Kees stapt binnen, een dertiger, vrolijk en ook een beetje nerveus. Hij neemt plaats….
Kees [gaat zitten met een diepe zucht]
Coach1: Zo! Nu eerst een Bavaria Kees, wat een diepe zucht
Kees: Pfff, man, wat een dag
Coach1: Kees, jongen, gaat het eigenlijk wel? Moeten we 112 bellen? Ik maak me echt zorgen
Kees: [luide lach]. Jongens, het lijkt wel een gekkenhuis, ik word er niet goed van hier. En het duurt maar en duurt maar, al een half jaar is het een puinhoop.
Coach1: Nou Kees, stoppen dus, lijkt me heel erg duidelijk!
Kees: Nu zat ik daar net aan te denken
Coach1: Denken is niet voldoende Kees, doen!
Kees: Nou, zo erg is het ook niet
Coach1: Wel Kees, het is wel heel erg. We hebben veel cliënten gehad, maar jij ziet er echt verschrikkelijk moe uit, ben je al eerder met een ambulance opgehaald?
Kees: Ik heb de laatste tijd wel af en toe hartkloppingen
Coach2: Genoeg! Ik bel nu 112. [Pakt telefoon en belt]
Kees: Wacht even mannen, het gaat echt wel, alleen dit hou ik niet meer vol. Ik vraag al een jaar om meer mensen en budget, er wordt van alles beloofd, niets gedaan, en ik blijf maar doorgaan….ik lijk wel gek
Coach1: Zeg Collega, je moet niet 112 bellen, maar het gekkenhuis. Kees is knettergek geworden. Hij zit al een jaar tegen beter weten in te wachten en onderhand gebeurd er niks, en vraag om een dwangbuis, want volgens mij wordt Kees zo meteen onhandelbaar.
Kees: Ik lijk inderdaad wel gek.
Coach1: Je bent gek Kees, je zit al een jaar te wachten. Of durf je gewoon niet op te staan tegen je manager
Kees: Ik heb beloofd dat ik orde op zaken zou stellen…
Coach1: Belofte maakt schuld Kees
Kees: Ja, maar het is echt zo’n puinhoop, dit kan gewoon niet
Coach2: En jouw manager maar beloftes doen, meer mensen, meer budget…en gekke Keesie maar ploeteren
Kees: Ja het is echt te gek, dit kan zo niet langer
Coach1: Wat zegt jouw manager eigenlijk van jouw hartkloppingen?
Kees: Dat houdt ik liever voor me….
Coach2: Dat is ook beter, stel je voor dat hij zich zorgen gaan maken
Kees: [geïrriteerd] Hij is toch ook verantwoordelijk?
Coach1: Voor jouw hartkloppingen? Dat lijkt me niet Kees,
Kees: [nog bozer] en zijn beloftes dan, mensen en budget, amehoela! Hij kan me wat!
Coach2: [Pakt telefoon en belt paniekerig], wilt u nu een ambulance sturen? Kees krijgt zometeen een hartaanval, snel, het adres is….
Kees: [verbaasd, en opgelucht…] Ik ga morgen met hem in gesprek, het is niet mijn probleem dat hij beloftes maakt en niet nakomt. Ik heb gewoon zijn aap op mijn schouder gekregen. Het is genoeg
Coach2: Kees! Doe nou rustig, denk aan je hart
Kees: Dat is natuurlijk ook niet normaal, dat ik hartkloppingen krijg van mijn werk! Ik ga morgen met hem in gesprek, vertel hem hoe ik me voel en dat ik realistisch ga kijken naar wat kan en niet. Als hij zijn beloftes niet nakomt, kan ik geen orde op zaken stellen!
Coach2:[Pakt telefoon], stuurt u morgen de ambulance maar, zelfde adres, de manager van Kees krijgt vermoedelijk een hartaanval
Kees: [lacht uitbundig]. Mannen, wat lucht dit op! Ik ga morgen echt in gesprek, ik weet eigenlijk zeker dat hij het snapt. Wat kun je jezelf toch klemzetten….
We sluiten een Mentale Knipbeurt altijd af met een contract. Dit bevat een actie, termijn en drie handtekeningen.
Contract
Ik, Kees, ga morgen in gesprek met mijn manager om hem te vertellen hoe ik me voel en dat ik zonder extra capaciteit geen orde op zaken kan gaan stellen.
‘Ik heb zo heerlijk gelachen! Ik kwam doodop binnen, maar na een kwartier vol energie weer naar buiten. Echt mooi…