Auteur: arnobroere

Geplaatst op

De droom van Orlando

Een grote Surinaamse man komt de coachsalon binnen met een grote lach en warme uitstraling. Als hij spreekt klinkt het relaxed, zangerig met een altijd aanwezige tevreden ondertoon.

A: Mooi dat je er bent. Hier komt iemand zo relaxed binnen. Ga lekker zitten…
O: Ik vind het wel spannend.
A: Dat snap ik, mensen met een groot probleem vinden het vaak spannend om hier te komen zitten.
O: Oh, ik heb een luxeprobleem, denk ik.
A: Vind ik mooi; past bij je. Je ziet eruit alsof je van luxe houdt man. Te veel geld?
O: [Grote lach] Ook
A: Te veel vrouwen?
O: [luide lach] Ook
A: Geen probleem toch? Don’t worry about a thing…..everything is gonna be allright…
M: Hoe heet je eigenlijk?
O: Orlando.
M: Yo Orlando, met zo’n naam man…geen zorgen!
O: Het probleem is dat ik me aan het ontwikkelen ben als gedragsspecialist en dan doe ik pedagogische wetenschappen. Ik wil me inzetten voor mijn land…..Suriname. Maar als ik om me heen luister, is het niet verstandig om te doen. Ik hoor veel verhalen van anderen, en die moedigen me niet aan.
A: Dus jij laat je snel afschrikken.
O: Nee man, maar ik wil niet te koppig zijn. In Suriname zien ze mensen die uit Europa terugkomen als mensen die het beter weten.
A: En dat is ook zo toch? Dus dat klopt.
O: Ja man. Ik wil wat betekenen op macro niveau.
A: Goed doen! Macro is mooi! Beter dan Mocro toch?
O: [grote bulderende lach] jiehii, Macro en Mocro man. Mooi.
M: Wat houd je tegen? Ik snap het niet. Je vertelt jezelf al dat het niet lukt. Je bent toch je wilde haren al kwijt
O: [wederom bulderlach] ja man….ik ben verstandig nu.
M: Is het echt jouw droom?
O: Ja man, altijd.
A: Altijd?
O: Ja, van kinds af aan.
M: Ben je nu een kind of een man
O: Ik speel nog altijd, maar ik ben verstandig
M: Stel je overlijdt op je 85e. Wat moet er op jouw begrafenis gezegd worden? Orlando was een lafaard, hij kwam niet terug naar Suriname om zijn droom te volgen of Orlando was van grote betekenis voor zijn land…
O:[ineens heel serieus] even denken man…..[lange stilte]
O: [een hele grote grijns]  Orlando volgde zijn droom….. doet studie na studie, is ben bezig met het schrijven van een methode, specialiseert zich in gedrag.
M: Orlando man, je bent gewoon de boel vet aan het uitstellen. Je verzint excuses.
O: Nee man, het zit in de financiën.
A: Hè, dat was toch geen probleem?
M: Ben je niet gewoon een lafaard? Ik las dat er heel veel Surinamers – die Europa wonen – graag weer terug willen, maar te schijterig zijn om het te doen. Mooie begrafenisspeech wordt het.
O: Ja man…ja man….ik weet veel over gedrag.
A: Maar het hoofdstuk over uitstelgedrag heb je zeker nog niet gedaan.
O: [hele luide lach] Maar ik wil écht iets betekenen.
A: Zeg dat nog eens heel hard.
O: Ja man, ik wil echt iets betekenen!

M: Wanneer ga terug naar Suriname, volgend jaar? Over 6 maanden?
O: Ja man….dat is zo… Mijn bevlogenheid zal altijd blijven weet je?
A: Ja man….mijn bevlogenheid….je zit gewoon op een bankje Orlando. Sitting on the dock of the bay…ik zie hier geen bevlogen man! Hier zit een lafaard!
M: Wanneer ga je weg?
O: Na mijn opleiding ben ik ready to go.
M: Dus over twee jaar.
O: Ik moet echt gaan man…shit man…
A: Nee, ik snap het wel Orlando, nog ff uitstellen toch?
M: Wanneer ga je?
O: [vastberaden]. Ik ga over 2 jaar, in 2024!
A: Hè? Dat is 2023 toch?
O: Nee man, het zijn schooljaren. Dus in schooljaar 2023-2024 ben ik klaar.
A: Maar je gaat toch? Lafaard?

O: [staat op, met grote trotse ogen en vastberaden] Ja man, ik ga! Dat zeg ik toch man. In 2024 ga ik naar Suriname om het onderwijs te verbeteren in mijn land!

A&M: Mooi!

Geplaatst op

De stiekem jaloerse moeder

Beatrijs komt binnen. Verzorgd, vrolijk en opgewekt.

M: Als ik jou zie, zie ik veel vrolijkheid. Dus een echt groot probleem zal het niet zijn.
B: Ik dacht, welk probleem moet ik meenemen.
M: Nooit doen.
B: Het gaat over mijn dochter. Die oudste zit in de brugklas op school in Rotterdam. We maken ons zorgen om haar.
M: Dat lijkt me geen probleem toch?
B: Ze zit veel thuis, op haar kamer. In Coronatijd
A: Hoe is het met haar?
B: Wisselend. Laatst in huilen uitgebarsten, ellendige Corona.
M: Maar wat is dan voor jou het probleem?
B: Ik wil haar helpen, maar we mogen haar niet helpen.
A: Dus opgelost.
M: Je bent toch haar moeder?
B: Ja, maar ze wil het zelf doen?
A: Is ze verstandig?
B: Ja
A: Kan ze het zelf oplossen?
B: Nee!
M: Dus dan is het jouw taak om dat te doen, toch?
B: Nou, nee…
M: Huh, maar wat is dat het probleem?
B:[diepe zucht] We hebben stiekem contact opgenomen met haar mentor. Achter haar rug om. Ze was zo boos….
M: Ja, terecht toch? [hele diepe zucht] Zijn jullie zulke ouders…
B: Ja, dat wel, maar we willen het toch doen…Ze zei: ‘Ik haat jullie!’
A: Goed zo! Ze heeft een eigen wil. Dat vind ik wel mooi voor een meisje van dertien. Sterk!
B: [terneergeslagen] Het is zo moeilijk om de balans te vinden tussen los laten en ondersteunen.
M: Nog één stap terug…..jij maakt je dus zorgen. Hoe heb je haar dat verteld?
B: Niet in de goede volgorde achteraf…
A: Nee, eerst stiekem de mentor bellen en dan zeggen dat je je zorgen maakt….lekker handig Bea! Wat een stiekeme moeder ben jij!
B: [emotioneel] Ik probeer haar uit te leggen dat ik me zorgen maak.
A: Dus jij bemoeit je met haar problemen. Irritant toch?

M: Wat is de kern? Waar ben je het meest bang voor?
B: [bijna fluisterend] Dat ze ons niets meer vertelt. Niets meer met ons wil delen
M: En is dat zo?
B: Nee, ze vertelt ons wel allerlei dingen.
M&A: OOOOhhhh. Dus het valt wel mee!

A: Heb jij aan haar verteld dat je bang bent dat ze uit verbinding gaat?
B: Nee…
A: Jij vertelt niet tegen je dochter…en zij vertelt niet tegen jou. Zo moeder zo dochter, toch? Dus beide eigenwijs, toch? Wel eerlijk.
M: Dus ze lijkt op jou…..
B: [klaart zichtbaar op] Ja….eigenlijk wel.
M: En jij bent goed terecht gekomen toch?
B: [vrolijk] Ja!
A: En dingen gedaan die heel stom zijn, toch? Vertel eens wat is het stomste dat je ooit hebt gedaan?
B: [verlegen] uh..
M: Ok, nog één keer….wat is nu precies het probleem?
B: [lacht vrolijk] Dat ik eigenwijs ben!
A: Vind je het ook een beetje leuk hoe ze reageert?
B: Nee, niet leuk! Maar aan de andere kant wel mooi dat ze zichzelf durft te zijn.

A tegen M: Martijn, weet je wat ik denk?  Ze vind het gewoon lastig haar los te laten. Haar moederhart breekt een beetje. Haar kleine lieve dochter wordt groot.
B: [fluisterend] ja, misschien is dat het ook wel.
M: Wil je haar niet té graag een volwassen en verstandig leven laten leiden?
A: Ze is tenslotte al dertien.
M: Wat is het stomste dat jij ooit gedaan hebt? Kom op!
B: [Lacht nerveus] ….weet ik echt niet…ik was best wel braaf.
A: Ooh, ze lijkt toch niet op je.
M: Ben je jaloers?
B: [openbaring, verbaasd]…uh, ja, eigenlijk wel misschien. Ik had wel wat tegendraads willen zijn.
A: Dus wat is nu ook alweer het probleem?
B: [lacht] Ja, ze is echt een prachtmeid met lef! Ze komt er wel!
A: Wat zeg je nou?
B: Ja, ze komt er wel. Ik moet me niet zoveel zorgen maken; dat is niet nodig. Met haar mooie eigenwijze stijl komt ze er echt!
A: Wat zou je nu tegen haar zeggen?
B: Dat ze het goed doet, dat ik trots op haar ben en dat ze zichzelf mag zijn….[tranen]
M: Wat raakt je nu zo?
B: Ze staat nu zo dichtbij…ik weet het niet.
M: Wat zou je het liefst met haar doen….wat goed voor jou is? Wat heb jij nodig?

B: Ik zou wat meer afstand willen nemen…[tranen]. Haar haar eigen gang laten gaan en geen oordeel direct klaar hebben. Dat heb ik ook nodig. Het lijkt wel of ik mijzelf verstik. Als ik haar ruimte geef krijg ik zelf ook meer ruimte. [stilte….Beatrijs haalt opgelucht adem en kijkt ons aan]

B: Jeetje, wat me echt raakte is dat ik jaloers op haar ben en ook dat ik zelf meer ruimte nodig heb. Dat had ik echt niet in beeld. Dank jullie wel mannen. Ik ga ruimte maken!

Geplaatst op

Jorrit legt een rookgordijn

Jorrit stapt binnen. Met een gezellige Brabantse tongval groet hij ons. We gokken een echte reclameman.

A: Zo gezellig Jorrit! Hoe is het leven!
J: Goed goed.
A:En werk? Volgens mij ben jij een reclameman ofzo. Mooie hippe kleding, kek sjaaltje en goede schoenen.
J: Ja zoiets, ik ben hier de commercieel directeur.
A: Mooi. Hier zit dus een commercieel directeur die een dubbelgoed leven heeft.
J: Huh, dubbelgoed??
A: Ja, ik vroeg net hoe het leven was en toen zij je goed goed…
J: [lacht] ah ja ja.
A: Nu doe je het weer. Je zeg ja ja. Dus twee keer ja. Leid je een dubbelleven ofzo?
J: [mond valt open van verbazing] Wat bedoel je, ah, nu je het zo zegt, misschien wel eigenlijk….
M: We hebben er weer eentje! Commerciële mensen leiden heel vaak een dubbelleven, wist je dat? Mooi aan de buitenkant, maar beroerd van binnen. Typisch…
J: Nou, beroerd van binnen is het niet helemaal…
A: Maar wel een beetje toch? Wat is eigenlijk jouw probleem? Of waarschijnlijk heb je er ook twee.
J: Waren het er maar twee, pfff.
M: Dat krijg je met zo’n dubbelleven. Je moet alles onthouden, wie heb je wat verteld, niet vergeten je telefoon op te schonen voordat ze meekijkt etc
A: Ik weet het, je hebt een geheime relatie.
J: [Lacht] Nee….die is gelukkig over!
M: Dat scheelt een heleboel gezeur. Mooi.
A: Je drinkt stiekem op je werk.
J: Nou, je bent wel warm.
A: Andere verslaving dus….en je vrouw weet het niet.
J: Mijn vriendin weet het inderdaad niet.
M: Seks verslaving?
A: Nee, dat had zijn vriendin wel gemerkt…wel jammer trouwens.
M: Gokverslaving?
J: Nee, ook niet…
A: ROKER, je bent een stiekeme roker….Ha!
M: Maar dat is natuurlijk helemaal geen probleem toch? Hier zit een man van rond de vijftig, commercieel directeur en die maakt zich zorgen dat hij stiekem rookt. Tsss. Is dat alles?
J: Ik vind er wel wat van….
A: Ja, ik vind er ook wel wat van. Maar wat is het probleem? Ik vind het eigenlijk wel mooi, past ook bij je imago van een beetje sneaky salesman. Je lijkt ook wel een beetje op de Marlboro-man eigenlijk. Rookgordijnen is jouw specialisme en vak. Eigenlijk ben je een vakman.
J: Dat ik rook is tot daar aan toe, maar stiekem..
M: Blijf je wel jong bij. Als puber deed je dat ook toch? Stiekem roken, drinken en porno kijken.
A: Jammer dat het eigenlijk geen seks verslaving is vind ik, niet Martijn? Die hebben we niet zo vaak hier.
M: Wat voor merk rook je?
J: Camel.
A: Dat zou ik ook stiekem doen. Gadverdamme! Ook nog een merk van niks. Dus wat is het probleem Jorrit. Je rookt Camel, tuurlijk stiekem. Who cares. Vindt je vriendin het niet lekker? Haar probleem toch?
J: Ik ben sinds een half jaar weer begonnen. Ik was vijf jaar gestopt.
A: Nou en….dan ga je toch weer stoppen?
J: Dat wil ik liefst wel.
A: En dan ga je gewoon een fatsoenlijk merk roken. Marlboro of Lucky Strike ofzo. Of zo’n elektronische sigaret. Dat vind ik wel bij jou passen!
J:[lacht] Nee jongens, ik wil echt stoppen.
M: Ik zeg doen!
J: Ik weet niet hoe?
M: Nee, ik zou het ook niet weten. Lijkt me eigenlijk ook onmogelijk om te stoppen. Hoe zou dat moeten dan? Heel ingewikkeld…..hmmmm
J: Tuurlijk weet ik ook wel dat er allerlei mogelijkheden zijn en zo, maar waar te beginnen?
M: Tja, ingewikkeld. Heel complex. Waar zou je moeten beginnen als je wilt stoppen met roken, Arno weet jij het?
A: Geen idee man, ik denk dat het eigenlijk niet mogelijk is. En dan op feestjes en zo. Maar hij rookt stiekem, ingewikkeld en heel complex
J: [lacht voluit]. Ik zit mezelf gewoon voor de gek te houden natuurlijk, ik verschuil me.
M: Nee Jorrit, dit is echt veel moeilijker dan je nu zegt, denk er niet te makkelijk over….ik ken mensen die ook willen stoppen en geen idee hebben hoe. Het zijn er duizenden. Misschien is er wel een club van mensen die niet weten hoe ze moeten stoppen. Moet je eens lid van worden.
J: [wederom grote lach] Het is heel simpel, ik ga van die nicotinepleisters halen en dan zo’n programma volgen en stoppen…net als de vorige keer
A:[verontwaardigd] Ja Jorrit, wat vertel je me nou, je hebt het al eens eerder gedaan? En wij ons in het zweet werken terwijl jij gewoon ervaring hebt. Jezus man. Dit was echt een rookgordijn.
J:Ik moet gewoon stoppen. Ik rijd zo direct langs huisarts en apotheek. Ik ben er ook klaar mee!

M: Anders ik wel….
A: Zeg dat….

Geplaatst op

Een Mentale Knipbeurt in 8 minuten

[Voor de lezer, deze knipbeurt ging in een heel hoog gesprekstempo. De dame in kwestie was totaal overrompeld..]

Erica komt binnen. Goed gemutst. Stevig en een beetje gespannen.

A: Wat is het probleem?
E: Nou zeg, ook goedemorgen. Ik zit net.
A: Ja precies, wij hebben een kwartier en willen liever sneller…dus wat is het probleem?
E: [Lacht] Oh jee, keuzestress…welk probleem gaan we nemen…
A: Relatie?
E: Nee, dat is goed!
A: Werk?
E: Ja.
A: En wat precies?
E: Ik heb last van mijzelf!
A: Gelukkig, hebben anderen in ieder geval geen last van jou!
E: [Lacht heel hard!]
A: Kom op, wat is het precies!
E: He joh, ik mag toch wel ff om mijzelf lachen!?
A: Nee, eigenlijk niet. Tempo Erica!
E: [Lachend] Ik weet heel veel, voel heel veel, maar ik handel er niet naar.
A: Niet? Wat doe je dan niet?
E: Goed voor mezelf zorgen!
A: En wat is dat dan?
E: Tijd voor mezelf, pauze nemen, reflectietijd..
M: [Breekt abrupt in] Ben je snel afgeleid?
E: [Vol overtuiging] Ja ENORM!!
M: Dus iets afspreken met jou is gedoemd te mislukken omdat je wordt afgeleid.
E: [In de war] euhh
M: Is er iets dat je helpt focussen? Is er iets heel belangrijk voor jou?
E: [Wederom vol overtuiging] Ja, mijn kind!
M: Dus als je een foto van je kind ziet, is dat jouw aanwijzing dat je goed voor jezelf moet zorgen.
E: Grappig dat je zegt. Ik heb focus nodig. Enige tijd geleden deed ik dat met een afbeelding van een vlinder, omdat ik altijd zo fladder. En als ik naar de vlinder keek, zorgde ik die dag veel beter voor mijzelf!
E: [na enige seconden stilte] Het is toch idioot dat ik dit nodig heb. Ik voel echt plaatsvervangende schaamte.
A: Volledig terecht! Ik zou me ook kapot schamen….

E: Ja maar het helpt me, mijn dochter is net het huis uit, toen ze voorheen thuis was, maakte ik tijd voor haar en daarmee ook voor mijzelf.
M: Gaat dit je helpen?
E: Jazeker, dit helpt echt!….is het dan zo simpel? Zou het zo simpel zijn? Ja, weet je wat ik nu merk? Nu denk ik, ben ik echt zo’n stumper die mijn dochter nodig heeft om dit af te dwingen?
M: Wat zou jouw dochter zeggen als ze hier is?
E: Mam, doe niet zo achterlijk, stel je niet aan! Als het je helpt is het toch goed?!
A: Mooi, gaan we een contract opstellen!
E: [Lacht opgelucht] Oh, jeetje!!

Ik Erica, hang foto van mijn dochter bij mijn bureau om me eraan te herinneren dat ik tijd voor mijzelf inplan.

M: Wanneer ga je dat doen?
E: Vanmiddag!  Jemig wat is dit simpel zeg?
A: Ja hallo, weet je hoe lang wij hier voor gestudeerd hebben….ben blij dat je zo weer vertrekt!….simpel…tsss

Met een enorme lach vertrekt Erica binnen 8 minuten de coachsalon. Nog diezelfde middag stuurt ze ons een foto van haar bureau met foto van dochter uiteraard….

Geplaatst op

Harteloze moeder viert Coronafeest

Bianca komt vastberaden in de stoel zitten en ziet er opgeruimd uit. Ze beschrijft een goed leven in Coronatijd. Ze heeft een goede relatie, een hechte band met de kinderen, haar werk loopt alles op rolletjes en toch heeft ze een probleem. 

A: Fijn dat je er bent Bianca. Wat is jouw probleem?
B: (denkt even na over de formulering en zegt dan) Je zou kunnen zeggen jong volwassen kinderen die niets kunnen vanwege Corona.
A: Herhaalt letterlijk. “Je zou kunnen zeggen jong volwassen kinderen die niets kunnen vanwege Corona” Dat is wel lekker duidelijk Bianca. Wat bedoel je in godsnaam?!
B: Mijn kinderen! Twee ervan zijn eigenlijk al het huis uit, maar zijn nu weer thuis en ze hangen de hele tijd!
A: Hangen ze? Aan het plafond ofzo?
B: [lacht] Nee, ik bedoel dat ze niks doen.
A: Wees dan ook duidelijk. Jouw probleem is dus dat jouw kinderen niks doen?! Hoezo is dat een probleem?
B: Het raakt MIJ. Ze kunnen zo weinig.
A: Oke, en hoe ervaar je jouw EIGEN situatie in Coronatijd?
B: Best goed eigenlijk.
A: Dus met jou gaat het goed en met hen gaat het slecht. Wat is dan jouw probleem? Vinden je kinderen dat ook?
B: Zij geven hun leven nu een lager cijfer, dat zeggen ze tegen mij.
A: Nog steeds hun probleem toch?
B: Ik word er verdrietig van….
A: Dus het probleem is dat je verdrietig wordt door jouw kinderen
B: Ja!
A: Wat een rotkids. Jij voelt je eigenlijk prima, maar zij maken jou verdrietig. Ik zou ze snel het huis weer uitzetten.
B: Dat denk ik ook wel eens eerlijk gezegd….[geschrokken]. Nee, zo bedoel ik het niet, maar….
A: Jawel, JIJ hebt gewoon last van jouw kinderen doordat ze zich niet prettig voelen. Toch?
B: [schoorvoetend]. Ja, dat is eigenlijk wel zo.
M: Ooooh, wat ben jij een slechte moeder zeg! Harteloos. Die arme kinderen.
B: Ja, dat voelt dus slecht.
M: Terecht, je bent ook een harteloze moeder! Je eigen kinderen nog wel!
A tegen M: Ik had dit niet van Bianca verwacht, jij? Zo gemeen tegen die arme kinderen. Die voelen zich denk ik helemaal niet meer fijn thuis. Zou ze de kinderen iets aandoen? Nee toch? Misschien toch het meldpunt Huiselijk geweld ff tippen. Je weet maar nooit….
B: [schiet vol in de lach]. Het is me duidelijk mannen! Zo erg is het niet. Ik realiseer me dat het niet mijn probleem is. Maar ik voel me er toch verdrietig over. 
A:  Mooi! Wat zou je eraan willen doen?
B:  Een poging doen om het zo aangenaam mogelijk te maken.
M: Logisch, daar zijn moeders voor om dingen beter te maken voor kinderen. Maar wat zou je aan je EIGEN gevoel willen doen?
B: Uh, zeggen dat ik me niet fijn voel…
M: Goed zo, hoe zouden ze reageren?
B:  [lacht] Zo grappig, gisteren zei mijn dochter nog:  “Gelukkig maar dat je je slecht voelt!”.
M: Precies, anders zou je écht een harteloze moeder zijn.
B:  [lacht wat harder] Ja, als je het zo zegt…dat is eigenlijk wel zo. Ik baal er gewoon van dat zij er last van hebben en ik een betere tijd heb gehad in dezelfde periode in mijn jeugd.
A: Pech voor hun dus. Maar even terug: wat ga JIJ eraan doen”
B: Loslaten, denk ik.
M: Hoe dan?
B: Meer luisteren naar ze en niet in mezelf gaan zitten.
A: Een soort Coronaspreekuur houden zeg maar! Kom snel even zitten, want mama voelt zich niet zo goed.
B: [Schiet weer in de lach]
M: Ook bijzonder eigenlijk: je voert nu gesprekken met je kinderen die je anders nooit zou voeren!
B: [Enthousiast] Ja klopt, ze zijn veel meer thuis. We spreken meer met elkaar. Het is veel gezelliger en we hebben mooie gesprekken.
M: En als Corona straks weg is, zijn zij ook weg en heb je het weer lastig dat ze weg zijn. Zaten ze maar weer op de bank, denk je dan.
B: [lacht hard] Ja, dat is waar! Wat ben ik toch aan het mutsen.
A: Eigenlijk moet je het dus vieren! Muziek aan, fles wijn open en gaan! Vieren die Coronatijd!!
B: Ja, dat ga ik doen! Morgenavond zijn we weer samen, ik ga dan gewoon zeggen dat ik het fijn vind dat ze er zijn. Ik ga er een feestje van maken. Ik heb er nu al zin in!

Geplaatst op

Een bullshitbaan op bergschoenen

Samantha marcheert binnen op haar bergschoenen. Ze ziet eruit alsof ze na de knipbeurt een rondje Gelderland gaat lopen…in een weekend…

M: Zo! Lekkere schoenen! Sta je lekker stevig in!
S: Zeker!
M: Precies
S: Wat?
M: Je zei ‘zeker’, dat ben je ook zeker met die schoenen aan
S:[lacht] Nou, dat valt wel mee hoor…
M: Wat valt er mee?
S: Dat is zo zeker ben. ik moest ook even nadenken over mijn probleem, dus zo zeker ben ik niet.
A: Oh, gelukkig. Je bent dus onzeker!
S: Nou, dat ook weer niet….maar ik moest wel ff nadenken.
M:Nadenken? Heb je geen probleem?
S: [vertwijfeld] Nou…
M: Helemaal niet erg hoor. Gaan we lekker thee drinken en beetje kletsen over wandelen in Nederland. Heb ik best zin in. Jij?
S: [valt even stil en veert weer op] Wat een onzinnige baan heb ik ook!
M & A kijken elkaar aan en zeggen dan bijna tegelijk: EINDELIJK!
S: [verschrikt] Wat?
A: Eindelijk iemand die er gewoon voor uit komt: een bullshit baan. Net als zovelen heb jij er één en je durft het gewoon te zeggen! 
M: Scheelt zoveel tijd ook.
S: Scheelt dat tijd?
M: Meestal duurt het 10 minuten voordat mensen achter hun probleem komen en dan hebben we nog maar 5 minuten over!
S:  5 minuten om het op te lossen? Kan dat dan?
M: Oplossen? Wie heeft het over oplossen? Het is toch geen probleem of wel? Werk is gewoon werk en jij hebt genoeg andere dingen die wel leuk zijn: wandelen bijvoorbeeld!
S: Nou, werk moet wel een beetje zingeven.
M: Een andere baan is dan het antwoord toch?
S: Nou, dat weet ik niet, misschien moet ik gewoon iets anders doen binnen het bedrijf
A: En wat heb jij dan te bieden?
S: [verward] uh ja….
M: Zo te horen mag je blij zijn met de baan die je hebt. Lekker blijven doen wat je doet. Geen verandering en vooral veilig.
S: [krachtige stem] Nee, dat is niet waar! Ik kan doorpakken, heel goed leiding geven….maar nu ben ik dus een soort coach. Ik draag zo gewoon niet genoeg bij…
M: Niet genoeg voor wie?
S: Voor de mensen die ik coach!
M: Vinden die dat?
S: Nee, die zeggen dat ze blij met mij zijn.
A: Bullshit dus en ook nog eigenwijs! Wees blij dat je de baan nog hebt!
S [schiet weer in de lach] Nou ja, wat moet ik nou met jullie…ik ben gewoon goed in…
A: [onderbreekt] Accepteer nou gewoon dat je een BULL-SHIT-BAAN hebt!
S: Nee! Ik heb geen bullshitbaan. Ik ben goed in coachen, mensen zijn tevreden en ik bereik resultaat. Ik wil alleen meer toevoegen.
M: Werk je fulltime?
S: Nee?!
M: Dat is het antwoord: je moet weer fulltime gaan werken, want dan kan je er nog vaker zijn voor meer mensen! 
S: Nou, ik wil wel meer helpen en krachtiger optreden.
A: Bullshit. Ik zie jou dat niet doen… Hoe dan?
S: [krachtig] Door meer de leiding te nemen en te zeggen wat ik van iets denk in plaats van alleen maar vragen te stellen!
M: En dan trek je gewoon altijd die schoenen aan: sta je lekker sterk!
S: [lacht hardop] Precies, dat is wat ik ga doen! 


S: En by the way mannen, mijn werk ik zeker niet zinloos en ik geniet ervan. Dank jullie wel voor het inzicht!

Geplaatst op

Rob komt van de apenrots

We zijn bij een woningbouwcorporatie en mogen daar ruim 15 mensen knippen. Dan komt Rob binnen. Gebruind, zwart overhemd, grijze haren naar achteren gekamd. Dé stereotype alfa man.

Arno: Zo Rob, jij ziet er goed uit. Zongebruind, zelfverzekerd en zat geld op de bank volgens mij.
Rob: Ik mag niet klagen.
Arno: Wat is dan het probleem?
Rob: Ik heb veel ruzie
Arno:[lacht] Echt?! Wat een verrassing. Iemand die zo duidelijk laat zien dat hij exact weet hoe het zit veel ruzie????
Rob: Ja, ik weet inderdaad vaak precies hoe het moet
Arno: Behalve dit dan….
Rob: Ja, inderdaad. Nou, ik weet het wel. Alleen Astrid gaat er niet in mee
Arno: Je vrouw?
Rob: Vriendin, ik ben al twee keer eerder getrouwd geweest
Martijn: En die zijn zeker weggegaan omdat je het altijd zo goed weet?
Rob: Ja, inderdaad!
Arno: Dus dit is geen probleem maar een patroon
Rob: Alleen Astrid is zo godvergeten fel. Ze kan heel goed ruziemaken.
Arno: Dat ben je niet gewend hè?
Rob: Nee, meestal kan ik ze met gemak aan.
Martijn: Hoe lang duren jouw relaties meestal?
Rob: Mijn vorige duurde twaalf en de andere negen jaar.
Martijn: En met Astrid?
Rob: Nu drie jaar.
Arno: Dus nog drie jaar en dan is het gebeurd…..
Rob: Hoe bedoel….
Arno: Vorige twaalf, toen negen en nu dus zes jaar. Lijkt me logisch toch?
Martijn: Rob, weet je wat het probleem is? Jij bent natuurlijk veel te lief voor haar. Ik snap wel dat ze dol op je is.
Rob: Ik heb me nog nooit zoveel aangepast als in deze relatie….
Arno: Je legt zeker de kleren voor haar klaar? Kookt ze wel eens iets dat jij lekker vindt? Bepaalt zij wanneer ze sex wil? Jongen toch….
Rob: Nee, we eten gelukkig wat ik lekker vind
Arno: En jij ligt bovenop toch? In bed.
Rob: Ja, tuurlijk!
Arno: Dus hoezo aanpassen. Je onderdrukt haar gewoon, net als al haar voorgangsters. Lekker bezig Rob!
Rob: Nou, ze vindt het anders niet zo heel erg volgens mij
Martijn: Hoe heb jij je dan aangepast?
Arno: Hij eet nu met mes en vork, pist niet meer de hele wc onder en wast ook één keer per week af.
Rob: [moet heel hard lachen] Nou, ik vind dat ik me genoeg heb aangepast.
Martijn: Dus wat is nu jouw probleem?
Rob: Dat ik vind dat ik me genoeg heb aangepast! Ik ben zelfs helemaal naar Zwolle verhuisd voor Astrid. Nu is het haar beurt om water bij de wijn te doen.
Arno: Zo is dat Rob, je wilt geen watje worden! Dus jij wilt je gewoon niet meer verder aanpassen, toch?! Je trekt hier de lijn en gaat dat Astrid haarfijn uitleggen!
Rob: Ja, dat is het eigenlijk wel.
Martijn: Eigenlijk??
Rob: Nee, niet eigenlijk. Dat is het precies!!
Arno: Nou, gaan we dat opschrijven in een contract!
Rob: Contract?
Martijn: Dit is het toch precies, zei je? Dan leggen we dat vast en ga je dat morgen LUID en DUIDELIJK aan Astrid vertellen! Het is genoeg geweest! Is ze helemaal gek geworden, wie denkt ze wel dat ze is. Dat ze aan jou, ROB de lakens kan gaan uitdelen? Terug achter het aanrecht zal ze!!!!
Rob: Nou, zo duidelijk is het ook weer niet….
Arno: Nu moet je goed luisteren Rob, het is genoeg toch?
Rob: [schuchter] ja
Arno: Genoeg aangepast toch?
Rob: eh, ja
Arno: Dus, dat ga je haar LUID en DUIDELIJK vertellen. Dat schrijven we op, ondertekenen we en met dat contract ga je naar buiten!
Rob: [lacht opgelaten] Nou jongens, dat vind ik wel spannend…
Martijn: Rob, wat wil je nou, ben je nou een vent of wil je zo doorsukkelen totdat de relatie over drie jaar eindigt? Kun je beter nu duidelijk zijn en een slaaf vinden die weer een relatie met je wil.
Rob: Nou, zo hoeft het niet…
Arno: Ben je nou een echte vent? Ga je contract nu opstellen of niet.
Martijn tegen Arno: Volgens mij is hij heel bang om Astrid te verliezen. Hij krabbelt terug. Hij is toch slapper dan hij lijkt. Wat een mietje. Met zijn grote bek.
Rob: [boos] Hé! Moet je luisteren vriend…..
Martijn: [interrumpeert en kijkt Rob strak aan] Ik luister….
Rob: [laat hoofd zakken, zucht diep] pffffff jongens, ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik wil Astrid echt niet kwijt, maar ze is zo ongelooflijk sterk en duidelijk.
Arno: je gaat geen lijn trekken Rob. Je durft het niet. Je mag best wat liever zijn…………voor jezelf
Rob:[geraakt]. Tja….ik ben die ruzies ook gewoon zat. Maar dit is echt mijn stijl, vechten, knokken…..
Arno: [zacht] Je wil Astrid echt niet kwijt Rob? Je bent bang dat het gaat gebeuren toch?
Rob: [zacht] Ja.
Arno: Misschien moet je dat tegen haar zeggen.
[er valt een lange stilte, Rob lijkt te vertragen en echt te landen, zijn uitstraling verzacht]

Rob: Ik geef me gewonnen jongens, dit is het precies. Ik ben wakker! Ik wil Astrid echt niet kwijt. Dankjewel. Ik ga het gesprek met Astrid aan. En op een zachte manier. De strijd wil ik niet meer aan….


Geplaatst op

Covid of Slomid virus…

Erik heeft het Slomid virus

We zijn bij een semi overheidsorganisatie in Noord Nederland en bieden de Mentale Knipbeurt als onderdeel van hun vitaliteitsprogramma. De Corona-maatregelen zijn strikt en bijna alle medewerkers werken al maanden thuis en niet op kantoor. Nu de tweede golf er is gaat het nog veel langer duren en dit heeft veel impact op de medewerkers.

Erik komt binnen. Hij sjokt een beetje en gaat met een diepe zucht zitten.

Arno: Zo Erik, jij barst van de energie zie ik! De vonken spatten er van af!
Erik: Ja, het is allemaal wel een beetje gedoe
Arno: Een beetje gedoe, dat valt gelukkig reuze mee, een beetje gedoe is niet een echt probleem. Wat is het echte probleem?
Erik: Dat is een goede vraag, ik weet eigenlijk niet precies waarom ik hier zit
[Ondertussen zakt Martijn ook helemaal in mekaar, neemt de slome houding van Erik over en zucht luidruchtig]
Arno: Ik weet eigenlijk ook niet precies waarom IK hier ben. Maar dat is geen probleem. Dus wat is het probleem Erik?
Erik: Het is allemaal zo slap
[Martijn zakt nog verder weg, ogen dicht, hand onder kin, slaaphouding en zucht nogmaals diep]
Arno: Maar dat is toch eigenlijk fantastisch! Dan komt de ware aard naar boven. Hier werken alleen maar ambtenaren. Die staan natuurlijk niet bekend om hun daadkracht. Nu wordt eindelijk duidelijk dat je onderdeel bent van de groep slaapkoppen. Ambtenaren die wachten op hun pensioen en net doen alsof ze heel belangrijk werk doen, maar eigenlijk niets bijdragen….dus nu komt ook jouw ware aard naar boven
Erik: [kijkt naar Martijn en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht] zo voel ik me ongeveer, alsof ik in een soort winterslaap leef. Iedere dag is hetzelfde. Een soort brei van online vergaderingen, mails, telefoontjes maar ik heb echt geen idee waar we het voor doen. Het voelt allemaal zo zinloos…
Arno: Dat VOELT niet zo Erik, dat is een FEIT! Jij doet al jarenlang zinloos werk, je bent tenslotte ambtenaar, en nu wordt dat gewoon duidelijk! Zinloos werk!
[Martijn zakt langzaam van de stoel op de grond]
Erik: [Weet niet goed hoe hij op Martijn moet reageren….gaat ‘gewoon’ verder.] En mijn collega’s ervaren het ook zo. De fut begint er gewoon uit te raken.
Arno: [gaat onderuit op stoel Martijn zitten, hand onder kin en schuift Martijn een beetje weg] Bij mij begint de fut er ook uit te raken Erik. Het is volgens mij aanstekelijk. Ik snap wel dat jouw collega’s ook uitdoven. Je bent gewoon een dooie. En je draagt het ook nog eens over op je collega’s. Het Covid virus heeft een zusje. Het Slomid virus. Daar word je sloom en passief van, en uiteindelijk word je net zo’n dooie als jij bent.
Erik: Je hebt ook wel gelijk. Ik laat me ook in slaap sussen, ik zou gewoon wat actiever moeten worden
Arno:[kijkt verschrikt] Niet doen Erik, je hebt het Slomid virus, daar kun je niets aan doen…
Erik: [lacht hard] ach hou toch op! Ik zie ook wel dat ik mezelf ook passief laat maken en dit uitstraal. Ik ga er direct wat aan veranderen
Arno: [paniek in zijn ogen]. Erik, niet doen, je hebt Slomid en je bent ambtenaar, je bent echt niet in staat om iets te veranderen, dat is heel slecht voor jouw gezondheid……Hier rust Erik, hij stierf aan het Slomid virus, hij ontkende dat hij het had en werd actief, helaas werd hem dat fataal…
Erik: [staat lachend op en geeft Martijn een tik met zijn voet] Wakker worden Martijn, het is me duidelijk!
Martijn: [staat op] Ojee, een actieve Slomid patient….dat wordt linke soep. Wij zijn niet verantwoordelijk voor jouw verdere gedrag Erik, ik zou het niet doen….
Erik: [vol energie] Ik ga in ieder geval mijn thuiswerkomgeving veranderen en met regelmaat bewust achter mijn computer vandaan en wil ook minimaal twee keer per week met een collega afspreken om te gaan wandelen!

Dit zegt Erik
Zal ik het doen? Zijn ze een soort psychologen? Wordt het geen zwaar gesprek? Zullen ze mijn zwakte zien? Stel ik me niet aan? Is het niet overdreven om te gaan?

Voor mij was er echt een drempel om naar de Mentale Knipbeurt te komen. Maar het sprak me ergens ook wel aan. Ik zat tenslotte niet lekker in mijn vel. Na zo veel tijd thuiswerken en minder met mijn collega’s te zijn voelde ik me soms lusteloos en had weinig zin om mijn werk nog te doen. En wat zat ik eigenlijk de hele dag te doen? Achter mijn keukentafel, vergaderingen online, mails beantwoorden, bellen en af en toe een document opleveren. Zinloos toch?

Toch besloot ik te gaan. Ik vind het best spannend om dit te delen, daarom het is geanonimiseerd. Dus mijn naam is gewijzigd en daarmee niet te herleiden. De Mentale Knipbeurt hier beschreven is echter écht zo gegaan….

Het heeft me in zeer korte tijd echt heel veel energie gegeven en de zin om te bewegen en actief te worden. Het heeft me echt goed gedaan!

Geplaatst op

Hilarische bedachtzame Heidi

Er komt een vrouw binnen. Midden veertig, keurig, voorkomend met een open glimlach.

Heidi: Ik heb er zin in.
Arno: Mooi, wij ook! Wat is het probleem?
Heidi: Nou ja, probleem? Ik denk soms een beetje veel na, daar word ik kriebelig van.
Arno: Je bent dus gewoon traag.
Heidi: Nee, eerder bedachtzaam
Arno: Meestal te laat met reageren toch?
Heidi: Ja dat wel, maar niet traag
Arno: Maar dat is geen probleem toch? Je denkt gewoon heel goed na voordat je wat doet. Er is dus iets anders
Heidi:[kijkt omhoog en denkt diep na] euhmm..
Martijn: [fluistert]Dit is dus wat ze doet, diep nadenken
Arno: [fluistert]Ik vind bedachtzame mensen altijd wel mooi
Martijn:[fluistert] ze is inderdaad wel héél bedachtzaam, bijna traag
Heidi:[lacht]. Het is ook wel mooi, ik ga niet over één nacht ijs. Dat past ook bij mijn vak. Goed en zorgvuldig handelen.
Arno: Dus bedachtzaam is niet echt het probleem toch?
Heidi: Nee, klopt. Maar soms denk ik, nou zeg, dat had ik ook wel eerder kunnen bedenken.
Arno: Ja, maar dat hoort bij bedachtzaam zijn
Heidi: Soms denk ik: nou zeg, kom op..
Arno: Maar je zit ook zo mooi bedachtzaam in de stoel. Een beetje draaien en nadenken.
Heidi: [lacht hard] Ja, ik vind het ook echt een mooie stijl
Arno: Dus wat is nou het echte probleem?
Heidi: Ik denk dat ik nog niet voldoende denk [een heel harde lach]
Arno: Dat denk ik ook. Hoeveel denk je al denk je?
Heidi: [lacht]
Arno: Wat zou er gebeuren als je nog meer zou denken, denk je?
Heidi: [lachend] Dan word ik gek
Arno: Dus eigenlijk denk je maximaal en ga je net niet over de rand waardoor je gek zou worden. Dat is echt heel bedachtzaam. Goed bedacht!
Heidi:[lacht nog harder] Ik DENK het ook [weer lach]
Arno: Wanneer denk je eigenlijk niet? Tijdens sporten, douchen of sex?
Heidi:[tranen in ogen]. Zelfs dan….
Martijn: Ik zie wel een groot voordeel van al dat denken, je maakt natuurlijk nooit een fout
Heidi: Dat is wel de bedoeling, maar soms lukt dat niet
Arno: Weet je wat AI is? Kunstmatige Intelligentie, dát heb je nodig. Dat is nog meer denkvermogen. Die denkt alvast met je mee.
Martijn: Wat ik zit te denken…
Arno: Zie je, het is aanstekelijk.


[Het wordt een hilarische setting. Er wordt veel gelachen en Heidi heeft zichtbaar plezier en lacht om haar probleem, ook merken we dat door het uit te vergroten ze een ander beeld krijgt]


Martijn: Ik zit te denken Heidi, je kunt natuurlijk wel heel goed kiezen. Heel overwogen.
Heidi: Ik vind keuzes maken heel lastig
Martijn: Ondanks dat je er zo veel over nadenkt?
Heidi: Niet ondanks, maar dankzij…..denk ik..[weer lach]
Arno: ok, voor welke keuze sta je nu?
Heidi: We willen een nieuwe badkamer
Arno: Ah, er is iemand die je helpt bij het maken van keuzes. Hij kan natuurlijk knopen doorhakken. Dus je kunt op hem terugvallen en hem de schuld geven!
Heidi:[lacht] Ja, Erik. Oh, erg, eigenlijk gaat het wel zo.
Arno: En heb je lang nagedacht voor dat je jouw partner koos? Jij bent vast van de lijstjes. Voor en tegen. Dus hij heeft de test doorstaan.
Heidi: Nou ja een lijstje, maar ik heb uiteraard wel goed….
Martijn en Arno: NAGEDACHT!
Arno: Volgens mij koos hij jou en jij hem niet.
Heidi:[hilarisch], ja dat is ook nog zo…oh shit zeg. Interessant.
Arno: Maar goed. De badkamer dus. Zijn jullie er al uit
Heidi: We zijn een heel eind. Maar het moet natuurlijk wel perfect zijn
Martijn: Precies. Geen fout. Zero tolerance.
Heidi: Niet over één nacht ijs
Martijn: Zeg dat wel.
Arno: Heeft jouw partner er nog zin in? In die badkamer? Talloze keuzes. Tegels, douche, inloop, regendouche, verwarming, misschien dubbele wasbakken, en dan natuurlijk de afwerking….Arme Erik.
Heidi: Precies, welke tegels moeten we nemen. Als je….
Martijn: Zeg Heidi, DENK jij dat je er uitkomt? Of moeten we ff met je meeDENKEN?
Heidi:[lach] oh, verschrikkelijk. Jullie hebben mijn probleem niet opgelost, maar het is wel heel duidelijk hoe het bij me werkt. Zo duidelijk heb ik het niet eerder gezien.

Heidi: Ik beloof jullie dat we deze week de knoop gaan doorhakken en een keuze maken voor de badkamer
Arno: Erik dus.

CONTRACT
Ik Heidi, ga deze week SAMEN met Erik een keuze maken voor de badkamer. Ik heb er genoeg over NAGEDACHT. Nu is het tijd voor actie (denk ik;-)

Geplaatst op

Fuck it……..toch?

We mogen vandaag bijna 20 Mentale Knipbeurten doen bij een overheidsorganisatie in het Noorden van het land. Het gaat lekker, we zijn halverwege. Dan komt zij binnen.

Hoge rode hakken, knalrode oorbellen, strakke zwarte spijkerbroek en rode riem…Danielle komt binnen!

Martijn: sodeju!
Arno: zeg dat wel
Martijn: man o man
Arno: precies
Martijn: heb je dat gezien?
Arno: nou en of

Martijn:[verlegen] eh, hoi, wie ben jij?
Danielle: [lacht] ik ben Danielle
Arno: [verlegen] hoi Danielle. Ik ben Arno. Ben je hier wel goed? Moet je niet ergens optreden of zo?
Danielle: [lacht] ik ben hier zeker wel goed.
Martijn: nou, eh, Danielle, kom maar zitten. Ja sorry hoor, meestal komen hier hele onzekere mensen met problemen enzo. Dus….snap je?
Danielle: Ik dacht vanochtend, ik doe die hakken gewoon aan. Fuck it!
Arno: Ja precies, maar Danielle, wat is dan het probleem?
Danielle: Ik wil me iedere dag wel zo voelen. En als ik in een vreemde omgeving met een groep of presentatie ofzo dan…
Arno: oh gelukkig….ik dacht echt dat jij zo’n powervrouw was, maar het is dus allemaal nep, ha ha, fuck it gewoon nep!
Danielle: nou, ik denk wel heel erg na voordat ik zoiets aantrek.
Arno: Dus het probleem is dat jij je iedere dag wel zo wilt voelen zeg je. Wat bedoel je dan?
Danielle: Nou gewoon, de fuck it mentaliteit. Gewoon zijn wie ik ben zonder dat ik onzeker word.
Martijn: Eh, Danielle, je bent een vrouw toch?
Danielle: Ja?
Martijn: Nou, dat dus!
Danielle: Wat?
Martijn: Nou, dat je een vrouw bent. Ken jij een vrouw die gewoon is wie ze is zonder onzeker te worden?
Arno: Ik dacht dat zij het was Martijn, met die laarzen. Maar nee dus….
Danielle: Nah, ik denk dat de meeste vrouwen er wel een beetje last van hebben
Martijn: Nee, Danielle, ALLE vrouwen hebben er meer dan een beetje last van. Het is gewoon onderdeel van het pakket. Man=zeker, vrouw=onzeker. Dat is een feit. En geen probleem dus. Wetenschappelijk onderbouwd. Een soort wiskunde; Dus accepteren. Opgelost. Heb je nog een echt probleem?
Danielle: Ik vind het vervelend voor een groep staan, dan word ik echt onzeker.
Arno: Danielle, wil je eens daar gaan staan? Voor de groep?
[Danielle staat weifelend op, Martijn en Arno zitten naast elkaar op de stoel]
Arno: Nou, vertel maar…
[Martijn en Arno gaan met elkaar in discussie over lasagne, met of zonder geraspte kaas]
Danielle: Ik wil jullie wat vertellen…
Arno: maar doe je dan met belegen kaas? Dat is toch helemaal niet…
Danielle: [kijkt geamuseerd en klapt in haar handen] Ik wil jullie vertellen over mijn nieuwe project. [Martijn en Arno kijken op]
Martijn: [tegen Arno]. Parmezaanse kaas, geen belegen kaas…
Danielle:[lacht hard]. Zeg heren, ik sta hier! Ik ben Danielle en heb wat te vertellen.
Arno: Danielle heeft wat te vertelle….dat rijmt. Geinig
Danielle: YO MANNEN! Ik sta hier, ik mag dan soms onzeker zijn maar ik ben toevallig wel degene met de meeste kennis van project X. Ik heb onderzoek gedaan, met verschillende partijen gesproken en…..[en Danielle staat vol vuur te vertellen, Martijn en Arno luisteren]

[Danielle stop na enige tijd]
Arno: Fuck it Danielle, hoe was dat?!
Danielle: [staat als een huis op grote rode hakken] Ik ga over twee maanden beginnen in een nieuwe baan en maakte me best wel zorgen over hoe ik me zou gaan presenteren en hoe ik zou gaan functioneren. Maar ik ben gewoon goed in wat ik doe en ben zeker geschikt. Bovendien ga ik mijn eerste werkdag deze kleding dragen!

Na afloop krijgen deelnemers altijd een foto met ons en het contract. Danielle laat ons weten:

Beste mannen, de foto heb ik uitgeprint en samen met mijn contract in de keuken hangen. Iedere keer als ik ernaar kijk zie ik hoe zelfverzekerd ik kan zijn en ervaar weer de luchtigheid en de lol van de sessie. Ik heb nu al zin in de eerste werkdag. Fuck it! Dank!!

Ondersteund door WordPress