Heidi en de grote boze buitenwereld

Heidi komt de coachsalon binnen. We zijn bij een grote verzekeraar in Den Haag. Een bedachtzame en beetje degelijk uiterlijk. Wij leggen uit wat we doen, maar het is haar niet helemaal duidelijk…

M: Heidi, zullen we beginnen of heb je nog vragen?
H: [beetje schuchter] Ja, gaan jullie mij écht knippen?
M: [lach] Uiteraard als jíj dat wilt, meestal durven klanten het niet aan….maar het kan zeker! Wat voor coupe had je in gedachten?
H: [verlegen lach] nou, liever niet dan….
A: [leunt naar voren en pakt de tondeuse] Geen coupe? Dus helemaal kaal??
H: [schrikt en lacht]. NEE, blijf maar van mijn haar af…
M: Oke, je houdt dus niet van uitdagingen, dan we blijven van jouw haar af, en knippen alleen het  probleem weg. Wat is jouw probleem?
H: Ik wil een klein stapje verder in mijn carrière.
M: Oh, gelukkig, een klein stapje, dus geen grote stap. Grote stappen zijn vaak een probleem, kleine niet. Wat is dan het probleem?
H: Er zijn hier nog weinig mogelijkheden die ik leuk vind.
M: Weinig mogelijkheden hier, zeg je? Dan is het helder toch? Tijd om te verkassen! WIk zie geen probleem, jij?
H: Nou, ik……
A: Wat voor werk doe jij eigenlijk bij dit bedrijf?
H: Ik voorzie ketenpartners van informatie.
A: Zo zo, jij voorziet ketenpartners van informatie. Dat klinkt wel als een sleutelrol binnen de gehele keten, super belangrijk! Zonder jou geen keten!
H: [glimlacht] Ik wil graag terug naar een substantiëlere rol in het strafrecht, daar wil ik meer in betekenen.
A: [lacht onder de indruk]  Wow! Een substantiëlere rol in het strafrecht!!! En dat is een stap terug?? Dan doe je dat toch? Wat is het probleem dan?
H: [lacht] Er zijn hier gewoon heel weinig kansen daarvoor.
A: [versnelt tempo] Dat is een feit toch?
H: Ja?!
A: Dus je gaat weg bij deze enorme verzekeraar. Ik snap wel dat er bij zo’n groot bedrijf weinig kansen zijn. Logisch!
H: euhh
A: Dus wat wordt het?
M: [versnelt nogmaals] Waarom wil je NU veranderen en niet over drie jaar bijvoorbeeld?
H: Mijn leeftijd speelt een rol.
M: Je bent nog te jong? Alle tijd toch?
H: [lacht hard]. Nee te OUD! Ik ben bijna vijftig.
A: Ik zie het jou toch doen, een substantiëlere rol in het strafrecht, dat is echt jouw passie!! En ook zo lekker concreet. Echte passie toch?
H: [timide] een klein beetje wel.
M: Dus OF je blijft doen wat je deed, er zijn hier immers geen kansen OF je gaat de grote boze buitenwereld in!
A: Ben je daar wel eens geweest?
H: Nou, ik werk hier al zeventien jaar. Daarvoor werkte….
M: [Onderbreekt en met zachte melodieuze stem]. Maar lieve Heidi, zeventien jaar geleden was de wereld hierbuiten heel anders, toen waren mensen nog veel liever en betrouwbaarder. Het tempo daarbuiten is gigantisch, collegialiteit is ver te zoeken, het is ellebogenwerk en uitermate onzeker.
H: Ik wil ook niet naar heel commerciële omgevingen….
A: Martijn, ben jij de laatste jaren wel buiten geweest?
M: Ja, niet normaal. Vroeger was het nog gemoedelijk, iedereen groette elkaar op straat! Heel veilig ook! Maar nu… iedereen moet continu achterom kijken.
A: Echt!?
M: Als ik Heidi zou zijn, zou ik lekker blijven….wees blij, hier kan je niets gebeuren, vast contract, ik zou het wel weten.
A: Heidi, hoor je dat? Martijn zegt dus gewoon blijven.
H: [in de war] Daar is op zich niets mis mee, maar het moet wel leuker…
A: Ok, maar wat doe JIJ er zelf aan?
H: Ik ben laatste half jaar best actief, meld me aan voor leuke klussen.
A: En lukt dat?
H: Soms wel en soms niet. Er zijn omstandigheden waardoor het niet lukt, teamleden zijn uitgevallen, neem ik hun werk over, het is heel druk. Dus voor de leuke klussen heb ik weinig ruimte.
A: Feit toch?
H: Ja, maar….
M: [onderbreekt, pakt haar hand en kijkt guitig] Zeg Heidi, ik zit nu een tijdje naast je. Je straalt niet echt uit, dat je er echt voor gaat. Je hebt de bril er wel voor. Maar het is een beetje gelaten en beetje sloom toch?
H: [Na een bedachtzame stilte] Dat is niet de bedoeling.
M: Nee, maar dat is wat jouw collega’s er wel van maken natuurlijk.
H: Is mijn houding niet goed?
A: Hoe kom jij binnen voor nieuwe opdrachten.
H: Er gaat hier veel via de mail.
A: Ah, dus jij gaat via de mail naar binnen. Heel persoonlijk!
H: Ik probeer wel een andere toon te vinden…
A: Weet je bij wie je moet zijn voor nieuwe leuke klussen?
H: Ja, negen van de tien keer is het mijn eigen manager.
M: Hoe is het met jouw manager, ziet hij jou dat doen?
H: Ja, hij heet Martin trouwens.
A: Dus Martijn is voor!
H: Martin!
M: Hé, zou heet ik ook.
H: [lacht] Nee, MARTIN!
M: [Rollenspel] Ah, ok. Ik doe ff Martin. Wat is de klus die je wilt doen? Hoe zit Martin er normaal gesproken bij? Beetje autoritair, of ongeïnteresseerd, of heeft ie misschien oogje op je, hoe?
H: [verbaasd}
M: Hi Heidi, fijn dat je even langskomt, vertel, wat wilde je bespreken.
H: [Lacht hard]. Nou ik weet niet hoor of dit….
M: Ik ken je als een fijne en kundige collega Heidi, dus vertel.
H: Ik sta met mijn mond vol tanden, ok nou. Daar ga ik ‘Je hebt aangegeven dat er een nieuw project aankomt naar ons team, en ik wil dat graag doen’
M: Ok, dat is goed. Fijn dat je het wilt doen. Dankjewel!
H: Ja! Zo ging het precies, maar toen kwam er iets tussen…

M: Ok, dan gaan we nu verder met rollenspel. Ik doe Martin! En niet Martijn.
H: Hi Martin, ik heb nu die klus gekregen, maar het lukt niet omdat jij de helft van ons team hebt uitgeleend waardoor ik dat werk moet oppakken. Dus jij moet prioriteiten stellen!
A: [twee duimen omhoog naar Heidi]
M: Nou, dat kan ik nu ff niet doen, over één week, nee over twee krijg je antwoord, ok?
H: En blijft de rest van het werk dan liggen…
A: [handen juichend in de lucht]
M: Mmmmm, daar moet ik over nadenken, kom ik snel op terug.
H: Ok…….


A: Waarom neem je geen initiatief?
H: Dit is precies zoals het altijd gaat….
A: ok, dus dit hoort erbij bij deze club. Hiermee heb je het te doen. Je kent de organisatie toch lang genoeg…… dus een paar jaar hier doormodderen dan maar….helemaal met jouw houding lijkt me dat het beste. [vrolijk] Wel fijn, goede arbeidsvoorwaarden hier, nog maar vijftien jaar tot je pensioen!

M: ok, wat kun je veranderen, wat ga je doen?
H: Ik ga tijd vinden om haar het mobiliteitscentrum te gaan van HR.
A: Dat wordt natuurlijk ook niets, de tijd vinden, jouw halve team is weg, er is veel te veel werk te doen, dus jij kan niet gemist worden en al helemaal geen tijd pakken voor jouzelf om eens rustig naar HR te gaan…
H: [Energiek] Het is me duidelijk! Ik ga volgende week direct naar HR. Zo wil ik niet verder en ga de eerste stap zetten…..!!
M: [handen voor ogen] oh Heidi, doet dat nou niet. Kijk eens hoe veilig je hier zit, je pensioen, en die buitenwereld….meisje toch
H: [Grote lach] Ik ben er echt uit Martin! [schiet in lach] ….ik bedoel Martijn! Dank jullie wel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *