Eline, een jonge vrouw, komt zelfverzekerd de coachsalon binnen. We zijn vandaag bij een universiteit.
M: Zo! Hallo zeg! Kom verder. Jij hebt er zin in zo te zien. Meestal komen mensen schuchter binnen, maar met jouw zelfvertrouwen is niets mis volgens mij!
E: [grote glimlach] Hallo! Mag ik hier gaan zitten?
M: En je neemt gelijk initiatief ook nog! Tuurlijk jongedame, neem plaats. Zal ik de stoel nog even voor u aanschuiven?
E:[lacht] Nee hoor, sorry. Ik ben soms een beetje direct!
A: En een control freak volgens mij. Ik denk dat jouw probleem is iets met werk of carrière.
E: [verbaasd] eh, hoe weet je…huh, scary..
A: Jij bent ambitieus en weet wat je wilt.
E: Nu dus niet
M: Wat? Hoezo niet, the only way is up! Dat weet je zelf ook wel. Alles moet wijken! The full monty! Erop en erover…
E: [enorme lach]. Ja, dat was het wel altijd…maar..
A: Nee Eline, niet maar, je hebt twee soorten mensen. Dat weet jij ook. Succesvolle mensen en sukkels. En waar hoor jij bij?
E: Ik ben inderdaad heel erg carrieregericht en best wel succesvol.
A: Nou, gewoon doorgaan dus. Wat is eigenlijk het probleem?
E: Nu ben ik universitair onderzoeker en kan doorstromen naar een hogere functie en…
M: Doen! Lijkt me logisch. [doet een dansje en zingt] The only way is up
E: Vorig jaar dacht ik dat ook nog, maar….
A: Hou oud ben je?
E: Tweeëndertig
A: Eierstokkenprotest?
E: [heel harde lach]. Nee, echt niet! Kinderen zijn geen dilemma!
A: Gelukkig, die zitten je carriere ook alleen maar in de weg. Fijn!
E: Nee, dat is het echt niet….maar met die nieuwe functie komen ook allerlei managementtaken en er is heel veel gedoe in het team
M: Doe je aan sport?
E: Ja, boksen, roeien en hardlopen.
A: Ook vol gas dus toch? Hard! Rammen. Afzien. Je bent ook te jong om nu al te genieten..
E: Ik geniet echt van mijn werk!
A: Ja, nog wel ja. Maar je bent nog niet aan de top. Je bent nog maar universitair onderzoeker, hoeveel stappen nog naar het hoogleraarschap?
E: [verzacht]. Nou, ik twijfel sinds een jaar. Het is wel heel veel gedoe waar ik geen zin in heb, ik vind de inhoud fantastisch, maar de rest…
M: Werd je ook geboren als een steen? Zo hard en kil. Dodelijk ambitieus? Was je vroeger wel aaibaar? Of durfden je ouders je niet eens vast te pakken…
E: [stil]…..
A: Wij zijn blij met de geboorte van Eline, maar zacht is ze niet, ze kon direct lopen, zette de eerste stap naar de top.
M: Eigenlijk denk ik dat ze niet echt ambitieus is, vermoedelijk max vijftig uur per week en de weekenden gewoon vrij toch?
E: [glimlach, traag]. Ja, de weekenden heerlijk vrij. En dat…
A: Volgens mijn heb je behoefte om te vertragen.
E: [verzacht] Ja…..ja…[lieve stem]
A: Hé, ik hoor een aaibare Eline. Hallo aaibare Eline, hoe gaat het met jou?
E: [hele diepe zucht]………eigenlijk voel ik al wat ik moet doen, mijn intuïtie zegt al een tijdje dat ik die baan niet moet nemen…..ik voel ook de rust als ik het zo uitspreek.
M: Ja, hoho! En jou carrière dan? Je bent er bijna, ik zou toch gas geven. Jouw collega’s zeggen het vast ook, zo’n kans krijg je nooit meer. Over vijf jaar komt er weer zoiets vrij en ben je te oud. Dat weet je zelf ook!
E: [rustig, vertrouwen]. Nee. Ik ga het niet doen! Echt niet, het is nu zo duidelijk………….[lange stilte en bijna dromerig]. Jeetje jongens….ik heb gewoon gekozen!
A: Gefeliciteerd Eline!
M: [plagerig] Jammer voor de universiteit, deze hoogleraar in de dop zou de studenten echt verder brengen…
E: [beduusd] Ik ben er écht uit jongens. Dank jullie wel!