We zijn op een werkfestival. Evelyn komt de coachsalon binnen. Een charmante en pittige dame van vijftig jaar.
M: Ga zitten. Heb je een goede vakantie gehad?
E: [vrolijk] Ja heerlijk!
M: Wat is het leukste dat je hebt gedaan?
E: [energiek] Ik heb veel vrijwilligerswerk gedaan, opvang voor Oekraïners georganiseerd. Zwaar en ook prachtig werk.
M: Dus jij bent een zorgzaam type, voor anderen dan toch?!
A: We hebben er weer eentje Martijn. [diepe zucht] Wat voor cijfer geef jij je leven op dit moment Evelyn?
E: Ik ben normaal heel positief, op zich zou ik me normaal een….
A: Zie je wel, weer eentje….dit wordt niet boven de acht
E: [luide lach] Normaal zou ik inderdaad een acht geven, maar nu misschien een zesje?
A: Typisch! Hoe komt het Evelyn? Relatieproblemen, ontslagen?
E: Nou, was dat maar waar……ik ben in de overgang!
M: Ja, dat is geen probleem, maar een feit toch?! Daar kun je dus niets aan veranderen! Wat is dan het probleem. Het thuisfront zal het zwaar hebben met een vrouw in de overgang zeg….
E: [lacht] Nou inderdaad, ik ben heel emotioneel, snel boos en wordt er onzeker van. De kids hopen dat het snel over is. Ik ben gewoon minder leuk, kort lontje, heel verdrietig en heel wiebelig gewoon.
A: Als een soort oud krukje dat heel wiebelig is, als je erop gaat zitten is de kans groot dat je er door heen zakt.
E: Zo voelt het precies, het hele gezin wil op mij leunen, dat kon altijd prima, maar nu even niet!
A: Dus wat is nu precies het probleem?
E: Ik ben onzeker geworden. De emoties die er altijd al waren worden versterkt, ik ben ook faalangstig geworden!
A: Oei, dat is wel ingewikkeld….je bent wel echt een geval Evelyn. Je zegt dat de emoties die er altijd al waren nu worden versterkt. Dus je bént gewoon onzeker en ook faalangstig. Alleen heb je dat al die tijd heel goed verborgen gehouden. De echte Evelyn wordt eindelijk zichtbaar! Je bent een wolf in schaapskleren, jouw arme man en kinderen. Verschrikkelijke moeder!
E: Nou, het is inderdaad niet zo leuk…ik durf gewoon geen nieuwe dingen meer te ondernemen.
M: En terecht ook! Kijk eens hoe je hier zit, je doet heel energiek en vrolijk voor de bühne terwijl je eigenlijk een heel onzeker klein vogeltje bent. [handgebaar, vogelnestje]….[klagerig] tjilp, tjilp
E:[lacht hard] Nou, zo erg is het ook niet!
M: Ben je überhaupt wel ergens goed in of ben je echt totaal mislukt!
E: [Lachend] Pas op hoor!
A: Nee, serieus! Jouw ware emoties laten zich zien, een faalangstig en verdrietig vogeltje die eruit ziet als een pauw….maar eigenlijk ben je een soort treurparkiet
E: [lach] kom op jongens!
M: werkt jouw man eigenlijk? En wat vind hij?
A: Evelyn, trek eens een heel gekke bek
E: [verbaasd] wat?!
A: Gewoon een gekke bek!
E: [trekt met glimmende ogen een gekke bek] Zoiets?
M: Nee, echt een gekke bek
E: [staat lachend op] Maakt grommend geluid en trekt gekke bek
We lachen alle drie, het verdrietige vogeltje is gevlogen, Evelyn gaat weer zitten.
E: Waar was dat nou voor nodig?
M: Geen idee, heeft het geholpen?
E: Ja, het relativeert, ik dacht ‘hoe zou ik er over een jaar naar kijken?’
M: En?
E: Ach, dan ben ik weer verder, heb leuke opdrachten gedaan…..ik neem het misschien ook te serieus!
A: Nou Evelyn, dat lijkt me wel nodig, [fronst nadrukkelijk] je hebt heel belangrijk werk, durft geen nieuwe dingen te doen, bent faalangstig, moet je kinderen goed opvoeden en bent ook nog eens in de overgang. Dat ís heel serieus, dus daar moet je ook zo mee om gaan!
E: Ach wel nee, die mensen in Oekraïne, dat is pas echt heftig!
A: En kijk eens hoe zij het oplossen…..hun president is gewoon een komiek!
E: [lacht hard] Oh mannen, heerlijk! Lang niet meer zo gelachen, ik ben er wel uit. Ik ga het gewoon wat minder serieus en luchtiger tegemoet, ik ben vijftig jaar, heb altijd nieuwe dingen ontdekt, projecten gedaan en het is iedere keer gelukt! Dus hoezo faalangst! Gewoon doen!!