Myrna (40), ziet er goed verzorgd uit, komt binnen en gaat snel zitten.
Myrna: Nou, laten we maar snel beginnen.
Coach1: Ho es even, wij hebben hier de leiding. Doe maar rustig aan.
Myrna: We hebben toch maar een kwartier?
Coach1: Om precies te zijn nog 14 en een halve minuut, dus alle tijd.
Myrna: Ik heb echt een probleem, en anders komen jullie in tijdnood en de volgende moet dan wachten.
Coach1: Oh, ga JIJ nu onze agenda beheren? Dat doen we al heel lang zelf hoor
Myrna: Ja, sorry.
Coach1: Dank je wel zeg! Wat zit je haar leuk en wat zie je er mooi uit!
Myrna: Ja, maar ik wel het echt ergens over hebben.
Coach1: Luister Myrna, het moet voor ons ook leuk blijven! Weet je wel hoeveel problemen we al opgelost hebben, af en toe hebben we ook even rust nodig. En jij bent toevallig degene die er nu zit en we schroeven het tempo gewoon even omlaag.
Myrna: [gaat achterover zitten en ontspant zichtbaar] jullie hebben ook gelijk. Eigenlijk wel lekker om het tempo even te laten zakken….pffff ik ben gewoon hartstikke moe.
Coach2: Wil je gewoon even lekker niks doen? Helpt heel goed tegen allerlei problemen….
Myrna: Ik heb wel echt een probleem.
Coach2: Is het vanzelf gekomen?
Myrna: Nou ja, eigenlijk wel.
Coach2: Heb jij daar geen rol in gehad?
Myrna: Nee, niet echt.
Coach2: Dan gaat het ook vanzelf weer weg!
Myrna: Hoe dan?
Coach2: Wacht maar rustig af. We laten je even helemaal met rust nu. Over 10 minuten is het weg en dan is de sessie afgelopen, dus komt goed uit.
Myrna:[kijkt ongemakkelijk, onrustig, en onzeker. Ze sputtert een beetje, geeft signalen dat ze verder wil. Wij negeren haar vriendelijk en ze geeft zich uiteindelijk over].
De minuten tikken weg. Martijn en ik kijken een beetje in het rond, knikken af en toe vriendelijk, glimlachen naar Myrna. En kijken op ons horloge. Na vijf minuten begint Myrna zachtjes te giechelen. We beginnen mee te lachen en na nog eens twee minuten heeft Myrna totaal de slappe lach, uiteraard lachen wij vrolijk mee.
Myrna: [uitgelachen, grinnikt nog na]. Weet je mannen? Ik heb altijd haast, wil altijd door naar de volgende afspraak, ben altijd bezig met tijd en daardoor ben ik gewoon helemaal gestrest. Bovendien leg ik dit anderen ook nog eens op waardoor zij ook in de stress schieten. Ik heb helemaal geen oog meer voor andere dingen, hoe het met mensen gaat etcetera. Nu ik verplicht tot rust kom, met jullie erbij, schiet het ineens door mijn hoofd hoe BELACHELIJK dat eigenlijk is. Ik neem mijzelf ook veel te serieus. Ik zit hier gewoon, bij een Mentale Knipbeurt, ik moet mijn mond houden. Er ontstaat spanning, ik begin te lachen en het lucht enorm op gewoon. Hoe doen jullie dat?
Coach1: Zoals we al zeiden, een probleem dat vanzelf ontstaat, lost ook vanzelf weer op.
Coach2: Er kwam een gestreste controlfreak binnen, die moest maar even in haar mand. De spanning moest eruit, de setting was vol humor en dus gebeurde er dit….
Myrna: Heerlijk! Wat heb ik een fijne sessie gehad, ik ben echt heel erg opgelucht. Dank mannen!