We zijn bij een grote landelijke zorgverlener. Herma komt de coachsalon binnen. Eind veertig, enigszins tam en met een knalgele blouse met kleurrijke vogels….
M: Hi Herma, ben jij net zo vrolijk als jouw blouse?
H: [mat, nasaal] Nou, ik zie wel wat er komt….in mijn leven is niet alles zo vrolijk moet ik zeggen.
M: [vrolijk] Ah, fijn, dus meerdere problemen lijkt me toch?
H: Ja, in mijn leven is lang niet alles positief….
M: Top! Weet je wat?!. We doen het grootste probleem, dus niet de huis-tuin-en-keuken probleempjes. Die los je zelf maar op…
H: [verbaasd] Het grootste probleem? Dat is moeilijk te zeggen, ik heb er genoeg. Welke zal ik doen…..lastig. Voordat ik binnenkwam had ik besloten het te hebben over mijn puberzoon.
M: Zou je dat wel doen? Ik merk dat je nogal twijfelt…..
H: Nee, ja…nou nee. Ik doe toch mijn puberzoon!
A: Mooi! Lekker concreet ben je!!
H: Mijn puberzoon Erik is nogal lui.
M: Uiteraard….wat is het probleem dan? Alle pubers zijn lui.
H: Mijn omgang met hem is gewoon lastig.
A: [herhaalt] Mijn omgang met hem is gewoon lastig. Jij bent wel lekker duidelijk Herma! Wat is concreet het probleem?!
H: Ik vind het loslaten ontzettend moeilijk.
M: Dat is juist fantastisch, dat laat zien dat je heel veel van hem houdt en hem niet wil laten gaan. Je bent een geweldige moeder!
H: [glimlach, lief] Ja, dat is wel zo, maar hij doet niets! Hij ligt lang in bed, doet voor tweede keer vier VWO, heeft ADHD en doet jaren niets….
M: Typisch voor een puber…wat is het probleem?
H: [geagiteerd] Ik maak me heel erg boos, het gaat tegen mijn normen en waarden in!
A: [luid, bozig]Hij is dus gewoon aartslui! Wat een verschrikkelijke puber zeg….die gaat tegen de normen en waarden van zijn mama in. Ik sta helemaal aan jou kant, HUP HERMA!
H: Nou….ja….zoiets
M: Typische puber toch? Had jij ook vroeger lijkt me…
H: [zacht] Ja, nou, dat is wel zo…..maar mijn moeder haalde me gewoon uit bed!
A: Wat een vreselijke moeder!
H: [lacht] Ja, dat dacht ik toen ook.
M: Dus hij heeft dat luie gewoon van jou! Dat had jij ook. Iets met een appel en een boom…
H: [lacht hard] Nou, dat heb ik ook inderdaad! Maar ik heb het toegedekt met allerlei sociaal wenselijk gedrag. Ik ben een braaf type.
M: Dus eigenlijk doet Erik wat jij ook had gewild! Hij durft wel zijn eigen keuzes te maken. Je bent gewoon jaloers op hem. En jij lijkt op jouw moeder!
A: En bevalt je dat goed? Dat sociaal wenselijke gedrag? Daarmee ben je denk ik precies gekomen waar je wilt toch?
H: Dat was mijn andere probleem….
M: Nou, voor deze keer kunnen we die ook wel meepakken.
A: Als je diep van binnen kijkt, doe je dan de dingen die je wilt? Het lijkt erop van niet….maar het is wel sociaal wenselijk. Ik zou het maar niet veranderen. Je wilt toch niet dat je echt de dingen gaat doen die voor jou belangrijk zijn toch? Daar ben je veel te braaf voor…
H: Ik heb altijd al gedroomd van iets met horeca, bakken en koken vind ik heerlijk.
M: Ja, dromen….tja. Je weet zelf ook wel waarom dat dromen heten toch? Komen nooit uit!
H: Ik heb verschillende restaurants doorgerekend en er plannen voor gemaakt, samen met mijn man….
M: Ja precies, lekker veilig doorrekenen, plannen maken, maar niets doen. Lijkt me ook beter, dat wordt natuurlijk helemaal niets! Blijf gewoon lekker veilig hier werken.
H: [opstandig] Ik heb weer een jaarcontract, daar baal ik ook van! Ook merk ik dat mijn energie hier minder wordt.
M: Maar wel lekker veilig! In ieder geval geen dromen najagen, maar met beide benen braaf op de grond.
A: [tegen Martijn] ik zie het Herma ook niet doen, dat is veel te spannend, ze weet helemaal niets van horeca en heeft geen idee!
M: [tegen Arno] Eens! Dit is veel beter voor haar. Én sociaal wenselijk. Dat wil ze eigenlijk wel het liefst….
H: [lacht] Jullie zitten me uit te dagen.
A: Serieus Herma, ik heb het gevoel dat je geen lucht krijgt. Je doet niet waar je hart sneller van gaat kloppen. Je hebt geleerd om serieus en braaf te doen, maar je onderdrukt een passie! Eigenlijk ben je veel mooier en creatiever dan je laat zien. Je bent veel meer jouw blouse!
H: [fleurt zichtbaar op en gaat mee in Arno zijn verhaal] Ja! Dat is wel zo. Ik maak al heel lang mooie petit fours met heel gedetailleerde versieringen erop.
M: Maar ik denk niet dat je het gaat doen! Lijkt me ook beter….
H: [met energie]Ik heb het al een tijd met mijn man over het serieus oppakken. Ik woon in Amsterdam en ken de cateraars van de Stopera en Concertgebouw goed. Ik heb een professionele keuken waar ik de petit fours klaarmaak, die zou ik willen aanbieden tijdens voorstellingen en concerten en dan thematisch. Dus voor klassieke concerten, opera’s, theatervoorstellingen et cetera. Ik weet precies hoe ik ze wil maken en welke thema’s goed zouden passen. Dit zou ook heel goed naar sommige bioscopen kunnen….. En dat kan eerst prima naast mijn huidige baan.
M: [knipoog] Oh jee, je bent enthousiast. Je overweegt het niet echt hoop ik toch? Dit is een heel slecht idee namelijk! Dit mag vast niet van jouw moeder!!
H: [bevrijdende lach] Ik ga het gewoon doen! Ik heb het plan al helemaal klaar!