies! Goed dat je er bent! Je bent de eerste vandaag. Je ziet er vrolijk uit!
L: [opgewekt] Dank je!
A: Jeetje, ik zie dat drie telefoons bij je hebt, dan moet je wel heel belangrijk zijn. Je bent vast moeder; Je hebt zeker een dochter toch? Dus één privételefoon, 1 voor je werk en nog 1 voor je minnaar.
L: [lacht hard] Nee, een minnaar heb ik niet; Wel twee dochters. Die vinden trouwens dat ik status heb met zoveel telefoons. Ik heb inderdaad een privételefoon, één voor mijn eigen bedrijf en eentje van de revalidatiekliniek.
A: bereikbaarheid kan niet het probleem zijn…wat is het wel?
L: Ik heb mijn huiswerk gedaan…
A: Ah, hier zit een vrouw die alles goed en zorgvuldig voorbereid. Lekker overzichtelijk. Zijn wij er vast snel uit.
L: [harde lach] Meestal ben ik nogal chaotisch, maar nu heb ik goed nagedacht!
A: Wat is het probleem?
L: Ik heb een dikke mentale knoop.
A: Dat lijkt me niet fijn, sommige mensen hebben een klein mentaal kriebeltje, maar jij dus een DIKKE MENTALE KNOOP! Waar zit die eigenlijk?
L: Nou, het heeft wel met de telefoons en computers te maken…
M: Aha, je kunt het allemaal niet meer volgen. Het gaat ook zo snel die technologie van tegenwoordig, vroeger kon je gewoon…
L: [lacht] Ja, jullie zullen me wel een oude tut vinden, maar dat is het wel. Vroeger kon ik gewoon mijn werk doen, was er vertrouwen en hoefde ik het allemaal niet vast te leggen. Nu moet ik zelfs tijdschrijven…
A: Vroeger was alles beter,; de wereld gaat er langzaam aan kapot; systemen nemen de wereld over. Maar wat is nu precies die mentale knoop?
L: [emotioneel ] Mijn probleem is dat ik naast mijn werk allerlei verslaglegging moet doet waar ik het nut totaal niet van in zie. Ik vul maar wat in, het kost mij zo ongelooflijk veel moeite.
A: Zinloos geweld!
L: [verdrietig] Ik kan nu wel huilen…[stilte]…ik heb ruimte en vertrouwen nodig. En nu word ik als een klein kind gecontroleerd…[stilte] …waar ik bang voor ben is dat mijn hele vak eruit gaat…[tranen staan in haar ogen]
M: [vrolijk] Dat is wel lekker, want dan ben jij er eindelijk van af!
L: [lacht hartelijk door tranen heen] Dat wel…
M: Ben je toe aan pensioen?
L: [verrast] Dat is wel een mooie vraag, ik denk…
M: [onderbreekt]  Jij hebt al zoveel voor mensen gedaan in de afgelopen jaren, toch?
L: [kijkt voldaan] Ja, dat klopt. Ik werk al zesendertig jaar. En al heel lang als therapeut in deze revalidatiekliniek.
M: Dus bij de volgende lintjesregen…
L: [lacht hard] Daar gaat het mij niet om, maar…
M: Maar??
L: Nou, die waardering…het persoonlijk contact…dat is er niet altijd.
A: Bij deze! We zijn je zeer dankbaar voor al die mensen die jij hebt geholpen, JIJ doet fantastisch werk. Je hebt genoeg gedaan. Het lintje is voor jou!
L: En ik moet nog zeven en een half jaar.
M: Van wie?
L: Van mijn portemonnee.
M: Hoe belangrijk is die?
L: Die verschaft vrijheid, zo zit de wereld in elkaar. Nu heb ik weer een fijne partner, maar ik ben tien jaar alleenstaande moeder geweest…dan heb je het bepaald niet ruim.
M: [kijkt Lies indringend aan] Lieve Lies, daar krijg jij ook een lintje voor. Die heb je verdiend.
L: [beduusd] Ik ga zo weer huilen.
A: [vrolijk] Wacht maar tot je jouw lintje echt krijgt, dan gaan wij ook huilen!

Lies lacht hard en heeft tranen in haar ogen. We laten een korte stilte vallen.

M: Hoeveel dagen werk heb jij nog in je?
L: Wat stellen jullie mooie vragen, dit is ook echt een goede vraag. Ik denk er over om een dag minder te gaan werken…de vrijdag…maar ik verbind mij met de systemen waaraan ik ben gekoppeld, dus zomaar stoppen kan niet. Niet morgen.
A: Wanneer kan het wel Lies!? Waarom en wanneer het allemaal NIET kan, dat is duidelijk. Dat jij het WEL wil is ook duidelijk. Dus…
L: Vanaf maart volgend jaar, die tijd heb ik nodig om het te regelen.
M: Mooi! Maart 2024, wanneer ga het vertellen?
L: Aan wie?
M: Aan iedereen! Je nieuwe partner, jouw leidinggevende en cliënten
L: Uh, nou…dat gaat wel wat snel…
A: Precies, net zo snel als alle nieuwe digitale middelen; je bent niet meer de jongste.
M: Dus ouwe therapeut, met je dikke mentale knoop, wanneer ga jij het vertellen?
L: [lacht hard] Ouwe therapeut! Mooi zijn jullie…[zucht, opgelucht]… maar jullie hebben wel een punt. Ik ga het volgende week vertellen…en die dikke mentale knoop is ontward. Dank mannen!

We zijn bij een groot deurwaarderskantoor in omgeving Zwolle. Edwin komt binnen, een vijftiger, grote grijze baard, vrolijke kop en veel tatoeages.

E: [vrolijk] Ik was niet van plan dit te doen, maar had nog een half uurtje over, dus ik dacht weet je wat? Ik kom een Mentale Knipbeurt halen!
A: Jij klinkt als een Rotterdammer, hoe kom je hier terecht?
E: Klopt, mijn vrouw komt hier oorspronkelijk vandaan. Zo’n vijfentwintig jaar geleden zijn. we uit Rotterdam vertrokken. Er kwam een mooie kans voorbij om hier ruimer te gaan wonen. En ik ben wel van kansen grijpen als ze langs komen.
A: [enthousiast] Mooi! Dus jij durft door te pakken!
E: [vrolijk] Ja, precies!
A: En waarom zit je hier?
E: [serieus] Ik ben inmiddels 58 en heb nog 7 jaar te gaan tot aan mijn pensioen. Ik denk wel eens ‘ga ik het nog zeven jaar hier volhouden?’
A: [vrolijk] Lijkt me niet toch?
E: [serieus] Of ga ik nog kijken of ik iets heel anders kan gaan doen?
M: [kijkt op van zijn leesblaadje] De vraag stellen is hem beantwoorden…
A: Jij hebt allang besloten dat je dat gaat doen!
E: [serieus, voorzichtig] Nou, soms zeg ik wel eens: ik kan altijd nog een gitaarwinkel beginnen [Edwin’s gezicht klaart helemaal op].
A: Dus jij wilt een gitaarwinkel openen?
M: Ik zie het direct voor me!
E: [argwanend] Echt?
M: [Enthousiast] Zeker, een zaak met exclusieve gitaren, echte koffie en heel waarschijnlijk ook een klein barretje toch?
E: [met energie] Ja!  Voor mensen die van goeie muziek houden!
A:[lacht] Hoe gaat jouw zaak heten?
E: Daar heb ik niet over nagedacht.
M: [grapt] Teleurstellend.
E: uuhh
A: Heb je wel een logo dan?
E: [energiek] Nee, maar ik weet wel dat het iets krachtigs moet uitstralen; Een ‘street-achtig’ logo. Gelukkig kan mijn zoon vragen dat te maken.
A: Mooi! Stap één is dus jouw zoon vragen om een logo te maken. Hoe voelt dat?
E: [Blij] Zou ik fantastisch vinden!
A: Je loopt natuurlijk wel het risico dat hij dat binnen een week klaar heeft en dan moet je wel snel verder.
E: [schiet in de lach] Dan ken je mijn zoon niet, dat is zeker geen probleem! We spelen samen in een band, hij is daar best wel druk mee. Verder is hij is ook best traag. Dus dat logo laat nog wel even op zich wachten.
A: Maar je zegt dat je er heel veel zin in hebt toch?
E: [Vrolijk] Ja man! Het gebeurt waar je bijstaat, ik word er helemaal blij van!
A: We zijn er dus uit! Mooi!
E: [ineens onzeker ]Tja…wat weerhoudt mij dan nog hè?
A: Wat gebeurt er nu Edwin?
E: [vertwijfeld] Ik voel me onzeker… geen vast salaris, geen duidelijkheid…
M: [duidelijk] Ik zie het je eigenlijk ook niet doen!
A: Eens, het is een mooi plan, maar verder uitwerken wordt niets.
E: euh…ja…inderdaad…jammer…
A [tegen Martijn]: Wel jammer toch, van die zaak? Zoiets is er nog niet in deze regio volgens mij…
M [tegen Arno]: Klopt, maar Edwin is er gewoon niet voor in de wieg gelegd…hij ziet er misschien best rock & roll uit, maar uiteindelijk is het toch een burgerlijke vent met net iets teveel tattoos en een hippe baard.
A: Jammer
E: [weifelend] Maar ik wil het wel…
M: Hmmm.
A: Precies, tja…ik wil het ook wel, maar…jammer. Gewoon lekker blijven werken bij de deurwaardersclub. Je bent nu manager. Veel beter voor iemand als jij.
E: Ik heb veel verstand van gitaren, fabrikanten en muziek. Dus ik zou het toch wel kunnen, denk ik…
A: Kan zo zijn, maar je neemt toch te veel risico, vrees ik.
M: [lacht] Straks staat een collega van dit deurwaarderskantoor op de stoep. Gitaarwinkel failliet, we komen je huis leeghalen!
E: [lacht hard] Ach, nee man! Tuurlijk niet. Ik ben geen domme jongen en kan dit! Ik ga beginnen!

M: Dus wat houd je nog tegen Edwin?
E: [opgelucht, grote glimlach] Nou niks…

A: Wanneer ga je beginnen? hoe ga je het vertellen hier?
E: Nou gewoon, niet er omheen draaien. Ik ga het straks gewoon uitspreken!
A: [twijfelt] Ik weet het niet Edwin, het is wel een hele grote stap!
E: [overtuigd] Precies! Een grote en hele goede stap! Ik ga het met mijn zoon bespreken en daarna het anderen delen. Ik bedenk me net dat ik iemand ken die me wel wil helpen. Ik ga het doen! Ik word er helemaal blij van!

Edwin tekent een contract, hij opent uiterlijk 31 december 2024 zijn eigen gitarenzaak!
We worden uitgenodigd voor de opening.

Edith komt de coachsalon binnen, ze lijkt een opgeruimd type. Netjes, ordelijk en zakelijk. Ze is snel, haastig en op een gezellige manier druk.

M: [snel en haastig] Goedemorgen Edith, kom snel zitten, we beginnen direct! Wat is het probleem?
E: Ja, ja….eh….mag ik ff gaan zitten?
M: Nou heel snel…..kom op. Wat is het probleem?
E: [harde lach]….ja ik kom ook zo chaotisch binnen…nou vooruit. We kunnen!
M: [zucht diep] Ben je eindelijk zover? Voor de laatste keer….wat is het probleem?
E: [berustende glimlach] Eind vorig jaar is mijn LAT relatie uit gegaan.
M: [Enthousiast] Heerlijk!! Weer alle ruimte. Gewoon één huishouden. Dat kan niet het probleem zijn!
E: [Hartelijke lach]
M: Dat is niet het probleem toch?
E: Nou, ik heb hem kortgeleden weer gezien, we hebben echt een klik en ik weer veel verdriet. Ik worstel met loslaten.
A: Kun je dat een beetje?
E: [in de war] Wat bedoel je?
A: Nou worstelen, win jij?
E: [opgeluchte lach] Nou, het is een uitdrukking.
M: De oplossing is om hem nooit meer te zien toch?
E: Ja, maar hij wil vriendschap.
A: Gadverdamme….dat is dus geen seks!
E: [hand voor mond met luide lach] Ja, nou…dat zeg je toch niet…
M: Hoe lang was het? De relatie bedoel ik dan? Natuurlijk niet zijn….
E: [wederom lach] twee jaar.
M: Dus echte liefde en toch LAT
E: Hij wilde samenwonen….maar zijn kind wilde mij niet ontmoeten…….vanwege autisme
A: Heeft het kind autisme of jij?
E: Allebei!
A: [geinig] Dus de ene autist wil de andere niet ontmoeten. Dat is wel echt heel autistisch zeg!
E: Ik haar wel hoor!!
A: oooh, dus jij bent minder autistisch dan zij!
E: [lacht]
M: Wat is nu eigenlijk het probleem Edith?
E: Ik heb nog heel veel verdriet, en eigenlijk moet hij hier zitten….alleen hij is kaal.
M: Wij knippen ook kale mannen hoor!
E: [lacht] nou ja…
M: Dat je verdriet hebt is een feit toch? Niet per se een probleem!
E: Nou, ik vind van wel want ik wil graag door met mijn leven.
A: [geschrokken]……ben je daarmee gestopt dan? Je ziet er goed uit voor iemand die gestopt is met haar leven…
E: [met glimlach] nee, dat is een uitdrukking. Ik ben wel weer aan het daten bijvoorbeeld….maar ik vind niemand leuk.
M: Vind ik heel autistisch! Waarom was hij wel leuk.
E: Ik vond hem slim, aantrekkelijk, sexy en gewoon leuk.
M: Ok. Je wilt dus door met je leven, wat lukt er nu niet?
E: nou, loslaten! Ik ben heel loyaal. Loslaten vind ik moeilijk, maar hij wil niet met mij door….dus ik moet loslaten.
A: Jij weet ook wel, dat is het mooie aan jou, dat je iemand zo geweldig kunt vinden is ook een kwaliteit. Dat is heel waardevol toch?
E:[verrast] Ja, dat vind ik eigenlijk ook wel.
A: Het enige dat je wilt is dat het opschiet.

E: He, wat bedoel je?
A: Als jij verliefd bent geweest en het is over, dan voel jij je toch altijd zo? Toch?
E: Hé ja, dat is wel zo!
A: Dus het zou raar zijn als je er zo over heen zou zijn….dus eigenlijk moet je dit koesteren…
Elke dag extra is een feestje dus!!
M: Ja….je moet zo lang mogelijk door in het verdriet.
E: Nou het heeft ook wel iets treurigs, zo blijven hangen.
M: ik vind het wel mooi! Het is zoals seizoenen, het is ff herfst.
E: Ja? Zo kun je er ook naar kijken.
A: Eigenlijk wil jij veel killer worden. Een bitch die na twee jaar relatie gewoon op een andere vent duikt!
M: Kun jij ook zo heerlijk op de bank liggen te zwelgen, tranen, zakdoekjes, films….
E: [lacht helemaal vrijuit] Jaaa
M: En ook drank toch?
E: Probeer ik maar niet te doen….
M: Flessen wijn, chocolade, dekentje
E:[heerlijke lach] en ook ijs! [serieus] Ik vind het wel mooi wat je zegt over de seizoenen….misschien moet ik het wat meer accepteren en omarmen.
M: En hem laten weten, hoe verschrikkelijk verdrietig jij bent…..hem appen…..lvrdei ik vzit wwweer dronku op dje bank…
E: Zou je dat aanraden?!
A: Tuurlijk! Wie niet horen wil moet maar voelen, wat een nare man. Hij laat jou met al jouw verdriet zitten…wat een lul!
E: Ja…misschien. Misschien moet ik maar een beetje uitrollen….
M: En hij laat wel iemand gaan zeg….wat een sukkel!
A: Lieve schat, je hebt iets heel moois gehad met hem…. het is wel belangrijk om het goed af te ronden…
E: [tranen in ogen] ik had veel veerkracht….maar nu verdrietig
A: Waar vond je veel veerkracht?
E: Ik ging shoppen, nieuwe dingen kopen
M: Je ging het uit de weg! Gevoel wil gevoeld worden…dan gaat het weg. Als je het wegduwt, blijft het terugkomen.
A: En duw je het met rood of wit weg…
E: [vrolijk] met wit!! Ik ga even extra genieten mannen, even heerlijk zwelgen, rouwen. Met witte wijn, chocolade….ik accepteer even dat het herfst is, een mooi seizoen. Na de winter begint de lente weer. Ik kom hier wel weer over heen….dank jullie wel.

We zijn bij een dienstverlener in het Oosten van Nederland. Ingrid komt de coachsalon binnen. Een hip uitziende vijftiger. Pittige laarzen, strakke spijkerbroek, mooie trui. Ze komt met glimlach en zonnebril in het haar binnen.

Ingrid gaat zitten met een diepe zucht.
M: Zo! Waar komt die vandaan?
I: [verbaasd] Wat ik?
M: Nee….. die zucht!
I: Ik denk van de spanning, maar ik heb er wel zin in hoor!
A: [vrolijk] Nu nog wel…wacht maar..
I: [lacht]…Nou ben benieuwd.
M: Het klonk als een soort aanloopje…die zucht….zo van: ik ga je iets vertellen.
I: Het is misschien wel een aanloopje…Ik heb twee verziekte stiefdochters van 18 en 21.
M: Ok, wat is het probleem?
I: Ik heb er soms last van.
M: Hoe?
I: Nou…[diepe zucht en met lach] als ze hun TERINGZOOI niet opruimen, als ze VERROTTEN iets te doen, als ze NOOIT aan mij vragen hoe het is…als ze de keuken TERRORISEREN…als ze…
A: [trekt vies gezicht] Dat klinkt inderdaad als wel hele nare bitches. Gadver!
I: [guitig] Ja, ze zijn ook HEEL NAAR!
A: En jij hebt ze niet opgevoed zeker? Dus jij kan er ook niets aan doen.
I: [lachend, zelfspot]…Nee, als ze mijn dochters waren geweest, waren ze heel lief, sociaal, beetje ondeugend en geïnteresseerd.
M: Precies! Niet zulke krengen als deze. Maar hoe uit het zich die last bij jou?
I: Ik klaag veel tegen mijn vriend; ik trek af en toe een flesje open.
A: Heerlijk toch? Plop! Hoe meer ze irriteren, hoe meer jij drinkt! Rood of wit?
I: Jaaaa, wit! Heerlijk!
A: Dus eigenlijk zijn ze het perfecte alibi voor jouw echte probleem, namelijk dat je veel te veel drinkt!
I: [lacht luid] Nee, dat is het niet. Mijn vriend zegt trouwens ook dat ze het van hun moeder hebben.
M: Dat is ook een bitch! Waarom wonen ze daar eigenlijk niet?
I: Eentje woont bij haar…die heeft mijn vriend eruit geschopt. Het prinsesje was er niet van gediend. Dan maar weg.
A: [vrolijk] Oohh, er is er nog maar één! Hoe krijgen we die zo snel mogelijk het huis uit? Dat wordt de strategie!
M: Hoe heet ze eigenlijk, die overgebleven bitch?
I: Eh…Manuela…
A: Ja hoor, het zit in de naam…Manipulatieve Manuela.
Ingrid giert het uit van het lachen.

M: Ja, wat een naar mens…wat een heks…precies haar moeder!
I: Als ze haar kamer moet opruimen, zet ze de rommel gewoon in de gang!
M: Wat verschrikkelijk! Echt?! Ze lijkt echt precies op haar moeder! Ik snap wel dat jouw vriend bij haar weg is. Woont ze nog in de buurt? Die ex?
I: Nee…We zijn laatst getrouwd in Portugal…ik zeg telkens mijn vriend, maar hij is nu mijn man. Het was heel leuk!
A: Ah, zeker zonder de bitches ……lekker samen!
I: Nee, Met!!
A: Huh? Waren ze toen wel leuk?
I: Nee…ook niet echt. Toen we het gingen plannen, was het nog wel veel beter. Nog even over hun moeder…vlak voordat wij gingen trouwen ging zij ook een trouwjurk uitzoeken; Zij moet zonodig ook trouwen over twee jaar…dat vond ik wel een beetje vals.
M: Maar het ligt allemaal niet aan jou toch?!
I: [verward] Huh, nee…ik denk dat ze jaloers is….dat ze ons gezellige leven wil kapotmaken.
A: En dat lukt wel goed toch? Eentje is al kwaad overgelopen…ze heeft jullie bruiloft verpest…nu de ander nog het huis uit. Dus, hoe zorgen we dat Manuela ook verkast?
I: [zacht] Nee…dat wil ik niet…
A: Huh? Hoezo?
I: [liefdevol] Ze is ook echt wel lief…
M: [bozig] Dat speelt ze maar…typisch gevalletje borderline…net haar moeder…weg met haar!
I: Ach nee…ik snap het ook wel. Ouders gescheiden, allebei weer nieuwe partner…dat is voor zo’n meisje…
M: [onderbreekt] Stop! Ingrid, we waren er net over uit. Manipulatieve Manuela moet het huis zo snel mogelijk uit! Maar ze is op een leeftijd dat ze bijna uit huis gaat toch? Studie?
A: Weet je wat ik denk Ingrid! Jij bent gewoon jaloers!
I: [verbaasd] Wat? Ik??
A: Ja, tuurlijk! Op die prinsesjes. Jij bent helemaal geen opvoeder, je overschat jezelf. Vinden ze jou ook een heks?
I: [zacht] Nou, nee
M: Niet?! Dat kan niet!
I: [duidelijk] Wel! Ze vinden me heel leuk!
M: Wat?! Jíj bent hier de manipulator
I: [helemaal vrolijk lachend] Ja!
M: Ze hebben gewoon heel goed naar jou gekeken!

I: Ja! Red mij mannen!
A: Oke, wat ga je veranderen? Wil je ze weg hebben?
I: [zacht, ondeugend, lief] Nee….ik wil in verbinding blijven
A: Ben je wel eens alleen met ze weggeweest?
I: Nee, ze worden ouder en gaan wel eens met hun moeder op pad
A: Zie je wel Toch jaloezie van jouw kant. Jij bent gewoon jouw meiden kwijt!
I: Huh? Denk je?
A: Ja tuurlijk, je houdt van ze en ze laten jou gewoon links liggen!
I: Denk je?! Ik hou inderdaad wel van ze.
M: Jouw droom is met ze weg toch?
I: Ja, dat was Portugal.
M: Daar was jouw man bij, dat telt niet. Een girls only! Lieve schat, als ze jou echt leuk vinden? Dan gaan ze met je mee, toch? Dan zeg je tegen je man…wij drie vrouwen zijn er ff niet…
I: Ik heb ze meegenomen naar Azië… een paar jaar geleden, met hun vader uiteraard…vonden ze spannend, vies, bijzonder en ook heel vet! Dat was wel echt leuk ja.
A: Nou, wat ga je doen, Waddeneilanden, Festival, WAT?!……Twee nachtjes, eerste avond zuipen,  veel wit en tweede gezellig bijkomen….

I: [geactiveerd, vrolijk] Ik weet niet of het nog te regelen is? Een festival in de zomer?
M: Nee, denk het niet…jammer voor ze.
I: [stellig met grote lach] Ach tuurlijk wel! Ik vind het een goed idee! Ik ga samen met de twee heksen naar een festival! Zin in!!!!

Evelyn komt de coachsalon binnen, een kordate dame, midden dertig met een vrolijk humeur. We zijn bij een grote onderwijsorganisatie in het midden van het land.

A: Als ik jou zo zie binnenkomen, dan denk ik niet, die heeft een heel groot probleem, toch?E: [lacht] Nee dat klopt, het is klein probleem.
A: Gelukkig…zijn we snel klaar! Wat is het?
E: Nou, ik ben werkzaam in een bepaalde rol en wil een stapje verder. Nu vraagt de directie zich af of ik me in die rol wel kan profileren….
A: Kun je het wel?
E: Een beetje.
A: [vrolijk] Dat lijkt me niet voldoende….een beetje. Ik snap de directie wel!
E: Oh…Maar dat kan ik wel leren. Alleen, ik weet niet of het bij me past.
A: [vrolijkj] Dat weet ik wel, het past zeker niet bij je…toch?
E: Ja maar….het is geen activiteit maar een houding.
M: Ben je lenig?
E: [verbaasd, lachterig] huh, hoezo?
M: Nou, die houding…..lukt je dat wel? Je ziet er niet uit als een yogavrouw…
E: [schaterlach] Ik ben zeker lenig, maar ze verwachten een beetje een bitchy houding.
M: Ben je mentaal ook lenig?!
E: Jazeker, maar ik weet niet of het bij me past.
A: Je zegt al drie keer achter elkaar dat je NIET weet of het bij je past….luister nou eens. Je bent te lief, te zacht toch?
E: Ja, dat denken ze….maar ik ben echt wel standvastig, kom voor mezelf op en durf wel beslissingen te nemen.
A: Je geeft nu al leiding toch?
E: Ja, maar dan ga ik direct onder directie vallen. Dus een groter team. Ze denken dat ik de transformatie niet kan maken…
M: [warrig] Ik zie het niet…jij?
E: [verbaasd] Wat niet?
M: Nou, dat!
E: Nee…ik ook niet|
M: [in de war] Wat niet? Ik ben de draad kwijt

A: Ik zie het jou niet doen! Ik vind je behoorlijk twijfelachtig, chaotisch….jij bent toch geen duidelijke leider?
E: [timide] Zie je wel….dat dus…Ik heb het gevoel dat ik me niet goed profileer…..
A: Dat is geen gevoel, maar een feit! Profi-leer! Dat is dus professioneel – profi – leren. Dat kun jij niet….profi-leren….
E: [met zucht] Ze willen dat ik het helemaal uitleg, waarom ik geschikt ben, welke plannen ik dan heb et cetera.
A: Lijkt me heel logisch als jij de nieuwe leider wordt toch?
E: Terwijl ik functioneer al drie jaar goed in deze rol, men is tevreden en…..
M: Ben JIJ ook tevreden?
E: [verward] wat bedoel je?
M: Nou, gewoon….vind je het wel leuk hier?! Volgens mij namelijk niet echt. En ga je jezelf ook nog verder in de nesten werken als je een vervolgstap maakt…volgens mij moet je hier gewoon weg!
E: [verbaasd] weg!? Nee…hoe bedoel je…ik bedoel…..ik heb het hier op zich wel naar mijn zin….maar ik moet me altijd zo bewijzen….vermoeiend……het is net of de directie me niet vertrouwd…..[Evelyn schrikt van haar eigen uitspraak]
A: Zeg dat nog eens?
E: [gote ogen]…het is net of de directie me niet vertrouwd…..

Evelyn is van haar stuk gebracht….we laten de stilte haar werk even doen….na ongeveer een halve minuut kijkt ze ons beiden via de spiegel aan.

E: Ze vertrouwen me niet. Shit. Dat ik dat niet eerder zag. [bozig] Ze vertrouwen me gewoon niet!….maar als dat zo is, dan…….
A: ….Wil je hier helemaal niet verder?
E: [lach] Ja, nee, zoiets….dan wil ik eerst wel een ander gesprek met ze voeren. [stevig] Ik wil de stap maken op mijn manier….zoals ik mijn werk goed doe….en jaren heb gedaan….En als deze manier niet werkt, dan ga ik andere keuzes maken…
M: Aiaiai….hebben we je nu van jouw ambitie weggehaald? Hopelijk niet toch?

E: [prachtige open lach en gezicht] Dat zeker niet….maar als het vertrouwen bij hen er niet oprecht is….dan is het beter een ander pad te kiezen. Maar ik ga het allemaal niet verantwoorden, toelichten et cetera. Kom op zeg! Ik weet echt wel waar ik goed in ben!

We zijn op een werkfestival. Evelyn komt de coachsalon binnen. Een charmante en pittige dame van vijftig jaar.

M: Ga zitten. Heb je een goede vakantie gehad?
E: [vrolijk] Ja heerlijk!
M: Wat is het leukste dat je hebt gedaan?
E: [energiek] Ik heb veel vrijwilligerswerk gedaan, opvang voor Oekraïners georganiseerd. Zwaar en ook prachtig werk.
M: Dus jij bent een zorgzaam type, voor anderen dan toch?!
A: We hebben er weer eentje Martijn. [diepe zucht] Wat voor cijfer geef jij je leven op dit moment Evelyn?
E: Ik ben normaal heel positief, op zich zou ik me normaal een….
A: Zie je wel, weer eentje….dit wordt niet boven de acht
E: [luide lach] Normaal zou ik inderdaad een acht geven, maar nu misschien een zesje?
A: Typisch! Hoe komt het Evelyn? Relatieproblemen, ontslagen?
E: Nou, was dat maar waar……ik ben in de overgang!
M: Ja, dat is geen probleem, maar een feit toch?! Daar kun je dus niets aan veranderen! Wat is dan het probleem. Het thuisfront zal het zwaar hebben met een vrouw in de overgang zeg….
E: [lacht] Nou inderdaad, ik ben heel emotioneel, snel boos en wordt er onzeker van. De kids hopen dat het snel over is. Ik ben gewoon minder leuk, kort lontje, heel verdrietig en heel wiebelig gewoon.
A: Als een soort oud krukje dat heel wiebelig is, als je erop gaat zitten is de kans groot dat je er door heen zakt.
E: Zo voelt het precies, het hele gezin wil op mij leunen, dat kon altijd prima, maar nu even niet!
A: Dus wat is nu precies het probleem?
E: Ik ben onzeker geworden. De emoties die er altijd al waren worden versterkt, ik ben ook faalangstig geworden!
A: Oei, dat is wel ingewikkeld….je bent wel echt een geval Evelyn. Je zegt dat de emoties die er altijd al waren nu worden versterkt. Dus je bént gewoon onzeker en ook faalangstig. Alleen heb je dat al die tijd heel goed verborgen gehouden. De echte Evelyn wordt eindelijk zichtbaar! Je bent een wolf in schaapskleren, jouw arme man en kinderen. Verschrikkelijke moeder!
E: Nou, het is inderdaad niet zo leuk…ik durf gewoon geen nieuwe dingen meer te ondernemen.
M: En terecht ook! Kijk eens hoe je hier zit, je doet heel energiek en vrolijk voor de bühne terwijl je eigenlijk een heel onzeker klein vogeltje bent. [handgebaar, vogelnestje]….[klagerig] tjilp, tjilp
E:[lacht hard] Nou, zo erg is het ook niet!
M: Ben je überhaupt wel ergens goed in of ben je echt totaal mislukt!
E: [Lachend] Pas op hoor!
A: Nee, serieus! Jouw ware emoties laten zich zien, een faalangstig en verdrietig vogeltje die eruit ziet als een pauw….maar eigenlijk ben je een soort treurparkiet
E: [lach] kom op jongens!
M: werkt jouw man eigenlijk? En wat vind hij?
A: Evelyn, trek eens een heel gekke bek
E: [verbaasd] wat?!
A: Gewoon een gekke bek!
E:  [trekt met glimmende ogen een gekke bek] Zoiets?
M: Nee, echt een gekke bek
E: [staat lachend op] Maakt grommend geluid en trekt gekke bek
We lachen alle drie, het verdrietige vogeltje is gevlogen, Evelyn gaat weer zitten.

E: Waar was dat nou voor nodig?
M: Geen idee, heeft het geholpen?
E: Ja, het relativeert, ik dacht ‘hoe zou ik er over een jaar naar kijken?’
M: En?
E: Ach, dan ben ik weer verder, heb leuke opdrachten gedaan…..ik neem het misschien ook te serieus!
A: Nou Evelyn, dat lijkt me wel nodig, [fronst nadrukkelijk] je hebt heel belangrijk werk, durft geen nieuwe dingen te doen, bent faalangstig, moet je kinderen goed opvoeden en bent ook nog eens in de overgang. Dat ís heel serieus, dus daar moet je ook zo mee om gaan!

E: Ach wel nee, die mensen in Oekraïne, dat is pas echt heftig!
A: En kijk eens hoe zij het oplossen…..hun president is gewoon een komiek!

E: [lacht hard] Oh mannen, heerlijk! Lang niet meer zo gelachen, ik ben er wel uit. Ik ga het gewoon wat minder serieus en luchtiger tegemoet, ik ben vijftig jaar, heb altijd nieuwe dingen ontdekt, projecten gedaan en het is iedere keer gelukt! Dus hoezo faalangst! Gewoon doen!!