We zijn bij een woningbouwcorporatie en mogen daar ruim 15 mensen knippen. Dan komt Rob binnen. Gebruind, zwart overhemd, grijze haren naar achteren gekamd. Dé stereotype alfa man.
Arno: Zo Rob, jij ziet er goed uit. Zongebruind, zelfverzekerd en zat geld op de bank volgens mij.
Rob: Ik mag niet klagen.
Arno: Wat is dan het probleem?
Rob: Ik heb veel ruzie
Arno:[lacht] Echt?! Wat een verrassing. Iemand die zo duidelijk laat zien dat hij exact weet hoe het zit veel ruzie????
Rob: Ja, ik weet inderdaad vaak precies hoe het moet
Arno: Behalve dit dan….
Rob: Ja, inderdaad. Nou, ik weet het wel. Alleen Astrid gaat er niet in mee
Arno: Je vrouw?
Rob: Vriendin, ik ben al twee keer eerder getrouwd geweest
Martijn: En die zijn zeker weggegaan omdat je het altijd zo goed weet?
Rob: Ja, inderdaad!
Arno: Dus dit is geen probleem maar een patroon
Rob: Alleen Astrid is zo godvergeten fel. Ze kan heel goed ruziemaken.
Arno: Dat ben je niet gewend hè?
Rob: Nee, meestal kan ik ze met gemak aan.
Martijn: Hoe lang duren jouw relaties meestal?
Rob: Mijn vorige duurde twaalf en de andere negen jaar.
Martijn: En met Astrid?
Rob: Nu drie jaar.
Arno: Dus nog drie jaar en dan is het gebeurd…..
Rob: Hoe bedoel….
Arno: Vorige twaalf, toen negen en nu dus zes jaar. Lijkt me logisch toch?
Martijn: Rob, weet je wat het probleem is? Jij bent natuurlijk veel te lief voor haar. Ik snap wel dat ze dol op je is.
Rob: Ik heb me nog nooit zoveel aangepast als in deze relatie….
Arno: Je legt zeker de kleren voor haar klaar? Kookt ze wel eens iets dat jij lekker vindt? Bepaalt zij wanneer ze sex wil? Jongen toch….
Rob: Nee, we eten gelukkig wat ik lekker vind
Arno: En jij ligt bovenop toch? In bed.
Rob: Ja, tuurlijk!
Arno: Dus hoezo aanpassen. Je onderdrukt haar gewoon, net als al haar voorgangsters. Lekker bezig Rob!
Rob: Nou, ze vindt het anders niet zo heel erg volgens mij
Martijn: Hoe heb jij je dan aangepast?
Arno: Hij eet nu met mes en vork, pist niet meer de hele wc onder en wast ook één keer per week af.
Rob: [moet heel hard lachen] Nou, ik vind dat ik me genoeg heb aangepast.
Martijn: Dus wat is nu jouw probleem?
Rob: Dat ik vind dat ik me genoeg heb aangepast! Ik ben zelfs helemaal naar Zwolle verhuisd voor Astrid. Nu is het haar beurt om water bij de wijn te doen.
Arno: Zo is dat Rob, je wilt geen watje worden! Dus jij wilt je gewoon niet meer verder aanpassen, toch?! Je trekt hier de lijn en gaat dat Astrid haarfijn uitleggen!
Rob: Ja, dat is het eigenlijk wel.
Martijn: Eigenlijk??
Rob: Nee, niet eigenlijk. Dat is het precies!!
Arno: Nou, gaan we dat opschrijven in een contract!
Rob: Contract?
Martijn: Dit is het toch precies, zei je? Dan leggen we dat vast en ga je dat morgen LUID en DUIDELIJK aan Astrid vertellen! Het is genoeg geweest! Is ze helemaal gek geworden, wie denkt ze wel dat ze is. Dat ze aan jou, ROB de lakens kan gaan uitdelen? Terug achter het aanrecht zal ze!!!!
Rob: Nou, zo duidelijk is het ook weer niet….
Arno: Nu moet je goed luisteren Rob, het is genoeg toch?
Rob: [schuchter] ja
Arno: Genoeg aangepast toch?
Rob: eh, ja
Arno: Dus, dat ga je haar LUID en DUIDELIJK vertellen. Dat schrijven we op, ondertekenen we en met dat contract ga je naar buiten!
Rob: [lacht opgelaten] Nou jongens, dat vind ik wel spannend…
Martijn: Rob, wat wil je nou, ben je nou een vent of wil je zo doorsukkelen totdat de relatie over drie jaar eindigt? Kun je beter nu duidelijk zijn en een slaaf vinden die weer een relatie met je wil.
Rob: Nou, zo hoeft het niet…
Arno: Ben je nou een echte vent? Ga je contract nu opstellen of niet.
Martijn tegen Arno: Volgens mij is hij heel bang om Astrid te verliezen. Hij krabbelt terug. Hij is toch slapper dan hij lijkt. Wat een mietje. Met zijn grote bek.
Rob: [boos] Hé! Moet je luisteren vriend…..
Martijn: [interrumpeert en kijkt Rob strak aan] Ik luister….
Rob: [laat hoofd zakken, zucht diep] pffffff jongens, ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik wil Astrid echt niet kwijt, maar ze is zo ongelooflijk sterk en duidelijk.
Arno: je gaat geen lijn trekken Rob. Je durft het niet. Je mag best wat liever zijn…………voor jezelf
Rob:[geraakt]. Tja….ik ben die ruzies ook gewoon zat. Maar dit is echt mijn stijl, vechten, knokken…..
Arno: [zacht] Je wil Astrid echt niet kwijt Rob? Je bent bang dat het gaat gebeuren toch?
Rob: [zacht] Ja.
Arno: Misschien moet je dat tegen haar zeggen.
[er valt een lange stilte, Rob lijkt te vertragen en echt te landen, zijn uitstraling verzacht]
Rob: Ik geef me gewonnen jongens, dit is het precies. Ik ben wakker! Ik wil Astrid echt niet kwijt. Dankjewel. Ik ga het gesprek met Astrid aan. En op een zachte manier. De strijd wil ik niet meer aan….